Morgunblaðið - 23.07.1999, Blaðsíða 50

50 FÖSTUDAGUR 23. JÚLÍ 1999
MORGUNBLAÐIÐ
Ferdinand
Smáfólk
Og þá sagði skáldið:
“Hvað er svo fágœtt sem júnídagur?”
Hvaða dagur? Ég veit ekki hvaða
dagur ... hver hefur áhuga á því?
Ertu ekki hrifinn af gærdeginum
BRÉF
TIL BLAÐSINS
Kringlunni 1 103 Reykjavík • Sími 569 1100 • Símbréf 569 1329
Röng aðferð að
loka sauðfé inni í
girðingu
Frá Jóhanni Þórðarsyni:
FRAM hefur komið sú hugmynd hjá
stjórnendum að rétt væri að setja þá
reglu að setja þá skyldu á suðfjáreig-
endur að þeir hefðu sauðfé sitt lokað
í girðingum til að koma í veg fyrir að
ekið yrði á það. Aiveg er fráleitt að
setja þessa reglu á og banna sauð-
fjáreigendum að láta fé sitt vera
laust á beitarlandi oft uppi á fjöllum.
Með þessari reglu verða skemmd
mjög gæði diikakjöts. Ljóst er að ef
dilkar eru lokaðir inni í girðingum,
þá hefur það augljóslega slæm áhrif
á dilkakjötið.
Góð áhrif hefur það á dilkakjötið að
iáta dilkana vera á opnum svæðum,
þannig að dilkarnir geti fært sig mik-
ið til. Fram kemur að með því að loka
sauðfé inni í girðingum dragi það úr
slysahættu við akstur á vegum. Alveg
er rangt og hættulegt að halda því
fram að menn megi aka hraðar eftir
vegum, ef þeir megi treysta því að
sauðfé sé ekki nálægt vegum, það sé í
girðingu. Pegar ekið er eftir vegunum
verður að reikna með því að fleira
geti verið á veginum en sauðfé. Það
er ljóst að þegar við ökum eftir veg-
um þá verðum við að miða hraðann á
akstrinum við hvað við sjáum langt
framundan, því ljóst er að á veginum
geta verið fólk á hjólum og gangandi.
Einnig getur verið á veginum bíll sem
hefur bilað eða er að koma á móti.
Þannig að þá má ekki einungis miða
við það að eingöngu geti verið sauðfé
á veginum. Aiveg er ljóst að bílstjór-
ar, sem sjá framundan á veginum eða
við vegkantinn sauðfé, hesta eða
nautgripi og aðra gripi, flauta á þá og
þá hlaupa þeir oftast frá veginum.
Þetta þýðir það að maður má ekki
keyra of hratt eftir vegi sem blind-
hæðir eru á og sést mjög skammt
fram á veginn. Ör brekkum, þótt ekki
séu háar, koma stundum steinar á
veginn sem maður verður að passa
sig á að lenda ekki með bifreiðina á.
á sumnn
Ef ekki eru beygjur eða blindhæðir á
veginum sér maður allt sem veldur
því að aka verður varlega. Maður má
alls ekki haga akstrinum þannig að
ekkert hættulegt geti verið á vegin-
um. Ljóst er að maður má ekki við
akstur eftir vegum telja að á veginum
geti ekkert verið nema sauðfé. Oft er
á vegunum gangandi fólk, fólk á reið-
hjólum og mótorhjólum. Margir bíl-
stjórar hafa sagt mér að hraðinn á
akstrinum verði að fara eftir því hvað
sést langt framundan. Æskilegt er að
flauta á gripi sem eru á veginum eða
við vegkantinn því þá hlaupa þeir í
burtu. Svo og að aka varlega framhjá
fólki sem er á veginum. Ljóst er að ef
ökumenn vilja bremsa er möguleiki á
að ef ekið er eftir malarvegi snúist
bifreiðin við hemlunina þar sem mölin
getur rúllað undir hjólum bifreiðar-
innar og hemlunin því oft ekki báðum
megin á bifreiðinni. Mölin er á flest-
um svæðum meiri við vegkantana,
sem veldur því að bifreiðin snýst inn á
veginn, sem veldur því að bifreiðin
lendir á því sem maður er að hægja á
sér fyrir. Þar með talið t.d. mönnum á
hjólum eða gangandi. Ailt þetta bend-
ir á það að stóra málið er að sjá vel
fram fyrir sig þegar maður ekur.
Þannig að ekki er þörf á að láta fé
vera í girðingum, sem er til bölvunar í
sambandi við góða kjötframleiðslu.
Ef maður hagar akstrinum þannig að
hraðinn miðist við það hvað maður
sér langt fram fyrir sig getur öku-
maður flautað á sauðfé og aðra gripi
áður en komið er að þeim, svo og það
að draga vel úr hraða þegar maður
sér menn á veginum framundan áður
en maður bremsar, ef þörf verður á
því. Alveg er Ijóst að ekki kann bara
að vera sauðfé á veginum heldur
margt annað, sem maður þarf að
passa sig á að aka ekki á, t.d. fólk.
JÓHANN ÞÓRÐARSON,
Bugðulæk 6, Reykjavík.
Atlmgasemd
Frá Þorleifi Haukssyni:
í „BÓKMENNTARÝNI“ sem
Hannes Hólmsteinn Gissurarson
birtir í Lesbók Morgunblaðsins í dag
heldur hann því fram að Þórbergur
Þórðarson hafi skreytt sig með
stolnum fjöðrum í lokakafla Bréfs til
Láru. Ég leyfi mér að benda honum
á að lesa eftirmála Sigurðar Nordals
við útgáfu Bréfs til Láru 1949 ásamt
bréfí Þórbergs til Sigurðar sem þar
er birt. Bréfíð er dagsett á ísafirði
20. júní 1924, en Þórbergur bjó þar
hjá Vilmundi Jónssyni.
I bréfinu segir Þórbergur frá því
hvernig efnið hafí leitað á sig, kenn-
ingar guðfræðinga um hina tvískiptu
náttúru mannsins milli góðs og ills
og hvernig refsingin fyrir verk hinn-
ar illu náttúru hljóti að koma niður á
hinni góðu sem þar átti enga sök á.
Þessa uppgötvun hafi hann fært í tal
við ýmsa klerka og orðið fátt um
svör. Síðan segir hann:
„Eg hugsaði mér að gera mér ein-
hvemtíma mat úr þessari„uppgötv-
un“ minni, helzt í smásöguformi, þar
sem eg kæmi fyrir dómstól Drottins
allsherjar á efsta degi. En þetta
dróst. í vor las eg smásögu eftir Osc-
ar Wilde, sem heitir The house of
judgment. Mér þótti hún vel skrifuð,
en heimspekin í henni heldur rýr. Nú
leið og beið. Aðfaranótt hins 19. þessa
mánaðar lá það alt í einu ljóst fyrir
mér, hvernig mín saga ætti að vera.
Og í gær skrifaði eg hana. Að formi til
ber hún einhvern blæ af sögu Wilde’s.
En hugsanagangurinn er ólíkur. Eg
er að hugsa um að láta Bréf til Láru
enda á þessari sögu. Hún getur verið
um leið storkandi afsökun fyrir afbrot
mín gegn almennu velsæmi, svo að eg
bæti í lengstu lög gráu ofan á svart.“
Af þessu má ljóst vera að „þessum
heiðursmönnum öllum“, a.m.k. bæði
Sigurði Nordal og Vilmundi Jóns-
syni, var fullljóst um margnefnd rit-
tengsl, sem rýrði kaflann síður en
svo í þeirra augum. Sá sem telur
„Morgun hins efsta dags“ einungis
ófrumlega stælingu á þessu verki
Oscars Wilde ætti að velja sér önnur
viðfangsefni en bókmenntagreiningu
þegar hann skrifar fyrir almenning.
10. júlí 1999.
ÞORLEIFUR HAUKSSON,
Laugarásvegi 13.
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt til að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
til birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.