Morgunblaðið - 29.05.1999, Qupperneq 52

52 LAUGARDAGUR 29. MAÍ 1999
MATTHÍAS SVEINN
VILHJÁLMSSON
+ Matthías Sveinn
Vilhjálmsson
fæddist á ísafirði
hinn 9. desember
1933. Hann lést á
Fjórðungssjúkra-
húsi fsaíjarðar 18.
maí síðastliðinn.
Foreldrar hans
voru hjónin Sesselja
Sveinbjörnsdóttir
frá Kvíanesi, f. 11.2.
1893, d. 10.12. 1950,
< og Vilhjálmur Jóns-
son frá Höfða í
Grunnavíkurhreppi
f. 25.5. 1888, d.
24.11. 1972. Þau hjón eignuðust
þrettán börn. Þau eru í aldurs-
röð:
1) Guðmundína Kristín, f.
21.9. 1915. 2) Guðfinna, f. 2.9.
1917, d. 31.12. 1998. 3) Jón, f.
20.9. 1918, d. 17.10. 1994. 4)
Guðmundur Friðjón, f. 21.10.
1919, d. 5.5. 1920. 5) Guðmund-
ur Friðrik, f. 15.1. 1921. 6) Jó-
hanna, f. 24.11. 1922. 7) Ásgeir
Þór, f. 22.12. 1924. 8) Hansína
Guðrún Elísabet, f. 28.4. 1926.
9) Ólafur Sveinbjörn, f. 26.7.
1928. 10) Finnur, f. 1.10. 1929,
Löng þá sjúkdómsleiðin verður,
lífið hvergi vægir þér,
þrautir magnast, þrjóta kraftar,
þungt og sárt hvert sporið er,
honum treystu, hjálpin kemur,
hann af raunum sigur ber.
Drottinn elskar, - Drottinn vakir
daga og nætur yfir þér.
(S.Kr. Pétursson.)
Bilið milli lífs og dauða er svo ör-
stutt, en þó við vissum að kraftar
þínir væru senn á þrotum, elsku
pabbi minn, þá einhvem veginn er
maður aldrei viðbúinn þessari
stund.
Þannig var það líka þegar and-
látsfrétt þín barst okkur yfír hafið.
Allt varð svo tómlegt og hljótt og
fjarlægðin heim til íslands var allt í
einu svo óendanlega löng.
Minningarnar sem við eigum um
þig eru margar, fallegar minningar
sem gott verður að oma sér við nú
þegar þú ert farinn frá okkur.
Sem lítil stelpa var ég stolt af því
að eiga þig fyrir pabba, þú varst
góður maður og vildir allt fyrir alla
gera. Þú lagðir mikið á þig til að
geta séð vel um okkur bömin,
mömmu og heimilið.
Oft var þröng á þingi með stóra
barnahópinn, en okkur leið alltaf vel
því við fengum nóg af ást og alúð í
uppeldinu.
Eg man þegar þú leiddir mig upp
að altarinu, þegar við Jökull giftum
okkar. Það var dásamleg stund.
Vinátta ykkar var líka ailtaf sér-
stök, þú varst honum bæði vinur og
félagi. Þegar við fluttumst af land-
inu fyrir fímm ámm þá stóð til að
við flyttumst til Mexíkó. Þá sagðir
þú: „Ingibjörg, ég heimsæki þig
aldrei til Mexíkó.“ En áætlanirnar
breyttust og við fluttumst til Dan-
merkur. Þú varst ekkert hrifinn af
bröltinu í okkur. Eg held að þú hafir
helst viljað hafa alla fjölskylduna í
næsta nágrenni við þig.
En við fluttum og þú komst í
heimsókn út til okkar þegar Alex-
ander Már var skírður. Okkur
fannst dásamlegt að fá ykkur
mömmu í heimsókn. Við áttum góða
daga saman og satt að segja, pabbi
minn, held ég að þér hafi litist vel á
heimilið sem við vomm búin að
skapa okkur þar. Að okkar ósk átti
næsta ferð þín til okkar að verða
næsta vor, þá á íris Maggý að ferm-
ast. Hún var farin að bíða þess tíma
'>með eftirvæntingu að amma og afi
kæmu í heimsókn.
En því miður verður ekki af þess-
ari ferð, en þegar að fermingunni
kemur máttu vita að þú verður efst í
hugum okkar allra.
I þínum stuttu en erfiðu veikind-
um var gott að vita til þess þegar
Ujarlægðin heim var svo mikil hvað
' þú áttir góða að. Elskuleg mamma
d. 21.1. 1930. 11)
Sumarliði Páll, f.
21.11. 1930. 12) Jason
Jóhann, f. 21.1. 1932.
13) Matthías Sveinn,
sem hér er nú minnst
og var hann yngsta
barn þeirra hjóna.
Auk þess ólu þau upp
dótturdóttur sína,
Vilmu Mar.
Hinn 24. desember
1955 kvæntist Matthí-
as eftirlifandi eigin-
konu sinni, Guðrúnu
Sigríði Valgeirsdótt-
ur, f. 11.8. 1934. For-
eldrar hennar voru hjónin Ingi-
björg Guðmundsdóttir og Valgeir
Jónsson frá Gemlufalli í Dýra-
firði. Þau eru bæði látin. Börn
Guðrúnar og Matthíasar eru: 1)
Sesselja Magnea, f. 16.8. 1955,
maki: Kristján Hilmarsson, f.
28.3. 1956. 2) Ómar Hafsteinn, f.
16.8. 1956, maki: Járnbrá
Hilmarsdóttir, f. 22.4. 1963. 3)
Ingibjörg Margrét, f. 15.8. 1957,
maki: Jökull Jósefsson, f. 2.8.
1952. 4) Auður Kristín, f. 18.10.
1959, maki: Aðalsteinn Ómar Ás-
geirsson, f. 3.11. 1958. 5) Vil-
mín, systkini og fjölskyldur eiga
heiður skilinn fyrir hvað þau sýndu
þér mikla ást og umhyggju á
sjúkrabeðnum, og vöktu yfir þér
dag og nótt, allt þar til yfir lauk.
Elsku pabbi, tengdapabbi og afi,
nú að leiðarlokum viljum við þakka
þér fyrir allt. Takk fyrir að hafa
verið þú. Við biðjum þér Guðs bless-
unar í nýjum heimkynnum og við
vitum að vel verður tekið á móti
þér.
Þín dóttir,
Ingibjörg, Jökull, fris Maggý
og Alexander Már.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna
er sefur hér hinn síðsta blund.
(V.Briem.)
Elsku pabbi minn, nú er komið að
kveðjustundinni. Mér finnst það
óréttlátt að fá ekki að hafa þig leng-
ur hjá okkur, en ég hugga mig við
að nú er þrautum þínum lokið eftir
stutta en erfiða baráttu, baráttu
sem þú ætlaðir þér að sigra, en þú
barst höfuðið hátt og tókst á móti
örlögum þínum og erfiði með æðru-
leysi.
Þú varst góður pabbi og yndisleg-
ur afi, fjölskyldan var þér alltaf
mikils virði og það var yndislegt að
sjá hvað þið mammma voruð sam-
hent og samrýnd hvað sem bjátaði
á.
Minningamar streyma í gegnum
hugann, pabbi í leik og starfi, pabbi
að keyra vörubíl fyrir Norðurtang-
ann. Öft þurfti að fara í nærliggj-
andi sjávarpláss og þá nutum við
bömin hans oft góðs af því, litlir
fætur klifruðu upp í bílinn og ferðin
var hafin, sem var auðvitað heilt
ævintýri í þá daga þegar Reykjavík
var nánast eins og útlönd.
Aðgerðarleysi var orð sem ekki
fannst í þinni orðabók. Vantaði ein-
hvern aðstoð þá varst þú manna
fyrstur til að bjóða fram hjálp.
Skapgerð þín var líka þannig að þú
áttir auðvelt með að fá fólk til að
brosa og hlæja, alltaf var stutt í
húmorinn jafnvel þegar þú varst
orðinn fárveikur.
Alla tíð varst þú ótrúlegur barna-
karl, þér fannst ekkert tiltökumál
að eiga átta börn og enn fleiri
bamaböm og nú líka langafaböm,
hver og einn átti sitt pláss í hjarta
þínu og þú sinntir öllum af alúð og
umhyggju.
Þú varst eins og klettur, traustur
og alltaf til staðar ef á þurfti að
halda.
Jólaboðin á Urðarveginum hjá
ykkur mömmu, þar sem við komum
MINNINGAR
hjálmur Valgeir, f. 11.1. 1963,
maki: Ásdís Bima Pálsdóttir, f.
16.8. 1969. 6) Guðmundur Frið-
rik, f. 5.3. 1965, maki: Asía Sara
Pétursson, f. 30.8. 1965. 7) Kol-
brún, f. 11.11. 1966, maki: Er-
Iendur Geirdal, f. 24.10. 1963. 8)
Guðrún Sigríður, f. 26.3. 1971,
maki: Sigurður Hlíðar Dag-
bjartsson, f. 4.1. 1972. Auk þess
ólu þau Matthías og Guðrún
upp sonarson sinn, Matthías Vil-
hjálmsson, f. 30.1. 1987, þar til
hann fluttist til föður síns og
sambýliskonu hans. Bamabörn-
in em tuttugu og barnabarna-
börnin eru tvö.
Matthías gekk í barna- og
unglingaskólann á ísafirði. Eft-
ir skólagönguna vann hann hjá
Ishúsfélagi Isfirðinga auk þess
sem hann stundaði fjárbúskap
fyrstu búskaparár þeirra hjóna
við Urðarveginn, ásamt Ólafi
bróður sinum. Síðar hóf hann
störf sem verkstjóri í fiskmót-
töku Hraðfrystihúss Norður-
tangans á Isafirði. Stærstan
hluta starfsævi sinnar vann
hann sem vörubifreiðasljóri hjá
Norðurtanganum. Við samein-
ingu við Básafell fluttist starfs-
vettvangur hans til þess fyrir-
tækis og þar vann hann á með-
an heilsa og starfsþrek leyfðu.
Matthías verður jarðsunginn
frá ísafjarðarkirkju í dag og
hefst athöfnin kl. 14.
öll saman, voru þér mikils virði, þá
dansaðir þú af gleði, gantaðist við
krakkana og enginn mátti gleymast.
Ekki grunaði mig þá að þetta
yrðu síðustu jólin okkar saman,
elsku pabbi minn, þú vissir þá að þú
varst orðinn veikur en barst harm
þinn í hljóði ásamt mömmu, þangað
til ekki var stætt á öðru en við börn-
in þín fengjum vitneskju um alvöru
málsins. Þá langaði mig til að
skamma þig, en auðvitað veit ég að
þú vildir hlífa okkur við óþarfa
áhyggjum.
Á síðustu páskum komum við öll
saman systkinin, við áttum góðar
stundir með þér og mömmu og fyrir
það er ég þakklát.
Síðustu vikurnar voru þér erfið-
ar, sjúkrahúslegan var stutt en
snörp, en þú varst ekki einn, pabbi
minn, við hlið þér var konan sem
sýndi svo ekki varð um villst að hún
elskaði þig, og vék varla frá þér eina
einustu stund.
Bömin, tengdabömin og afabörn-
in sýndu sína tryggð við þig, en vart
mátt á milli sjá hvort okkur tókst
betur að stytta þér stundir á sjúkra-
beðnum eða þú okkur.
Þó heilsan væri að fjara út var líf-
sneistinn sterkur og húmorinn enn
á sínum stað.
Þú hafðir yndi af fótbolta og
fylgdist alltaf vel með þó þú værir
orðinn mikið veikur og það var ynd-
islegt að sjá þegar Ómar sagði þér
frá síðustu úrslitum, þá brostir þú
út að eyrum, það var þitt lið sem
vann.
Og nú hefur þú unnið orrustuna,
elsku pabbi minn, kannski ekki eins
og þitt lið hefði viljað, úrslitin áttu
að verða önnur.
En ég veit að þú ferð sáttur,
hvíldinni feginn eftir erfiði dagsins.
Þú munt alltaf eiga stað í hjörtum
okkar og við munum varðveita þann
fjársjóð minninga sem við eigum
um þig.
Elsku mamma mín, missir þinn
er mestur. Við biðjum góðan Guð að
styrkja þig og styðja og við vitum
að allar ljúfu minningamar sem þú
átt um pabba munu sefa sárasta
söknuðinn þegar fram líða stundir.
Að lokum langar mig að þakka
öllu starfsfólki Fjórðungssjúkra-
húss ísafjarðar fyrir yndislega um-
önnun við föður minn, og hlýhug og
góðvild við fjölskylduna hans.
Far þú í ffiði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V.Briem.)
Elsku pabbi minn, þegar ég kveð
þig í síðasta sinn, vil ég þakka þér
allt það sem þú varst mér og minni
fjölskyldu, Guð geymi þig og varð-
veiti þar til við hittumst á ný.
Þín dóttir,
Auður.
Hin langa þraut er liðin,
nú loksins hlaustu friðinn,
og allt er orðið rótt,
nú sæll er sigur unninn
og sólin björt upp runnin
á bak við dimma dauðans nótt.
(V. Briem)
Elsku pabbi, ég sit hér og skrifa
til þín mína síðustu kveðju. Fréttin
um að þú værir orðinn veikur og
óvíst væri um batahorfur bárust
mér á afmælisdegi mínum 5. mars
sl. Það þyrmdi yfir mig og ég bað og
vonaði að þú næðir bata. Minning-
arnar sem ég á um þig eru svo ótal-
margar. Þú varst mér góður pabbi,
en við vorum kannski ekki alltaf
sammála á meðan þú varst að ala
okkur upp.
Upp í hugann koma skondin at-
vik, eins og það þegar ég stalst út í
bflskúr með bfllyklana, of ungur til
að hafa bílpróf og keyrði bílinn þinn
aftur á bak og áfram þennan stutta
spöl sem hægt var að keyra þar. Ég
var ánægður með lífið og fannst ég
bara nokkuð góður. Þá mislíkaði
þér og sonurinn var skammaður
fyrir tiltækið.
Þegar ljóst var orðið að þú næðir
ekki heilsu og kraftar og þrek færu
þverrandi ákvað ég að koma heim
til íslands og vera hjá þér síðustu
stundirnar. Þegar ég gekk að
sjúkrabeði þínum sagðir þú: „Ert
þú kominn, elskan mín, ég var bú-
inn að gleyma að þú værir að
koma.“ Við föðmuðumst og það var
eins og tíminn stæði í stað. Við
skildum hvor annan. Ég er svo
þakklátur að hafa fengið að vera hjá
þér þessa daga. Þú vildir umfram
allt fullvissa þig um að vel yrði
hugsað um mömmu þegar þú féllir
frá, og þér var umhugað um húsið
ykkar, það þurfti að passa vel upp á
þetta og hitt og halda því vel við. Þú
þurftir alltaf að hafa eitthvað fyrir
stafni, hirðuleysi á hlutunum var
ekki þinn stfll. Þegar ég var kominn
held ég að þú hafir verið sáttur, bú-
inn að fá öll börnin þín til þín, síðast
Ingibjörgu og öll hin á páskunum.
Þá fyrst varst þú tilbúinn að kveðja
og leggja í þína síðustu för. Eftir
andlát þitt þá strax um kvöldið
hvessti í fjöllin og ég og Villi sátum í
stofunni heima á Urðarveginum.
„Rosalega er orðið hvasst," segi ég.
Villi kinkaði kolli: „Jæja, hann hefur
þá fengið byr undir báða vængi,
blessaður," sagði ég og við brostum
að tilhugsuninni um að þú yrðir
góður engill.
Að lokum þegar ég kveð þig og
bið Guð að geyma þig, elsku pabbi
minn, vil ég Jjakka starfsfólki
Sjúkrahússins á Isafirði og forráða-
mönnum og starfsfólki Básafells á
ísafirði fyrir alla þá hjartahlýju og
þann stuðning sem það hefur sýnt
okkur öllum í veikindum þínum. Við
mömmu mína sem var þér svo góð,
systkini mín og aðra ástvini segi ég:
Verum sterk, styðjum hvert annað í
sorginni. Við eigum góðar minning-
ar sem ylja okkur. Guð vaki yfir
okkur og minningu Matthíasar Vil-
hjálmssonar.
Þinn sonur,
Guðmundur og fjölskylda.
Elsku pabbi, nú er ég að kveðja
þig í hinsta sinn. Sárt er það, en
minning þín er Ijós í lífi okkar.
Margar eru minningarnar og alltaf
var stutt í grínið og gleðina og líka
þó að þú hefðir gengið í gegnum
veikindi og sjúkralegu. Þú vildir
sjálfur hlaupa á eftir glasi af vatni,
það var meira sagt í gríni en alvöru.
Og vísurnar sem þú sagðir mér,
sem ég náði ekki fyrr en síðar meir
þegar þú útskýrðir efni þeirra.
Manstu pabbi, allar ferðimar sem
ég fór með þér á vörubflnum. Svo
þegar ég varð eldri tóku bamaböm-
in við. Það var rosalega gaman að fá
að vera með þér í vinnunni.
Þér fannst líka gaman að spila og
leggja kapal, og við reyndum að
læra af þér. Það var alltaf svo
spennandi að fylgjast með þér.
MORGUNBLAÐIÐ
Þessar stundii- geymi ég í hjarta
mínu.
Þegar við fluttum út til Danmerk-
ur var erfitt að kveðja en þú sagðir
að maður yrði að prófa ýmislegt í
lífinu, en alltaf hægt að koma heim
aftur. Ó, hvað var gott að koma
heim aftur og eyða þessum tíma og
eiga jól með ykkur mömmu. Jól og
páskar voru þinn uppáhaldstími, því
að þá komum við flest saman og
gerðum okkur glaðar stundir.
Þú varst mömmu og okkar allra
stoð og stytta í lífinu. Þú og mamma
eignuðust átta börn og sögðuð að
hamingja væri falin í fjölskyldu, og
svo sannarlega er fjölskyldan orðin
stór.
Nú þegar leiðir okkar skilja, eru
þessar minningar mér dýrmætari
en allt annað. Og ég veit að þær
munu íylgja mér um ókomna tíð.
Það er svo mikið meira sem mig
langar til að segja, en ég kem ekki
orðum að því. Mig langar til að
þakka þér fyrir alla ástina, sem þú
gafst mér, og fyrir öll fallegu orðin
þín. Takk fyrir faðmlögin, takk fyrir
allar stundirnar sem við höfum átt
saman, takk fyrir að vera pabbi
minn. Ég veit að það verður vel tek-
ið á móti þér, elsku pabbi. Þín verð-
ur gætt af góðu fólki.
Tómarúmið er mikið, en sárið
grær og skilur eftir stórt ör.
Kveðja frá tengdasyni þínum,
Sigurði Hlíðar.
Þín dóttir
Guðrún Sigríður.
Með nokki-um orðum vil ég minn-
ast ástkærs tengdafóður míns. Ég
kynntist Matta Villa eins og hann
var kallaður fyrir 23 árum þegar ég
starfaði tímabundið á ísafirði. Þeir
sem þekktu Matta Villa vita hvaða
mann hann hafði að geyma og ég var
svo lánsamur að fá að kynnast hon-
um. Gott lundarfar, heiðarleiki og
greiðvikni voru eiginleikar sem ein-
kenndu hann. Matti átti yndislega
eiginkonu, Guðrúnu Valgeirsdóttur.
Það fór ekki fram hjá neinum hversu
hlýtt og einlægt hjónaband þeirra
Gunnu og Matta var. Okkur er minn-
isstætt hversu samrýnd þau voru og
góð heim að sækja.
Fyrir fimm árum fór ég til starfa í
lögreglunni á ísafirði ásamt bróður
mínum, Birgi. Gunna og Matti tóku
ekki annað í mál en að við bræðurnir
gistum hjá þeim hjónum. Það má í
raun segja að okkur hafi verið tekið
eins og þeirra eigin bömum, slík var
umhyggjusemi þeirra. Mörgum
stundum eyddum við Matti þá við
spilamennsku sem var eitt af hans
helstu hugðarefnum ásamt enska
boltanum. Matti var harður fylgis-
maður Man. United og fylgdist
grannt með gengi þeirra. Oft kom til
skemmtilegra skoðanaskipta um
enska boltann og þar hafði Matti
ætíð sína skoðun á hlutunum.
Matti verkaði harðfisk og hákarl í
gegnum árin og voru ófáar sending-
arnar suður af þessu góðgæti.
Matti reyndist börnum okkar
Maggýar frábær afi og var ávallt
mikil tilhlökkun þeim þegar von var
á afa og ömmu í bæinn eða heim-
sókn á Isafjörð í vændum.
Við viljum að leiðarlokum þakka
þér, elsku Matti, fyrir að hafa feng-
ið að eiga þig fyrir tengdapabba og
afa.
Elsku Gunna, missir þinn er
mestur. Við, ég og börnin mín, biðj-
um góðan Guð að veita þér og böm-
um þínum styrk í sorg ykkar. Þegar
fram líða stundir munu fallegar
minningar koma í stað sársaukans.
Kristján Hilmarsson.
Elsku afi, nú ert þú farinn til
Guðs og við vitum að þar líður þér
vel. Öll byrjuðum við lífið á einn eða
annan hátt undir þínum verndar-
væng. Það verður tómlegt að geta
ekki lengur farið til afa, þú gladdist
með okkur ef vel gekk og þú bauðst
fram faðminn og klappaðir á litla
kolla ef eitthvað bjátaði á. Þú pass-
aðir okkur ef á þurfti að halda, lékst
við okkur og það mikilvægasta, þú
komst fram við okkur eins og jafn-
ingja og enginn var betri að hlusta
ef okkur lá eitthvað á hjarta.
Þú mættir á völlinn og hvattir