Morgunblaðið - 29.05.1999, Síða 54

54 LAUGARDAGUR 29. MAÍ 1999
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
GUÐBJORG SVAVA
SIGURGEIRSDÓTTIR
+ Guðbjörg Svava
Sigurgeirsdóttir
fæddist í Húnakoti í
Þykkvabæ 28. febrú-
ar 1915. Hún lést á
Sjúkrahúsi Suður-
lands 22. maí síðast-
liðinn. Foreldrar
hennar voru Sigur-
geir Gislason, Húna-
koti, og Hallfríður
Sigurðardóttir frá
Tobbakoti. Guðbjörg
var elst þriggja
systkina en hún átti
tvo bræður, Sigur-
geir Óskar, f. 14. maí
1916, d. 27. júní
1990, og Sigurbjart, f. 25. júní
1924.
Hinn 25. júlí 1931 giftist Guð-
björg Óskari Sveinbirni Bogasyni
frá Varmadal á Rangárvöllum, f.
15. nóvember 1896, d. 3. aprfl
1970.
Börn þeirra eru: 1)
Vigdís, f. 7. september
1930, d. 29. maí 1980.
Eftirlifandi maki Ingv-
ar P. Þorsteinsson, f.
20. mars 1929. Börn
þeirra eru sex og átján
barnabörn.
2) Margrét, f. 15.
september 1936, maki
Jón Halldórsson, f. 18.
aprfl 1934, d. 31. janú-
ar 1999. Börn þeirra
eru þrjú og íjögur
barnabörn.
3) Gerður, f. 11. jan-
úar 1943, maki Sigþór
Jónsson, f. 27. október 1937. Börn
þeirra eru fjögur og þrjú barna-
börn.
4) Bogi, f. 31. ágúst 1946.
5) Sigríður, f. 7. júní 1948, maki
Kjartan Óskarsson, f. 17. ágúst
1946. Börn þeirra eru þrjú og
þijú barnabörn.
Guðbjörg missti föður sinn að-
eins ársgömul og hafði hann á
dánarbeði beðið móður sína, Mar-
gréti Hreinsdóttur, að taka hana
að sér þar sem von var á öðru
barni og er hún því alin upp hjá
ömmu sinni. Með ömmu sinni flyt-
ur Guðbjörg að Fróðholtshjáleigu
en þar bjó föðursystir Guðbjargar.
Dvöldu þær þar næstu árin eða
þar til að þær flytja að Varmadal
þar sem Margrét fór í vinnu-
mennsku. Guðbjörg var þá tíu ára
og átti þar síðan hejmili næstu 65
árin. Guðbjörg og Óskar hófu bú-
skap 1931 í Varmadal og bjuggu
þar til 1970 er Óskar lést. Eftir
fráfall Óskars bjó Guðbjörg þar
ásamt syni sínum til ársins 1991 er
hún bregður búi og flyst að Foma-
sandi 5, Hellu. Var það heimili
hennar næstu árin þar til hún
fluttist á Dvalarheimilið Lund í
ágúst 1997 og naut hún þar góðr-
ar umhyggju.
títför Guðbjargar fer fram frá
Oddakirkju í dag og hefst athöfn-
in klukkan 14.
í dag verður til grafar borin elsku-
leg amma mín, Guðbjörg Svava Sig-
urgeirsdóttir frá Varmadal.
Elsku amma mín, nú þegar ég sest
niður með sorg og söknuð í hjarta til
að skrifa nokkur kveðjuorð til þín
koma fram margar yndislegar minn-
ingar um þig og eru þá efst í huga
Uninningarnar frá Varmadal, þar sem
þú varst miðpunktur alls.
Alltaf eitthvað að gera og fínn ég
lyktina og bragðið af góðu flatkökun-
um þínum sem voru bakaðai- nánast
daglega og heyri fótatakið þitt þegar
hlaupið var upp stigana til að ná í
meira hráefni í köldu geymslunni uppi
á lofti. Eg man þegar þú kenndir mér
að sópa og þá var sko lögð áhersla á
að muna eftir að fara vel í öll hom, því
vel skyldi það vera gert eins og allt
sem þú tókst þér fyrir hendur. Snyrti-
_ mennska þín, dugnaður og gestrisni
var með eindæmum. Það var svo gam-
an að spjalla við þig, þú varst svo
minnug um alla hluti og hafðir gaman
af því ef ég spurði þig um eitthvað
sem minnti á gömlu góðu dagana.
Þér var mjög annt um fjölskyldu
þína og vildir alltaf vita um hag allra.
Eg minnist jólaboðanna nú í seinni
tíð á Hellu, er fjölskyldan kom sam-
an og átti yndislegar stundir og ég
veit að þær voru þér mikilvægar.
Eg vona, elsku amma mín, að þér
líði vel og sért búin að hitta afa aftur,
eins og þú þráðir svo heitt.
Minningin um þig mun ávallt lifa í
hjarta mínu.
Nú legg ég augun aftur,
'3r 6, guð þinn náðarkraftur
Mín veri vöm í nótt.
Æ, virst mig að þér taka
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt
(S. Egilsson.)
Þín nafna,
Guðbjörg Svava.
Elsku amma mín.
Mig langar að skrifa nokkur
kveðjuorð til þín og þakka þér fyrir
allt sem þú kenndir mér og gerðir
fyrir mig. Þú hefur skipað stóran
sess í lífi mínu, það er mér ómetan-
legt að hafa fengið að vera hjá þér í
Varmadal, þaðan á ég yndislegar
-Áninningar sem ég geymi í hjarta
mínu. Það var alltaf svo gaman að
koma til þín, spjalla við þig og fá ráð-
leggingar ef á þurfti að halda. Aðdá-
unarvert var að fylgjast með þér, þú
slakaðir aldrei á við húsverkin enda
bar heimilið þitt þess merki, allt var
svo fint í kringum þig. Þó að yfírleitt
væru margir í heimili virtist þetta
leika í höndunum á þér og alltaf
varst þú jafn fín og vel til höfð. Ég
vildi að þú hefðir fengið fleiri ár á
Hellu til að njóta með okkur öllum
en núna veit ég að þér líður vel kom-
in til afa sem þú saknaðir svo sárt.
Guð geymi þig.
Enginn þarf að spyija hvar gröf þín er,
því hún er þar,
sem grasið er grænast.
Þar er vetrarsiyórinn hvítastur,
himinninn heiðastur
og þar syngur vorfuglinn skærast.
Nei, enginn þarf að spyrja
hvargröfþíner.
Hún er þar sem tár okkar þoma
og orð okkar þagna.
(B.G.)
Guðbjörg Ósk.
Elsku amma mín, þú ert búin að
vera svo góð við mig og þú gafst mér
nóg að borða og þú varst svo glöð
þegar við komum öll til þín.
Elsku amma mín, ég sakna þín.
Láttu nú Uósið þitt
logaviðrúmiðmitt.
Hafðu þar sess og sæti,
signaði Jesú mæti.
(Ók.höf.)
Berglind Eva.
Guðbjörg í Varmadal er látin. Með
henni kveðjum við konu sem kynnt-
ist þeirri ótrúlega miklu þróun sem
verið hefur í búskaparháttum á
þeirri öld sem nú er að líða. Allt frá
því að rölta fótgangandi eftir götu-
slóðum, ferðast allt á hestum og til
þessa dags að láta aka sér á lúxusbíl-
um eftir malbikuðum strætum. Guð-
björg var mjög ung þegar hún byrj-
aði sinn búskap um 1930 með manni
sínum Óskari Bogasyni að Varmadal
á Rangárvöllum.
Á þessum tímum var afkoma ís-
lenskra bænda erfíð en með enda-
lausri vinnu, hagsýni og dugnaði
komu þau sér vel fyrir í Varmadal.
t
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir og afi,
MARTEINN ÁGÚST SIGURÐSSON,
Gilá, Vatnsdal,
lést á Sjúkrahúsi Reykjavíkur fimmtudaginn
27. maí sl.
Páll Marteinsson,
Kristín Indíana Marteinsdóttir, Hannes Sigurgeirsson,
Jakob Daði Marteinsson,
Einar Marteinsson, Pálína Sif Gunnarsdóttir,
Þór Marteinsson, Valgerður Laufey Einarsdóttir,
Baldur Fjölnisson
og barnabörnin.
Guðbjörg var mikil húsmóðir og var
gestrisin með afbrigðum. Heimili
hennar var í þjóðbraut og þau hjónin
vinamörg, var því gestagangur mik-
fll. Eitt af því sem einkenndi Guð-
björgu var vinnusemi og dugnaður,
henni féll aldrei verk úr hendi enda
hafði hún fyrir stóru heimili að sjá og
ávallt var allt í röð og reglu. Áiin sem
við Gerður bjuggum á Selfossi var
það fóst regla að dvelja hjá þér um
jólin. Ég gleymi ekki jólasteikinni
þinni, hvað þá súkkulaðinu með
þeytta rjómanum og kremkexinu
sem enginn gat bakað eins vel og þú.
Þú gast nú verið svolítið þrjósk á
köflum eins og þegar við fórum í út-
reiðartúrinn (Gunnarsholtshringinn).
Þá þurfti að suða dálítið í þér áður en
þú samþykktir að fara með en eftir á
varst þú ánægð og talaðir um síðasta
útreiðartúrinn þinn. Þú varst á Kol-
skegg og þið tókuð ykkur vel út.
Um leið og ég kveð tengdamóður
mína hinstu kveðju læt ég fylgja eitt
af uppáhalds ljóðum hennar.
Undir Dalanna sól við minn einfalda óð
hef ég unað við kyrrláta fór,
undir Dalanna sól hef ég lifað mín ljóð
ég hef leitað og fundið mín svör.
Undir Dalanna sól hef ég gæfuna gist,
stundum grátið en oftast í fógnuði kysst.
Undir Dalanna sól á ég bú mitt og ból
og minn bikar, minn arin, minn svefnstað
og skjól.
(Hallgrímur Jónsson)
Með virðingu og þökk fyrir sam-
fylgdina.
Sigþór.
Elsku amma, mig langar í fáum
orðum að þakka þér fyrir árin sem
við höfum átt saman, ekki hvað síst
árin í sveitinni. Ég fæddist í baðstof-
unni í Varmadal, hjá afa og ömmu,
eins og svo margir aðrir. Snemma
fór ég að dvelja langdvölum í sveit-
inni á sumrin og beið þess með
óþreyju að verða fullgildur vinnu-
maður, líkt og svo margir aðrir, því
margir hafa vinnumennirnir og
margar vinnukonurnar verið hjá þér,
amma, í gegnum árin. Ég var ellefu
ára þegar afi dó, sumrin þar á eftir
svaf ég í rúminu hans afa, við hliðina
á þér, elsku amma.
Árin í sveitinni hafa verið mér gott
veganesti út í lífið. Að deila samvist-
um á sumrin með ykkur Boga, var
það sem lífið snerist um á þeim ár-
um. Þú gættir þess að við hefðum
ávallt nóg fyrir stafni. Við settum
okkur ávallt markmið til að vinna
eftir. Þannig var alltaf lokið við að
koma út haug, stinga út fjárhúsin,
lambhúsið og ganga á allar girðingar
fyrir 17. júní. Á þeim árum var hluti
jarðarinnar sandur. Bogi hafði mik-
inn áhuga á að rækta upp sandinn og
settum við jafnan mikinn hluta af
skáninni og hænsnaskítnum á sand-
inn. Fljótlega fór að sjást verulegur
árangur af þessu starfi, sandurinn
fór að bindast, upp komu einstöku
grastoppar og með tímanum náðu
þessir grastoppar saman og mynd-
uðu eina heild. Á þessum árum sá
maður hvað hægt er að gera til að
rækta upp landið, nokkuð er hefur
fylgtroanni^^píðp,!?, uo
Amma, þú minnth’ okkur ávaUt á
að fara vel með hlutina, þannig var
olían á dráttarvélunum mæld reglu-
lega og vélarnar smurðar. Hreinlæti
og snyrtimennska var þér ofarlega í
huga, hvort heldur var úti eða inni.
Þannig tókum við vinnufólkið virkan
þátt í þrifum, bæði inni og úti. Alltaf
var gengið frá hlutunum á sinn stað
eftir notkun. Ég neita því ekki að á
stundum fannst mér nákvæmnin og
snyrtimennskan full til mikil. Allt eru
þetta hlutir er hafa fylgt mér á einn
eða annan hátt gegnum lífið. Alla
vega fæ ég stundum að heyra það frá
dætrum mínum, þegar þeim finnst ég
vera með óþarfa athugasemdir út af
fótum hér og fótum þar, ekki búið um
rúmið og annað þess háttar.
Það var oft gestkvæmt hjá ömmu í
sveitinni. Alltaf var til bakkelsi og
tími til að taka á móti gestum, sama
þótt það væri þurrkur og allir á fullu
í heyskap. Ég horfi með gleði til
baka á tímann í sveitinni, til allra
þeirra verka er mér var treyst til að
vinna, sveitalífsins, reksturs á sauðfé
inn á Rangárvallaafrétt, mjaltanna
sem voru oft fjörugar, útreiðartúra
og alls þess góða fólks er ég kynntist
á þeim árum. Síðasta sumarið í sveit-
inni kynntist ég til allrar hamingju
konunni minni, en síðan eru liðin ein
tuttugu og fjögur ár. Það er varla að
ég trúi því, tíminn er svo fljótur að
líða. Það er margs að minnast frá
þessum árum, en ég vil þakka þér,
amma, fyrir allar stundh’nar er við
höfum átt saman og þann stuðning
er þú hefur sýnt pkkur fjölskyldunni
í gegnum árin. Ég veit að þér var
fjölskyldan ávallt efst í huga.
Það voru þung spor að tilkynna
þér andlát pabba 31. janúar síðastlið-
inn. Þú varst ótrúlega dugleg, eins
og alltaf, og mikilvæg stoð mömmu á
þeim ei’fiðu tímum. Við munum gæta
hvert annars í framtíðinni eins og þú
kenndir okkur.
Missir allra er mikill, ekki hvað
síst Boga, þið hafíð verið saman alla
tið og hugsað um hvort annað, er
hefur verið ómetanlegt fyrir ykkur
bæði.
Elsku amma, ég veit að þú varst
orðin þreytt og talaðir um að þú vild-
ir vera lengur meðal okkar, en kallið
er komið og ég er þess fullviss að það
verður tekið vel á móti þér, hvað sem
okkar bíður eftir dauðann. Megi guð
fylgja fjölskyldunni um ókomin ár.
Oskar G. Jónsson og fjölskylda.
í dag, laugardaginn 29. maí, kveðj-
um við þig, elsku amma. Þegar svona
stund kemur, koma svo margar minn-
ingar upp í huga okkar, öll jólaboðin
sem við fjölskyldan hittumst í hjá þér
bæði í Varmadal og á Fomasandi,
þitt einstaka súkkulaði, að ógleymd-
um bestu pönnukökum í heimi. Það
var aUtaf svo gott að koma til þín, þú
hafðir svo margt að segja okkur,
þessar stundir em okkur dýrmætar.
Kallið er komið,
komin er stundin,
vinaskilnaður viðkvæm stund.
Vmirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast
Margt er hér að þakka
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem)
Elsku amma, núna vitum við að þú
ert komin til afa, Vigdísar og pabba.
Guð gefí þér góða nótt og styrki okk-
ur hin sem eftir erum.
Jóna Dóra og Rósa Sif.
Mig langar til að fara nokkrum
orðum um langömmu mína, Guð-
björgu Svövu Sigurgeirsdóttur.
Amma var ættuð úr Þykkvabæn-
um, en fluttist ung að aldi’i að
Varmadal á Rangárvöllum og bjó
þar í rúmlega sextíu ár. 1991 fluttist
hún að Fornasandi 5 á Hellu ásamt
Boga syni sínum og bjó hún þar
,að.
heimilinu Lundi á Hellu. Þar bjó hún
þangað til kallið kom.
Amma var einstök kona. Hún var
mikil húsmóðir og heimili hennar var
þekkt fyrir myndarskap. Enginn
kom til ömmu öðruvisi en eldhús-
borðið væri hlaðið kræsingum og
kaffi var alltaf til á könnunni.
Alltaf var hægt að ræða við ömmu
um alla skapaða hluti, og ef mann
fýsti að vita eitthvað um fortíðina
eða um fjölskyldutengsl aftur í ættir
þá vissi amma það.
Þrátt fyrir að amma væri komin á
níræðisaldurinn kom maður að henni
við að baka pönnukökur eða við ann-
an matarbúning. Hún veigraði sér
hvergi við það.
Faðir minn var með hesthús í
Varmadal í nokkur ár og ég var með
hest þar. Áhuginn var svo mikill hjá
mér að ég nennti aldrei að bíða eftir
föður mínum og fór því gangandi frá
Hellu og út á Varmadal, sem eru um
það bil fjórir kílómetrar, á hverjum
degi. Alltaf skyldi ég koma við hjá
ömmu og láta vita að ég væri kominn
og ég mátti alls ekki fara fyrr en ég
væri búinn að fá mér kaffi og segja
ömmu nýjustu fréttir.
Amma var frekar heilsuhraust
framan af, miðað við háan aldur, og
ef hún var veik veigraði hún sér
sjaldan við að elda eða gera annað
sem nauðsynlega gera þurfti. Fyrir
rúmu ári var hún þó orðin það veil að
hún ákvað að flytjast á Dvalarheimil-
ið Lund. Þar bjó hún við ágæta um-
önnun og áhyggjur manns minnkuðu
því nú var hún ekki lengur ein á dag-
inn, en ekkert varir að eilífu og
amma lagðist inn á Sjúkrahús Suð-
urlands fyrir nokkrum vikum og lést
aðfaranótt 22. maí sl. eftir erfíða bar-
áttu síðustu dagana. Ég kveð ömmu
með virðingu og söknuði með þess-
um sálmi:
KaUið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaður viðkvæm stund.
Vinimir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(V. Briem.)
Hvíl í friði, elsku amma mín.
Ingvar Pétur.
Elsku Bagga mín! Nú ert þú horfin
okkur. Eftir um 60 ára vináttu kveð
ég þig með söknuði og trega. Þökk
fyrir yndislegar stundir með þér og
þínu fólki. Mér fannst vorið ekki
komið fyrr en ég kom í heimsókn til
þín austur 1 Varmadal. Heimsóknirn-
ar þangað voru mér dýrmætar og
fékk ég þar góðar móttökur hvort
sem var að nóttu eða degi.
Bagga var húsmóðir á stóru og
myndarlegu búi. Hvert sem litið var
utan húss sem innan var snyrti-
mennskan í fyrirrúmi, _ stundum
meira að segja um of. Ég stríddi
henni stundum á því að hún mætti
ekki sjá bandspotta í túni, þá yrði
hún að sækja hann.
Ég minnist meðal annars
skemmtilegra útreiðartúra í gamla
daga og ferða til Vestmannaeyja.
Bagga var tryggur vinur og aldrei
bar skugga á okkar löngu vináttu.
Farin að kröftum lagði hún á sig
að koma í heimsókn til mín á spítal-
ann fyrir stuttu. Þótti mér innilega
vænt um þessa síðustu stund okkar.
Tvö af börnum mínum dvöldu að
sumarlagi í sveit hjá Böggu. Þau
nutu tryggðar hennar og vináttu alla
tíð og voru ævinlega velkomnir gest-
ir á hennar heimili og gilti það jafn-
framt um önnur börn mín sem og
þeirra fjölskyldur. Litu þau ósjaldan
við á ferðum sínum um Suðurland og
þáðu kaffi og aðrar veitingar. Þau
minnast nú áralangrar vináttu með
þakklæti.
Bagga átti ástríka fjölskyldu sem
allt vildi fyrir hana gera og kveður
nú góða mömmu, tengdamömmu,
ömmu og langömmu. Fyrir mína
hönd, barna minna og þeirra fjöl-
skyldna votta ég þeim öllum samúð.
Nú er komið að kveðjustundinni,
kæra Bagga. Ég bið Guð að geyma
þig-
, Aifliþeiður Elíasdóttir,,