Morgunblaðið - 12.08.1999, Qupperneq 55

MORGUNBLAÐIÐ
og það varst einmitt þú sem fékkst
möndluna þá.
Ég man líka hvað það var erfitt að
fá þig út úr eldhúsinu, þú varst alltaf
að og stöðugt að veita. Þegar þú svo
settist niður voru prjónarnir komnir
á loft, þér féll ekki verk úr hendi.
Þær eru svo margar minningarn-
ar sem við eigum um þig að orð á
blaði verða harla fátækleg gagnvart
þeim. Við erum þakklát fyrir allt það
sem líf þitt hefur gefið okkur, við er-
um ríkari á eftir. Minningarnar um
þig veita okkui- huggun og eru dýr-
mæt eign. Ég mun af stolti flytja
þær börnum mínum og barnaböm-
um.
Elsku afi og Svenni, guð gefi ykk-
ur styrk og huggun, og megi hans
blessun hvfla yfir ykkur.
Stefán Órn Stefánsson.
Elsku amma mín. Það er frekar
óþægileg tilfinning sem hríslaðist
um mig, þegar pabbi hringdi í mig
um miðja nótt, og tilkynnti mér að
þú værir dáin.
Auðvitað er þetta eitthvað sem ég
vissi að myndi koma að fyrr eða
síðar en ég hélt að það yrði frekar
síðar, þú varst alltaf svo hress og
frísk.
Ég man alltaf þegar ég var yngri
og þurfti að koma margar ferðir
suður í tannréttingar, og fékk að
búa hjá ykkur afa.
Alltaf tókst þú á móti mér með
uppáhalds matinn minn á borðum.
Eftir að ég fluttist til Noregs með
Jónasi, var það ávallt okkar fyrsta
hugsun að heimsækja ykkur afa,
þegar að við komum heim um jólin,
og alltaf hlökkuðum við jafn mikið
til að sjá ykkur.
Sú ánægjulega mynd situr
ofarlega í huga mínum, þegar þú
stóðst brosandi í dyragættinni,
þegar við komum út úr lyftunni með
allan farangurinn: „Hvað, eruð þið
að flytja heim?“ sagðir þú. Það var
alltaf stutt í húmorinn hjá þér. Og
hvað hefur ekki beðið okkar í hvert
skipti sem við komum? Jú, kjöt í
karríi, uppáhalds maturinn minn.
Eftir öll þessi ár mundir þú þetta
alltaf.
Og á meðan við borðuðum matinn
fengum við helstu fréttir af
fjölskyldunni.
Elsku amma mín, þú tókst alltaf
svo vel á móti öllum og vildir alltaf
allt fyrir alla gera, eins og Jónas
segir: „Mér finnst eins og ég hafi
þekkt hana ömmu þína alla mína
ævi.“ Ég á eftir að sakna þín mikið,
en ég veit að þér líður vel þar sem
að þú ert núna og það huggar mig.
Standið ekki við gröf mína og fellið tár;
ég er ekki þar. Ég sef ekki.
Eg er vindurinn sem blæs.
Eg er demanturinn sem glitrar á fdnn.
Ég er sólskin á frjósaman akur.
Ég er hin milda vorrigning.
Pegar þú vaknar í morgunkyrrð
, er ég vængjaþytur fuglanna.
Ég er stjarnan sem lýsir á nóttu.
Standið ekki við gröf mína og fellið tár;
égerekkiþar. Ég lifi.
(Höf.ók.)
Elsku afi minn og Svenni. Guð
veri með ykkur.
Þórdís Birna.
Ástkær fyrrverandi tengdamóðir
uiín er látin. Það kom sem reiðar-
slag þrátt fyrir hennar háa aldur.
Mér auðnaðist sú gæfa að verða
tengdadóttir hennar fyrir u.þ.b.
fjörutíu árum. Hún var sú kona sem
stóð mér næst fyrir utan móður
æína. Ég var sautján ára gömul
þegar ég tengdist fjölskyldu hennai-,
og mun ég ætíð varðveita minning-
una um þá hlýju sem ég varð þar að-
njótandi.
Ein fyrsta minning mín er sú,
hversu vel hún tók á móti mér
„krakkakjána" sem var að byrja lífið.
Rétt áður en ég eignaðist fyrsta
barnið, útbjó hún bleiur, rúmfot og
fleira fyrir barnið og saumaði síðan
meira eða minna á litlu stúlkuna.
Seinni börnin voru svo sannarlega
ekki afskipt.
Síðar í lífinu þegar ég eignaðist
son í seinna hjónabandi var hún sú
fyrsta til að heimsækja mig á spítal-
ann þegar barnið fæddist. Það var
snjóaveturinn 1982 og algjör ófærð
á öllum götum borgarinnar. Þar var
henni rétt lýst. Sýndi hún syni mín-
um ávallt hlýju og góðvild sem væri
hann hennar barnabarn. Alltaf var
hún tilbúin að hjálpa í hvívetna. Ég
bjó í sama húsi og hún í fjögur til
fimm ár. Okkur kom alltaf vel sam-
an. Þótt ung væri virti ég skoðanir
þessarar mætu konu mikils.
Þórunn var heimskona, einstak-
lega fróð um menn og málefni. Ég
undraðist hversu minni hennar var
gott og hve vel hún fylgdist með
öllu, jafnvel þegar aldurinn færðist
yfir. Hún var með afbrigðum gest-
risin og góðhjörtuð. Heimili hennar
bar húsmóðurinni gott vitni. Áhugi
hennar á blómum var einstakur og
áttum við þar sameiginlegt áhuga-
mál. Ætíð var hún tilbúin að hjálpa
öðrum og sinna þeim sem aldnir
voru og áttu erfitt. Gilti einu hvort
um ættingja eða aðra var að ræða.
Þótt vera mín í fjölskyldunni yrði
ekki lengri en raun bar vitni, hélst
vinátta okkar óbreytt og er ég inni-
lega þakklát fyrir það. Þórunn er
mér í minningunni fyrirmynd góðr-
ar konu og móður, sem ávallt gaf
meira en hún þáði.
Ég þakka þér hjartanlega fyrir
allt sem þú varst mér. Ég votta ætt-
ingjum, vinum og einkum öldruðum
eiginmanni hennar, Birni Stefáns-
syni og Sveini syni þeirra, mína
dýpstu samúð.
Guð geymi þig.
Hrafnhildur.
„Nú stend ég ein á ströndinni,“
sagði Þórunn, frænka min, þegar
Heiða, systir hennar, dó um miðjan
maí. Það sem hún meinti var að nú
væri hún ein eftir af systrunum fjór-
um frá Heiði. En hún stóð ekki lengi
ein á ströndinni, hún Þónmn, því að
hún lést aðeins tveimur og hálfum
mánuði á eftir Heiðu, systur sinni.
Þessar fjórar systur voru fæddar á
þremur árum og voru afar samrýnd-
ar. Þær fóru í öfugri aldursröð, fyrst
tvíburarnir, Sveina og Jóna, árið
1987, mamma í maí í vor - og nú
Þórunn. Ég held að flestum hafi
brugðið, hún Þórunn var svo eld-
hress og fyldist með öllu og aldrei
kvartaði hún. Hún var ótrúleg, hún
Þórunn frænka, og ótrúlegt hve
miklu hún afkastaði.
Þegar Heiða, dóttir okkar
Tryggva, eignaðist Sölva litla vorum
við í Edinborg og Heiða amma orðin
blind og komst ekkert. Þá dreif Þór-
unn frænka sig upp á fæðingardeild
í stað systur sinnar og ekki tómhent,
heldur með handprjónuð teppi
handa báðum börnum Heiðu. Svona
var Þórunn. Þegar ég þakkaði henni
fyrir þetta seinna sagðist hún hafa
gert þetta fyrir Heiðu systur sína.
Við Þórunn áttum saman yndis-
legar stundir á hjúkrunarheimilinu
Eir síðustu daga mömmu. Björn
kom alltaf með hana. Svo fór hann út
að ganga og kom svo öðru hvoru inn,
honum lá ekkert á. Við ræddum um
gamla daga og hún sagði mér firá
ýmsu, allt frá því þær systur voru
litlar.
Ég var alltaf vön að hringja í
mömmu um leið og ég kom inn úr
dyrunum heima hjá mér úr ferða-
lögum og þegar við Tryggvi komum
heim úr fyrstu ferðinni til Reykja-
víkur eftir að mamma dó fann ég
eitthvert tóm innra með mér og
hringdi þá í Þórunni frænku. Síðan
töluðum við oft saman í síma og á
vissan hátt kom hún þannig í stað
mömmu.
Elsku Björn, Svenni minn og
systkinin öll. Við Tryggvi sendum
ykkur innilegar samúðarkveðjur og
minnumst með hlýju Þórunnar
frænku.
Gréta frænka.
Látin er sómakonan Þórunn
Sveinsdóttir. Mér er ljúft að minn-
ast hennar, því að hún reyndist for-
eldrum mínum einstaklega vel, en
þau bjuggu í mörg ár í skjóli þeirra
hjóna, Þórunnar og Björns, þegar
hann var kaupfélagsstjóri á Fá-
skrúðsfirði.
Þórunn var fædd í Reykjavík árið
1913 og ólst upp á Laugarnesinu hjá
foreldrum sínum og stórum systk-
inahópi. Bæði hún og systur hennar
voru miklar íþróttakonur og í
MINNINGAR
fremstu röð íslenskra sundkvenna
um og upp úr 1930. Vegna afreka
sinna bar Þórunn titilinn sund-
drottning Islands og vakti sérstaka
athygli á Alþingishátíðinni árið 1930.
Þórunn og Björn opinberuðu trú-
lofun sína 17. júní 1933, og giftust
12. maí 1934. Það ár settust þau að á
Fáskrúðsfirði. Skömmu eftir að Þór-
unn fluttist til Austfjarða með
manni sínum tók hún að sér að
kenna börnum og unglingum sund á
Fáskrúðsfirði. Vegna áhuga þeirra
hjóna og fyrir tilstuðlan ungmenna-
félagsins og kaupfélagsins var síðar
reist sundlaug við skólahúsið á Búð-
um í Fáskrúðsfirði. Fáskrúðsfirð-
ingar urðu þannig meðal hinna
fyrstu sem komu upp sérstakri að-
stöðu fyrir sundkennslu.
En Þórunn var sannarlega í farar-
broddi á fleiri sviðum. Því var það
svo, að þeir sem minna máttu sín
áttu öruggt skjól hjá henni. Á þeim
tíma fannst þó mörgum slík um-
hyggjusemi óviðeigandi og lögðu
henni það jafnvel til lasts. I þessu
efni sem mörgu öðru var heiðurs-
konan Þórunn á undan sinni samtíð.
Og hún var ávallt tryggur vinur vina
sinna.
Þórunn var falleg kona og sópaði
að henni. Eiginmanni sínum var hún
holl og trygg. Hún var einstaklega
umhyggjusöm og góð móðir barna
sinna og ekki síst þeim syni hennar
sem fæddist vanheill. Það barn
elskaði Þórunn heitt og án skilyrða.
Hennar verður ávallt minnst með
söknuði og virðingu.
Margrét Stefánsdóttir.
í dag kveðjum við Þórunni
Sveinsdóttur, kvenskörung með
stórt og gott hjarta. Hún var sannur
vinur allra sem áttu bágt. Við vorum
svo heppin að eignast næsta sumar-
bústað við Þórunni og Björn. í 25 ár
vorum við saman flestar helgar yfir
sumarið og langt fram á haust.
Hvorki höfðum við rafmagn né vatn
þessi ár, en það kom ekki að sök. Við
spiluðum öll kvöld við kertaljós og
olíulampa og mikið voru þetta yndis-
legar stundir. Þórann sagði venju-
lega, „hvað eruð þið með á grillið",
svo var slegið í púkk og grillað sam-
an, oftast hjá Þórunni og Birni. Ef
að rigndi hengdi Björn upp segl yfir
grillið svo var kveikt upp í útiarni,
borðað úti og setið fram eftir kvöldi.
Það var ógleymanlegt að fá að njóta
þessara samverustunda með þeim
hjónum. Margt var spjallað og flest
öll vandamál þjóðarinnar voru leyst.
Eitt sinn héldum við hjónin upp á
stórafmæli í okkar bústað, þá buðu
Þórunn og Björn mörgum af okkar
gestum gistingu og næsta morgun
þegai- gestirnir komu yfir til okkar
hafði Þórunn gefið fólkinu morgun-
mat. Svona var Þórunn, alltaf veit-
andi og gefandi af sínum alkunna
myndarskap og hlýju. Alltaf var allt
heimabakað og frábærlega gott. Það
var mjög gestkvæmt hjá þeim í bú-
staðnum. Þau buðu oft með sér fólki
sem var einmana eða átti fáa að, svo
komu hópar fólks í kaffi, sem var í
sunnudagsbíltúr, og enginn fór án
þess að þiggja veitingar. Það var
alltaf stórhátíð 13. ágúst, en þá á
Svenni sonur þeirra afmæli. Var þá
boðið stórum hóp frá Kópavogshæli,
flest af þessu fólki hefur efalaust
hlakkað til allt árið, svo mikið var
fyrir það gert. Sú ást og umhyggja
sem hún sýndi Svenna var sérstök,
enda ber hann þess merki, alltaf er
hann svo blíður og góður við alla.
Mun hann nú eiga um sárt að binda
og hans söknður verða mikill, en
hann á mörg systkini sem munu
hjálpa honum í sorg hans.
Þórunn og Bjöm kenndu okkur að
skilja og umgangast vangefið fólk.
Komu þau stundum með hópa til okk-
ar á vinnustað og fannst okkur það
mjög gefandi og þroskandi um leið.
Við kveðjum Þórunni með klökk-
um huga en þakklátum. Hún fékk að
kveðja þennan heim eins og hún
sjálf hefði viljað, en hún hné niður
þegar hún var að leggja kapal og
Björn og Svenni hennar voru hjá
henni.
Elsku vinur Björn, við sam-
hryggjumst þér og öllum þínum
stóra hóp innilega.
Minningin lifir.
Ágústa og Sigurður.
FIMMTUDAGUR 12. ÁGÚST 1999 55 ^
+
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
GUÐNI V. BJÖRNSSON
vörubifreiðastjóri,
Heiðvangi 12,
Hafnarfirði,
andaðist á Landakotsspítala að kvöldi
þriðjudagsins 10. ágúst.
Hallbjörg Gunnarsdóttir,
Björn Guðnason, Steinunn Ólafsdóttir,
Gunnar Guðnason, Guðrún Tryggvadóttir,
Guðjón Guðnason, Hafdís Ólafsdóttir,
Grétar Guðnason, Edda Arinbjarnardóttir,
Guðni Guðnason, Jenný Guðmundsdóttir,
María Jóna Guðnadóttir, Hallgrímur Smári Þorvaldsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
4,
f
+
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
SOFFÍA LÁRUSDÓTTIR,
Egilsbraut 23,
Þorlákshöfn,
verður jarðsungin frá Þorlákskirkju á morgun,
föstudaginn 13. ágúst, kl. 14.00.
Lárus Sæmundsson, Grétar Sæmundsson,
Brynjar Sæmundsson, Hulda B. Magnúsdóttir,
Hildur Sæmundsdóttir, Þórður G. Sigurvinsson,
Ómar Sæmundsson,
Erling Sæmundsson, Anna Fía Ólafsdóttir,
Ellen Jónasdóttir, Ragnar Karlsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Okkar ástkæra
LÁRA BJÖRGVINSDÓTTIR,
Gullengi 3,
lést sunnudaginn 8. ágúst á Landspítalanum.
Jarðarförin auglýst síðar.
Jón S. Pálsson,
Guðný Björk Atladóttir, Björgvin Atlason,
Páll Arnar Jónsson,
Áslaug Birna Einarsdóttir, Björgvin Magnússon,
Björn Magnús Björgvinsson, S. Fanney Úlfljótsdóttir,
Áslaug Björgvinsdóttir,
Hafdís Björgvinsdóttir, Sigurður Reynaldsson,
systkinabörn og aðrir aðstandendur.
+
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, bróðir, afi
og langafi,
KRISTJÁN GÍSLASON,
Lambastekk 7,
Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju á
morgun, föstudaginn 13. ágúst kl. 10.30.
Gylfi Kristjánsson, Birna Blöndal,
Gerður Jóna Kristjánsdóttir, Jens Magnússon,
Stefán Kristjánsson, Sólveig Jóna Ögmundsdóttir,
Þórey Gísladóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
SIGRÍÐUR HALLGRÍMSDÓTTIR,
Daðastöðum,
Reykjadal,
verður jarðsungin frá Einarsstaðakirkju laugar-
daginn 14. ágúst kl. 14.00.
Svanhildur Þorgilsdóttir, Jón F. Sigurðsson,
Hallgrímur Þorgilsson, Jóna I. Jónsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.