Morgunblaðið - 13.01.1999, Blaðsíða 38

*38 MIÐVIKUDAGUR 13. JANÚAR 1999
MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
+
Móöir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
KATRÍN KETILSDÓTTIR
frá Gýjarhóli,
Kópavogsbraut 1 b,
sem lést laugardaginn 2. janúar sl., verður
jarðsungin frá Fossvogskirkju á morgun,
fimmtudaginn 14. janúar, kl. 13.30.
Guðni Gýjar Albertsson,
Þórkatla Albertsdóttir, Sigurjón Hallgrímsson,
Guðlaug Albertsdóttir, Sveinn Oddgeirsson,
Heiðar Albertsson, Margrét Sigurðardóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir og amma,
ANNA GÍSLADÓTTIR,
Droplaugarstöðum,
áður til heimilis
á Vífilsgötu 18,
sem lést þriðjudaginn 5. janúar, verður jarðsett
frá Fossvogskapellu föstudaginn 15. janúar
kl. 15.00.
Helga Karlsdóttir, Jón Ásmundsson,
Björn Karlsson,
Anna B. Jónsdóttir, Guðmundur Valur Oddsson,
Ásmundur Jónsson,
Anna Hera Björnsdóttir.
+
Eiginmaður minn,
ERLING ADOLF ÁGÚSTSSON
rafvirkjameistari,
Barðastöðum 17,
Reykjavík,
áður til heimilis á Borgarvegi 24,
Ytri-Njarðvík,
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju föstu-
daginn 15. janúar kl. 15.00.
Fyrir hönd barna og annarra vandamanna,
Ingibjörg Kristín Gísladóttir.
+
Hjartans þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlý-
hug við andlát og útför
LAUFEYJAR ÁSBJÖRNSDÓTTUR.
Sérstakar þakkir til starfsfólks á elli- og
hjúkrunarheimilinu Grund.
Steinunn Bjartmarsdóttir, Birgir Axelsson,
Einar Gunnar Birgisson,
Bjartmar Birgisson, Ásta Björk Sveinsdóttir,
Axel Valur Birgisson, Berglind Kristinsdóttir
og barnabarnabörn.
+
Hjartans þakkir til allra, sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför
mannsins míns, föður okkar, tengdaföður,
afa, langafa og langalangafa,
BJÖRNS BJÖRNSSONAR,
Bjarkarlundi,
Hofsósi.
Guð blessi ykkur.
Steinunn Ágústsdóttir,
Valdimar Björnsson, Elísabet Guðmundsdóttir,
Sólberg Björnsson, Arnfríður Árnadóttir,
Björn Björnsson, Margrét Magnúsdóttir,
Guðbjörg Björnsdóttir, Bjarni Pálmarsson,
Sigurður Björnsson, Svaia Gísladóttir,
Björk Björnsdóttir, Sigfús Stefánsson,
Kristín Björnsdóttir, Eiríkur Hansen
og aðrir aðstandendur.
GUÐMUNDUR
KLEMENZSON
+ Guðmundur
Klemenzson
fæddist í Bólstaðar-
hlíð í Austur-Húna-
vatnssýslu 18. febrú-
ar 1927. Hann lést á
Sjúkrahúsi Reykja-
víkur hinn 24. des-
ember síðastliðinn
og fór útför hans
fram frá Bólstaðar-
hlíðarkirkju 2. janú-
ar.
Frændi minn Guð-
mundm- Magnús
Klemenzson, kennari í Bólstaðar-
hlíð í A-Húnavatnssýslu, var sonur
Elísabetar Magnúsdóttur frá Kjart-
ansstöðum í Skagafirði og Klemenz-
ar Guðmundssonar, bónda í Ból-
staðarhlíð. Gumi, eins og við kölluð-
um hann alltaf, var uppeldisbróðir
fóður míns, Herberts Sigurðssonar.
Hann var tekinn í fóstur fimm ára
gamall af foreldrum Guma, en
Elísabet var afasystir mín. Faðir
minn ólst síðan upp í Bólstaðarhlíð
til fullorðinsára. Ekki áttu þau hjón-
in Elísabet og Klemenz alltaf góða
daga frekar en margt fólk á þessum
tímum, þar sem lömunarveikin og
aðrar óværur tóku sér bólfestu á
mörgum heimilum og lögðu unga
sem aldna í valinn. Þar á meðal dó
elsti sonur þeirra Guðmundur ung-
ur að árum. Næstelsti sonurinn, Er-
lendur, fékk MS sjúkdóminn í
blóma lífsins og dó eftir margra ára
legu á sjúkrahúsinu á Blönduósi.
Gumi frændi var þriðji í röðinni og
yngstur var Ævar.
Gumi átti margar góðar stundir í
faðmi fjölskyldu sinnar og undi sér
vel í sveitasælunni á slíkum stað
sem Bólstaðarhlíð er. Þegar hann
var m'u ára skall vágesturinn aftur
á þessu heimili og varð Gumi löm-
unarveikinni að bráð. Varla er
hægt að setja sig í spor foreldra og
fjölskyldu sem þurftu að horfast
aftur í augu við sh'k veikindi. Alagið
á frænku mína Elísabetu hefur
verið gríðarlegt en dugnaðurinn og
harkan keyrði hana áfram alla tíð.
Ungu drengirnir uxu úr grasi og
Gumi var sendur til mennta og tók
stúdentspróf frá Akureyri og síðar
kennarapróf. Hann kenndi lengi í
sinni sveit og síðast við barnaskól-
ann í Varmahlíð. Hann var í mörg-
um nefndum og starfaði að félags-
og skólamálum og
vann að endurbótum
til hins góða.
Þegar ég var níu ára
gömul var ég send í
flutningabíl í sveitina
sem þá var siður með-
al fólks hér á Reykja-
víkursvæðinu. Eyddi
ég mínu fyrsta sumri
hjá þeim. Lítil stúlka
og hálfskelkuð við
þetta allt tók Gumi
mig strax undir sinn
vemdarvæng. Hann
var hlýr og góður
drengur. Þrátt fyrir að vera illa á
sig kominn eftir veikindi sín voru
fáir hlutir sem hann gat ekki leyst.
A sumrin vann hann við að keyra
dráttarvélina og hjálpa móður sinni
við símstöðina. Eg og Gumi frændi
fórum ótaldar ferðir um sveitina
það sumar og mörg sumur eftir
það. Þar kynntist ég mörgu fólki
sem mér er enn kært og minnis-
stætt. Næstu sumrum eyddi ég hjá
frændum mínum ýmist uppi á lofti
hjá Ævari og Jónu eða uppi í húsi
hjá Ella og Önnu, allt gott fólk.
Gumi var alltaf með okkur og gaf
mér góð ráð úr sínum viskubmnni
fyrir lífið.
Síðasta sumarið sem við Gumi
vorum saman í Bólstaðarhlíð var
sumarið 1964 eftir að Elísabet
frænka mín dó. Þá vantaði Guma
hjálp við símstöðina sem verið
hafði þar um árabil. Slíkur var
gestagangurinn hjá Guma frænda
að í mínum augum var þetta eins
og að reka hótel. Ég kunni lítið í
eldamennsku eða bakstri og man
vel að margar tertumar fóru í
ruslið en aldrei hallmælti Gumi
mér fyrir bruðlið. Þá var oft gott
að leita ráða hjá Jónu og Önnu.
Þetta sumar er mér mjög eftir-
minnilegt, alltaf var hann frændi
minn samur við sig, hughraustur
og ágætur. Við frændsystkinin
undum okkur vel saman ásamt
Kolbeini og Kjartani sonum Ella
og Önnu.
Ai-in.hafa liðið hratt síðan þetta
var. Vinir mínir sem kynntumst
frænda voru allir velkomnh- og
héldu kynnum sínum við hann alla
ævi. Ég eignaðist mína eigin fjöl-
skyldu og fluttist til Bandaríkjanna
og við allar okkar heimkomur kom
Gumi alltaf í bæinn enda var hann
+
Hjartans þakkir sendum við öllum þeim, sem
sýndu okkur samúð og hlýhug við andlát og
útför eiginmanns míns, föður okkar, tengda-
föður, afa og langafa
JÓNS NORÐDAL ARINBJÖRNSSONAR,
Blikabraut 6,
Keflavík.
Oddný Valdimarsdóttir,
Aldís Jónsdóttir, Hafsteinn Ingólfsson,
Ingibjörg Jónsdóttir, Gísli Guðmundsson,
Hafsteinn Jónsson, Ingibjörg Poulsen,
barnabörn og barnabarnabarn.
+
Hjartans þakkir til þeirra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför föður
okkar, tengdaföður, afa og langafa,
ÁRNA Þ. EGILSSONAR,
Sólheimum 25.
Einnig þökkum við þeim sem önnuðust hann
af alúð í veikindum hans, ekki síst starfsfólki á
deild L-1 á Landakotsspítala.
Örnólfur Árnason, Helga E. Jónsdóttir,
Margrét Árnadóttir, Manuel Martinez Perez,
Olga Guðrún Árnadóttir, Guðmundur Ólafsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
uppáhaldsfrændinn. Hann hringdi
oft í okkur og við í hann og þar sem
ég bjó í biblíubelti Bandaríkjanna
þótti Guma ekki veita af að senda
mér Bibhu til að halda mér við efn-
ið. Seinni árin voru okkar samræð-
ur dýpri og ýtti hann á okkur að
flytjast heim.
Vandræði Guma byijuðu þegar
hann fótbraut sig og náði hann sér
aldrei á strik eftir það og endaði á
Sjúkrahúsi Reykjavíkur. Ég heim-
sótti hann á aðfangadagskvöld
ásamt Sturlu eiginmanni mínum og
Silju dóttur minni. Frændi var
hress að vanda og fallegu gráu aug-
un hans skýr, hann talaði um að nú
væri komið nóg, kvaddi Sturlu með
handabandi, kyssti dótturina Silju
en sagðist ekki ætla að kveðja mig í
það skiptið. Útsýnið var fallegt út
um gluggann á Sjúkrahúsi Reykja-
víkur enda komin jól. Það kvöld
varð frændi minn allur, þar fór góð-
ur Gumi.
Við sem eftir lifum getum tekið
Guma frænda í mörgu sem fyrir-
mynd, aldrei heyrði ég hann hall-
mæla nokkram manni eða niðra í
orðum. Hann var okkur hetja og tók
sínu hlutskipti með æðraleysi, ég
veit í mínu hjarta að honum var tek-
ið með opnum örmum af Guði og
heilögum máttarvöldum. Far vel
Gumi frændi og þakka þér fyrir allt.
Þín frænka,
Herdís Herbertsdóttir
og fjölskylda.
Þegar ég heimsótti Guðmund
frænda minn, eða Guma eins og við
kölluðum hann, á Sjúkrahús
Reykjavíkur í byrjun desember
sagði hann við mig að hann væri
ekki kominn hingað suður til að
„geispa golunni“. En skjótt skipast
veður í lofti og nokkram dögum
seinna var hann kominn á gjör-
gæslu og orðinn þungt haldinn.
Þegar við svo kvöddum hann
mæðginin 12. desember, við á leið
til útlanda í jólafrí, lá það í loftinu
að líklega væri þetta okkar hinsta
kiæðja. Sú varð líka raunin. Á jóla-
dag fengum við þær fréttir að hann
hefði kvatt þetta líf á aðfangadags-
kvöld. Líf sem hafði ekki reynst
honum þrautalaust. Frá barnsaldri
mátti hann burðast með þá fótlun
sem lömunarveikin lagði á hann.
Hann tók hlutskipti sínu af miklu
æðraleysi og dugnaði, aldrei kvart-
aði hann. Þrátt fyrir fötlun sína lét
hann fátt stöðva sig, var alltaf
sjálfbjarga og fór allra sinna ferða.
Hann gekk menntaveginn, varð
kennari og vann við það alla sína
starfsævi. Gumi var hættur
kennslu og sestur í helgan stein í
Bólstaðarhhð. Hann var svo óhepp-
inn að fótbrotna tvisvar sinnum
með stuttu millibili. Eftir fyrra
skiptið tókst honum með ótrúleg-
um dugnaði að rífa sig upp úr því
og var orðinn nokkuð góður, þegar
Skila-
frestur
minning-
argreina
EIGI minningargrein að birt-
ast á útfarardegi (eða í sunnu-
dagsblaði ef útför er á mánu-
degi), er skilafrestur sem hér
segir: I sunnudags- og þriðju-
dagsblað þarf grein að berast
fyrir hádegi á föstudag. í mið-
vikudags-, fimmtudags-, föstu-
dags- og laugardagsblað þarf
greinin að berast fyrir hádegi
tveimur virkum dögum fyrir
birtingardag. Berist grein eftir
að skilafrestur er útrunninn
eða eftir að útfór hefur farið
fram, er ekki unnt að lofa
ákveðnum birtingardegi. Þar
sem pláss er takmarkað getur
þurft að fresta birtingu greina,
enda þótt þær berist innan hins
tiltekna skilafrests.