Morgunblaðið - 20.11.1998, Page 45

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
FÖSTUDAGUR 20. NÓVEMBER 1998 45?--
ÓLAFUR
ELDJÁRN
+ Ólafur Þórar-
insson Eldjárn
fæddist í Stokk-
hólmi 1. júlí 1975.
Hann lést á deild 11
A á Landspítalan-
um 13. nóvember
síðastliðinn. For-
eldrar hans eru
Unnur Ólafsdóttir
veðurfræðingur, f.
1.5. 1952, og Þórar-
inn Eldjárn rithöf-
undur, f. 22.8. 1949.
Bræður Ólafs eru
Kristján Eldjárn, f.
16.6. 1972, sambýl-
iskona Eyrún María Rúnars-
dóttir, f. 29.5. 1972. Dóttir
þeirra er Unnur Sara, f. 13.12.
1992. 2) Úlfur, f. 3.9. 1976. 3)
Ari, f. 5.9. 1981. 4) Halldór, f.
15.5. 1991. Móðurforeldrar
Ólafs eru Anna Sig-
ríður Björnsdóttir,
5.8. 1921, og
Ólafur Pálsson, f.
18.5. 1921. Föður-
foreldrar Ólafs eru
Halldóra Ingólfs-
dóttir Eldjárn, f.
24.11. 1923, og Kri-
stján Eldjárn, f.
6.12. 1916, d. 14.9.
1982.
Ólafur var mikið
fatlaður frá fæð-
ingu og dvaldist á
deild 20 á Kópa-
vogshæli eftir að
hann fluttist til fslands með
foreldrum sínum og bræðrum
árið 1980.
Útför Ólafs fer fram frá Dóm-
kirkjunni í Reykjavík í dag og
hefst athöfnin klukkan 13.30.
Um hásumarið árið 1975 fæddist
þriðja barnabarn foreldra minna úti
í Stokkhólmi, strákur eins og hinir.
Sonur Unnar og Þórarins bróður
míns. Fallegur glókollur sem hlaut
nafnið Ólafur eftir móðurafa sínum.
Sjálf fékk ég þó leyfi til að halda að
hann héti líka smávegis í höfuðið á
mér og sendi honum silfurskeið. Þá
var komið í ljós að hann Óli var ekk-
ert venjulegt barn, hann var mikið
fatlaður og eftir því sem hann eltist
fóru líkurnar síhverfandi á því að
hann kæmist til þess sem venjulega
er kallað þroski. Það sem hann
gerði í staðinn var að koma öðrum
til nokkurs þroska.
Óli var Óli og Óli var eins og hann
átti að vera. Og alltaf fallegur og
glóhærður.
Ég og mínir kveðjum Óla með ást
og virðingu og ljóðinu um hann
sjálfan sem mér hefur alltaf fundist
eitt fallegasta og innilegasta ljóð
Þórarins föður hans. Það segir það
sem segja þarf:
Lófar þínir svo mjúkir
iljar gerðar til gangs
augun sem þekkja mig ekld
enn beðið eftir fyrirmælum
sem aldrei bárust
ókunnar leiðir
rofnar af óþekktu meini
Það sem heftir þroska þinn
efldi minn
Allt sem þú gafst mér:
þú kynntir mig
Sorginni og Voninni
og kenndir mér
að ekkert er sjálfsagt
Éggafþérekkert
nema lffið
Ólöf Eldjárn.
Það er komið að leiðarlokum hjá
Ólafi. Hann hefur sagt skilið við líf
sem var fjötur.
Óli var með hrein og falleg augu,
honum fannst gott að hlusta á tón-
list. Hann var innblástur í einu af
bestu ljóðum fóður síns. Með tilveru
sinni kenndi hann bræðrum sínum
ótal margt um lífið sem enginn læri-
meistari getur kennt. Við þökkum
fyrir að hafa fengið að kynnast Óla
og fyrir að fá að verða vitni að ást
og æðruleysi foreldra hans. Megi
hann hvíla í friði.
Sigrún og Hjörleifur.
Það var fagran sumardag í júlí.
Sólin skein í heiði. Setið var úti í
garði í góða veðrinu og börnin léku
sér. Það settist lítill þröstur hjá
mér. Hann lék ýmsar listir og mér
fannst hann vera að reyna að segja
mér eitthvað. Skömmu síðar hringdi
síminn. Við fengum þá gleðifrétt að
lítill drengur væri fæddur í fjöl-
skyldunni úti í Svíþjóð. Hann væri
14 merkur að þyngd, ljóshærður og
undurfallegur. Hjarta mitt fylltist
gleði eins og alltaf þegar lítið barn
fæðist í fjölskyldunni.
Þetta var hann Óli.
Síðar kom í ljós að lífssaga hans
varð öðru vísi en vonir stóðu til.
Hann fékk mikla krampa sem voru
merki um varanlegan skaða og
þroskaðist ekki eðlilega. Að því kom
að foreldrar hans gátu með engu
móti annast hann heima þrátt fyrir
góðan vilja. Hann fékk þá pláss á
heimilinu Storhagen rétt fyrir utan
Stokkhólm. Þetta var heimili fyrir
fjölfótluð börn og aðstaðan eins góð
og kostur var.
Fjölskyldan fluttist síðan heim til
Islands og þá fékk Óli að eiga heima
á Kópavogshælinu á deild 20.
Á Kópavogshæli er manngæska í
fyrirrúmi og maður undrast hvernig
hægt er að vinna með svona mikið
fatlað fólk af svona mikilli hlýju og
mannvirðingu.
Óli varð fljótt fullorðinn. Það las
maður úr augum hans. Hann var
blíður og kunni vel að meta snert-
ingu. Hann naut þess að hlusta á
tónlist og kunni best að meta Moz-
art og barokktónlist. Hann var sæl-
keri og gaf bræðrum sínum ekkert
eftir í því efni.
Hann var líka hlýðinn. Þegar for-
eldrar hans dvöldust eitt ár erlendis
var honum sagt að hann mætti ekki
veikjast meðan þau væru fjarri.
Hann stóð svo sannarlega við það.
Síðustu árin hafa stundum verið
ströng hjá Óla en lífskrafturinn
mikill. Það átti ekki að gefast upp
fyrr en í fulla hnefana.
Óli kvaddi þennan heim fóstudag-
inn 13. nóvember um leið og jarð-
skjálftinn stóri reið yfir.
Það hefur búið spakur þröstur
undanfarin ár í garðinum hjá okkur
í Fífumýrinni. Fyrir nokkrum dög-
um tók ég eftir að hann var horfinn.
Sennilega farinn í ferðina löngu
með frænda mínum.
Nú er komið að kveðjustund, Óli
minn. Við í stórfjölskyldunni stönd-
um eftir og drúpum höfði. Megir þú
hvíla í friði.
Sigi-íður Ólafsdóttir.
Halla þú, röðull,
höfði skínanda,
bráhýr, brosfagur
að brjósti Ránar,
sæll og sólbjartur,
sem þá er stefndir
bratta braut
á bogann uppsala.
(Jónas Hallgr.)
Kæri Óli minn. Eftir 16 ára sam-
leið er komið að kveðjustundinni.
Þú hefur kennt mér svo margt, Óli
minn, sem er mér ómetanlegt, þótt
ég hafi lítið kennt þér sjálf nema
fyrstu árin.
í upphafi tók langa stund að
vekja þig, velta þér til og hjálpa þér
að hreinsa lungun svo að þú værir
tilbúinn að læra. En þá varst þú svo
uppgefínn að þú máttir til með að
sofna og hvfla þig. Mér verður ætíð
minnisstætt þegar þú svaraðir mér í
fyrsta skipti svo að ég væri viss.
Lengi þorði ég engum að segja það
nema Áuði, og heldur ekki mömmu
þinni, þar til við vorum báðar full-
vissar um að það væri rétt að þú
tækir þátt í samspili og spjalli.
Seinna var auðvelt að fá þig til að
segja frá hvernig þér líkaði við flest
það sem við tókum okkur íyrir
hendur. Eða þegar þú hlustaðir í
fyrsta skipti á tónlist í skólanum,
það var engin venjuleg tónlist.
Seinna áttir þú vandaðan tónlist-
arsmekk og ævintýii líkast að fylgj-
ast með þér syngja með uppá-
haldskaflana í uppáhaldstónverkun-
um. Þegar ég nuddaði þig í fyrsta
skipti og hafði gert lista yfir allt
sem ég ætlaði að skoða sem merki
um að nuddið skipti þig máli, en
ekkert af listanum sýndi mér það,
heldur breyting á andardrættinum,
við nudd á örlitlum bletti á bring-
unni, seinna varð nuddið að gleði-
og unaðsstund milli þín og kennar-
ans þíns hennar Auðar. Þegar þú
gast lyft höfðinu frá plötunni og
varst svo glaður og stoltur að það
lýsti af þér langar leiðir. Því miður
varð líkaminn þinn svo brothættur
um svipað leyti þannig að þú varðst
að hætta þeim skemmtilega leik.
Þegar við byrjuðum að vinna sam-
an, Óli minn, sýndirðu aðallega ef
þér leið illa. Smám saman varðst þú
fær um að tjá litróf tilfinninga og
skoðana, þannig að auðvelt var að
túlka. Eða vorum það við sem urð-
um leiknari í að sjá og túlka þau
merki sem þú og samnemendur þín-
ir gáfu okkur?
Pabbi þinn segir í ljóði „Ég gaf
þér ekkert nema lífið“. Ég veit ekki
hvort það er rétt. Ég veit að þú
hafðir sterkan persónuleika, ákveð-
ið skaplyndi, varst glaðlyndur, en
snerist þér eitthvað í móti gastu
verið þungur á bárunni, nöldrað og
verið lengi að sættast aftur. Þú
varst mikill tónlistarunnandi og
vildir ljóslega taka virkan þátt í tón-
listinni. Persónueinkenni þessi
gladdist amma þín við að heyra um,
því að það líktist fleirum í fjölskyld-
unni.
Já, Óli minn, ef eitthvað eitt er
mikilvægast af því sem þú kenndir
okkur, þá er það að sjá persónuna,
einstaklinginn, sem er fyrst og
fremst mikilvægur í krafti sjálfs sín,
eins og allar aðrar manneskjur, þar
sem fötlunin verður aldrei aðalat-
riði, hversu mikið tillit sem taka
þarf til hennar.
Ég sakna þín, Óli minn. Það dreg-
ur ekki úr sorginni að gleðjast sam-
tímis yfir að þér þarf ekki lengur að
líða illa. Það var ég lengi að læra.
Núna vil ég leyfa mér að syrgja þig,
og fleiri skólasystkin þín sem á und-
an eni gengin. Þið hafið gefið mér
allt það sem hefur gert mig að betri
kennara, betri fagmanni, betri
manneskju. Þið hafið sýnt mér að
það skiptir máli. Viðhorf Auðar,
kennarans þíns um svo langt árabil,
vildi ég gjaman tileinka mér en þau
má fella í kveðjuorð Jónasar Hall-
grímssonar um vin sinn, Tómas Sæ-
mundsson:
Fast ég trúi: Frá oss leið
vinur minn til vænni funda
og verka frægra, sæll að skunda
fullkomnunar fram á leið.
(Jónas Hallgr.)
Takk fyrir allt og allt, Óli minn.
Anna Soffía Óskarsdóttir.
Snert hörpu mína, himinborna dís,
svo hlusti englar guðs í paradís.
Við götu mína fann ég fjalarstúf
og festi á hann streng og rauðan skúf.
Ég heyri í fjarska villtan vængjaþyt.
Um varpann leikur draumsins perluglit
Snert hörpu mína, himinboma dís,
og hlustið, englar guðs í paradís.
(Davíð Stefánsson)
Elsku vinur, nú hefur þú kvatt
þennan heim og ert kominn í annan
betri, þar sem ljósið og birtan er.
Við áttum svo margar góðar stundir
saman. Við hlustuðum mikið á tón-
list og söng og nutum þess, sér í lagi
þegar þú varst að hlusta á Diddú
eða Elínu Ósk. Þá brostir þú út að
eyi'um. Þú kunnir svo sannarlega að
meta góða tónlist.
Ég á eftir að sakna þín mikið, en
ég veit, elsku vinur, að nú líður þér
vel hjá englunum og hlustar á þeirra
höi-puspil. Vertu sæll, kæri vin.
Þín vinkona,
Lovísa Guðmundsdóttir.
t
Elskuleg dóttir okkar og systir,
MARÍN HAFSTEINSDÓTTIR,
lést á barnadeild Landspítalans
þriðjudaginn 17. nóvember.
Jarðarförin auglýst síðar.
Hafsteinn Hinriksson,
Anna Óðinsdóttir,
Fannar Hafsteinsson,
Sunna Hafsteinsdóttir.
t
Ástkser eiginkona mín, móðir, tengdamóðir,
amma og langamma,
RÓSA KRISTJÁNSDÓTTIR,
Sunnuvegi 19,
Reykjavík,
er látin.
Stefán Bjarnason,
Guðný Snæland, Hafsteinn Snæland,
Ragnar Stefánsson, Ingibjörg Hjartardóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
*
t
Þökkum innilega öllum þeim, sem sýnt hafa
okkur samúð og vinarhug við andlát og útför
elskulegs eiginmanns míns, föður okkar,
tengdaföður og afa,
ÞORSTEINS SIGURÐSSONAR,
Sporðagrunni 9,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir til starfsfólks deildar L1 á
Landakotsspítala, Sjúkrahúss Reykjavíkur.
Inga Lillý Bjarnadóttir,
Jón Bjarni Þorsteinsson, Guðrún Björt Yngvadóttir,
Steingrímur Þorsteinsson,
Sigurður Þorsteinsson, Ingibjörg Eiríksdóttir,
Anton Pjetur Þorsteinsson, Sigríður Hauksdóttir,
Þorsteinn Yngvi, Ingibjörg Hanna,
Inga Margrét og Orri Thor.
t
Þökkum auðsýnda samúð og vinarhug við
andlát og útför
HANS JÚLÍUSAR ÞÓRÐARSONAR
fyrrv. útgerðarmanns,
Vesturgötu 43,
Akranesi.
Björgvin Hagalínsson,
Guðrún Edda Júlíusdóttir,
Ragnheiður Júlíusdóttir,
Emilía Ásta Júlíusdóttir,
Þórður Ás. Júlíusson,
Ásdís Elín Júlíusdóttir,
Gunnhildur Júlía Júlíusdóttir, Smári Hannesson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Erna Gunnarsdóttir,
Aðatsteinn Aðalsteinsson,
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlý-
hug við andlát og útför móður minnar, tengda-
móður og ömmu,
KARENAR ANDRÉSSON,
Vesturgötu 12.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Landakots,
deildar K2, og lækna sem önnuðust hana.
Guð blessi ykkur öll.
Alda Bjarnadóttir, Kári Jóhannesson,
Bjarni Breiðfjörð Kárason,
Jóhann Ö. Kárason, Sigurlaug Sverrisdóttir,
Kristján Óskarsson,
Bjarni Ingi Kristjánsson, Steinunn Kristjánsdóttir,
Örn Óskar Kristjánsson.