Morgunblaðið - 19.11.1998, Blaðsíða 61

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
FIMMTUDAGUR 19. NÓVEMBER 1998 61
ASTA
EYÞÓRSDÓTTIR
+ Ásta Eyþórs-
dóttir fæddist í
Hafnarfírði 10. jan-
úar 1934. Ásta varð
bráðkvödd við
störf sín að Hrafn-
istu í Hafnarfírði
10. nóvember síð-
astliðinn. Foreldr-
ar hennar voru Ey-
þór Þórðarson, f.
20.7. 1889, d. 5.5.
1974 og Guðrún
Sigurðardóttir, f.
16.11. 1891, d. 14.5.
1967. Ásta var
yngst sjö systkina, en elstur
þeirra sem upp komust er
Bjartmar, sem lifír systkini sín
á áttugusta og sjötta aldursári.
Ásta var gift Jóni Inga
Kristinssyni, f. 19.12. 1936, d.
28.6. 1981. Þeim
varð tveggja barna
auðið og eni þau:
1) Guðrún, mat-
reiðslumeistari, f.
13.11. 1955, sonur
hennar er Jón Ingi
Þorvaldsson, f.
25.7. 1984. 2) Krist-
inn Þór, fram-
reiðslumaður, f.
27.6. 1958. Börn
hans og Sigríðar
Árnýjar Bragadótt-
ur eru: Bragi Þór,
f. 1.3. 1978, og
Donna Ýr, f. 22.12. 1981. Krist-
inn og Sigríður slitu samvist-
um.
Útför Ástu fer fram frá
Hafnarljarðarkirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 13.30.
Ásta ólst upp í Hafnarfirði á
Hraunstíg 4 ásamt systkinum sín-
um, hún útskrif'aðist sem gagn-
fræðingur frá Flensborg. Á sínum
yngri árum vann hún við ýmis
verslunarstörf í Hafnarfirði. Við
systurnar minnumst hennar sem
yngri systur móður okkar, en litum
þó frekar á hana sem stóru systur
okkar er ávallt var tilbúin að gæta
að velferð okkar, eins og við vær-
um litlu systur hennar.
Þessi hógværa, heimakæra og
lítilláta kona var okkur betri en
enginn ef við þurfum að leita til
hennar, ávallt reiðubúin að aðstoða
okkur hvort sem um sauma eða
aðrar hannyrðir var að ræða.
í eðli sínu var hún gamansöm og
eru okkur sérstaklega minnisstæð-
ar ferðir sem fjölskyldan fór á ári
hverju austur fyrir fjall, ýmist til
berja eða að njóta útiveru og Ey-
þór afi hafði alltaf fastan punkt í
þessum ferðum, og það var að
drekka kaffi í Tryggvaskála á Sel-
fossi; þá var oft kátt á hjalla og
mikið hlegið.
Hinn 29.12. 1957 giftist Ásta
Jóni Inga Kristinssyni, miklum
sómamanni, sem starfaði lengst af
sem matsveinn til sjós. Ásta og Jón
voru samhent í að búa sér fallegt
og hlýlegt heimili og lengstum
bjuggu þau að Mávahrauni 5 í
Hafnarfirði eða allt þar til Jón féll
frá langt um aldur fram árið 1981.
Ásta bjó þó áfram þar, eða allt til
ársins 1990 að hún flutti að Hjalla-
braut 6, Hafnarfirði og hélt þar
heimili allt fram til síðasta dags,
ásamt syni sínum Kristni Þór; þar
voru þau í nábýli við Guðrúnu og
Jón Inga son hennar sem búa að
Hjallabraut 25 í Hafnarfirði.
Við systumar nutum góðs af því
eins og áður sagði að eiga svo unga
móðursystur og það var ekki
ósjaldan sem hún hljóp undir
bagga með að aðstoða okkur við
uppeldi á sonum okkar og Jón Ingi
eiginmaður hennar, sá trausti bak-
hjarl, var betri en enginn þegar á
þurfti að halda og því er söknuður
okkar mikill þegar svo ótímabært
og fyrirvaralaust fráfall ber að.
Barnabörnin vom henni ákaf-
lega kær og er missir þeirra sem
og annarra ástvina mikill, þegar
svo stórt skarð er höggvið í svo
litla fjölskyldu, sem raun ber vitni.
Elsku Rúna, Kiddi, Bragi,
Donna og Jón Ingi megi góður Guð
veita ykkur styrk í sorg ykkar.
Sigrún og Vigdís.
í dag er til moldar borin mág-
kona mín Ásta Eyþórsdóttir, sem
með hógværð sinni og tryggð skil-
ur eftir sig ljúfar minningar í hjört-
um okkar. Með þeirri sömu hóg-
værð kvaddi hún þennan heim,
skyndilega og fyrirvaralaust, er
hún var að sinna störfum sínum á
Hrafnistu í Hafnaifirði.
Kynni okkar Ástu hófust, þegar
hún giftist Jóni Inga bróður mín-
um árið 1957, og alla tíð síðan hef-
ur hún sýnt mér og fjölskyldu
minni vináttu og hlýhug. Ásta var
vel gefin kona og viðræðugóð,
fylgdist vel með öllu því sem var að
gerast í kringum hana og ávallt
þægileg í viðmóti. Fyrsta heimili
Ástu og Jóns Inga var á Hraunstíg
4, í húsi foreldra Ástu, Guðrúnar
og Eyþórs, en hún var yngsta barn
þeirra hjóna. Fljótlega eignuðust
þau sína eigin íbúð við Öldugötu og
síðar komu þau sér upp, af dugnaði
og atorkusemi, fallegu einbýlishúsi
við Mávahraun, í götu þar sem
ósnert hraunið fékk að njóta sín
sunnan við húsið og gaf umhverf-
inu sérstæðan svip.
Frá fyrstu tíð var heimili Ástu
og Jóns, sem alla tíð var í Hafnar-
firði, einstaklega hlýlegt og bar
vott um smekkvísi sem þau hjónin
bæði höfðu í ríkum mæli til að
bera. Ávallt var rausnarlega á borð
borið er þau buðu til veislu og
minnisstæð eru jólaboðin þar sem
jafnt ungir sem gamlir áttu sínar
ánægjustundir. Þar kynntumst við
foreldrum Ástu, hressilegri fram-
komu Eyþórs fóður hennar og fín-
legu viðmóti Guðrúnar móður
hennar.
Jón Ingi Kristinsson, eiginmað-
ur Ástu, stundaði verslunarstörf í
Reykjavík fyrstu hjúskaparár
þeirra, en sneri sér síðar að sjó-
mennsku á skipum frá Hafnarfirði,
fyrst sem aðstoðarmatsveinn með
mági sínum á togurum Bæjarút-
gerðarinnar, en síðar réðst hann til
útgerðar Einars Þorgilssonar &
co., þar sem hann var matsveinn á
aflaskipunum Faxa og Vífli. Oft var
langt sótt og fjarvistir frá heimil-
inu af þeim sökum óhjákvæmilega
langar og þess vegna kom það í
hlut Ástu, eins og annarra sjó-
mannskvenna, að sjá um daglegan
heimilisrekstur og uppeldi barn-
anna tveggja, Guðrúnar og Krist-
ins Þórs. Hver stund sjómannsins í
landi var vel þegin og nýtt til að
hlúa að heimilinu og voru þau hjón
afar samtaka í þeim efnum.
Langt um aldur fram veiktist
Jón af sjúkdómi sem á nokkrum
mánuðum dró hann til bana, en
hann lést aðeins 45 ára gamall í
júlímánuði 1981. Mikill harmur var
kveðinn að fjölskyldunni í Máva-
hrauni við fráfall heimilisfóðurins
og aðstæður allar breyttust hjá
Ástu. Hún lagði þó ekki árar í bát,
en réð sig til starfa við Dvalar-
heimili aldraðra sjómanna í Hafn-
arfirði, Hrafnistu, og þar var hún
að sinna skylduverkum sínum, þeg-
ar kallið kom.
Ásta var góð móðir og amma og
var ávallt vakandi yfir velferð
barna sinna og barnabarna. Á
þessari stundu, þegar Ásta Ey-
þórsdóttir er kvödd, þökkum við
henni samfylgdina og sendum
börnum hennar, barnabörnum og
öði-um ættingjum okkar innileg-
ustu samúðarkveðjur.
Unnur Kristinsdóttir
og fjölskylda.
JÓHANNES L.
STEFÁNSSON
+ Jóhannes Líndal Stefánsson
fæddist að Kleifum í Gils-
fírði 9. júní 1910. Hann lést á
dvalarheimilinu Silfurtúni í
Búðardal 6. nóvember síðastlið-
inn og fór útför hans fram frá
Garpsdalskirkju 14. nóvember.
Það var kominn gestur að Hvítu-
hlíð þar sem ég fæddist og ólst upp
fyrstu árin. Mér fannst hann hafa
hátt og láta illa. Ekki bætti það úr
skák að hann kynnti sig sem Gvend
vaskafat. Þetta var einum um of
fyrir mannafæluna mig. Það gat
enginn maður heitið Gvendur
vaskafat. Þetta voru fyrstu kynnin
sem ég man af Jóhannesi móður-
bróður mínum á Kleifum. Næstu
kynni voru öllu betri, því nú kom
Jói á Land Rover-jeppa, en slíkan
grip hafði ég aldrei séð á þeim
tíma, ég man hvað mér fannst bíll-
inn skrýtinn. Nú var forvitnin
feimninni yfirsterkari og ég fékk
að skoða ökutækið. Kannske var
Jói frændi ágætis karl þótt hann
hefði hátt og léti stundum eins og
óþekkur strákur. Stundum kom
hann ásamt öðrum ríðandi yfir
Krossárdal norður í Bitru og þá
var jafnan glatt á hjalla.
Nokkrum sinnum fór ég gangandi
suður að Kleifum og tvisvar sinn-
um var ég þar í vikutíma í girð-
ingarvinnu og þá var gaman að
vera til. Þótt ég sé ekki mikið gef-
inn fyi'ir hesta var gaman að
skreppa á bak, því alltaf var eitt-
hvað um að vera í hestamennsk-
unnij sem Jói hafði mikið gaman
af. Á árum áður stundaði hann
það líka að temja fjárhunda og
varð vel ágengt. Vísnagerð var
stundum nokkurs konar tóm-
stundagaman á Kleifum, til að
mynda kom Jói með fyrrirpart en
einhver sonurinn botnaði og eins
hafði Jói unun af að fara með vís-
ur. Fyrsta vísan sem ég veit um
eftir Jóa varð til er hann var á
sundnámskeiði á Laugum í Sæl-
ingsdal og get ég ekki stillt mig
um að leyfa henni að fljóta með
þótt hún teljist sjálfsagt til
bernskubreka hans. Vísan er
svona: „Bráðum kemur Fríða
fram / að færa upp hrossakétið. /
Gott, gott, gott, gott, namm,
namm, namm, / nú skal verða ét-
ið“. Þau hjónin, Jói og Unnur,
voru einstaklega gestrisin og var
gestagangur mikill, enda var
ávallt gaman að koma að Kleifum.
Alltaf hafði Unnur til nóg með kaff-
inu og var ótrúlega fljót að útbúa
mat þegar þannig stóð á. Einhvern
tíma vorum við nokkur á ferðalagi
og ætluðum rétt að koma við á
Kleifum, en það endaði eins og
mamma sagði, að það væri ekki
hægt að stoppa stutt á Kleifum.
Nú hefur Jóhannes kvatt hið
jarðneska líf en minningin lifir.
Unni, Guðjóni, Stefáni, Hermanni
og fjölskyldum þeirra færi ég mín-
ar innilegustu samúðarkveðjur.
Hallgrímur Gíslason.
Handrit afmælis- og minningargreina skulu
vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvusett.
Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disk-
lingur fylgi útprentuninni. Auðveldust er
móttaka svokallaðra ASCII-skráa, öðru
nafni DOS-textaskrár. Ritvinnslukerfin
Word og Wordperfect eru einnig auðveld í
úrvinnslu. Senda má greinar til blaðsins í
bréfasíma 569 1115, eða á netfang þess
(minning@mbl.is) — vinsamlegast sendið
greinina inni í bréfinu, ekki sem viðhengi.
Nánari upplýsingar má lesa á heimasíðum.
Það eru vinsamleg tilmæli að lengd greina
fari ekki yfir eina örk A-4 miðað við meðal-
línubil og hæfilega línulengd - eða 2.200
slög. Höfundar eru beðnir að hafa skírnar-
nöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
+
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir og afi,
JÓNAS GÍSLASON
vígslubiskup,
Lækjasmára 2,
lést á Sjúkrahúsi Reykjavíkur miðvikudaginn 18. nóvember.
Arnfríður Arnmundsdóttir,
synir, tengdadætur og barnabörn.
Ástkær sonur okkar og bróðir, mágur, föður-
bróðir og barnabarn,
ÓLAFUR ELDJÁRN,
sem lést 13. nóvember sl., verður jarðsunginn
frá Dómkirkjunni í Reykjavík á morgun, föstu-
daginn 20. nóvember kl. 13.30.
Unnur Ólafsdóttir, Þórarinn Eldjárn,
Kristján Eldjárn, Eyrún María Rúnarsdóttir,
Unnur Sara Eldjárn,
Úlfur Eldjárn,
Ari Eldjárn,
Halldór Eldjárn,
Anna Sigriður Björnsdóttir, Ólafur Pálsson,
Halldóra Eldjárn.
Milvi Link Gröndal,
Heiða og Benedikt Gröndal,
Jón Gröndal,
Einar Gröndal og fjölskyldan.
Eiginmaður minn, sonur okkar og bróðir,
TÓMAS GRÖNDAL
fjölmiðlafræðingur,
Skattkár 2,
Sávedalen 43370,
Sviþjóð,
andaðist á Sahlgrenska-sjúkrahúsinu í Gauta-
borg aðfaranótt mánudagsins 16. nóvember
sl. Hann verður jarðsunginn eftir kveðjuathöfn
í Kvastekulla-kapellunni í Partille föstudaginn 27. nóvember kl. 10.30.
Þeim, sem vilja minnast hans, er bent á Krabbameinsfélag Islands.
+
Okkar hjartkæri,
ALFREÐ BJARNI JÖRGENSEN,
múrari og tamningamaður,
verður jarðsunginn frá Grensáskirkju föstu-
daginn 20. nóvember kl. 15.00.
Þeim, sem vilja heiðra minningu hans, er vin-
samlega bent á Barnaspítalasjóð Hringsins.
Minningarkort fást hjá hjúkrunarforstjóra
Landspítalans, sími 560 1300, eða í lyfja-
búðum.
Freyja Hilmarsdóttir,
Guðrún K. Jörgensen, Bent Bjarni Jörgensen,
Agnar Bjarni Jörgensen,
Sigrún Ólafsdóttir,
Per S. Jörgensen, Kristín Halldórsdóttir,
systkini og fjölskyldur þeirra.
+
Ástkær eiginmaður minn, faðir, sonur, tengda-
sonur, bróðir og mágur,
ÓSKAR GÍSLASON
vaktstjóri,
Smáratúni 39,
Keflavík,
verður jarðsunginn frá Keflavíkurkirkju föstu-
daginn 20. nóvember kl. 14.00.
Kristín Grétarsdóttir,
Grétar Óskarsson,
Gísli Óskarsson,
Gísli Jónsson, Ásdís Bjarney Óskarsdóttir,
Grétar Hinriksson, Sjöfn Georgsdóttir,
Jón Kr. Gíslason, Auður Sigurðardóttir,
Guðrún Sigríður Gísladóttir, Ágúst Þór Guðbergsson,
Gfsli Gísiason, Ingibjörg F. Sigurðardóttir.