Morgunblaðið - 03.12.1998, Blaðsíða 42

42 FIMMTUDAGUR 3. DESEMBER 1998
MORGUNBLAÐIÐ
LISTIR
Smekkleysa
KVIKMYNPIR
Stjörnubfó ng
Laugurásbfó
BLADE ★
Leikstjóri: Stephen Norrington.
Handritshöfundur: David Goyer.
Aðalhlutverk: Wesley Snipes,
Stephen Dorff, Nebushe Wright,
Tracy Lords og Kris Kristoffer-
son. New Line Cinema 1998.
PESSI bíómynd fjallar um
hinn mennska Blade sem er
einnig af vampírukyni og er leik-
inn af Wesley Snipes. Hann er
samt góði karlinn sem vill koma í
veg fyrir að vampíi-urnar yfíi-taki
heiminn og berst því af fullum
krafti gegn þessum óvættum.
Því miður er Blade afskaplega
leiðinleg kvikmynd og svo ófrum-
leg að hún er farin að reyna á þol-
rifín eftir fimmtán mínútm-. Það
væri þó íyrirgefanlegt ef hún
væri ekki svona hryllilega mikil
smekkleysa. Söguþráðurinn er
gamall og útþynntur og atriðin
felast að mestu leyti í subbulegu
og grófu ofbeldi sem er afskap-
lega þreytandi til lengdar þegar
ekkert annað er að byggja á.
í öðrum eins höi-mungum er
ekki hægt að ætlast til að per-
sónusköpunin sé til fyrirmyndar
og sú er ekki raunin. Leikstjórnin
er eftir því, og leikarar sem geta
verið báðum megin línunar eiga
sér ekki viðreisnar von. Snipes
hefur stundum verið býsna sterk-
ur, en sem Blade er hann ofur
dramatískur. Til að vera meira
ógnvekjandi dýpkar hann í sér
röddina, það kemur bæði hall-
ærislega og vandræðalega út. Kr-
is Kristofferson er ekki leikari, en
hefur visst útlit sem sumir sjá
eitthvað við. Það þarf að stjórna
honum mjög vel til að hann hon-
um takist að standa sig sæmilega,
og hann hefur oft gert betur en
nú. Eg hef ekki séð hinn unga og
snoppufríða Stephen Dorff gera
neitt stórkostlegt hingað til, en
það er aldrei að vita nema hann
eigi eftir að sanna sig sem góður
leikari, en það tekst honum ekki í
Blade.
Eg verð að segja að mér fannst
danstónlistin ekki slæm. Einnig
var ekki sem verst þegar Blade
var að sjúga blóðið úr vinkonu
sinni undir lokin. Það var býsna
kynferðislegt eins og góð
blóðsuguatriði eiga að vera. Og þá
er það jákvæða upptalið.
Blade gekk víst ágætlega í
Bandaríkjunum, en mér fínnst
það mjög alvarlegt ef raunin
verður sú sama hér á iandi. Hver
getur mögulegt haft gaman að
þessum ómerkiiega subbuskap?
Hildur Loftsdóttir
Leirker með gamla laginu
MYIVPLIST
Listasafn ASÍ
LEIRLIST SIGRÍÐUR
ÁGÚSTSDÓTTIR
Opið alla daga nema mánudaga frá
14-18. Aðgangseyrir 200 kr. Til 6.
des.
1 i
Fréttir á Netinu ^mbl.is /KLLT/Kf= eiT~TH\SAÐ NÝTl
TVÆR sýningar sem nú eru í
gangi eiga ýmislegt sammerkt og
það er því við hæfi að fjalla um þær
í sömu andrá. Báðar eru þær leir-
listasýningar, aðferðin er nokkurn
veginn sú sama, stíllinn og efnis-
tökin ekki ósvipuð og báðir sýnend-
ur hafa leitað leiðbeiningar hjá
sama lærimeistara. Eg veit ekki
betur en að það sé tilviljun að sýn-
ingar þeirra Sigríðar Ágústsdóttur,
sem sýnir í Listasafni ASí, og
Magnúsar Þorgn'mssonar, sem
sýnir í Stöðlakoti, skuli skarast. En
fyrst svo er þá er áhugavert og
nánast óhjákvæmilegt að bera þær
saman.
Sigríður hefur fengist við leirlist
síðan á áttunda áratugnum þótt
hún hafi ekki sýnt hér á landi
reglulega fyrr en í byrjun þessa
áratugar. Hún hefur sótt námskeið
í leirlist í gegnum tíðina, m.a. í
Cambridge á Englandi, og þar hef-
ur hún kynnst leirlistakonunni Ja-
ne Perryman og notið leiðsagnar
hennar. Perryman er ein af þeim
sem hafa beint athygli leirlista-
manna að og vakið áhuga þeirra á
„frumstæðum" aðferðum í leir-
keragerð. Aðferðin er „frumstæð"
að því leyti að leirkerin eru ekki
rennd og þau eru brennd á frekar
frumstæðan hátt. Á sýningunni
hefur Sigríður komið fyrir gögnum
sem gefa innsýn í vinnsluaðferðina,
og er það þakkarvert.
BOSCH
Bílskúrshurðaropnari
CMOÍB
SHARR
Faxtæki F1500
verð áður 21.900,-
mm
verð áður 39.900,-
_r“^i BRÆÐURNIR
[©lORMSSON
Lágmúla 8 • Sími 533 2800
20% afsláttur af öllum ryksugum,kafflkönnum,brauðristum,straujárnum ofl. Einnig 20% afsláttur af TEFAL
pottum og pönnum og EMILE HENRY leirbúnaði. 15% afsláttur af Husqvarna 10% afsláttur af Indeslt
Stöðlakot
LEIRLIST MAGNÚS
ÞORGRÍMSSON
Opið alla daga frá 14-18. Til 13. des.
FRÁ sýningu Sigríðar
Ágústsdóttur.
Leirkerin eru mótuð í höndunum
og byggð smám saman upp með því
að bæta við ræmum af leir. Yfir-
borðið er síðan sléttað og pússað.
Það sem ljær aðferðinni þó sér-
staka eiginleika er brennsluaðferð-
in. Leirkerin eru fyrst hert í ofni,
en síðan lögð í gröf eða ofn undir
berum himni, eldiviði er hlaðið yfir
og kösturinn brenndur. Reykurinn
og sótið frá eldiviðnum gefur yfir-
borðinu ákveðin litbrigði, sem oft
eru tilviljunum háð. Sigríður ber
leirlit á yfirborðið fyrir brennsluna
og fær þannig fram hlýja jarðliti.
Form leirkeranna er mjúkt, og
' yfírleitt aðeins ósamhverft, lokaðar
kúiur, með mjóu gati efst, eða eins
og ávalir fræbelgir með þröngum
stút. Sumir vasarnir eru opnari,
ýmist hringlaga eða ávalir. Yfír-
borðið er að mestu ómunstrað,
nema á nokkrum vösum þar sem
eru lóðréttar rákir. Annars lætur
Sigríður formlaus litbrigði leika um
yfirborðið, og nær í sumum leir-
mununum fram innri glóð sem virð-
ist koma innan úr leimum sjálfum.
Form leirkeranna býr yfir þokka
og það er dýpt í fmlegum litbrigð-
unum. Sign'ður heldur sig á vel-
troðnum slóðum, því eftir þeim
heimiidum sem ég hef getað aflað
mér er formin og litbrigðin víða að
finna hjá Perryman og lærisveinum
(og -meyjum) hennar. Sigríður leit-
ar sjálfsagt frekar eftir fágun en
frumleika, og ég fæ ekki betur séð
en hún hafi náð góðum tökum á
handverkinu, sem skilar sér í vel
gerðum hlutum. Fáguninni verða
þó að fylgja persónuleg efnistök,
annars er hætta á að hið óvænta og
„frumstæða", sem tilheyrir aðferð-
inni, stirðni og verði að lífvana
íþrótt.
Magnús Þorgrímsson hefur verið
að viða að sér þekkingu og reynslu
á árunum síðan hann lauk námi frá
Myndlista- og handíðaskóla Islands
árið 1992. Þau Magnús og Sigríður
eiga það sameiginlegt að hafa notið
leiðsagnar Jane Perryman, en
Magnús sótti námskeið hjá Perrym-
an í sumar. Hvort sem það er
ástæðan eða ekki eiga sýningar
þeirra Magnúsar og Sigríðar ýmis-
legt sameiginlegt, eins og áður
sagði. Lýsingin á aðferðinni hér að
ofan á líka við um leirmuni Magnús-
ar að mestu leyti. Reyndar rennir
Magnús einnig leirker og mótar þau
í bland.
Á sýningunni eru alls fjörutíu
munir, skálar, vasar og stjakar.
Mest áberandi eru belgvíðir vasar
sem eru mjög áþekkir í forminu og
vasar Sigríðar, og sumir nánast ná-
kvæmlega eins. Meginmuninn milli
þeirra er að finna í meðferð á yfir-
borðinu. Magnús reynir að komast
af með sem minnst í lit, hvítan lit
leirsins og svartan lit reyks og sóts.
Hann lætur hvítan leirinn halda sér
og reynir að láta brunann teikna á
yfirborð leirsins með reyk og sóti.
Þannig fær hann fram frjálslegar
og mjúkar línur, þar sem eldurinn
og reykurinn virðast hafa gælt við
yfirborð kersins. Það er því varla
hægt að tala um munstur, en Magn-
ús reynir þó að stjórna því hvernig
bruninn leikur um yfirborðið og það
er samspil og andstæður leirs og
reyks sem er helsta sérkenni leir-
munanna.
Magnús hefur tæknina á valdi
sínu, en hann er á varkárri braut og
hefur ekki mótað með sér þroskað-
an stíl og efnistök á þessu sviði.
Verkin eru ekki öll jafn sannfær-
andi og sýningin hefur yfirbragð
söluútstillingar, því það eru fleiri
munir tii sýnis en sýningaraðstaðan
þolir almennnilega.
Maður kemst ekki hjá því að taka
eftir að Magnús hefur leitað fanga á
svipuðum slóðum og Sigrlður. Leir-
munir þeirra eru margir hverjir svo
líkir að það er erfitt að gera upp á
milli þeirra. Hér verður smekkvísi
hvers og eins að ráða ferðinni. Helst
má nefna að jafnvægið og samræm-
ið í stíl Sigríðar er meira, og mun-
irnir búa yfir meiri fágun og fín-
leika, en Magnús tekur meiri
áhættu í brennslunni og leyfir sér
meiri leik með eldinn, enda nefnir
hann sýningu sína „Leikur við eld“.
Gunnar J. Árnason
Opið: 10:00 - 18:30