Morgunblaðið - 15.08.1999, Blaðsíða 43

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
SUNNUDAGUR 15. ÁGÚST 1999 43
■" 1 —....-......... «T
Hann kora út úr þokunni, að eigin
sögn, kallaði sveitina sína Þokusveit
og sagði oft í gríni: „Eg sá ekki sól-
ina fyrr en um fermingu, þegar ég
fór á heimavistarskóla!“ Og það má
með sanni segja, að þokan hafi að
vissu leyti fylgt honum, því eftir
þrjátíu ára kunningsskap og dagleg
samskipti á vinnustað um margra
ára skeið, öll þau kvöld og þær næt-
ur, sem við sátum og spjölluðum,
eða brösuðum við eitthvert leik-
myndastúss fram undir morgun, þá
erum við alls ekki viss um að við
höfum í rauninni þekkt þennan
mann. Hann Jörri var lífsglaður, af-
ar mannblendinn og gat verið hrók-
ur alls fagnaðar, en hann bar samt
aldrei hugsanir sínar og tilfinningar
á torg. Skoðanir sínar á mönnum og
málefnum var hann hins vegar
óhræddur við að viðra og það gat
hvinið hressilega í tálknunum á
honum, en ef mönnum tókst að færa
nógu gild rök fyrir máli sínu áttu
þeir vísan bandamann í Jörra, sem
þá vann heilshugar að hverju því
verkefni, sem íyrir lá.
Jörundur var forkur duglegur og
gafst ekki svo auðveldlega upp, þótt
móti blési. Við minnumst þess oft,
þegar þeir stóðu félagamir, í vatns-
elg og sóti, í brunarústum Iðnaðar-
mannafélagshússins, þar sem bún-
ingageymslur Leikfélags Reykja-
víkur voni til húsa. Leikfélagsmenn
höfðu hamast við að bjarga því, sem
virtist heillegt, áður en þeir héldu
hver til síns heima, en tvö herbergi
voru samt enn full af rennblautum
fótum, heldur óárennilegum haug,
sem menn höfðu afskrifað sem
ónýtan með öllu. Jón veiddi flík upp
úr bleytusvelgnum, undan sótugu
og brunnu laginu efst í haugnum, og
sagði: „Það er dagsverk að sauma
svona stykki, Jörri.“ Án þess að
segja orð teygði Jörundur sig í aðra
flík og fimmtán tímum seinna höfðu
þeir félagar undið sig í gegnum
bæði herbergin. Enn í dag er leikið í
mörgum þessara búninga á fjölum
Borgarleikhússins.
Jörundur bar hag Leikfélags
Reykjavíkur mjög fyrir brjósti,
hann hóf störf sem sviðsmaður í
Iðnó, ætlaði bara að gera stuttan
stans, en Jörri reyndist bara „hafa
þetta í sér“, var einn af þeim sem
hafa þessa óskilgreinanlegu tilfinn-
ingu fyrir því starfi, sem fram fer í
leikhúsi, hann ílentist og varð afar
vel metinn starfsmaður. Þótt hann
reyndi fyrir sér á öðrum vettvangi
nokkrum sinnum, við önnur störf,
kom hann alltaf „heim“ í leikhúsið
aftur og í eitt slíkt skipti kom hann,
eftir nokkra dvöl í Færeyjum, og
hafði fundið sér lífsförunaut.
Það varð mikil gæfa íyrir Jörra
þegar hann kynntist henni Rannua
sinni og eignaðist um leið stóra fjöl-
skyldu, þar sem bömin hennar
voru. Hann átti fyrir eina dóttur og
það var yndislegt að verða vitni að
gleði hans, þegar hún gerði hann að
afa. Jörri hafði mjög gaman af
bömum og aldrei gleyma krakkam-
ir okkar því að hann kenndi þeim
mannganginn á litlu skáktölvuna
sína.
Þau Rannua og Jörri vom afar
gestrisin og oft var glatt á hjalla á
heimilinu þeirra. Við vomm ná-
grannar á Brávallagötunni eftir að
þau fluttust heim, því var stutt að
fara ef við þurftum að hlaupa undir
bagga hvert með öðm og alltaf var
aðstoðin auðsótt mál. Skömmu eftir
fertugsafmæli Nonna bankaði heil
skipshöfn frá Færeyjum uppá hjá
þeim Jörra og Rannua, svona „ófor-
varendis". Jörri, sem vissi sem var,
að Jón hafði fengið margar góðar
gjafir, bæði í föstu og fljótandi
formi, kom og fékk lánaða Vod-
kaflösku, í brúnum bréfpoka. Hann
skilaði henni, samviskusamlega,
nokkmm dögum seinna, í þessum
sama bréfpoka. Á þeim tíu áram,
sem liðin era, hringdi Jörri oft, við
svipaðar aðstæður og spurði: „Er
hún heima?“ Og alltaf var hún
heima, beið þess, í brúna bréfpok-
anum sínum, að geta orðið að liði.
Og alltaf kom hún aftur í skápinn
sinn, því að í þessum viðskiptum var
báðum aðilum treystandi.
Það hefur verið eins með vinátt-
una. Þótt amstur og annríki dag-
anna hafi orðið til þess að samgang-
urinn hafi minnkað, og þótt þau
Rannua hafi búið í Kaupmannahöfn
undanfarin tvö ár, þá er hún alltaf
„heima“, vináttan, og bíður þess
bara að vera tekin upp úr pokanum.
Þetta vonum við að Rannua muni.
Við vomm farin að hlakka til þess
að fá þau heim og fregnin um þessa
hræðilegu ógæfu kom eins og reið-
arslag. Gat það verið að Jörundur,
svona sterkur og vel á sig kominn,
hefði lent í svona skelfilegu slysi?
En við verðum að horfast í augu við
sannleikann, hversu kaldur og
nístandi sem hann er, og nú kveðj-
um við okkar góða vin og þökkum
samfylgdina. Jörandur er farinn í
sína góðu Þokusveit, en við stönd-
um ráðalaus eftir, eins og Umbi í
Kristnihaldinu, andvörpum út í þok-
una og vonum að við finnum þjóð-
brautina aftur.
Jón Þórisson,
Ragnheiður Steindórsdóttir.
Það var mikið áfall að frétta að
hann Jörri frændi væri dáinn. Kippt
út úr tilveranni án nokkurra aðvar-
ana. Litli bróðir hans pabba sem
hafði búið í Danmörku að undan-
fomu þaðan sem maður gat vænst
af honum allra frétta annarra en að
hann væri farinn burt að eilífu.
Jörri var sá úr systkinahópnum
stóra frá Kjörvogi sem líkastur var
honum afa. Þeir feðgar vora mjög
líkir í útliti en einnig höfðu þeir báð-
ir að geyma mikinn innri kraft sem
gerði þá að svolitlum skapmönnum,
en þó helst að mönnum mikillar
gleði og lífsorku. Jörri var hrókur
alls fagnaðar í árlegum þorrablót-
um fjölskyldunnar, og eiginlega al-
veg ómissandi, þar sem hann spilaði
á gítar og fékk bæði lagvisst og lag-
laust fólk til þess að syngja fullum
hálsi, á milli þess sem hann tók lög-
in hans Megasar með mikilli snilld.
Eg man líka hve gaman mér þótti
að hafa hann í brúðkaupinu mínu.
Jörri skemmti sér af einlægni og
um leið þeim sem vora í kringum
hann.
Hann var fjöragur og næstum
galsafenginn stundum og gat talað
hreint út um það sem honum fannst,
jafnvel þótt að það færi örlítið fyrir
brjóstið á viðkvæmum sálum. Hrós
frá honum og hlýleg orð vora mikils
virði þar sem þau vora laus við alla
uppgerðarkurteisi og væmni. Hann
Jörri frændi fór þær leiðir sem hon-
um hentaði best, hvort sem þær
féllu að leiðum fjöldans eða ekki án
þess þó að vera með neina uppreisn.
Þó að Jörri sé nú búinn að kveðja
þetta jarðlíf sem við þekkjum þá lif-
ir hann enn í hug okkar fjölskyld-
unnar og þar sem hann dvelur nú
hjá afa í einhverri annarri vídd.
Megi Guð styrkja Rannúa, ömmu
og aðra ástvini.
Þorbjörg.
Kveðja frá Leikfélagi
Reykjavíkur
Að tjaldabaki á sviðum leikhúsa
heimsins er stór hópur karla og
kvenna sem er fjarri sviðsljósunum
og vinnur af elju og natni að því að
hver sýning gangi snurðulaust fyrir
sig. Þeir sem á sviðinu standa fá
umbun í lok hverrar sýningar með
kröftugu lófataki, búa utan veggja
leikhúsanna við aðdáun og athygli.
Hinir sem eiga ekki minni eða lítil-
vægari hlut í sýningunni fá sjaldan
hrós og sjaldan athygli. Jörandur
Guðjónsson vann lungann úr
starfsævi sinni að tjaldabaki hjá
Leikfélaginu. Hann var snar og
röskur starfsmaður og fékk
snemma mannaforráð vegna kosta
sinna. Ábyrgð hans heimtaði útsjón-
arsemi og þol, oft við erfiðar starfs-
aðstæður þar sem leiða varð stóran
og kröfuharðan samverkahóp að
einni lausn í sátt með allra hags-
muni að leiðarljósi. Jörandi gekk
eitt öðra ofar til í starfi; hann var
unnandi leiklistar í besta skilningi
orðsins og vildi sjá hag leikhúss
borgarbúa sem mestan og bestan.
Það er missir að slíkum starfskrafti
og félaga og mikil eftirsjá að honum
úr röðum Leikfélagsmanna. Leikfé-
lagið þakkar langa samfylgd og
góða daga. Fjölskyldu hans, eigin-
konu og bömum vottum við okkar
dýpstu samúð.
Páll Baldvin Baldvinsson.
t
Eiginmaður minn,
ÓLAFUR SIGURÐSSON,
fyrrverandi yfirlæknir,
Ásabyggð 12, Akureyri,
lést á Fjórðungssjúkrahúsinu á Akureyri þann 13. ágúst.
Fyrir hönd fjölskyldunnar,
Anna Björnsdóttir
Okkar ástkæri faðir, tengdafaðir, afi og
langafi,
JÓN FRIÐRIK VALBY GUNNARSSON,
Lyngbergi 21,
Þorlákshöfn,
sem lést fimmtudaginn 12. ágúst verður jat
sunginn frá Bústaðakirkju þriðjudaginn
17. ágústkl. 13.30.
Þyri Sóley Jónsdóttir,
Gunnar Jónsson.
tengdabörn, barnabörn og barnabamabarn
t
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
ÞÓRLAUG GUÐNÝ BJÖRNSDÓTTIR,
er lést föstudaginn 23. júlí siðastliðinn, var jarðsungin frá Glerárkirkju
fimmtudaginn 5. ágúst í kyrrþey að ósk hennar.
Innilegar þakkir til allra fyrir auðsýnda samúð og hlýhug.
Sérstakar þakkir til starfsfólksins á a-gangi dvalarheimilinu Hlíð.
Guð blessi ykkur öll.
Hjördís Briem, Gunnlaugur Briem,
Steila Möller, Roland Möller,
Aðalheiður Inga Mikaelsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Innilegar þakkir til allra þeirra er sýndu okkur
vináttu, hlýhug og samúð við andlát og útför
ástkærrar móður okkar, tengdamóður, ömmu
og langömmu,
GUÐBJARGAR EINARSDÓTTUR
frá Bæ í Lóni,
Þinghólsbraut 43,
Kópavogi.
Guðrún Ósk Sigurðardóttir,
Rakel Svandís Sigurðardóttir, Ástvaldur Guðmundsson,
Sigurður Þórisson, Hólmfríður S. Jónsdóttir,
Stefanía Ósk Þórisdóttir, Friðleifur Kristjánsson,
Vilhjálmur Þór Þórisson, Diljá Tegeder,
Guðbjörg Ástvaldsdóttir, Michael Jourdan,
Þyri Berglind Ástvaldsdóttir, John Lettow,
Júlíana Ýr Ástvaldsdóttir, André Sikavica
og barnabarnabörn.
Hjartans þakkirtil allra þeirra sem sýndu okkur
vináttu, samúð og hlýhug við andlát og útför
okkar ástkæra
STEINÞÓRS ÁRNASONAR
prentara,
Samtúni 12,
Reykjavík.
Við þökkum þá einstöku vinsemd og virðingu
er minningu hans hefur verið auðsýnd með
blóma- og minningargjöfum.
Sérstakar þakkir til Prentsmiðjunnar Odda og samstarfsmanna hans.
Inga Ásta Óiafsdóttir,
Ingunn Steinþórsdóttir, Marteinn Gunnarsson,
Helga Steinþórsdóttir, Bjarni Ásgeirsson,
Oddný Stefanía Steinþórsdóttir, Ólafur Magnús Einarsson
og barnabörn.
t
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okk-
ur samúð og hlýhug við andlát og útför móður
okkar, tengdamóður, ömmu, langömmu og
langalangömmu,
GUÐRÚNAR ÓLAFSDÓTTUR
frá Lambanesi,
Skólastíg 14a,
Stykkishólmi.
Ingibjörg Ellertsdóttir, Magnús Jónsson,
Finnbogi Ólafsson,
Ólafur Agnar Ellertsson, Ingibjörg Björgvinsdóttir,
Ingimar Hólm Ellertsson, Sigurrós Berg Sigurðardóttir,
Ólöf Þórey Ellertsdóttir, Páll Guðmundsson
og fjölskyldur.

t
Innilegar þakkir sendum við öllum þeim sem
sýndu okkur samúð og hlýhug við andlát og
útför elskulegrar eiginkonu minnar, móður
okkar, tengdamóður og ömmu,
ERNU GUÐRÚNAR EINARSDÓTTUR,
Ránargötu 28.
Sérstakar þakkir til starfsfólks krabbameins-
deildar Landspítalans 11E og Heimahlynning-
ar Krabbameinsfélags íslands fyrir umönnun og yndislegt viðmót.
Sigurður Kristjánsson,
Halldóra Emilsdóttir, Ámi Pétursson,
Theodóra Emilsdóttir, Birkir Marteinsson,
Guðríður Arna Sigurðardóttir, Öm Guðbrandsson
og barnabörn.
i*
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
hlýhug vegna andláts eiginmanns míns, föður
okkar, tengdaföður og afa,
LEIFS PÁLSSONAR,
Hnífsdal.
Inga Þ. Jónsdóttir,
Guðbjörg Leifsdóttir,
Páll Skúli Leifsson,
Jón Áki Leifsson,
tengdabörn og barnabörn.