Morgunblaðið - 23.05.1999, Page 50

50 SUNNUDAGUR 23. MAÍ 1999
MORGUNBLAÐIÐ
HUGVEKJA í DAG

Talað
tungum
Vorið er að leysa gróðurríkið úr
klakaböndum. Stefán Friðbjarnarson
segir vorið tala til okkar um sigur lífs
og ljóss yfir dauða og myrkri.
HVITASUNNAN er haldin
til minningar um þann atburð,
er heilagur andi kom yfir post-
ula Krists og þeir „tóku að tala
öðrum tungum, eins og andinn
gaf þeim að mæla.“ Postulasag-
an segir að á þessum tíma hafi
verið fjölmenni í Jerúsalem,
víðsvegar að
úr heiminum,
og að langt að-
komnum
mönnum hafi
brugðið, „því
hver og einn
heyrði þá
mæla á eigin
tungu.“ Orð-
rétt segir í
postulasög-
unni:
„Vér erum
Partar, Medar
og Elamítar,
vér erum frá
Mesópótamíu,
Júdeu, Kappa-
dókíu, Pontuns
og Asíu, frá
Frýgíu og
Pamfýlíu,
Egyftalandi og
Lýbíubyggð-
um við
Kýrene, og vér
sem hingað er-
um fluttir frá Róm. Hér eru
bæði Gyðingar og þeir sem tek-
ið hafa trú Gyðinga, Kríteying-
ar og Arabar. Vér heyrðum þá
tala vorum tungum um stór-
merki Guðs.“
Allar kirkjuhátíðir tala til
okkar, ef við leggjum við eyru,
og flytja okkur boðskap, sem
hægt er að draga af dýrmæta
lærdóma. Hvítasunnuboðskap-
inn má efalítið leggja út með
ýmsum hætti. Það er þó einkum
þrennt, sem í þessum pistli
verður lesið út úr frásögn Post-
ulasögunnar.
í fyrsta lagi að kristinn boð-
skapur á erindi við alla kyn-
þætti, allar þjóðir, alla menn,
hvaða tungu sem þeir tala.
í annan stað að allar þjóðir
og allir menn eru jafnir frammi
fyrir skapara sínum, geta heyrt
og skilið boðskap hans, ef vilji
stendur til þess. Sérhver ein-
staklingur getur gengið inn um
þær eilífðardyr sem Kristur er,
þangað sem kærleikurinn ríkir
einn.
Síðast en ekki sízt minnir
hvítasunnan okkur á að heilagur
andi Guðs á erindi við hvert og
eitt okkar. Eða eins og Sigur-
björn biskup Einarsson segir í
erindi um hvítasunnuna (Helgar
og hátíðir, 1976): „Hann (Krist-
ur) vill fá að fæðast hið innra
með mér og þér. Hann vill sigra
dauðann í mér og þér - Hann
vill gera oss að nýjum mönnum.
- Þetta er hvítasunnan."
Flest hefur breytzt í mann-
heimi á þeim tvö þúsund árum
sem liðin eru síðan postulamir
töluðu tungum í Jerúsalem.
Fjarskipta- og samgöngutæknin
hefur þurrkað út fjarlægðir og
fært þjóðir heims í nábýli, í tún-
fót hver annarrar. Drjúgur hluti
mannkyns skilur og talar tvær
eða fleiri þjóðtungur, er tví-,
ÚR Matthíasarkirlq'u á
Akureyri
þrí- eða jafnvel margtyngdur.
Menn tala gjaman um heims-
byggðina sem „alheimsþorp" -
þorpið jörð.
Þrátt fyrir gjörbreytta
heimsbyggð er breyskleiki
mannanna samur sem fyrr, hef-
ur staðið af sér allar breytingar
og allar fram-
farir. Það
sýna m.a.
styrjaldir og
hermdarverk í
lok 20.aldar,
hatur þjóða og
manna í milli,
ofstæki og
öfgar, hleypi-
dómar og
hindurvitni.
Náungakær-
leikurinn ræð-
ur of sjaldan
ríkjum.
Þessvegna á
hvítasunnu-
boðskapurinn
um jafnstöðu
þjóða og
manna og
kærleika milli
þjóða og
manna jafn-
ríkulegt erindi
við okkm- í
dag eins og
fyrir tvö þúsund ámm, jafnvel
enn brýnna erindi. Þessi boð-
skapar þarf að hljóma á öllum
heimstungum, eins og hjá
postulunum forðum, og hann
þarf að verða vegvísir að friði og
velvilja manna og þjóða á milli -
í hugum og hjörtum okkar.
Það er og talað til okkar í
sköpunarverkinu sjálfu - í nán-
asta umhverfi okkar. Það er tal-
að til okkar í vorkomunni. Vorið
er þessa dagana að leysa gróð-
urríkið í umhverfi okkar úr
klakaböndum, vekur það til nýs
lífs, fegurðar, lita og anganar.
Það flytur okkur í raun og sann-
leika gleðiboðskapinn, páska-
boðskapinn, um sigur lífsins yfir
dauðanum. Það gildir sama máli
um tjáningu vorsins, eins og
hljómlistina, hún nær til allra,
tengir alla, skils't af öllum. Og
hljómkviða vorsins er sömu teg-
undar og boðskapur postulanna
á hvítasunnunni í Jerúsalem,
talar til okkar um fegurð sköp-
unarverksins og lífríkisins, þeg-
ar réttum lögmálum er fylgt.
Það er engin furða að skáld
kynslóðanna lofsyngja vorið og
kærleikann. Og „fegursta vísan
um vorið er vísan um fræið í
moldinni“, segir Davíð skáld
Stefánsson.
Það er við hæfi að enda þenn-
an pistil um hvítasunnuna og
vorið á eftirfarandi ljóðlínum
Guðmundar Guðmundssonar:
Hve lifnar hugur og léttist brá
og lífið verður allt fegra,
er geislamir hefja hjartans þrá
til hásala guðdómlegra.
Pá gleymist bágindi, basl og þröng
í birtunni vonarskærri,-
ég fagna árijóma og fuglasöng,
nú finn ég að Guð er nærri!
Höfundur er fyrrverandi blaða-
maður við Morgunblaðið.
VELVAKANDI
Svarað í síma 569 1100 frá 10-12 og 13-15
frá mánudegi til föstudags
Hver kannast við konurnar?
Ef einhver kannast við konurnar á þessum myndum er hann vinsamlega
beðinn að hafa samband við Jónfnu Guðmundsdóttur í síma 431 4131.
Leit að loforði
í GÆR, 17. maí, var sagt
frá því í fréttum í Ríkis-
sjónvarpinu að Birgir Is-
leifur Gunnarsson, seðla-
bankastjóri, væri með að-
vörun til þjóðarinnar
vegna vaxandi verðbólgu.
Hann taldi að verðbólgan
mundi fara upp í rúmlega
6% á þessu ári. Minn ótti
er að ef til vill gæti hún
orðið mun meiri. Mér brá
ónotalega þegar fréttist
að kjararáð hafði dæmt
þingheimi og vellaunuðu
opinberu starfsfólki ríkis-
ins 30% launahækkun,
varla lækkar það kom-
andi verðbólgu.
Launahækkunin ein og
sér þýðir að forsætisráð-
herra fær næstum
tvisvar sinnum hærri
kauphækkun en mánað-
arlaun venjulegs verka-
fólks, og rúmlega þrisvar
sinnum meira en ég fæ til
mánaðarlegs lífsviður-
væris, sem er ellilífeyrir
kr. 15.145 og tekjutrygg-
ing kr. 28.937, samtals
44.082. Ég verð að velta
hverri krónu milli fingra
mér í viðleitni við að
spara, til að endar nái
saman í gjöldum og tekj-
um. Ef ég fengi nú líka
30% hækkun á tekjur
mínar eins og forsætis-
ráðherra, þá yrðu það að-
eins skitnar 14 þús. kr. og
hefði ég þá 58 þús. kr. á
mánuði, sem reyndar er
ekki nein ósköp, en þó
mundi ég bera minni
kvíða fyrir hverjum mán-
aðamótum. Hvers konar
þjóðfélag er að myndast á
minni ástkæru fóstur-
mold? Er þjóðin að klofna
í tvennt, hálaunaþjóðfé-
lag og láglaunaþjóðfélag?
Fyrir nýafstaðnar
kosningar lofuðu allir
stjómmálaflokkar ýms-
um lagfæringum á þjóð-
félaginu fyrir kjósendur,
þar á meðal öldruðum og
öryrkjum hækkun á líf-
evi'i. Sjálfstæðisflokkur-
inn lofaði einna minnstu,
enda voru loforðin þar
nokkuð loðin og torskilin
fyrir karlskrögg sem
verður 85 ára á þessu ári
og sakir ellinnar er skOn-
ingur kannski farinn að
dofna, eða kannski hefur
greindarvísitalan aldrei
verið á háu plani. Fram-
sóknarflokkurinn lofaði
mestu að mér skildist,
það skipti milljörðum.
Hvemig skyldi það nú
ganga upp hjá þeim? Nú
er Framsóknarflokkurinn
í ríkisstjórn með Sjálf-
stæðisflokki og Fram-
sókn lofaði að gera vel við
aldraða og öryrkja. Ég er
að leita eftir því loforði.
Getur ekki Halldór feng-
ið Davíð til að samþykkja
lagfæringu á kjöram okk-
ar. Stattu nú við loforðið,
Halldór, ég vil fá 30%
hækkun eins og þú, það
dugar ekki minna.
Sofus Berthelsen, eldri.
Léttvægar
afsakanir skóla
ÉG á barn sem á að vera í
vorskóla í Setbergsskóla
núna í vor. Auglýst var af
skólaskrifstofu Hafnar-
fjarðar að boðið yrði upp
á vorskóla í öllum skólum
bæjarins á tímabilinu 26.-
28. maí nk. Gerði ég ráð-
stafanir vegna þessa því
bamið þarf að hafa fylgd
í skóla. En svo gerist það
í lok vikunnar að bréf
barst frá Setbergsskóla,
dagsett 14. maí en póst-
sett 19. maí, þar sem seg-
ir að vorskólinn skuli
vera 25. og 26. maí.
Finnst mér þetta dóna-
skapur gagnvart börnun-
um og foreldrum þeirra
að breyta þessu á síðustu
stundu. Það er eins og
stjómendur skólans séu
ekki í sambandi við dag-
legt líf, viti ekki að á
flestum heimilum vinna
báðir foreldrar og þurfa
einhvern fyrirvara til að
fá sig lausa úr vinnu.
Finnst mér að það hefði
mátt láta foreldra vita
með meiri fyrirvara.
Hringdi ég 1 skólann og
bað um skýringu og var
mér þá sagt að þetta væri
vegna afmælissýningar
hjá skólanum. Finnst mér
þetta frekar léttvægar af-
sakanir sem foreldrar fá
vegna þessara breytinga.
Hanna Björk
Ragnarsdóttir.
Víkverji skrifar...
JIM Rogers og Paige Parker,
unnusta hans, sem hófu
þriggja ára heimsreisu sína á
gulri Mercedez Benz-bifreið hér á
landi um síðustu áramót, voru um
miðja síðustu viku stödd í Shang-
hai í Kína. Þá höfðu þau lagt að
baki rúmlega 22 þúsund kílómetra
síðan ferðin hófst í Reykjavík 31.
desember.
Frá Islandi fóru þau til
Skotlands, þaðan til Irlands og
síðan yfir til Englands. Þaðan lá
leiðin yfir á meginlandið; til
Þýskalands, Austurríkis, Ung-
verjalands, Serbíu og Búlgaríu.
Síðan áfram gegnum Tyrkland,
Georgíu, Azerbaijan, Turkmenist-
an, Uzbekistan, Kyrgyzstan og
Kazakhstan en þaðan fóru þau inn
í Kína á fyrsta degi aprílmánaðar.
XXX
PAIGE Parker fer lofsamleg-
um orðum um ísland og Is-
lendinga á vefsíðu þeirra ferða-
langanna, sem Víkverji hefur
skoðað reglulega síðan þau lögðu
af stað.
Island var ákjósanlegur staður
til að hefja ferðina, segir Paige,
„og fólkið rausnarlegra og hjálp-
legra en ég hefði getað ímyndað
mér“.
Hún dásamar einnig íslenska
matinn og veitingar allar en
ósannindi væru að halda því fram
að hún hefði hrifist af verðlaginu,
sem hún hrósar ekki beinlínis!
Þau skötuhjú gistu á Hótel
Esju og nýttu sér oft aðstöðuna í
Planet Pulse-heilsuræktarstöð-
inni. Og þau urðu að vera dugleg
að æfa, segir hún, vegna þess hve
maturinn hér á landi var stórkost-
legur. „Ég gleymi aldrei einu at-
viki í líkamsræktarstöðinni," segir
Paige. „Ég áttaði mig á því að fólk
benti á Jim í forundran yfir því að
hann skyldi vera að lesa Financial
Times meðan hann var á æfinga-
hjólinu. Því fannst eðlilegt að
horfa á sjónvarpið meðan það var
á hjólunum en að lesa á meðan
virtist því finnast heimskulegt. I
hvert skipti sem ég sá fólkið
glotta yfir því að Jim væri að lesa
á hjólinu hló ég innra með mér og
hugsaði sem svo að það yrði ef-
laust fljótlega farið að lesa á með-
an það æfði á hjólinu.
Paige segir besta hluta æfing-
anna (!) hafa verið að fara í heita
pottinn á eftir og slaka á. „Ég hélt
ég væri dáin og komin til himna
þegar starfsmaður kom aðvífandi
og spurði hvort hann mætti ekki
nudda á mér axlirnar."
XXX
PAIGE dásamar íslenska mat-
inn, sem fyrr greinir, en bestu
máltíðina hér á landi segist hún
hafa fengið á nýársdag á sveitabæ
suðaustanlands. „Þegar við kom-
um bauð bóndakonan okkur fyrst
te og sætindi og í kvöldverð var
síðan humar, lambakjöt, kartöfl-
ur, spergilkál, gulrætur, baunir,
brauð og smjör.“ I eftirrétt segist
hún svo hafa fengið syndsamlega
góða böku, fyllta búðingi og
ávöxtum.
Þau nutu svo annarrar ómót-
stæðilegrar máltíðar á Hótel
Sögu, þar sem humar var einnig á
boðstólum - besti humar sem hún
segist nokkru sinni hafa smakkað;
- í kjölfarið fylgdi besti skötusel-
ur sem hún hefur borðað og í eft-
irrétt fékk hún súkkulaðimús; þá
bestu sem nokkru sinni hefur ver-
ið búin til! Hvorki meira né
minna. Aðrar frásagnir af mat á
Islandi eru á sömu nótum.
XXX
HUN nefnir enn eina ógleym-
anlega stund hérlendis. Eina
rólegustu og yndislegustu stund
lífs síns, eins og hún orðar það, á
leiðinni frá Egilsstöðum til Akur-
eyrar 8. janúar, skömmu áður en
þau komu til höfuðstaðar Norð-
urlands. Skv. lýsingunni að
dæma hefur það verið þegar þau
óku niður Víkurskarðið: „Beint
framundan var mjór fjörður og
til beggja hliða fjallatoppar þakt-
ir nýföllnum snjó. (Sem barn
gerði ég stundum snjóengla,
sjaldan þó í Norður-Karólínu, og
ég stóðst ekki mátið að stökkva
út úr bílnum, út í þennan
ósnerta, íslenska snjó, [leggjast á
bakið] og gera almennilegan eng-
il með því að sveifla höndum og
fótum í snjónum!)“ Hún bætir því
við að 9. sinfónía Beethovens hafi
hljómað úr geislaspilara bílsins.
Tilfinningarnar hafi ólgað innra
með sér og um stund hafi henni
fundist hún upplifa einhvers kon-
ar fullkomnun; stórkostlegan
samhljóm.
Víkverji varð beinlínis klökkur
við lesturinn. Ef þetta er ekki
góð landkynning (að verðinu
slepptu), hvað þá?