Morgunblaðið - 27.07.1999, Blaðsíða 39

MORGUNBLAÐIÐ
ÞRIÐJUDAGUR 27. JÚLÍ 1999 39^
MINNINGAR
dagsins ljós á fæðingardeild Lands-
spítalans, annar þeiiTa var sonur
okkar Birnu, Ingimar Þór, hinn var
hann Oli sonur Ingu og Binna.
Fljótlega fæddist Ingi Þór seinni
sonur þeirra hjóna. Báðir synimir
eru nú í sambúð. Eg vissi að Binni
hlakkaði til þess að sjá barnabörn
koma í heiminn. I einum af fyrstu
heimsóknartímunum hittumst við
pabbar þessara nýfæddu drengja,
sem við kölluðum síðar í gamni okk-
ar öskukarlana. Ekki man ég nú í
svipinn hvað okkur fór á milli en
einhver gamanmál voru látin fjúka,
það er víst. Þetta var fyrsti fundur
okkar Binna vinar míns. Merkis-
dagur í lífi okkar, sem var upphafið
að vináttu okkai’ hjónanna, sem
staðið hefur óslitið síðan. Nú eru
liðin rúmlega 23 ár frá þessum
ánægjulegu tímamótum.
Síðastliðinn laugardagur, 17. júlí,
var hlýr og sólríkur. Við Bima fór-
um eftir hádegið í brúðkaup frænku
hennar, fyrst í kirkjuna til að hlusta
á brúðhjónin játast hvort öðra og
síðan í veglega veislu að athöfninni
lokinni. Það vai' glatt á hjalla. Liðið
var á dag er við komum heim, sól
enn á lofti, svo við settumst út á
verönd til að rabba saman. Um
þessa sömu helgi stóð yfir meistara-
mót golfklúbbanna. Binni var meðal
þátttakenda í golfmótinu í Úthlíð í
Biskupstungum, enda hafði hann
mikinn áhuga á golfi hin síðai'i ár og
stundaði sportið af áhuga ásamt
Ingu sinni. I Úthlíð áttu hjónin
sumarbústað, sem þau dvöldu oft í
þegar tækifæri gáfust. Skyndilega
hringir síminn, Inga er á hinum
endanum og tilkynnir Bimu að
Binni hafi látist fyrr um daginn úr
hjartaáfalli austur í Úthlíð. Það var
eins og tíminn stæði allt í einu kyrr
við þessa óvæntu harmafregn.
Skjótt skipast veður í lofti, eina
stundina er gleði og hamingja, aðra
stundina sorg og söknuður, ef til vill
dæmigert fyrii' líf okkai' flestra.
Samt kemur dauðinn sífellt á óvart.
Óljósa hugmynd hef ég um að
Binni hafi ekki gengið heill til skóg-
ar um hríð og áður verið búinn að fá
viðvörun um að hlutirnir væru ekki
í lagi. Hann var hins vegar aldrei að
kvai'ta um heilsufar sitt, a.m.k. svo
ég heyrði, og vildi sem minnst af
læknum vita. Minningamar um
samskipti okkar leita á hugann ein
af annarri og minningarbrotin
flögra fyrir hugskotssjónum. Það er
á vissan hátt ótrúlegt að svona
mörg ár skuli vera liðin frá okkar
fyrstu kynnum og komið sé að
kveðjustund. En eigi má sköpum
renna. Þú varst að vinna við það
sem áhugi þinn stóð til er kallið kom
þó það hafi komið alltof fljótt að
mati okkar sem eftir stöndum.
Binni var á margan hátt einstak-
ur ljúflingur. Á yfirborðinu var
hann oft á tíðum kaldhæðinn, lét
hlutina flakka ef honum bauð svo
við að horfa, svo sumum blöskraði. í
upphafi kynna okkar var ég stund-
um ekki viss hvernig ég átti að taka
húmomum í honum en fljótlega átt-
aði ég mig á því að undir yfirborð-
inu var viðkvæm mannvera, sem
auðvelt var að særa. Binni þoldi
mjög illa óhreinlyndi fólks, var sjálf-
ur mjög hreinskiptinn í öllum við-
skiptum. Hann var afar hjálpsamur
og greiðvikinn maður. Oft hjálpaði
hann mér við ýmis viðvik, t.d. í sam-
bandi við bíla, á árum áður, þegar
við hjónin stóðum í húsbyggingu og
efni vora lítil til kostnaðarsamra og
óvæntra bflabilana. Hann var lærð-
ur bifvélavirki og vann sem slíkur í
mörg ár, m.a. hjá Skoda-umboðinu,
Bílaborg og Jötni. Eftir minni bestu
vitund var hann mjög vandvirkur og
útsjónarsamur í þeim bransa.
Aldrei vildi hann þiggja greiðslu
fyrir ómakið, sem mér finnst lýsa
vel hvers konar mann hann hafði að
geyma. Margar ánægjustundir átt-
um við fjölskyldurnar saman á
heimilum okkar við hin ýmsu tæki-
færi og er ég sit við tölvuna mína og
hripa niðúr þessar línur minnist ég
fertugsafmælis Binna, gamlárs-
kvöldanna heima hjá honum og
Ingu, fyrst í Hraunbænum og síðan
í Logafoldinni, fimmtugsafmælisins
míns á síðasta ári; samverastund-
anna austur í Úthlíð og fleiri
ánægjustunda. Alltaf vai' Binni
hrókur alls fagnaðar í hópi vina og
kunningja. Þótti gaman að fá sér í
glas og var þá æði skemmtilegur og
hafði frá ýmsu að segja, enda góður
sögumaður. Einhvem veginn tókst
honum að hrífa fólk með sér. Vina-
og kunningjahópurinn var stór. Eg
minnist fundanna sem við áttum á
vinnustað hans undanfarin ár og
misseri. Þar ræddum við ýmis
áhugamál okkar. Ég veit að hugur
Binna stefndi hátt varðandi áhuga-
mál sitt um framleiðslu á vistvæn-
um matvælaumbúðum en því miður
var það mál honum á margan hátt
mótdrægt, enda erfitt að markaðs-
setja nýjungar í fastmótuðu og
íhaldssömu samfélagi. Við fráfall
þitt hefur skapast tómarúm, sem
verður vandfyllt. Við söknum þín
öll, kæri vinur, og vonum að þú
njótir friðar í eilífðinni.
Söknuður Ingu og sona þeirra er
mikill enda ekki nema von, Binni
var mjög áhrifaríkur og mótandi á
sínu heimili. Við Bima og fjölskyld-
an öll sendum þér, elsku Inga, Óli
og Ingi Þór, móður hans og öðram
aðstandendum okkar hjartans sam-
úðaróskh' og biðjum forsjónina að
styrkja ykkur öll.
Bogi Ingimarsson.
Okkur var illa bragðið er við
fréttum ótímabært andlát góðs vin-
ar og skólabróður, Brynjúlfs G.
Thorarensen eða hans Binna eins
og við kölluðum hann. Ekki era
nema tæpir þrír mánuðir síðan við
kvöddum skólasystur okkar, hana
Hebbu á Kirkjubæ. Skarðið í ár-
gang ‘51 í Eyjum er því orðið stórt
og verður ekki fyllt.
Binni ólst upp í Vestmannaeyjum
hjá móður sinni, henni Ingibjörgu
Guðlaugsdóttur eða „Imbu í mjólk-
urbúðinni" eins og við kölluðum
hana, og systur sinni, Elínu
Thorarensen, sem lést langt um ald-
ur fram.
Á sokkabandsáram okkar átti
Binni það sem fæstir áttu eða höfðu
aðgang að, þ.e. plötum og plötuspil-
ara. Hann átti ferðaplötuspilara og
mikið af 45 snúninga plötum. Oftar
en ekki bauð hann skólafélögum að
skóladegi loknum heim, til að hlusta
á plötur. Þá voru „græjurnar" sett-
ar í botn svo heyra mátti raddir El-
vis, Cliffs og Bítlanna um nærliggj-
andi götur.
Þó svo að Binni færi ungur frá
Eyjum var hann þeim tryggur. Ár-
gangur 1951 hefur hist þrisvar sinn-
um með fimm ára millibili og þar
hefur Binni ekki látið sig vanta.
Fyrir fjóram áram hittumst við síð-
ast og þá var Binni einn af þeim er
stóð að undh'búningnum. Þá kom
best í ljós hversu mikill Eyjamaður
hann var og hversu kærar Eyjar
vora honum.
Hann var einn af stofnfélögum
Átthagafélags Vestmanneyinga á
höfðuborgarsvæðinu og var dugleg-
ur að mæta á hvers kyns uppákomur
hjá félaginu og þótti miður ef hann
ekki gat mætt. Hann naut sín innan
um Eyjamenn, þeir vora hans fólk.
Trygglyndi var honum í blóð bor-
ið, það sannaðist best þegar ein
skólasysth' okkar veiktist og þurfti
að dvelja um lengri tíma á Grensás-
deildinni, þar heimsótti hann hana
reglulega og bauð henni heim til
þeh-ra hjóna.
Alltaf þegar við hittum Binna
þurfti hann að fá að vita hvernig
hlutirnir gengju. Hvernig við hefð-
um það og hvort allt væri ekki í góð-
um gír. Umhyggjusemin, hlýleikinn
og glettnin lýstu af honum. Hann
vai' afar hreinskiptinn, hlutimir
hétu alltaf sínum réttu nöfnum, en
þeir voru sagðir á þann hátt að eng-
an særði.
En Binni var ekki einn í lífsins
ólgusjó. Það fengum við að vita og
kynnast. Hann talaði með mikilli
virðingu og hlýju um konuna sína,
hana Ingu, og drengina sína. Hagur
þeirra og velferð voru honum afar
mikilvæg.
Að leiðarlokum er okkur skóla-
systkinum Binna efst í huga þakk-
læti. Þakklæti fyrh' að fá að kynnast
svo góðum dreng og samferðafélaga
sem hann var. Þakklæti fyrir þær
ógleymanlegu stundir sem við átt-
um við bernskuleiki og skólastarf í
æsku. Fyrir þær stundir sem okkur
verða æ kærari með áranum þegar
skólasystkini hittast og rifja upp
gamlar minningar og endumýja
kynnin.
Eiginkonu, bömum, móður og
öðram ættingjum vottum við okkai'
dýpstu samúð.
Ljúfar minningar lifa.
Skólasystkini úr Eyjum.
I dag kveðjum við Brynjúlf G.
Thorarensen, vin og félaga til
margra ára. Það er margs að minn-
ast og erfitt að gera upp allar þær
stundir sem þjóta framhjá við þess-
ar aðstæður. Við vinirnir stöndum
frammi fyrir klettabelti sem látið
hefur á sjá svo um munar og það
verður erfitt að fylla það skarð sem
myndast hefur í klettabeltið við frá-
fall Brynjúlfs Thorarensen. Við
kynntumst fyrir tuttugu og þremur
áram, en eiginkonur okkar unnu
saman í Landsbanka Islands. Það
hafa verið ótrálegar gleðistundir
sem við höfum til minningar um vin
okkai' sem hverfur okkur í þessu lífi
en við verðum að viðurkenna að við
öfundum þá sem nú fá hann í sínar
raðir og það er víst að það verður
ekki tómarúm þar sem Binni fer.
Við höfum á liðnum áram ferðast
mikið saman og notið þess. Þegar
gengið var fram hjá veitingahúsi
spurði hann gjaman: „Þurfið þið
ekki að fá ykkur að borða núna?“ og
um leið strauk hann hendinni yfir
skeggið. Þetta gerði hann af tillits-
semi \ið samferðamenn sína og af
örlítilli matarást. Það er víst að
Binni fer þessa síðustu ferð sína aUt
of snemma, hann átti eftir að gera
svo ótal mai'gt bæði með vinum sín-
um og ekki síst fjölskyldu sinni. Við
þekkjum öll áramót á heimili Binna
og Ingu þar sem öllum var hleypt inn
og þeim sinnt eins og þeir væra
bræður, synir eða dætur þeirra
hjóna. Um verslunarmannahelgar
var ætíð stór vinahópur hjá þeim
hjónum í sumarbústaðnum en hann
var órjúfanlegur hluti af Binna.
Binna hlakkaði mikið til áramótanna
næstu þegar kveðja skyldi öld og
heilsa annarri, hvað gat verið
skemmtilegi-a? Við gerðum okkur í
hugarlund að flugeldar og tívolí-
bombur yrðu þannig að stærð og hta-
dýrð að undir tæki í hverfinu og hafa
yrði ljölmennt lið til að halda aftur af
baminu í bijósti Binna. Binni var
vinur vina sinna og minnti okkur á
hversu mikilvægt er að halda sam-
bandi við böm sín og vini og rækta
þau sambönd af alúð og ánægju.
Það er stórt skarð fallið úr kletta-
beltinu. Heimakletturinn okkar hef-
ur kvatt og vinahópurinn verður
aldrei samur en minningar um góð-
an dreng setja okkur markmið, að
standa við hlið Ingu og stákanna og
veita henni allan þann kærleika og
vináttu sem hún og hennar fjöl-
skylda hefur veitt okkur á liðnum
árum.
Yndi það sem ást þín skóp
er minn stærsti hagur.
Vanti þig í vinahóp
verður langur dagur.
(Guðlaug Bj artmarsdóttir.)
Við viljum með vísukomi þessu
lýsa því sem við upplifum nú þegar
við kveðjum þig, kæri vinur, og
þökkum þér af alúð þau ár sem við
áttum saman. Megi góður Guð veita
móður hans, Ingu, sonunum og
tengdadætrum styrk á þessari
stundu.
Ingi Þór, Herdís,
Guðlaug og Kristján.
Líður jarðlíf líkt sem draumur,
lítið menn sér ranka við.
Timans rennur stanslaus straumur,
streymir hratt með engum nið.
Smátt og smátt á bylgjum ber,
burtu það sem unnum vér.
(Höf. óþ.)
Lofa skal dag að kveldi, stendur
skrifað, en það er fátt að lofa þegar
maður fær þær fréttir að traustur
tengdasonur og góður vinur hefur
farið frá okkur á jafnsnöggan hátt
og Binni fór. Við kveðjum þig með
söknuði. Minningin um þig mun
ávallt lifa í hjörtum okkar.
Ragna og Baldur.
Elsku besti vinur, nú ert þú farinn
langt um aldur fram, það er erfiðara
en orð fá lýst. Þú varst einstaklega
bóngóður vinur, þú sagðir aldrei nei,
sama hvers eðlis óskin var. Hver á
núna að gera við þvottavélina eða
hjálpa mér með vatnsrámið um
miðja nótt? Hver á að spila við mig
og Amar langt fram á nótt eða
skammast yfir því er ég botnaði allar
setningar þínar? Þú varst dæma-
laust bamgóður og þess naut Gunn-
ar Hrafn. Hann var ekki hár í loftinu
er hann fór að skríða á milli sumai’-
bústaða okkar. Á fóstudögum var
aldrei neitt gaman fyrr en Inga og
Binni vora mætt í bústaðinn. Alltaf
áttir þú tíma fyrir Gunnar Hralh.
Fyiir vináttu þína og tryggð við
hann, sem og Evu og Davíð þökkum
við. Við munu öll sakna þín mikið, en
við vitum að Inga og strákamir
halda áfram að vera vinir okkar. Við
munum einnig líta eftir þeim.
Við kveðjum þig á sama hátt og
þú heilsaðir; elsku karlinn minn,
hafðu þökk fyrir allt og allt. Hjart-
ans Inga, Óli, Ingi Þór, Þórann,
Birna, Ingibjörg og aðrir aðstand-
endur, mestur er söknuður ykkar,
en hann segir ykkur hversu mikils,
virði Binni var.
Aföllumþeimgæðum
sem okkur veitir
viturleg forsjá
til ánægjuauka
er vináttan
dýrmætust.
(Epíkúros.)
Signín, Arnar, Eva Ösp,
Davíð Örn og Gunnar Hrafn.
Elsku Binni, þú varst vinur minn.
Við brölluðum margt saman og ég
mun aldrei gleyma þér, því þú varst
svo góður við mig. Bless, elsku karl-
inn minn, ég skal alltaf passa Ingu
þína.
Þinn vinur
Gunnar Hrafn.
t
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
GUÐMUNDUR ÓLAFSSON,
lést á hjúkrunarheimilinu Sunnuhlíð laugardaginn
24. júlí.
Valborg V. Emilsdóttir,
Ólafur Kristinn Guðmundsson, Herdís Jónsdóttir,
Kristjana Emilía Guðmundsdóttir, Jón Hilberg Sigurðsson,
Unnsteinn Guðmundsson, Hildigerður Skaftadóttir,
Rósa V. Guðmundsdóttir, Kári Þórðarson,
Kristín Björk Guðmundsdóttir, Friðbjörn Örn Steingrímsson
og fjölskyldur.
t
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
OLAF OLSEN
flugstjóri,
Melgerði 35,
Kópavogi,
varð bráðkvaddur sunnudaginn 25. júlí.
Lilja Enoksdóttir,
Sigrún Olsen, Þórir Barðdal,
Linda Olsen, Jónas Sveinsson,
Edda Olsen, Gunnar H. Gunnarsson,
Kjartan Olsen
og barnabörn.
t
Faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
RAGNAR SIGURÐSSON,
elliheimilinu Grund,
áður Bræðraborgarstíg 3,
lést á Landspítalanum sunnudaginn 25. júlí.
Elís Heiðar Ragnarsson, Helga Soffía Gísladóttir,
Ragnar Ragnarsson, Sigrún Árnadóttir,
barnabörn og barnbarnabörn.
t
Systir okkar,
FRÍÐA ÞÓRÐARDÓTTIR
frá Ljósalandi, Vopnafirði,
Stigahlíð 28,
Reykjavík,
lést á Sjúkrahúsi Reykjavíkur laugardaginn
24. júlí.
Helgi Þórðarson,
Guðbjörg Þórðardóttir,
Steingrímur Þórðarson.