Morgunblaðið - 29.05.1999, Side 80

80 LAUGARDAGUR 29. MAÍ 1999
MORGUNBLAÐIÐ
FÓLK í FRÉTTUM
Söngkonan Alda Björk Ólafsdóttir
HIGH
DESERT
▲ „ÉG FLYT popptónlist af
því að ég hef gaman af
henni og ég ætla ekkert að
biðjast afsökunar á því.“
væri og hvar hún hefði alið manninn.
Sunna Ósk Logadóttir náði í fíngrafara-
duftið og stækkunarglerið og yfírheyrði
Oldu er hún dvaldi hérlendis nýlega.
Morgunblaðið/Þorkell
„ÉG HEF barist eins og brjálæðingur f tfu ár fyrir
þeim árangri sem ég hef náð í dag.“
gerði í fyrirheitna landinu var því
að kaupa eintak af Melody Maker
og Maleolm Mehyer, samstarfs-
maður hennar æ síðan, var fyrsta
manneskjan sem hún svaraði aug-
lýsingu frá. „Við höfum verið sam-
an í mörgum hljómsveitum og
reynt hitt og þetta en allan tímann
vorum við að leita að samningum,"
segir Alda og bætir við að það sé
slítandi og erfíð vinna er hafí þó að
lokum borið árangur.
„Með hljómsveitinni Exodus
fengum við okkar fyrsta plötu-
samning við Jive-útgáfuna og vor-
um að vonum himinlifandi. En
þegar við höfðum tekið upp „Chill
out“, okkar fyrsta smáskífulag, þá
létu þeir re-mixa það sem danslag
og síðan ákváðu þeir að sú útgáfa
yrði á a-hlið smáskífunnar sem
þýddi að útvarpsstöðvamar vildu
ekki spila það. Við vorum mjög
ósátt og smáskífan okkar seldist
aðeins í fáum eintökum. Þeir ætl-
uðu síðan að leika sama leikinn aft-
ur en þá neituðum við að taka þátt
í þessu. Upp úr því hætti hljóm-
sveitin og ég ákvað að verða sóló-
söngkona," segir Alda sem varla
sér eftir þeirri ákvörðun. „Ári síð-
ar fékk ég samning hjá Wild Star-
útgáfufyrirtækinu. Þá hafði ég ver-
ið að í níu ár þar til ég fékk loks
samning hjá framsýnu fyrirtæki
sem sá hvað ég var að gera og
hafði trú á mér.“
Gagnrýnisraddir hafa heyrst
um að tónlist Öldu sé í ætt
við þá sem Spice girls og
aðrar Jéttsveitir leika. Aida segir
af og frá að hún reyni að líkja eftir
þeim. „Ég er sátt við mína tónlist.
Ég flyt popptónlist af því að ég hef
gaman af henni og ég ætla ekkert
að biðjast afsökunar á því. Það er
viss stíll á tónlist þein-a íslensku
söngkvenna sem hafa náð góðum
árangri erlendis en ég ætla ekki að
fara þá leið,“ segir Alda ákveðin.
„Ég tel að mikilvægast sé að taka
sjálfan sig passlega mikið alvar-
lega. Ég syng ekki um að stökkva
út í sjó því lífið sé svo ömurlegt,
það er alltaf sólsldn hjá mér.
Kannski verður næsta plata aðeins
dekkri, hver veit?“
En skyldu árin í Bretlandi hafa
verið „Real Good Time“?
AJda hugsar sig um andartak áð-
ur en hún svarar. „Þetta hefur ver-
ið stanslaus vinna og að mörgu
leyti langur og erfiður tími. En
einnig hefur þetta verið góður
tími, sennilega af því að ég er svo
bjartsýn að eðlisfari,11 segir hún og
brosir hugsi. „Oft var ég spurð
hvort ég ætlaði ekki að fara að
hætta þessu og koma heim en ég
hlýt að vera svona þrjósk. Það
sldpti aldrei máli hversu niður-
dregin eða ráðþrota ég var, ég reif
mig alltaf upp aftur. Eg gefst
nefnilega ekld svo auðveldlega
upp,“ segir Alda að lokum og bros-
ir dularfullu brosi.
stundum virðist það hreinlega ekki
skipta máli. „Þetta er tómur kiíku-
skapur, snýst allt um að hafa réttu
samböndin. Ég var aldrei í neinni
klíku, hvorki hér heima né í Bret-
landi. Ég hef þurft að berjast fyrir
mínum árangri sjálf.“
S
Olíkt mörgum stúlkum
dreymdi Öldu ekki um að
verða söngkona í æsku.
„Alla tíð hefur verið mikill söngur
og tónlist í lcringum mig. Þegar
fjölskyldan fór í bíltúr til Hvera-
gerðis á sunnudögum sátum við
systkinin þrjú í aftursætinu og
sungum alla leiðina," rifjar hún
upp og brosir. „Hins vegar hvarfl-
aði það ekki að mér að ég gæti haft
atvinnu af söngnum."
A unglingsárunum flutti fjöl-
skyldan til Svíþjóðar og Alda var
færð upp um bekk í skólanum.
„Þegar ég lauk námi ákvað ég að
nota það forskot sem ég hafði á
jafnaldra mína og taka mér frí áð-
ur en ég færi aftur í skóla en á
þeim tíma var ég staðráðin í því að
verða lögfræðingur. Þetta frí varð
afdrifaríkt og líf mitt tók óvænta
stefnu. Ég sá Carolu Haeggkvist
syngja fyrir hönd Svíþjóðar í
Eurovision og á meðan ég horfði á
hana var eins og eitthvað hefði
sprungið innra með mér og ég
ákvað þar sem ég stóð að verða
söngkona."
Aður en langt var um
liðið var
Alda
gengin til
liðs við
búlgarska
hljómsveit
sem spilaði
á skemmti-
ferðaskipum
og með henni
söng hún á
nær hverju
kvöldi í tæp
tvö ár. Þá
ákvað hún að
flytja ásamt
fjölskyldunni
aftur til Islands.
„Ég tók mér frí
frá söngnum og
vann á Svörtu
pönnunni í nokkra
mánuði." Söngþrá-
in kom þó fljótt upp
aftur og þá fór Alda
að semja tónlist
sjálf.
S
Aþeim tíma virtist vera lokað
á nýja söngvara í tónlistar-
heiminum hérlendis. Það
voru nokkur nöfn sem voru þekkt
og það var mjög erfitt fyrir nýja
söngvara að troða sér inn í þann
hóp.“ Alda gekk á milli manna og
reyndi að koma sér á framfæri og-
„OFT var ég spurð hvort ég
ætlaði ekki að fara að hætta
þessu og koma heim en ég hlýt
að vera svona þrjósk."
eftir farsælt sumar með hljóm-
sveitinni ákvað hún að leggja land
undir fót og freista gæfunnar. „Ég
ætlaði mér frá upphafí að fara ann-
aðhvort til Bandaríkjanna eða
Bretlands og gefa þar út tónlist,“
segir Alda ákveðin. „Ég sá ekki
fram á að geta gert hér þá hluti
sem ég ætlaði mér, ekki það að ég
hafi ekki vijjað búa á íslandi því ég
elska þetta land. En ég var ung og
brann af metnaði og því var best
að slá til á þeim tíma sem ég fór,
því þegar maður verður eldri er
hætta á að festast í einhverju fari.
Ég var hrædd um að þannig
myndu málin þróast með Stjórn-
inni og því kvaddi ég sveitina."
K lda lagði upp í óvissuferð og
/\ lenti í London þar sem hún
JLÁA4>ekkti ekki sálu, með tvær
ferðatöskur og þúsund pund í vas-
anum. „Mér hafði verið bent á
tímarit þar sem tónlistarmenn
auglýstu eftir söngkonum,“ rifjar
Alda upp. Það fyrsta sem hún
Utsölustaðir:
Blómaval Reykjavík og Akureyri,
Hagkaup, Nýkaup, apótekin, verslanir KÁ o.fl.
„ÉGSYNG
ekki um að
stökkva út í
sjó því lífið
sé svo öm-
urlegt, það
er alltaf
sólskin
hjá mér.“
ÞAÐ er liðin tíð að tónlist-
armenn geti gengið inn til
útgefenda, sungið fyrir þá
nokkur lög og slegið í
gegn um leið, líkt og Elvis Presley
og fleiri rokkarar gerðu á árum áð-
ur. I dag er tónlistarbransinn þrot-
laus vinna þar sem höfnun er dag-
legt brauð og samkeppnin er harð-
ari en margan grunar. Alda gaf
nýverið út breiðskífuna „Out of
Alda“ eftir glimrandi árangur smá-
skífunnar „Real Good Time“ á
breska vinsældalistanum. En slíkt
er engin ávísun á heimsfrægð og
eins víst að baráttan sé rétt að
byrja.
„Að vera tónlistarmaður getur
verið mjög óréttlátt starf, hvort
sem það er hérna heima eða úti,“
segii’ Alda um þrautargöngu sína
til frægðarinnar. „Ég hef barist
eins og brjálæðingur í tíu ár fyrir
þeim árangri sem ég hef náð í dag.
Ég hef oft verið spurð að því hvort
að það breyti einhverju að vera Is-
lendingur, en það breytir engu.
Heppni er það sem skiptir mestu
máli, þ.e. hvort þú sért á réttum
stað á réttum tíma. Þá er jú ágætt
að hafa eitthvað til að selja líka,“
segir Alda hlæjandi og bætir við að

stofnaði að lokum hljómsveit með
Mána Svavarssyni og fleirum og á
sama tíma fór hún að syngja með
Sverri Stormsker. „Síðan kom
Grétar [Örvarsson] til sögunnar og
ég gekk til liðs við hann. Sú hljóm-
svejt varð síðar Stjórnin."
—Utþráin blundaði alltaf í öldu og-
Blóð, sviti og tár
á þrautargöngu
til frægðar
> Fyrir rúmu ári sló Alda Björk rækilega í
gegn í Bretlandi en hafði fram að því verið
svo til óþekkt hér heima. Margir veltu því
fyrir sér hver hin ljóshærða huldukona