Morgunblaðið - 17.06.1999, Qupperneq 64

MORGUNBLAÐIÐ
64 FIMMTUDAGUR 17. JÚNÍ 1999
% —————
Dýraglens
Y
BREF
TIL BLAÐSINS
Kringlunni 1 103 Reykjavík • Sími 569 1100 • Símbréf 569 1329
í tilefni
Frá Hallgrími Sveinssyni:
JON Sigurðsson forseti var óþreyt-
andi að hvetja landsmenn sína tO
dáða alla tíð og átti það við um flest
þjóðmálefni. Hann var hin praktíska
sjálfstæðishetja sem var í beinu
sambandi við almenning í landinu
með bréfaskriftum til mörg hundruð
manna um allt ísland. f Landsbóka-
safni og Þjóðarbókhlöðu eru til
hvorki meira né minna en yfir 6.000
bréf tO Jóns frá um 870 bréfriturum,
en bréf Jóns sjálfs fóru mörg í
glatkistuna hjá löndum hans í gegn-
um tíðina. Oteljandi blaðagreinar
skrifaði hann til að telja kjark í
landsmenn. Hann sá að það þurfti að
efla atvinnuvegina, ef landið átti að
verða nokkurs megnugt. Besta ráðið
tO þess var aukin þekking og
fræðsla, betri samtök, meiri íhugun
og framtakssemi. Af öOum þeim fjöl-
mörgu ritverkum sem hann gaf út,
má nefna Litla varningsbók og Litla
fískibók sem inmhéldu praktískar
leiðbeiningar tO bænda og fiski-
manna sem lásu þær upp til agna.
Eru þessar útgáfur aðeins örlítið
dæmi um hvemig Jón Sigurðsson
varðaði veginn í nánast öllum hags-
muna- og framfaramálum íslend-
inga.
Þegar Jón var 27 ára gamall skrif-
aði hann eftirfarandi: „Sérhverri
þjóð vegnar vel, sem hefir lag á að
sjá kosti lands síns og nota þá, eins
og þeir eiga að vera notaðir.“
Það var einmitt þetta sem Jón
lagði svo mikla áherslu á við landa
sína: Að nýta kosti landsins á réttan
hátt. Færa má þetta til nútímans,
eins og flest sem þessi makalausi
maður tjáði sig um og benda á hin
geigvænlegu mengunarslys sem sí-
feOt skjóta upp kollinum í landbún-
aði margra Evrópubandalagsþjóða,
dagsins
nú síðast í Belgíu. Er ekki skynsam-
legt fyrir Islendinga að reyna að
forðast í lengstu lög að moka óætum
og stórhættulegum matvörum inn í
landið, þó að ódýrari séu, en reyna í
þess stað að búa að sínum eigin
landbúnaðarvörum svo lengi sem
kostur er?
Spyrja má hvort ekki sé löngu
kominn tími tO að gera samanburð á
hinum ýmsu sjálfstæðisforingjum
þjóðanna, sem flestir börðust á víg-
velli, og Jóni forseta, sem var hinn
raunsæi foringi með sögu þjóðar
sinnar að vopni. Hvaða arf hafði
þessi fátæki prestssonur af Vest-
fjörðum í genum sínum, sem gerði
honum kleyft að leggja línur fyrir
Islendinga í verslunar- og atvinnu-
málum almennt, fjármálum, stjóm-
skipunarmálum, sögu og stjómvís-
indum?
Jón og Ingibjörg, eiginkona hans,
kölluðu tO sín flesta Islendinga sem
til Kaupmannahafnar komu um
þeima daga og héldu þeim veislu
einu sinni í viku. Þar voru þjóðmálin
rædd og lagðar línur. Sumir minnt-
ust þeirra kvöldstunda sem sælustu
stunda ævi sinnar. Jón var ólaunað-
ur ambassador og viðskiptafulltrúi
Islendinga í höfuðstað Danaveldis
áratugum saman og svona mætti
nánast án enda halda áfram að telja
þjónustörf þessa manns fyrir landa
sína, sem flest voru án launa.
„Jón Sigurðsson afkastaði svo
mörgu, að benda mætti á eitt verkið
eftir annað, sem hvert um sig mundi
þykja gilt ævistarf, ef aðrir menn
hefðu unnið, en þykir varla orða
vert, þegar litið er á það sem hjá-
verk hans.“
Svo mælti Sigurður Nordal.
HALLGRÍMUR SVEINSSON,
Hrafnseyri.
Davíð og Goliat - Eiga
hjólreiðamenn samleið
með bílaumferð?
Frá Jóni Gröndal:
ÞESSARI spumingu er ekki hægt
að svara nema játandi, en það krefst
vissulega tfllitssemi og tilhliðrunar á
báða bóga til þess að vel fari. Öku-
menn bflanna eru ekki þeir einu sem
þurfa að sýna tillitssemi, það þurfa
hjólreiðamenn að gera líka. Það er tfl
dæmis sjálfsögð tOlitssemi við aðra
vegfarendur að vera klæddur í fatnað
í skærum litum sem sjást vel. Öku-
menn fá þá sem bestan tíma tfl þess
að búa sig undir að sýna hjólreiða-
mönnunum tillitssemi. Hjólreiðamað-
ur sem er á ferð í rigningarsudda og
slæmu skyggni klæddur í föt í hálf-
gerðum felulitum getur varla farið
fram á að ökumenn sýni honum fulla
tiOitssemi, vegna þess að hann gefur
þeim varla tækifæri tfl þess.
Annað sem hjólreiðamenn þurfa að
gæta er að taka ekki meira pláss en
þeir þurfa.
í grein 39 í umferðarlögunum
stendur:
„Hjólreiðamenn skulu hjóla í ein-
faldri röð. Þar sem nægjanlegt rými
er mega tveir þó hjóla samhliða ef
það er hægt án hættu eða óþæg-
inda.“
Meginreglan er sem sagt að hjól-
reiðamenn skuli ekki taka meira
pláss en sem nemur einni breidd.
Þetta eru hyggindi sem í hag koma
fyrir þá. Enda gildir ekki málsháttur-
inn „sá vægir sem vitið hefur meira,“
ef þeim lendir saman við bíl.
Hér eru að lokum nokkrar tilvísan-
ir í umferðarlögin tfl upprifjunar fyr-
ir hjólreiðamenn.
1. „Hjólreiðamaður skal hjóla
hægra megin á akrein þeirri sem
lengst er til hægri.“
2. „Heimilt er að hjóla á gangstétt
og gangstíg, enda valdi það ekki
gangandi vegfarendum hættu eða
óþægindum.“
3. „Bam yngra en 7 ára má eigi
hjóla á akbraut nema undir leiðsögn
og eftirliti manns sem hefur náð 15
ára aldri.“
JÓN GRÖNDAL
umferðaröryggisfuOtrúi
á Suðumesjum.
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt til að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
til birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.