Morgunblaðið - 05.12.1998, Blaðsíða 52

52 LAUGARDAGUR 5. DESEMBER 1998
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
KRISTJAN
PÁLSSON
+ Kristján Páls-
son fæddist á
Isafirði 24. septem-
ber 1916. Hann lést
á Fjórðungssjúkra-
húsinu á fsafirði 30.
nóvember síðastlið-
inn. Foreldrar hans
voru Guðmundur
Páll Kristjánsson,
fæddur á Bakka í
Hnífsdal 9. mars
1884, og Guðmund-
ína Þórðardóttir,
fædd á Neðri-Bakka
í Langadal 20. júlí
1890. Þau bjuggu á
Isafirði. Börn þeirra voru átta,
ojg var Kristján fimmti í röðinni:
Arni, f. 1910, d. 1934; Pálína, f.
1911, d. 1932; Þórður, f. 1912, d.
1924; Gunnar, skipstjóri, f.
1914, d. 1971; Kristján Guð-
mundur, vélstjóri, f. 1924, d.
1987; Björg, búsett í Reykjavík,
f. 1925; Pálína, búsett á ísafirði,
f. 1933.
Kristján kvæntist 24. október
1940 Guðmundu Sigríði Jó-
hannsdóttur frá Bolungarvík, f.
20. mars 1922. Foreldrar henn-
ar voru: Lína Ðalrós Gísladótt-
ir, f. 1904, og Jóhann Sigurðs-
son, f. 1891. Kristján og Guð-
munda eignuðust sex börn, sem
öll eru á lífi: 1) Theódóra Sigur-
jóna, f. 12.9. 1941 , gift Birni El-
íasi Ingimarssyni,
Hnífsdal. Þau eiga
ijögur börn: Hall-
dóru, Sigríði Ingu,
Finnbjörn og Guð-
mundu Kristínu.
Tíu barnabörn og
eitt barnabarna-
barn. 2) Ólöf Frið-
gerður, f. 2.10.
1943, gift Kristjáni
Friðriki Björnssyni,
Hafnarfirði. Þau
eiga tvær dætur:
Selmu og Dagbjörtu
Línu. Sex barna-
börn. 3) Guðmund-
ur Páll, f. 30.9. 1945, kvæntur
Sigríði Sveinsdóttur, ísafirði.
Þau eiga ljögur börn: Viðar
Örn, Hafdisi, Söndru og Erlu.
Af fyrra hjónabandi á Guð-
mundur Páll soninn Kristján. 4)
Ósk Sigurborg, f. 27.7. 1947, bú-
sett á Isafirði. 5) Guðmundur
Þór, f. 1.10. 1954, kvæntur
Elenborgu Helgadóttur, Hnífs-
dal. Þau eiga fimm börn: Söru,
Rakel, Helgu Kristínu, Þóreyju
og Þóri. 6) Kristján Eyjólfur, f.
23.8. 1960, búsettur í Reykjavík.
Kristján stundaði sjómennsku
framan af, en seinna vann hann
aðallega við fiskvinnslu.
Utför Kristjáns fer fram frá
Isafjarðarkirkj'u í dag og hefst
athöfnin klukkan 15.00.
Okkur langar með þessum fátæk-
legu orðum að minnast pabba okkar.
Þegar kemur að skilnaðarstund
er söknuðurinn alltaf sár, minning-
arnar streyma fram og ýmis atriði
sem hent hafa á lífsleiðinni óhjá-
kvæmilega rifjuð upp.
Söknuðurinn er blendinn, því við
vissum að hverju stefndi, heilsunni
hafði hrakað og margir dagar í seinni
tið voru erfiðir, hann var oft þreyttur
af vanlíðan, vegna heilsuleysis.
Við vitum að þótt dauðinn sé sár
fyrir aðstandendur hins látna er
hann líka hvíld frá þjáningum og að
það er líka víst að þetta er það eina
sem allir menn eiga víst á lífsleið-
inni, það kemur að því að við verð-
um að kveðja þennan heim.
Pabbi trúði því að hann myndi
eiga framhaldslíf í einhverri mynd,
hann trúði á Guð og hans miskunn.
Það sem hann skilur eftir sig hjá
okkur sem lifðum með honum er að-
eins fallegar og bjartar minningar,
þar bar aldrei skugga á. Hann var
okkur öllum afar góð fyrirmynd.
Mikið jafnaðargeð og prúð-
mennska voru hans aðalsmerki.
Þegar við, börnin hans, barna-
bömin eða barnabamabömin, kom-
um í Hrannargötuna og seinna á
Hlíf, þar sem þau pabbi og mamma
bjuggu síðari árin, var öllum fagnað
jafnt, enginn var yfir annan hafinn,
allir jafnir.
Þegar pabbi var 14 ára eignaðist
hann hlut með fóður sínum í trillu,
sem bar nafnið Dímon Is 70. Þeir
rem saman á þessum bát í mörg ár.
+
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
KJARTAN MAGNÚSSON
kaupmaður,
Lindargötu 11,
Reykjavík,
lést á Landakotsspítala að morgni fimmtu-
dagsins 3. desember.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Guðrún H. Vilhjálmsdóttir,
Vilhjálmur Þór Kjartansson, Guðrún Hannesdóttir,
Magnús Rúnar Kjartansson, Jóhanna Björk Jónsdóttir,
Anna Kjartansdóttir, Sigurður O. Pétursson,
Kjartan Gunnar Kjartansson, Marta Guðjónsdóttir,
Ingibjörg Ósk Kjartansdóttir, Garðar Mýrdal,
Birgir Kjartansson,
Sveinn Sigurður Kjartansson, Stella Sæmundsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Eiginmaður minn og faðir okkar,
HERMANN VILHJÁLMSSON
fyrrv. verkstjóri,
Víðilundi 24,
Akureyri,
lést á hjúkrunardeildinni Seli miðvikudaginn
2. desember.
Útförin auglýst síðar.
Aðalbjörg Sigurðardóttir,
Hjörtur Hermannsson, Rannveig Gísladóttir,
Svala Hermannsdóttir, Bárður Guðmundsson,
Sigurður Hermannsson, Antonía Lýðsdóttir,
Stefán Ó. Hermannsson, Guðrún Pétursdóttir,
Brynjar Hermannsson, Sigríður Jónsdóttir.
Hann stundaði sjómennsku til
ársins 1941, á ýmsum bátum frá
Isafirði, bæði á línu- og síldveiðum.
í febrúar 1941 varð hann fyrir
miklu áfalli, þegar hann ásamt fjór-
um félögum sínum á línubátnum
mb. Hjördísi frá Isafirði lenti í
aftakaveðri á Vestfjarðamiðum.
Báturinn fékk á sig brotsjó og féll
hann ásamt tveimur félögum sínum
fyrir borð. Félagar hans tveir, Olaf-
ur Júlíusson og Friðrik Helgason,
drukknuðu, en hann bjargaðist um
borð.
Þessi atburður setti mark sitt á
hann og þó að hann hafi jafnað sig
líkamlega er nokkuð víst að hann
beið þess aldrei bætur.
Eftir þennan atburð minnkaði
sjósóknin, hann fór til vinnu í landi,
vann hjá ísfirðingi hf. við vélavið-
hald og hjá Ishúsfélagi Isfirðinga
við fiskvinnsluvélar.
Hann átti trillu sem bar nafnið
„Dímon“,sem hann stundaði róðra
á, með annarri vinnu. Margar
minningar okkar systkinanna
tengjast sjóróðrunum á trillunni
Dímoni. Þá var róið með línu út á
Isafjarðardjúpið, veiddur bolfiskur,
sem fór til vinnslu á ísafirði. Einnig
var veitt í net, hrognkelsi og koli.
Aflinn var síðan seldur á „kambin-
um“ þar sem uppsátur trillunnar
var. Ef aflinn seldist ekki allur var
hann saltaður niður í tunnu sem við
notuðum svo fyrir heimilið. Við
þessar aðstæður kynntumst við
systkinin fyrst lifsbaráttunni, við
tókum fullan þátt í þessari útgerð
með foreldrum okkar. Ekki er
hægt að segja að öllum hafi farist
sjómennskan vel úr hendi, Lóa
systir okkar var mjög sjóhrædd,
hún hljóðaði um leið og hún hætti
að sjá til botns og varð að sigla með
hana í land. Þegar komið var í land
skammaðist hann ekkert við hana,
heldur úthlutaði henni öðru starfi,
bað hana að selja aflann, sem hún
gerði og fórst það vel úr hendi, eng-
inn seldi betur en hún. „Það hafa
allir einhverja hæfileika," sagði
hann. Hann var laginn við að leið-
beina liðinu sínu, fann að henni
fórst eitthvað annað betur úr hendi
en að stunda sjómennsku.
Eftir að heilsan fór að bresta og
hann seidi síðasta „Dímon“ talaði
hann oft um trilluútgerðina með
söknuði. Það kom ailtaf upp á
hverju einasta vori, að hann hafði
hugann við trilluútgerðina, fylgdist
með hvemig gekk og hafði mikinn
Persónuleg,
alhliða útfararþjónusta.
Sverrir Olsen, Sverrir Einarsson,
útfararstjóri útfararstjóri
Útfararstofa íslands
Suðurhlið 35 ♦ Sími 581 3300
Allan sólarhringinn. www.utfararstofa.ehf.is/
áhuga fyrir öllu sem snerti hana.
Þetta var sú tilvera sem hann lifði í,
skapaði fjölskyldunni lífsafkomu og
skóp hans líf. Pabbi átti marga góða
vini og kunningja, en aðeins einn
vin, með stórum staf. Æskuvinur
hans, Eyjólfur Guðmundur Ólafs-
son, var alltaf fastur punktur í til-
verunni hjá okkur fjölskyldunni.
Þeirra vinátta entist alla ævi.
Við viljum þakka Gumma Eyjólfi,
eins og hann er alltaf nefndur, fyrir
hans einstöku vináttu við fjölskyld-
una.
Mamma þakkar þér fyrir sam-
fylgdina í gegnum tíðina og biður
góðan Guð að veita þér skjól.
Við systkinin þökkum þér, elsku
pabbi okkar, fyrir allt sem þú gafst
okkur, gullmolamir þínir em ekki
sýnilegir, en þeir verða samt
geymdir um alla framtíð.
Við biðjum góðan Guð að styrkja
mömmu og Boggu systur.
Theódóra, Ólöf, Páll, Ósk,
Guðmundur Þór og Kristján.
Elsku pabbi minn, nú er komið að
kveðjustund hjá okkur.
Ég bið Guð að gefa þér hvíld.
Ég þakka þér fyrir allt sem þú
gerðir fyrir mig. Þú varst alltaf svo
góður og þolinmóður.
Ég man svo vel eftir öllum
göngutúmnum okkar sem við fómm
í saman, sem hresstu þig við þegar
þú varst lasinn. Við fómm stóran
hring og stundum styttri, það fór
allt eftir hvernig veðrið var. Á eftir
göngutúmnum var gott að fara inn
og fá sér kaffisopa.
Guð geymi þig, elsku pabbi minn.
Þín dóttir,
Ósk (Bogga).
Elsku afi, okkur langar að skrifa
þér nokkur orð í kveðjuskyni og
þakka fyrir allar góðu stundirnar í
gegnum tíðina.
Alltaf var gott að koma við í
Hrannargötunni þegar við fómm í
bæinn. Þegar við vomm lítil var
alltaf gaman þegar þú varst að
vippa okkur á fætinum. Alltaf var
eitthvað í „freistingunni" þegar við
kíktum í hana.
Ósköp var okkur nú alltaf hlýtt á
fótunum í ullarsokkunum sem þú
prjónaðir á okkur.
Elsku afi, við vitum að þér líður
vel núna, þó að við söknum þín mik-
ið. Við biðjum Guð að geyma þig.
Láttu nú ljósið þitt
logaviðrúmið mitt.
Hafðu þar sess og sæti,
signaði Jesús mæti.
(Höf. ók.)
Viðar Örn, Hafdís, Sandra
og Erla.
Elsku afi.
Nú er kominn tími til að kveðja
þig. Okkur langar að skrifa niður
Sérfræðingar
í b I ó ni as k r ey t i n g u m
viö »11 tækifæri
1 WB blómaverkstæði 1
IBinna I
Skólaviirðustíg 12,
á horni Bergstaðastrætis,
sími 551 9090
nokkrar minningar sem við eigum
saman. Þegar við gistum hjá ykkur
ömmu munum við að þú söngst
alltaf fyrir okkur guttavísurnar og
baðst með okkur bænimar áður en
við fórum að sofa. Þegar þú dansað-
ir við okkur masúrka í litla eldhús-
inu í Hrannargötunni. Þér fannst
sykur alltaf þm-fa að vera með öllu, í
eitt skiptið þegar þú varst að fá þér
kaffi og settir fjórar skeiðar af sykri
út í varstu spurður af hverju þú
settir fjórar skeiðar, þá svaraðir þú
að það væri of mikið að setja fimm.
Ög allir ullarsokkarnir sem þú
prjónaðir á okkur héldu hita á tás-
unum okkar. Svo kenndir þú
Þóreyju og Þóri að prjóna og hnýta
öngla þegar þau voru hjá ykkur
ömmu á daginn. Aðalsportið hjá
litlu krökkunum var að fara á hest-
bak á fætinum á afa þegar þau
komu í heimsókn.
Það var líka alveg sama hvenær
við komum í Hrannargötuna og síð-
ar á Hlíf, til ykkar ömmu, leiðin lá
oftast beint í „freistinguna", en það
var stór glerkrukka með svolitlu
sælgæti sem passaði upp í litla
munna.
Þú kenndir okkur að elda hafra-
graut og gerðir svo lummur úr af-
ganginum ef hann kláraðist ekki all-
ur um morguninn.
Einn daginn þegar Þórey og Þór-
ir voru að rífast heima hjá ykkur
bað amma þau að vera ekki að ríf-
ast. Þá sögðust þau ekki vera að ríf-
ast, heldur bara að segja já og nei,
og eftir það sagðir þú þetta svo oft.
Svo gleymum við ekki sögunni um
risalúðuna sem þú og langafi veidd-
uð og fenguð smjör fyrir.
Nú þegar jólin eru að koma þá
dettur okkur í hug litla jólatréð þitt
sem þú skreyttir alltaf 15. desem-
ber en kveiktir nú samt ekki á því
fyrr en á aðfangadag.
Elsku afi, við kveðjum þig með
söknuði en vitum að nú líður þér vel
og ert örugglega kominn á sjó með
langafa á Dímon.
Að lokum viljum við láta bænina
sem þú kenndir okkur öllum fimm
fyigja.
Vertu yfir og allt um kring
með elífri blessun þinni.
Sitji guðs englar saman í hring,
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum)
Sara, Rakel, Helga Kristín,
Þórey og Þórir.
í dag er kvaddur frá ísafjarðar-
kirkju Kristján Pálsson, fyrrver-
andi sjómaður. Okkur bræðrunum
er í bamsminni hve hann var
hraustlegur og glæsilegur kærast-
inn hennar Guðmundu elstu systur
okkar. Þau giftu sig og stofnuðu
heimili sitt á Isafirði haustið 1940.
Hann var sjómaður á einum af
„stóru bátunum", Hjördísi. í febrú-
ar 1941 fékk báturinn á sig brotsjó í
fárviðri sem skall á úti á Halamið-
um. Þrír af fimm manna áhöfn báts-
ins fóru í sjóinn og var Kristján
einn þeirra, en fyrir einstakt þrek
hans og sundkunnáttu tókst eftir
langan tíma að ná honum um borð,
en hinir drukknuðu.
Aldrei náði Kristján sér eftir
þessa þrekraun og átti við langvar-
andi heilsuleysi að stríða, en vann
þó alltaf, oft sárþjáður. Ailtaf var
hann þó sama prúðmennið og ein-
staklega hlýlegur í viðmóti.
Guðmunda og Kristján voru mjög
samrýnd og hann var henni þakk-
látur fyrir hve hún var honum mikill
styrkur í veikindum hans alla tíð.
Mjög ungir fluttum við bræðurnir
til Reykjavíkur, en áttum margar
ferðir vestur, fyrst einir og síðan
með eiginkonum og bömum, og
alltaf var ánægjulegt að koma í hlý-
lega og snyrtilega húsið á Hrannar-
götunni og njóta ómældrar gest-
risni og vináttu allra ættingjanna og
síðan fjölskyldna þeirra. Það var
notalegt að finna hvað fjölskyldu-
böndin voru sterk og vinsamleg.
Við biðjum þann sem öllu ræður
að halda áfram vemdarhendi yfir
fjölskyldu Kristjáns Pálssonar og
megi minningin um einstakt ljúf-
menni ylja þeim um ókomna tíð.
ðskar Jóhannsson, Jóhann
Líndal Jóhannsson.