Morgunblaðið - 05.12.1998, Blaðsíða 42

MORGUNBLAÐIÐ
42 LAUGARDAGUR 5. DESEMBER 1998
d_
ÞUSUNDÞJALASMI0UR
Fékk bara liti
og striga í
fermingargjöf
Grjetar Andrésson hefur smíðað allt frá
fínustu skartgripum upp í stór einbýlishús.
Og hann hefur málað frá því hann man eft-
ir sér, enda fékk hann bara liti og striga í
fermingargjöf. Hann hefur nú opnað sína
fyrstu myndlistarsýningu í Skógarbæ,
----------------------------3»----------
þjónustumiðstöð aldraðra í Arskógum 4.
/
G HEFÐI valið myndlist-
ina sem lifibrauð, hefði ég
átt þess kost á sínum
tíma,“ segir Grjetar
Andrésson þegar við göngum um
salinn og skoðum myndirnar sem
þar hanga á veggjum. „En þegar ég
var að alast upp, á bænum Berja-
nesi undir Austur-Eyjafjöllum, var
talið að myndlistin ein og sér gæti
ekki dugað mönnum til lífsviður-
væris. Pað var því ekki um annað að
ræða en að læra einhverja iðn, og
ég fór að læra eldsmíði í Lands-
smiðjunni. Og svona eftir á sé ég
ekkert eftir því og er fylhlega sáttur
við hlutskipti mitt í lífinu ,“ segir
Grjetar og bætir við að strax þama
í Landssmiðjunni hafi hann byrjað
að smíða alls konar hluti úr járni.
„Ég hef alltaf haft gaman af því
að smíða og ég man ekki eftir mér
öðruvísi en málandi og teiknandi.
Ég fékk líka bai-a liti og striga í
fermingargjöf og ég á litakassana
ennþá,“ bætir hann við. Grjetar
sótti kvöldnámskeið hjá Myndlistar-
og handíðaskólanum og fór einnig á
námskeið hjá Tómstundaskólanum,
hjá Hörpu Bjömsdóttur. „Svo lærði
ég postulínsmálun hjá Elínu Guð-
jónsdóttur og málaði matarstell og
ýmsa aðra muni.“
Grjetar smíðaði einbýlishúsið sitt
sjálfur, bæði að utan og innan og
hann hefur smíðað sumarbústaði og
Morgunblaðið/RAX
GRJETAR Andrésson við nokkur verka sinna á sýningunni.
EINN af mörgum postulínsmun-
um, sem Gijetar hefur málað.
NOKKRIR af skrautmununum sem Grjetar hefur smíðað.
sitthvað fleira, allt niður í finustu
skrautmuni, sem hann hefur gefið
eiginkonunni, Halldóm Ragnars-
dóttur, sem og vinum og vanda-
mönnum. „Ég hef aðallega smíðað
fyrir fjölskylduna, en ég á fjögur
böm og eitt fósturbarn og barna-
bömin era að verða tíu.“
Á sýningunni í Skógarbæ era 28
málverk og kennir þar ýmissa
grasa. Sérstaka athygli vekja mál-
verk af gömlum sveitabæjum og
Arabískur draumur
DRAUMSTAFIR Kristjáns Frímanns
Mynd/Kristján Rristjánsson
HANN vakir yfir verkum sinum.
ÞAÐ STYTTIST í jólin, allra
heilögustu tíð ársins, fæðingu
frelsarans, Jesú frá Nasaret í Pa-
lestínu. Draumurinn um Jesú og
draumurinn um Arabíu eru grein-
ar af sama meiði, þeir speglast í
draumnum um Guð, upphafi alls
lífs og því er líf án Guðs ekkert Mf.
Jesús lét líf sitt af hendi til þess
að við dauðlegir menn skildum
gildi þess að lifa. Vera lifandi, tjá
okkur, meðtaka og vera með í líf-
inu, þessari Guðsgjöf. Draumur-
inn um lífíð er draumur um fram-
þróun Arabíu, heimkynna Jesú.
Draumur um vakningu Persíu,
draumur um nýjan loga á lampa
AUadíns, draumur um líf.
„Mig dreymdi að ég var ein-
hvers staðar í Egyptalandi að
kvöldagi, himinninn var stjömu-
bjartur og með mér var mann-
eskja mér ókunn. Við komum að
vegg, eða múr, ljósbrúnum og á
honum voru upphleypt tákn,
hringir og strik. Ég bjó um mig
við múrinn, lagðist í gulbrúnan
sandinn undir brekán og beið
þess að Guð talaði af himnum of-
an. Þá komu að tvær konur dökk-
ar yfirlitum, skrautlegar í klæða-
burði og hlaðnar djásnum, þær
bjuggu um sig nálægt mér og við
biðum öll í þögn með lokuð augu.
Yfír hvolfdist myrkur kaldur
himinn og stjömurnar, augu him-
ins, sindruðu.“ Draumurinn um
upphafningu mannsins er draum-
urinn um galdur, að geta flogið á
persnesku teppi hugsana og
fundið andann í lampanum, í ljós-
inu, í draumnum, í sálinni. And-
ann sem breytir öllu illu í gott,
öllu ljótu í fagurt, allri eymd í
sælu, betlara í prins. Það er
draumurinn um Guð, draumurinn
sem við öll dreymum einhvern-
tíma á æviskeiði okkar, draumur-
inn um sæluríkið, útópíu þess lífs
sem við sjáum í hillingum en
höndlum ei.
Draumur „Þ.K.“
Þ.K. hefur bréf sitt svo: „Ég á
það til að leggja mig þegar ég
kem heim úr vinnu, eins fínnst
mér mjög gott að halla mér seinni
part dags um helgar og það er
einmitt þá sem ég man helst
draumana, eftir nætursvefn era
þeir fljótir að fjúka út í buskann“.
Draumurinn: Mér fannst ég
stödd ásamt bömum mínum í
íbúð, í herbergi unglingsstúlku.
Eftir smástund fínnst mér stúlk-
an vera systurdóttir mín (15 ára).
Við sátum á heldur óhrjálegu
rúmi (dívan) hennar, það var
frekar dimmt þar inni (hafði á til-
finningunni að íbúðin væri í kjall-
ara) og hún sagði mér að hún
væri í sambandi við geimveru,
ungan dreng sem hún kæmist í
samband við hvenær sem hana
langaði til. Þetta fannst mér mjög
forvitnilegt og fór að spyrja nán-
ar, hún svaraði en virtist ekki
áfjáð í að gera úr þessu stórmál.
Hún sýndi mér hluti sem hann
hafði gefíð henni, þrír hlutir
héngu á veggnum fyrir ofan rúm-
ið. Hver hlutur á sínum nagla,
lyklakippa, spjald og eitthvað sem
ég man ekki - annað spjald held
ég og nokkrar gylltar (ekki gull)
málmþynnur með ágröfnum
myndum. Þá sýndi hún mér stóra
grímu sem hún setti á sig þegar
hún kallaði á drenginn. Gríman
var stór, náði frá bringu og tölu-
vert yfír höfuð hennar (40 sm).
Svo var stúlkan með þriggja
sentímetra breitt, gyllt band sem
hún bar um ennið. Ég spurði
hvort ég gæti náð sambandi og
hún sagði að það væri ekkert mál,
bara leggjast útaf og „senda“ út
spurningu. Ég geri það og um leið
fínn ég hvernig hönd er lögð á
hvirfilinn á mér, ég bregst illa við,
því ég hélt að „sendingin" hefði
ekki komist af stað, en enginn
viðstaddra sagðist hafa lagt hönd
á höfuðið á mér. Um leið fór
spjaldið á miðjunaglanum að
sveiflast til af miklum krafti.
„Þetta gerist alltaf ‘ sagði stúlkan
og um leið virtist rafmagnið fara
af í augnablik með miklum bloss-
um. „Þetta gerist alltaf* sagði
hún. Ég spurði mömmu hennar
(systur mína) sem lá á fjórum fót-
um við að skúra gólfið í næsta
herbergi, hvort henni þætti þetta
ekki merkilegt? Hún hálfpartinn
sneri upp á sig og sagðist ekki
hafa neinn áhuga á þessu.
„Hér hringir síminn og vekur
mig, ég þurfti ekki að svara og gat
því legið áfram og rifjað upp
drauminn. I töluverða stund eftir
að ég vaknaði fannst mér eins og
ég finndi enn fyrir lófanum, vel
volgum með löngum fingrum á
hvirflinum. Ég hef áhuga á að vita
hvort eitthertð vit sé í þessu, þessi
draumur er nú með þeim ein-
kennilegri sem mig hefur
dreymt.“
Ráðning
Draumar hafa þá sérstöðu að
geta hagað gerð sinni eftir
dreymandanum og unnið gagn-
virkt með tákn sín til að koma
skilaboðum sínum og meiningum
í hug dreymandans, líkt og nú er
að hefjast í tölvuheiminum. En
draumurinn hefur það umfram
tölvu/sjónvarp að geta farið milli
þilja lífsins og smogið að baki
þeirra tjalda sem hylur okkur
sýn á önnur stig lífsins, svo kall-
aða andaheima.
Þessi draumur fer með þig/sál
þína og næmi yfir á annað svið og
notar til þess kunnugleg tákn
(systurdóttir) þó flest önnur séu
ókunnug. Ferðin skýrist með
kjallaranum (dýpri vitundarsvið),
myrkrinu (geimurinn), óhrjálegu
rúmi (ferðin) í ákveðið herbergi
(staðsetning). Svo er það sam-
band þitt og samskipti þín við
„geimveruna". Lýsingin minnir á
sögu Jostein Gaarder, „Halló! Er
einhver þama“, en einnig lýsing-
ar á gervum forn egypta/faróa
(gríman og hlutimir). Það leiðir
svo hugann að pistli mínum 21.
nóvember um Stóra drauminn,
Guð og „merkissteininn í eyði-
mörkinni" (pýramídann mikla) og
tengsl þar á milli. Draumur þinn
gefur í skyn að þau tengsl séu
fyrir hendi og geimveran sé æðri
máttur sem vilji þér eitthvað gott,
benda þér á eitthvað (skoðaðu
hlutina betur) eða beina leið þína.
Af hverju hann kemur til þín en
ekki einhvers annars er ekki gott
að segja, enda eru vegir Guðs
„órannsakanlegir".
• Þcir lesendur sem vilja fá
drauma sína birta og ráðna sendi
þá með fullu nafni, fæðingardegi
og ári ásamt heimilisfangi og dul-
nefni til birtingar til:
Draumstafir
Morgunblaði
Kringlunni 1
103 Reykjavík