Morgunblaðið - 14.11.1998, Side 55

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
LAUGARDAGUR 14. NÓVEMBER 1998 5 5
anna var stofnuð. Félagið gekk í SH
á stofnárinu og var meðalstórt á
þeirra tíma mælikvarða. Arið 1946
fluttist Magnús með fjölskyldu sína
til Reykjavíkur en Fiskur og ís hf.
hélt framleiðslu áfram til ársloka
1948 en seldi þá Vinnslustöðinni í
Vestmannaeyjum húsið sem einnig
gekk í SH. Það má því á vissan hátt
segja að Gylfi Þór hafi tengst Sölu-
miðstöðinni frá fæðingu og af því
var hann stoltur.
Að loknp námi í viðskiptafræði við
Háskóla Islands gegndi Gylfi Þór
ýmsum veigamiklum störfum í ís-
lensku þjóðlífi en segja má að hann
hafi gengið til liðs við sjávarútveg-
inn árið 1973 þegar hann réðst sem
skrifstofustjóri hjá Sölustofnun lag-
metis en þar varð hann síðar for-
stjóri. Þá sem nú voru sjávarafurðir
veigamestar af framleiðsluafurðum
íslenska niðursuðuiðnaðarins og á
þeim vettvangi öðlaðist Gylfi Þór þá
reynslu í samskiptum við erlenda
kaupendur sem hann bjó að síðan.
Hann kom því með gott veganesti til
Sölumiðstöðvarinnar þegar hann
kom þangað.
Samstarf okkar Gylfa hófst þegar
hann réðst til SH 1981. Ákveðið
hafði verið að opna á ný söluskrif-
stofu í Hamborg en Sölumiðstöðin
hafði haft skrifstofu þar árin 1953 til
1955 og hafði dr. Magnús Z. Sig-
urðsson veitt henni forstöðu. Að til-
stuðlan Árna Finnbjörnssonar,
framkvæmdastjóra sölumála hjá
SH, var Gylfi Þór ráðinn til að veita
nýju ski’ifstofunni forstöðu. Stofnað
var sérstakt fyrirtæki í Þýskalandi, í
eigu Sölumiðstöðvarinnar og fékk
það nafnið Verkaufszentrale Islánd-
ischer Kúlháuser GmbH en gekk
venjulega undir skammstöfuninni
VIK. Gylfi Þór fluttist til Hamborg-
ar og stofnaði þar fagurt heimili fyr-
ir sig og fjölskylduna og lagði
grunninn að þeirri sölustarfsemi
sem síðan hefur verið í Þýskalandi á
vegum Sölumiðstöðvarinnar. Óhjá-
kvæmilega koma upp mál sem leysa
þarf fljótt og vel, t.d. þegar illa
gengur að ná upp framleiðslu hér
heima á vöru sem samið hefur verið
um að afhenda eða leysa þarf úr
deilumálum sem skapast þegar
kaupendur halda því fram að fram-
leiðslan standist ekki umsamdar
pökkunarreglur. Það kom gjarnan í
hlut okkar Gylfa Þórs að leysa úr
slíkum málum saman og var hann
afar farsæll í því starfi sem öðru.
Hann var traustur, nákvæmur og
samviskusamur, virtur af viðskipta-
vinum sínum og laginn við að leysa
úr vanda.
Þegar Gylfí Þór fluttist heim um
áramótin 1986 og 1987 tók hann við
starfi framkvæmdastjóra sölu hjá
SH en Benedikt Guðmundsson tók
við Hamborgarskrifstofunni. Frá
þeim tíma til dauðadags gegndi
Gylfi Þór framkvæmdastjórastai-fi
hjá SH og hafði á hendi verkefni
sem tengdust sölumálum, markaðs-
málum og framleiðslumálum, með
nokkrum skipulagsbreytingum í
tímans rás. Við Gylfi Þór höfðum
þann tíma sem við vorum samtímis
hjá SH nána samvinnu og er mér
ljúft að segja að það var afar gott að
vinna með Gylfa, hann bar með sér
traust, velvilja og samviskusemi.
Föstudaginn 6. nóvember síðast-
liðinn kom ég undinitaður upp á
skrifstofuna í Aðalstræti og hitti
Gylfa Þór. Við drukkum saman kaffi
og ræddum saman. Að morgni næsta
dags var mér tjáð andlátið. Það var
vissulega mikið áfall. Lífsstíll Gylfa
var þannig að búast hefði mátt við
langlífi, hann var reglusamur, var
virkur í skátahreyfingunni og mikill
útivistannaður, fór m.a. í langar
göngur um öræfi landsins og útnes.
Það sannaðist hér sem oftar að eng-
inn veit sína ævina fyrr en öll er.
Sigríði Dóru og börnum þeirra
hjóna, Magnúsi Þór og Helgu
Björgu, eru færðar innilegustu sam-
úðarkveðjur frá okkur hjónunum.
Hjalti Einarsson.
Það var glaður og kátur hópur x-
bekkinga sem kom saman nú í vor
til þess að fagna 35 ára stúdentsaf-
mæli. Að sjálfsögðu voru rifjaðar
upp ótal skemmtisögur og ævintýri
menntaskólaáranna. Engum datt
annað í hug en að okkur auðnaðist
að halda áfram að hittast og gleðjast
saman um einhver ókomin ár, enda
ungir í anda að eigin mati og áfram
tilbúnir að takast á við lífið og tilver-
una. En tilveran er undarlegt ferða-
lag og þeir sem maður á síst von á
að falli um aldur fram eru skyndi-
lega horfnir eins og hendi sé veifað.
Þannig var um góðan félaga okkar
og bekkjarbróðir, Gylfa Þór Magn-
ússon. Einhvern veginn var hann að
mínu mati okkar líklegastur til þess
að til að lifa vel og lengi enda vissi
ég að hann gaf sér tíma til að rækta
sig og sína þrátt fyrir miklar annir.
Þó að við Gylfi ættum báðir heima
í Hlíðunum kynntumst við ekki vel
fyrr en á menntaskólaárunum. Þá
strax var komið í ljós hversu mikill
öðlingsdrengur var hér á ferð.
Sífellt jákvæður og brosmildur, til-
búinn að taka þátt í margvíslegum
uppátækjum, ekki síst að leggja
land undir fót og kanna ókunnar
slóðir. Ég held að ég hafi ekki
kynnst neinum sem mér fannst lifa í
raun eins vel samkvæmt skátaheit-
inu. Það skein einhvern veginn úr
öllum hans gerðum og framkomu.
Enda var Gylfi sannur skáti og
sinnti skáta starfi meira og minna
alla sína tíð.
Eftir því sem leið á menntaskóla-
árin tengdumst við sterkari böndum
og undir lok þeirra leið vart sú helgi
að við hittumst ekki ásamt öðrum
bekkjarbræðrum til þess að gera
okkur dagamun. Nutum við þess
oftar en ekki að Gylfi hafði góðan
aðgang að bíl föður síns og brenndi
með okkur í lengri eða skemmri
ökuferðir, eða þá að móðir hans tók
á móti okkur með sinni sérstöku al-
úð. Þessi samgangur okkar bekkja-
bræðranna hélt áfram eftir stúd-
entsprófið þó að vettvangurinn sem
menn kysu sér væri mismunandi
eins og gengur. Ég átti því láni að
fagna að við Gylfi vorum einnig sam-
skipa í viðskiptadeildinni. Komu nú
inn enn sterkar sameiginleg áhuga-
mál eins og stúdentapólitík, og
stjómmál almennt og var miklu af
frítíma varið í þau mál. Fljótt kom í
ljós að Gylfi var góður skipuleggjari
og framkvæmdasamur, þannig að á
hann hlóðust margvísleg verkefni
sem hann var önnum kafinn við
samfara námi. Ekki kom það þó nið-
ur á því að hann ræktaði vel vin-
skapinn og gáfust enn tækifæri til
að koma oft saman og gleðjast. Á
þessum árum fórum við Gylfi í eftir-
minnilega ferð til Parísar ásamt
fleirum, deildum saman herbergi og
áttum ógleymanlega daga sem gátu
alltaf komið okkur til a_ð hlæja þegar
við rifjuðum þá upp. Ég held að sú
ferð hafi innsiglað okkar vináttu, því
margt var rætt um lífið og tilveruna
sem ekki er uppi á borðum dags
daglega. I lok námsáranna kom ný
breidd í vináttuböndin þegar við
einn af öðrum gengum í hnappheld-
una. Er mér enn minnistætt gleðin
og stoltið þegar Gylfi kynnti okkur
hjónin fyiir Siggu Dóru og var ljóst
að hann hafði fundið sinn lífsföru-
naut. Gleðiefni hefur einnig verið
hvað þau eiga mannvænleg börn. Er
námi lauk var stígandi í starfsframa
Gylfa, sem við félagar hans og vinir
glöddumst yfir, enda vissum við að
hann var að verðleikum.
Starfsvettvangur Gylfa hefur
valdið því að lönd og höf hafa oft á
tíðum skilið að góða vini en það hef-
ur alltaf verið þannig að vinahópur-
inn hefur samt náð saman af ýmsum
tilefnum og ber að þakka að hafa
haft þau tækifæri til samveru.
Það er með miklum trega og
söknuði sem ég kveð minn góða vin
og félaga allt frá skólaárum. Veit ég
að ég mæli þar einnig fyrir munn
okkar bekkjarfélaganna í 6-x. Fátt
get ég sagt ykkur Siggu Dóru, börn-
unum, aldraðri móður og systur til
huggunar annað en að biðja ykkur
Guðs blessunar og biðja Hann um að
styrkja ykkur í sorg ykkar. Eitt er
þó víst að sá sem getur sér góðan
orðstír gleymist ekki. Slíkur maður
var Gylfi Þór Magnússon.
Karl F. Garðarsson.
Kveðja frá skátahreyfingunni
á Islandi
Hlýtt handtak, hýi'legt bros á vör
blandað alvöru, og uppörvandi
ávarpsorð eru þær minningar sem
koma fyrst fram í hugann er Gylfa
Þórs Magnússonar er minnst.
Forystuhæfileikar hans komu
snemma í Ijós. Á sjöunda áratugn-
um var hann einn virtasti skátafor-
ingi í Skátafélagi Reykjavíkur,
deildarforingi Landnema, maður
sem allir vildu líkjast. Hann laðaði
að sér fólk, með látlausri framkomu
og glöðu geði, en íhygli bjó undir og
góð skynsemi. Það var eftir því tek-
ið er Gylfa Þór var leyft að sækja
Gilwell-skólann að Úlfljótsvatni á
undanþágu vegna ungs aldurs, en
engum datt í hug að gera athuga-
semd við það, nema honum sjálfum.
Hann sagði upp úr þurru við okkur
hina yngri, að hann hefði verið of
ungur og óþroskaður og þyrfti að
endurtaka skólagönguna svo að
henni yrði eitthvert gagn.
Og það gerði hann. Jafnan vand-
virkur og vandaður í öllum störfum.
Hann kunni lagið á því er tekist var
á um málefni, skátahreyfingin var
honum mikilvægur vettvangur,
hann átti þar fjölda vina og var
vinafastur. Hann var í forystu
skátahreyfingarinnar í höfðuborg-
inni með litlum hléum á fjórða ára-
tug uns hann fór til starfa á Akur-
eyri, en þá sat hann í einni af nefnd-
um Skátasambands Reykjavíkur.
Gylfi Þór Magnússon hafði næm-
an skilning á gildi skátastarfs í upp-
eldi barna og unglinga og lagði sitt
af mörkum til þess að börn og ung-
lingar í höfðuborgðinni gætu átt
þess kost að reyna sig í skátaíþrótt-
um. Gylfi Þór Magnússon var vand-
aður maður, gæfunnaður í lífi og
starfi, það munar um slíka menn
hvar sem þeir láta til sín taka.
Grátí því hér enginn
göfugan fóður
harmi því hér enginn
höfðingja liðinn.
Fagur var hans lífsdagur
en fegri er upp runninn
dýrðardagur hans
hjá drottni lifanda.
(Jónas Hallgrimsson.)
Skátahreyfingin þakkar ííkuleg
störf Gylfa Þórs Magnússonar og
flytur fjölskyldu hans og ástvinum
einlægar samúðarkveðjur og biður
þeim guðs blessunar.
Ólafur Ásgeirsson.
Það fyrsta sem manni hlaut að
detta í hug, þegar maður sá Gylfa
Þór Magpússon fyrsta sinni, var
ki-aftur. Olgandi krafturinn braust
fram í öllu fasi hans, fótaburði og
handaslætti. Maðurinn beinlínis ólg-
aði af lífsfjöri samfara hógværð,
festu og sjálfsöryggi. Ég kynntist
honum aðeins í starfi hans fyrir SH
þegar ég vann að riti um sögu sam-
takanna. Ég þurfti að leita til hans
um margt og fann fljótt að þar fór
maður skjótra ákvarðana og ódeig-
ur til framkvæmda. Jafnframt lagði
hann áherslu á öguð vinnubrögð og
nákvæmni í öllum frásögnum. Þar
sem hann kom sjálfur við sögu lagði
hann mikla áherslu á að allir sam-
starfsmenn fengju það rúm í frá-
sögninni, sem þeim bar og var
óþreytandi við að leiðrétta og lag-
færa og auka inn í svo sem hann
taldi þurfa.
Ég var ekki hissa á skjótum
frama hans innan SH. Þangað kom
hann frá Sölustofnun lagmetis með
mikla reynslu af erlendum viðskipt-
um. Honum var skjótlega falin for-
sjá Hamborgarskrifstofu, fyrstu
fótfestu SH á meginlandi Evrópu.
Heimkominn tók hann við umsjá
Rússlandsviðskiptanna af Árna
Finnbjörnssyni, sem hafði annast
þau frá 1960. Gylfi náði fljótt tökum
á viðfangsefninu og góðu sambandi
við viðsemjendur sína og var farinn
að undirbúa samstarfsverkefni með
Rússum, þegar Sovétríkin hrundu
eins og hendi væri veifað árið 1991
og þeir stóðu með alla vasa galtóma
og gátu við enga samninga staðið
þrátt fyrir góðan vilja.
Þegar ákveðið var að flytja stóran
hluta skrifstofu SH til Ákureyrar í
kjölfar átakanna um ÚA, kom ekki
á óvart að Gylfa skyldi falið að sjá
um flutninginn og koma starfsem-
inni á legg nyrðra. Þar var hann á
heimavelli, hafði um árabil stýrt
fjármálum hjá húsgagnaversluninni
Valbjörk hf., stórveldi í húsgagna-
iðnaðinum, þar til holskeflur óheftr-
ar erlendrar samkeppni færðu þann
iðnað á kaf. Það er meira en að
segja það að hluta stórt fyrirtæki í
sundur og hleypa lífi og krafti í
þann hluta þess sem plantað er út
annars staðar, eins þótt nútíma
samskiptatækni geri mönnum létt-
ara fyrir. Þetta er eins og með líf-
færaflutninga. Þótt skurðaðgerðin
og ígræðslan gangi vel er alltaf
hætta á að líkaminn hafni nýja líf-
færinu. En fyrr en nokkurn varði
var Akureyrarskrifstofan orðin
þróttmikill útlimur í öllu staifi SH
og eins og hún hefði alltaf verið óað-
skiljanlegur hluti hennar. Gylfi var
driffjöðrin og allir hrifust með. Enn
var hann á síðasta ári kvaddur til
nýrra verkefna á vegum fyi'irtækis-
ins við landvinninga á nýjum mörk-
uðum. Nýfluttur suður hlakkaði
hann til að takast á við þau í hópi
sinna gömlu samstarfsmanna,
þrótturinn, krafturinn og fjörið enn
hið sama. Og þá - skyndilega er
klippt á lífsþráðinn. Mann setur
hljóðan - á ekki orð.
Við Guðrún vottum Sign'ði Dói-u,
Magnúsi Þór og Helgu Björgu, ást-
vinum öllum og samstarfsmönnum
okkar innilegustu samúð. Góður
drengur er fallinn en minning hans
lifir.
Olafur Hannibalsson.
í dag kveðjum við með söknuði
einn af betri drengjum Islands,
Gylfa Þór Magnússon, traustan fé-
laga og hæfan samstarfsmann.
Gylfi Þór helgaði stóran hluta
starfsævinnar útflutningi á sjávar-
afurðum, bæði niðursuðu- og fryst-
um vörum. Hann kynntist því við-
skiptum við Sovétríkin og síðar
Rússland, þar sem mikilvægur
markaður hefur verið fyrir aðalút-
flutningsafurðir okkar Islendinga.
Gylfi Þór sagði mér oft að hann
héldi einna mest upp á Moskvu af
þeim borgum sem hann hefði heim-
sótt, en þar starfaði hann um nokk-
urra mánaða skeið síðastliðið sum-
ar.
Alkunna er hve miklar breytingar
hafa orðið á högum Rússa á þessu
ári. Saman fylgdumst við með upp-
hafí núverandi óvissuástands er
hann bjó á heimili okkar hér í
Moskvu og áttum við þá mörg eftir-
minnileg og ánægjuleg kvöld er við
reyndum að spá í framtíðina. Ekki
urðum við þó alltaf sannspáir en
meira virði var félagsskapurinn við
hann og fá notið af þeim nægtar-
bi-unni þekkingar og því innsæi sem
hann bjó yfir í hugsanagangi Rússa
eftir 20 ára starfsreynslu af við-
skiptum við þá.
Að leiðarlokum, sem svo sannar-
lega eru bæði tregablandin, ótíma-
bær og óvænt, viljum við þakka
samfylgdina, samstarfið og allar
þær ánægjustundir sem við áttum
saman.
Við vinir Gylfa Þórs í Moskvu
sendum Siggu Dóru, börnunum og
aðstandendum okkar innilegustu
samúðarkveðjur. Guð blessi minn-
ingu hans og veiti syrgjendum
styrk.
Páll Gislason.
Gylfi Þór Magnússon vinur okkar
er horfinn úr lífi okkar, sem hérna
megin erum. Fyrsta tilhugsunin er
við fengum fréttina um fráfall Gylfa
Þórs var að þetta hlyti að vera ein-
hver misskilningur, það gæti ekki
verið Gylfí Þór vinur okkar.
En því miður var fréttin rétt.
Gylfi Þór dáinn löngu fyrir tímann.
Við reynum að trúa j)ví að allar
gerðir skaparans hafi einhvern til-
gang, einnig sú að taka Gylfa Þór
burt frá fjölskyldunni sem hann
unni svo mikið, ættingjum og vinum
sem voru honum svo mikilvæg.
Við kynntumst Gylfa Þór þegar
hann og Ragnar voru saman í við-
skiptadeild Háskólans á árunum
1965 til 1969. Þá kom strax í ljós
hversu góðan dreng Gylfi Þór hafði
að geyma. Hann var alltaf jafn glað-
ur, jákvæður og hjálplegur í um-
gengni við aðra. Og margt var gert
sér til skemmtunnar á háskólaárun-
um þótt einhver tími hafi einnig far-
ið í lestur og verkefnavinnu.
Við kynntumst svo Siggu Dóru
eftir að þau Gylfi Þór giftu sig og
áttum við margar skemmtilegar
stundir með þeim og fjölskyldum
okkar. Það síðasta var nokkrum
dögum áður en Gylfi Þór kvaddi og
var það róleg og notaleg kvöldstund
eins og alltaf þegar Gylfi Þór og
Sigga Dóra áttu í hlut. Það kvöld var
meðal annars rædd fyrirhuguð
skíðaferð í febmar á næsta ári til
Austurríkis, en við vomm öll farin
að hlakka til þeirrar ferðar.
Gylfi Þór hafði þann góða eigin-
leika að öllum í kringum hann leið
vel í návist hans. Hann tók mikinn
þátt í öllum umræðum, hafði alltaf
eitthvað jákvætt til málanna að
leggja og aldrei heyrðum við hann
segja styggðaryrði um nokkurn
mann. Það er mikil eftirsjá að svo
góðum dreng.
Elsku Sigga Dóra, Magnús Þór
og Helga Björg, hugur okkar er hjá
ykkur og við biðjum góðan guð að
styrkja ykkur og varðveita í þessari
miklu sorg. Einnig vottum við elsku
Sigríði, Elísabetu og fjölskyldu
hennar ásamt tengdaforeldmm okk-
ar dýpstu samúð.
Guð blessi minningu Gylfa Þórs.
Sigrún og Ragnar.
Það voru þungbær tíðindi sem
bárust okkur norður yfir heiðar sl.
föstudagskvöld þess efnis að Gylfi
Þór Magnússon hefði látist fyiT um
kvöldið. Við eram minnt á það hve
bilið milli lífs og dauða er ör-
skammt.
Það var um mitt ár 1995 að Sölu-
miðstöðin opnaði skrifstofu sína hér
á Akureyri og tók Gylfi Þór að sér
það verkefni að veita henni for-
stöðu. Með honum fluttust starfs-
menn sem unnið höfðu á skrifstof-
unni í Reykjavík en einnig réðust til
starfa heimamenn sem voru að
kynnast fyrirtækinu í fyrsta sinn.
Verkefnið var flókið í framkvæmd
en saman lögðust allir á eitt um að
mynda nýjan vinnustað og vinna
það' þannig að okkar viðskiptavinir
fyndu fyi-ir sem minnstum óþægind-
um vegna þess. Gylfi Þór fór þar
fremstur fyrir og lagði sig fram við
að ná upp starfsanda og vinnusemi í
sínum anda. Þetta var ekki í fyrsta
skipti að leið hans lá til Akureyrar,
því hingað sótti hann lífsforunaut
sinn, Siggu Dóru, á árum áður og
saman vora þau að flytja á hennar
heimaslóðir á ný. Það vakti athygli
okkar hversu einstaklega samhent
hjón og miklir félagar þau voru og
okkur er ljóst hversu mikill styrkur
það var Gylfa Þór að hafa hana sér
við hlið.
í tímans rás tók starf Gylfa Þórs
bréytingum á þann veg að erlend
verkefni vógu æ þyngra í starfi
hans. Það þýddi að fjarvera hans
varð meiri og samvistunum fækkaði
og nú í sumar ákvað fjölskyldan í
Eikarlundinum að flytja búferlum á
ný til Reykjavíkur.
Við vinnufélagar hans á Akureyr-
arskrifstofunni minnumst margra
góðra stunda með Gylfa bæði á
vinnustað og utan hans. Það eru
margar minningar sem koma fram í
hugann þegar gluggað er í mynda-
safnið okkar, en einkum eru okkur
þó eftirminnileg heimboð þeirra
hjóna í Eikarlundinn, þar sem tekið
var á móti okkur með mikilli gest-
risni, hlýju og væntumþykju sem
aldrei gleymist.
Við minnumst Gylfa Þórs sem
mikillar manneskju, sem lét sig ekki
bara varða um veg okkar í vinnunni
heldur einnig utan hennar. Hann
var því ekki aðeins yfirmaður okkar
heldur einnig vinur og félagi. Elsku
Sigga Dóra, Helga Björg, Magnús
Þór og aðrir ástvinir. Sorgin og
gleðin eru sagðar systur í sama
húsi. Vissulega er það svo að vegna
þeirrar miklu gleði og ánægju sem
kynnin af Gylfa Þór veittu okkur er
sorg okkar stærri. I sameiningu
óskum við þess öll að ykkur veitist
þrek og styrkur til að vinna ykkur í
gegn um þessa þraut.
Guð blessi minningu Gylfa Þórs.
Starfsfólk SH Akureyri,
makar þeirra og börn.
• Fleiri minnwgargreinar um
Gylfa Þór Magmísson biða birtingar
og ninmi birtast í blaðinu næstu
daga.