Morgunblaðið - 15.08.1999, Blaðsíða 38

38 SUNNUDAGUR 15. ÁGÚST 1999
i
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
fi -L- Erna Sverris-
I dóttir fæddist að
Vörum í Grindavík 2.
ágúst 1929. Hún lést
á sjúkrahúsi Suður-
nesja 10. ágúst síð-
astliðinn. Foreldrar
hennar voru hjónin
Guðmunda Olafs-
dóttir, f. 18. maí
1901, d. 12. mars
1984 og Sverrir Sig-
urðsson, f. 24. júli'
1899, d. 28. mars
1978 frá Brimnesi í
-■ Grindavík. Systkini
Ernu eru: Ólafía
Kristín, f. 8. janúar 1920, d. 24.
desember 1940; Þorbergur, f. 13.
apríl 1924, d. 18. nóvember 1994;
Sigurbergur, f. 20. júlí 1925;
Ólafur Valgeir, f. 29. maí 1932;
Magnús Þór, f. 11. febrúar 1938.
Hinn 25. desember 1947 giftist
Erna Sigurði Hafstein Halldórs-
syni, f. 14. desember 1926. For-
eldrar hans voru Halldór Þor-
leifsson, f. 29. október 1876, d. 4.
desember 1953 og Þuríður Sig-
urðardóttir, f. 17. maí 1887, d. 24.
Með miklum trega og söknuði
langar okkur systumar að kveðja
' þig með nokkrum orðum. Þegar við
vorum að alast upp var örugglega
ekki hægt ap hugsa sér betra
heimili en hjá ykkur pabba. Ætíð
voru allir okkar vinir velkommnir
þó svo að margt hafí verið í heimili.
Þar sem bæði foðuramma og móð-
urafí voru til heimilis hjá okkur um
árabil. Einnig var á heimilinu bróð-
ir mömmu um lengri og skemmri
tíma, sem átti við veikindi að
stríða. Þegar við hugsum tilbaka
hvílíkt umburðarlindi og ósérhlífni
móðir okkar sýndi. Sjáum við ekki
að hún hafi nokkum tíma verið
þreytt. Hún var alltaf tilbúin að
gera allt fyrir alla. Hún elskaði að
hafa alla í kringum sig. Alltaf stóðu
þau saman mamma og pabbi sama
hvað bar að höndum. Svo þegar
ömmubörnin komu í heiminn, hafði
hún gaman af að passa og ekki
voru þau ófá skiptin sem barna-
börnin voru í hennar umsjá. Öll
sóttu þau mikið til Ömmu, hún var
alltaf tilbúinn að gefa af sínu og
stóð alltaf klár á því að hafa ís og
gos í ískápnum. Minningamar
hrannast upp. Allar ferðimar okk-
ar saman í fjölskyldureitinn í sum-
arbústaðinn að Rangárvöllum sem
' við áttum saman og fórum í flestar
helgar á sumrin og oft á vetuma,
saman að gróðursetja sem hún
hafði svo gaman af, stússast í eld-
húsinu. Aíltaf var glatt á hjalla því
ekki vantaði húmorinn, alltaf hlæj-
andi og gerði gott úr öllu. Við sögð-
um oft við fömm heim 5 kg þyngri
eftir þessar helgar. Ferðina til
Flórida þegar Pabbi varð sjötugur,
þegar öll fjölskyldan dvaldist þar í
12 daga alla morgnana í Hom-
bjargi yfir kaffibolla og ef einhvem
vantaði af okkur var hringt því hún
þreifst best að heyra og vera með
sínum alla daga.
Þungbæmst er þó minningin í
;febrúar sl. þegar sá úrskurður kom
að mamma væri með krabbamein.
Persónuleg,
alhliða útfararþjónusta.
Sverrir Olsen, Sverrir Eínarsson,
útfararstjóri útfararstjóri
Útfararstofa íslands
Suðurhlíð 35 ♦ Simi 581 3300
AUan sólarhringinn. www.utfararstofa.ehf.is/
júní 1978. Erna og
Sigurður eignuðust
þtjú börn; 1) Guðrún
Þóra, f. l.júní 1947,
maki Harald
Hastings. Böm
þeirra eru Ema Sig-
ríður Sigurðardóttir
og Elísabet Ann
Somer. 2) Hrefna, f.
21. júli 1949, maki
Benedikt Rúnar
Benediktsson. Böm
þeirra em Sigrún,
Elínrós Þóra og Sig-
urður Arnar. 3)
Svava Guðmunda, f.
21. júní 1964, sambýlismaður
Ævar Ingi Guðbergsson. Böm
þeirra em Unnur Hafstein og
Kara Hafstein. Eraa Sigríður
Sigurðardóttir, elsta barnabarn
hennar, dóttir Guðrúnar Þóm,
ólst upp að hluta til hjá þeim
hjónum.
Ema starfaði við verslunar-
störf öll sin ár.
Útför Emu fer fram frá Kefla-
víkurkirkju mánudaginn 16. ág-
ust og hefst athöfnin klukkan 14.
Hún var að vísu búin að vera hálf-
lasin en taldi það vera flensu. Við
gerðum okkur grein fyrir hversu
alvarlegt ástandið var en vonuð-
umst auðvitað eftir því besta.
Sjúkrahúsdvölin var ekki löng, en í
dag eigum við góðar minningar og
eram þakklátar iyrir þær stundir
sem við eyddum að Rangarvöllum
og að geta leyft móðir okkar að
dvelja þar síðustu stundimar, því
þar undi hún sér best. Mamma var
trúuð kona. Nú síðustu vikumar
höfðum við þann sið á hverju kvöldi
að koma saman og biðja. Gaf það
okkur og henni mikinn styrk. Þetta
var góður en erfiður tími. Nú við
leiðarlok viljum við systumar
þakka henni allar stundir sem hún
gaf okkur. Sérstakar þakkir frá
Emu Sigríði íyrir að hafa reynst
þeim frábærlega vel á erfiðri
stundu, þegar Erna María kom í
heiminn á siðasta ári. Eins viljum
við þakka Elínu Jakobsdóttir frá
heimahjúkmn Suðumesja fyrir
sýnda alúð og hjálpsemi.
Um heita nótt við hugsum heitt
frá okkur beint til þín
sem ávallt hefiir alúð veitt
Ó elsku mamma mín.
Nú dagur skín og döpur nótt
í dvala leggst um sinn
við hittumst fljótt á nýjan leik
með englum upp á ný.
Guðrún, Hrefna, Svava og Eraa.
Mánudaginn 16. ágúst er lögð
til hinstu hvílu ástkær systir mín,
mikill vinur og traustur félagi.
Þegar ég fæddist í þennan görótta
heim var Ema níu ára gömul, auk
þess vom á heimilinu tveir eldri
bræður og einn yngri en Erna.
Það kom í hlut Emu að passa
þennan með bleyjuna, sem hún
gerði af mestu kostgæfni og alúð
þótt ung væri. Hún sagði mér eitt
sinn: Er ég var um það bil 12 ára
og var að passa þig úti við missti
ég þig á trýnið og þú skrámaðist
allur í framan og grenjaðir alveg
heil ósköp, ég man hvað ég var
hrædd og ætlaði aldrei að þora
með þig heim af ótta við skammir,
en það fór allt vel.
Erna systir fór alltof snemma að
heiman að mínu mati þá, því móðir
okkar var oft lasin á þessum ámm
og það var skrambans krankleiki í
mér fram að sjö ára aldri, því það
vom búnir að vera berklar á heim-
ilinu. Þar af leiðandi kom Ema
mér í móður stað og varð alltof
snemma fullorðin og sjálfstæð. Ég
var ekki sá eini sem þurfti að
hugsa um, því ég heyrði því fleygt
að eldri bræðumir hefðu þurft að
fá sína þjónustu; Ema, hvar er
skyrtan mín og sokkamir, ertu bú-
in að bursta skóna mína? Þessir
þættir og margt fleira hvíldi á
Emu þó ung væri.
Erna var um sextán ára er hún
hitti prinsinn sinn hann Sigurð
Halldórsson frá Gaddstöðum. Eins
og tíðkaðist í Keflavík á þessum ár-
um fengu flestir eitthvert auka-
nafn, ég heyrði sagt að prinsinn
hennar Emu hefði verið nefndur
Siggi sæti. Undra mig ekkert þó
systir hafði orðið skotinn í strákn-
um. Upp frá þeim kynnum flutti
Ema til Sigga og fljótlega innrétt-
uðu þau íbúð handa sér í Tjamar-
götu 20 og vom þar í nokkur ár.
Eftir það byggðu þau ofaná Vestur-
götu 12 hjá foreldrum Sigga. Ekki
var þetta nóg hjá ungu hjónunum,
fáum áram síðar byggðu þau á
Sunnubraut 1 stórt og fallegt hús,
ekki var þetta aldeilis nóg, næst var
byggt enn stærra hús í Tjamargötu
38 sem þau hjón byggðu mest sjálf,
því eins og flestir vita er Siggi
smiður og er harð duglegur og
vandvirkur. Ema vann alltaf úti
eftir að eldri stelpurnar fóra að
stálpast; aðallega við verslunar-
störf. Á heimilinu hjá Emu og
Sigga vora dætumar þrjár og dótt-
urdóttir sem þau ólu upp. Auk þess
var móðir Sigga hún Þuríður og
faðir okkar hann Sverrir frá Brim-
nesi sem var illa haldinn af Parkin-
sonveiki og gat enga björg sér
veitt. Þetta allt saman þurfti Ema
að hugsa um og sinna eftir sinn
vinnutíma. Þá fyrst naut Ema sín
þegar álagið var sem mest, og alltaf
stóð Ema sem klettur úr hafi þegar
mest á reyndi, þó stundum hafi ver-
ið stíft á strengjum.
Árið 1963 byggðu þau sumarhús
fyrir austan Hellu í samvinnu við
systkini Sigga. Ég hefði haldið að
sumarhús væra til að njóta sveitar-
innar og slaka á, en það var öðra
nær hjá systir, þá fyrst byijaði
moldarvinnan og gróðursetningin,
sem hefur staðið með örfáum hlé-
um í þrjátíu ár með hjálp félaganna
á svæðinu. Flesta fostudaga kl. 14
var farið austur og ekki slegið af
fyrr en við Gaddstaðaflatir hvernig
sem viðraði. Ema hafði gaman af
sveitalífínu. Hennar uppvaxtarár í
Grindavík vora við sveitastörf, á
okkar heimili var almennur bú-
skapur auk útgerðar til fjölda ára.
Margar nætur gistum við hjónin
hjá Emu og Sigga og alltaf í sama
góða yfirlætinu, og kræsingar á
borðum hjá systir vora ómældar og
ekki séð eftir bita í nokkurn mann.
Eftir að við hjónin fluttum til
Keflavíkur áttum við margar
ánægjustundir með Emu og Sigga.
Er við fóram á hjónaklúbbsböll í
Keflavík, eða manstu systir,
vorferðimar á sveitaböllin, alltaf
var systir hrókur alls fagnaðar og
hafði gaman af að dansa. Manstu
systir, þegar við hittumst hjá Lillu
systur Hrefnu í New Jersey á
haustdögum í góðu veðri og góðu
yfirlæti hjá Lillu, hún hafði gaman
af að fá landann í heimsókn og naut
sín vel með þessa villinga innan-
borðs. En ekki skemmdi það að
hafa Gunnu frænku með í félags-
skapnum. Manstu systir, góða
kvöldið er við fóram öll á kántrý-
staðinn í sveitinni, dönsuðum og
skemmtum okkur konunglega
fram undir morgun, þegar heim
var komið var Bill ekki alveg par
hress með villingana af klakanum.
Systir, við hin höfum þetta í minn-
ingunni um góðan tíma hjá Lillu.
Ema var afskaplega geðgóð
kona, var létt í lund, og átti mjög
gott með að umgangast fólk. Hr-
efna og Litli bróðir, eins og þú
nefndir mig ævinlega ef þú kynntir
mig fyrir einhverjum, munu sakna
þín sárt. Við biðjum Guð að vernda
Sigga og fjöldskyldu því ég veit að
þau eiga erfiða daga framundan.
Elsku systir og mágkona, við
þökkum þér allar stundir er við höf-
um átt saman. Ég veit að það verð-
ur tekið vel á móti þér fyrir handan.
A sólríkum degi þú lagðir af stað
Er slokknaði lífs þíns kraftur.
Með tárvotum augum um það ég bað
Að hitta ég fengi þig aftur.
Og erfiða baráttu háðir þú hörð
En á endanum þvarr svo þinn máttur.
Ég veit að um okkur þú stendur nú vörð,
Það er þinn einlægi háttur.
(H.L.)
Magnús Sverrisson,
Hrefna Petersen.
Elsku amma mín.
Hinn 10. ágúst bárast mér þær
fréttir að þú værir dáin og það var
mikil sorg. Ég held að enginn geri
sér grein fyrir hvað átt hefur fyrr
en misst hefur. Ég geri mér núna
fyrst grein fyrir því hversu stóran
hlut þú áttir í hjarta mínu. Þú varst
svo góð, enginn gæti fengið betri
ömmu en ég fékk. Þú varst alltaf
svo gjafmild og góð og vildir vera
öllum góð og það varstu. Það verður
mjög erfitt fyrir alla fjölskylduna að
komast yfir þennan missi. Þú hugs-
aðir alltaf fyrst og fremst um aðra
en þig. Þú hugsaðir líka alltaf svo
vel um hann afa minn. Þú þarft ekki
að hafa neinar áhyggjur af honum
afa, við hjálpum honum og hugsum
um hann eins vel og við getum. En
við vitum öll að enginn kemur í
staðinn fyrir þig og það mun aldrei
gerast.
Þegar litla kraftaverkabarnið,
hún Ema María, fæddist átti hún
svo bágt, hún var svo veik, þá vorað
þið afi okkur fjölskyldunni til halds
og trausts og er það alveg ómetan-
legt hvað það hjálpaði okkur. Þegar
pabbi hringdi heim af spítalanum og
sagði ykkur þær gleðifréttir að
Ema María okkar ætti eftir að lifa
og vera heilbrigð þá gréstu bara í
símann af ánægju eins og við öll.
Verst finnst mér að þær Erna Mar-
ía og Kara eiga aldrei eftir að kynn-
ast þér. En ekki hafa áhyggjur, við
munum reyna eins og við getum að
segja þeim frá þér svo þær viti hvað
þær áttu yndislega og góða ömmu.
Þær stundir sem við áttum sam-
an í sveitinni okkar og annars stað-
ar era ómetanlegar. Þú varst alltaf
svo hress og lífsglöð. En alltaf
fannst þér best að vera í sveitinni.
Ég get haldið áfram endalaust að
skrifa en aðrar minningar vil ég
eiga útaf fyrir mig.
Núna er kominn tími til að
kveðja. Þú barðist hetjulega við
sjúkdóminn þinn en að lokum vann
hann og tók þig frá okkur. Ég mun
aldrei gleyma þér. Þakka þér fyrir
allt sem þú hefur gefið mér. Ég
mun sakna þín sárt. Mundu að ég
mun alltaf elska þig og þú munt
alltaf eiga stóran hlut í hjarta mínu.
Bless elsku amma mín.
Þín
Hmnd.
Elsku amma mín, við kveðjum
þig með miklum söknuði og okkur
er þungt um hjartað. Við munum
aldrei gleyma þeim áram sem við
eram búin að vera í sveitinni og í
Hombjargi saman, og allri þeirri
ást og alúð sem þú gafst okkur öll-
um.
Við kveðjum þig með þeirri bæn
sem þú fórst með okkur þegar að
við sváfum hjá ykkur afa.
0, Jesús bróðir besti
og bamavinur mesti,
æ, breið þú blessun þína
á bamæskuna mína.
(P. Jónsson.)
Sigrún, Elmrós, Sigurður,
Hrund, Guðrún Hrefna, Unn-
ur Hafstein, Kara Hafstein og
Ema María.
Minningar mínar um ömmu.
Það fyrsta sem kemur upp í hug-
ann er að hún var góð, elskaði alla
og var þolinmóð. Amma var sú
hlýjasta persóna sem ég hef þekkt.
Hún hefði aldrei gert eða sagt neitt
til að særa einhvem. Hennar per-
sónuleiki kom við okkur öll. Við gát-
um alltaf leitað til hennar. Ég var
ávallt mjög öragg í návist hennar.
Einn af kostum hennar var að hún
var með hjarta úr gulli. Ekki varð
þjá því komist að finna fyrir ást og
umhyggju í nálægð hennar. Amma
hafði ótrúlega þolinmæði. Þótt við
ERNA
SVERRISDÓTTIR
töluðum ekki sama tungumál
reyndum við báðar okkar besta til
að skilja hvor aðra. Þegar ég lít til
baka þá vildi ég óska að ég hefði
getað verið nærri ömmu og íslensku
fjölskyldunni minni. En ég er hepp-
in, ég var ein af þeim fjölda af fólki
sem fékk að kynnast ömmu og
elskaði hana. Hún var stórkostleg
kona og mun hennar verða sárt
saknað.
Ástarkveðja frá Bandaríkjunum,
Elisabet Ann Somer.
Ég sendi þér kæra kveðju
nú komin er lífs þíns nótt,
þig umvefli blessun og bænir
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði nú sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum
þín veröld er björt á ný
(Þ.S.)
Það var fyrir rúmum þrjátíu ár-
um að ég og eiginmaður minn er-
um að flytja til Keflavíkur til að
setjast þar að. Ég kveið svolítið
fyrir því, bæði fannst mér þetta
langt að fara og svo þekkti ég líka
svo fáa þar. Strax og suður kom
fékk ég vinnu hjá því fyrirtæki sem
ég vinn hjá enn þann dag í dag. í
gegnum þá vinnu kynntist ég
Ernu, sem nú er kvödd í dag, og
hennar fjölskyldu.
Þegar ég eignaðist eldri dóttur
mína fór hún í pössun hjá Hrefnu,
dóttur Emu, sem þá bjó í sama
húsi. Þar bjuggu líka fjórir ættliðir.
Á kvöldin talaði dóttir mín um
Sverri afa og ömmu Þura. Allir
vora jafnir, ekkert kynslóðabil, og
samheldnari fjölskyldu hef ég
sjaldan kynnst.
Elsku Erna mín, þú áttir svo
stóran þátt í að láta öllum líða vel
og þitt heimili var alltaf öllum opið.
Þú varst alltaf svo sterk þegar á
móti blés, eins og stundum gerðist.
Þess vegna hélt ég að þú mundir
sigra síðasta áfallið þegar þú veikt-
ist, en svo varð ekki, því miður. En
þú stóðst aldrei ein. Þú áttir elsku-
legan eiginmann, sem stóð fast við
hlið þína, yndisleg börn og fjöl-
skyldur þeirra. Alla þá tryggð og
hlýju sem aldrei hefur borið
skugga á vil ég og fjölskylda mín
þakka og þegar við söknum og
syrgjum megum við heldur ekki
gleyma að þakka gjafir lífsins.
Élsku Siggi, börn og fjölskyldur,
ykkar missir er mikill, en minning-
in um góða konu lifir í hjörtum
okkar. Guð geymi ykkur.
Jóhanna og Steingrímur
Lilliendahl.
Kæra frænka.
Það verður erfitt að hugsa til
þess að þú sért ekki hérna lengur.
Þú sem varst alltaf svo sterk og
hélst alltaf öllum saman, á fjöl-
skyldumótum varst þú alltaf
fremst og allir virtu þig og dáðu,
alltaf kát og glöð og þú sást það
góða í öllum. Þú hafðir yndi af því
að vera í sumarbústaðnum þínum,
varst þar allar helgar með fjöl-
skyldunni þinni, og þú varst þar
líka þegar ég kom fyrir nokkrum
vikum, þú tókst vel á móti okkur
Sigga, þó þú værir mikið veik. Það
var erfitt að kveðja þig þá, því ég
vissi að ég sæi þig ekki aftur.
Þakka þér fyrir allt, elsku Erna.
Mikill er söknuður okkar allra, .þó
sérstaklega fyrir eiginmann, dæt-
ur, tengdasyni og barnabörn. Guð
geymi þig, elsku frænka, og hafðu
þökk fyrir allt.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
Hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
Grátnir til grafar
göngum vér nú héðan,
fylgjum þér, vinur. Far vel á braut.
Guð oss það gefi,
glaðirvérmegum
þér síðar fylgja í friðarskaut.
(V. Briem)
Valgerður Magnúsdóttir.