Morgunblaðið - 15.10.1999, Blaðsíða 43

Morgunblaðið - 15.10.1999, Blaðsíða 43
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 15. OKTÓBER 1999 43 MINNINGAR + Sjöfn Skúladótt- ir fæddist í Reykjavík 17. aprfl 1948. Hún lést á Landspítalanum 5. október siðastliðinn. Foreldrar hennar voru Skúli H. Magn- ússon skrifstofumað- ur, f. 29.11. 1914, d. 1.11. 1976, ogUnnur Pétursdóttir hús- móðir, f. 26.2. 1927. Systkini Sjafnar eru: Kristín H., f. 17.5. 1953, Ásta M., f. 10.10. 1954, Ingvar U., f. 8.5. 1956, og Magnús, f. 22.8 1958. Sjöfn var tvígift, fyrri mað- ur hennar var Jósep Leósson Það var einn góðviðrisdag í apríl fyrir allnokkrum árum að ungum hjónum í Sogamýri fæddist lítið telpukorn. Hún var fyrsta bara for- eldra sinna sem lifði og henni var fagnað af miklu ástríki. Telpan hlaut nafnið Sjöfn, því það þótti foreldrum hennar hið fegursta. Hún óx upp og dafnaði, eignaðist fjögur systkini sem öll voru henni kær. Þessi litla hnáta var kát og lífleg og hvers manns hug- ljúfi. Hún varð fljótt vinsæl í götunni, vegna glaðlyndis og þess hve fljót hún var að hlaupa og taka þátt í leikj- um, klifra upp á húsþök og dansa eft- h' mæninum. Eg er viss um að ljóðið, „Komdu niður, kvað hún amma,“ o.s.frv. er ort um Sjöfn. Fyrstu árin ólst hún upp í stórfjöl- skyldu með pabba og mömmu, afa og ömmu og móðursystrum. Hún var alla tíð mikið íyrir fjölskyldu sína, vinföst og vinmörg og ekki var langt í brosið og dillandi hjáturinn. Aldrei eyddi hún tíma sínum í skens um ná- ungann eða baknag. sjómaður, f. 24.3. 1944. Seinni maður hennar var Bjarni Guðbjartsson, f. 19.2. 1922, d. 22.12. 1981. Að þessum tveimur hjóna- böndum loknum hóf Sjöfn sambúð með Marteini Webb, f. 13.1. 1947, en þau slitu sam- vistir árið 1998. Sjöfn bjó lengst af í Keflavík, þar sem hún vann við ýmis störf tengd sjávar- útvegi. títför Sjafnar fer fram frá Fossvogskirkju í dag og hefst athöfnin klukkan 15. Sjöfn eignaðist eitt barn sem hún missti í fæðingu. Þá fékk hún með- göngueitrun sem varð þess valdandi að hún gat ekki eignast fleiri börn og skerti heilsu hennar. Sjöfn vann hin ýmsu störf og hlífði sér ekki. Lengst vann hún við beitn- ingu og eftir að hún var komin með tvær hækjur fór hún samt að beita. Hún lifði lífinu lifandi. Hana dreymdi um að komast aftur út á vinnumark- aðinn og skila sínu dagsverki. Sjöfn var með afbrigðum barngóð. Öll börn og unglingar hændust að henni og elskuðu hana. Hún átti poddlehund er hét „Lady“. Sjöfn þótti mjög vænt um hann og þegar hún fór út úr húsi grét Lady og svo byrjuðu fagnaðarlætin þegar hún kom aftur heim. Síðustu tíu árin hafa verið henni stanslaus þrautaganga. Sjúkrahúsvistir meira og minna, síð- ustu mánuðina var hún komin í hjólastól. En aldrei gafst hún upp og móðir hennar stóð eins og klettur við bakið á henni. Við ættingjar hennar og vinir fór- um ætíð glaðari af hennar fundi. Hún sá alltaf spaugilegu hliðai'nar á tilverunni. Sjöfn var höfðingi heim að sækja og reyndi ætíð að veita vinum sínum allt það besta, ekki lá hún á liði sínu ef hún gat gert einhverjum gi-eiða. Hátt við stynur helfregn nú hryggð þó linist meina. Aðeins vini áttir þú ekki hina neina. (Hugi Hraunijörð.) Ég veit að nú er hún Sjöfn mín hjá sínum kæra föður og barninu sem hún syrgði. Megi allar góðar vættir blessa hana. Móður hennar og fjölskyldu votta ég samúð. Guðlaug Hraunfjörð Pétursdóttir. Kæra mágkona, nú ert þú farin, þangað sem við öll förum að lokum. Nú er erfiðum veikindum þínum lok- ið, sem þú barðist við í mörg ár. En lífsgleði þín og lífsvilji var svo mikill að maður bjóst ekki við að svona myndi fara. Nú kemur engin Sjöbba í mánu- dagssúpu til mín, eða hringir til mín og spyr, hvað var í matinn hjá þér eða um bróðursyni þína sem þú unn- ir svo mjög, eða litlu tvíburastelp- urnar hans Skúla sem þú hafðir svo gaman af. Þú vildir helst vera umkringd ætt- ingjum þínum og varst ættrækin mjög. í fyrra kallaðir þú í ættingja og vini á þorrablót og hafðir svo gaman af því hvað margir komu þá, varst sko í essinu þínu, því nóg var að borða og allir glaðir og kátir. Alltaf varstu í góðu skapi þó að lánið hafi ekki alltaf leikið við þig en þú sást ávallt björtu hliðarnar á málun- um og gast létt lund annarra. Móður þinni varstu mjög kær og bjugguð þið saman síðustu árin. Það var þér mikið áfall er hún veiktist fyrir nokkrum vikum, en það fór bet- ur en á horfðist og er hennar missir mikill. Kæra mágkona, að leiðarlokum vil ég þakka þér fyrir allar þær góðu stundir sem við áttum saman. Hanna. Sjöfn Skúladóttir, mín besta vin- kona og frænka, er látin, aðeins 51 árs gömul. Við Sjöbba, eins og hún var kölluð, vorum æskuvinkonur og í gegnum öll árin gátum við talað saman um allt milli himins og jarðar. Sjöfn ólst upp í Rauðagerði í Sogamýrinni hér í Reykjavík. Foreldrar hennar voru Skúli Magnússon, sem nú er látinn, og Unnur Pétursdóttir Hraunfjörð, föðursystir mín. Systkinahópurinn var stór og við systkinabörnin höfð- um mikið samband, en í þá daga vora aðrir tímar. Fólk lifði öðravísi lífi, það var mikil samheldni í stór- fjölskyldunni og fólk bar ábyrgð hvað á öðra. Sjöfn var yngri en ég, eins og litla systir mín. Ég man þeg- ar ég sá hana fyrst, hún var viku- gömul og nýkomin heim af spítalan- um með mömmu sinni. Þetta var fyrsta ungbarnið sem ég sá, hún var öll út í svokallaðri „spítalabólu" sem var svo algeng á þeim tíma. Ég var mjög óánægð með þetta en var þá sagt að þetta væri bara tímabundið. Það kom svo á daginn og hún varð gullfalleg með ljósa lokka, glaðlynd og yndislegt barn. Árin liðu og leiðir skildi, oft vor- um við fjarri hvor annarri en alltaf héldum við sambandinu. Við gátum talað saman í símann um alla mögu- lega hluti á hverju sem gekk. Sjöfn hélt glaðværð sinni og lífsgleði alla tíð þrátt fyrir að á móti blési. Hún gaf mikið og elskaði heitt en var ekki lánsöm í ástamálum. Einhvern veginn virtist þetta þó ekki há henni heldur efldist hún og þroskaðist við hverja raun. Hún var alls ekki tilbúin til þess að kveðja. Loksins vorum við nú báðar á sama stað eftir margra ára aðskilnað. Kvöldið fyrir andlát sitt sagði hún mér frá öllum framtíðaráætlunum sínum en það var svo margt sem hún átti ógert. Til að byrja með' ætlaði hún að flytjast til Reykjavík- ur svo við gætum verið meira sam- an. Svo ætlaði hún að gera svo margt með mömmu sinni og allt sem hún ætlaði að gera fyrir þá sem hún elskaði mest. Það var næstum eins og hún hefði endalaus- an kraft og að lífið væri rétt að byrja. Þess vegna var erfitt að trúa því daginn eftir að hún væri dáin. Síðustu árin átti Sjöfn við erfiðan sjúkdóm að stríða sem dró hana að lokum til dauða og annaðist móðir hennar hana af einstakri alúð og kærleika. Samband þeirra mæðgna var einstaklega náið og gott. Þegar ég hugsa til baka um allar góðu stundirnar sem við Sjöbba átt- um saman get ég ekki annað en brosað í gegnum tárin. Hún var sí- gefandi og vildi alltaf hjálpa öllum þrátt fyrir veikleika og sjúkdóma. Njáll Bergþór, maðurinn minn, og börnin okkar, við elskuðum hana öll og hún reyndist okkur vel. Ég vona, Sjöbba mín, að við hittumst hinum megin og þá tökum við upp þráðinn að nýju með gleði og glaumi. Ég votta þínum nánustu, sérstak- lega móður þinni, Unni Pétursdóttur Hraunfjörð, mína dýpstu samúð. Blessuð sé minning þín. Ásta Hallfríður Hraunfjörð Yngvadóttir. Elsku Sjöfn. Þá er komið að kveðjustundinni og vonum við að þér líði betur núna. Þig langaði að vera með þínum miklu lengur og gera svo ótal margt, en tími þinn var víst búinn. Mestur er missir móður þinnar, sem var einnig þín besta vin- kona, og hugsaði um þig hin sein- ustu ár. Hin langa þraut er liðin, nú loksins hlaustu friðinn, og allt er orðið rótt, nú sæll er sigur unninn ogsólinbjörtupprunnin á bak við dimma dauðans nótt. (V. Briem.) Guð blessi þig og varðveiti. Ingfvar, Oddný og börn. SJÖFN SKÚLADÓTTIR + Gerður Sigmars- dóttir fæddist á Mógili á Svalbarðs- strönd 23. nóvember 1911. Hún lést á Fjórðungssjúkra- húsi Akureyrar 8. október síðastliðinn. Foreldrar hennar voru hjónin Sigur- laug Kristjánsdóttir og Sigmar Jóhann- esson bóndi á Mógili. Gerður átti eina systur, Helgu, f. 3. nóvember 1912, d. 4.4.1999. ^ Gerður giftist 8. júlí 1937 Árna Bjarnarsyni frá Pálsgerði í Höfðahverfi. Árni lést 29. júní „Þegar þú ert sorgmæddur, skoð- aðu þá aftur hug þinn og þú munt sjá, að þú grætur vegna þess, sem var gleði þín.“ (K.G) Nær 60 ára samleið er lokið. Minningarnar streyma fram í hug- ann nú, er ég sest niður og reyni að festa nokkur orð á blað um þig, móðir mín, þig sem mér fannst svo undur vænt um. Fyrsta minningin stendur mér ljóslifandi fyrir hug- skotum. Ég, tæplega fjögurra ára, komin í heimsókn til ykkar pabba haldandi þéttingsfast í hendi afa, sem kom með mig úr sveitinni, til að sjá nýfædda systur. Þar sem mér þótti þú sýna þessari nýju mann- veru óþarfléga mikinn áhuga, afréð ég að fara bara aftur til ömmu og varð mér víst ekki snúið. Þessi frumburður þinn var víst ákaflega sjálfráður og þykist ég vita að oft reyndi ég illa á þolrif þín í uppvext- inum. Ég man þig aldrei öðravísi en sívinnandi, aldrei féll þér verk úr hendi. Þannig varstu nánast til síð- asta dags. Minnisstæð eru öll fal- legu fötin sem þér tókst að töfra fram í gömlu saumavélinni þinni og 1992. Börn Gerðar og Árna eru: 1) Ás- dís, f. 6. júní 1940, maki Eiður Sigþórs- son. 2) Hörður, f. 17. ágúst 1941, maki Erla Jónsdótt- ir. 3) Helga, f. 1. mars 1944, maki Jón Þorbergsson, og 4) Haraldur, f. 12. janúar 1949, maki Þorbjörg Traustadóttir. Barnabörn þeirra eru 15 og barna- barnabörnin 16. títför Gerðar fer fram frá Akureyrarkirkju í dag og hefst athöfnin klukkan 11. útprjónuðu peysurnar. Gestrisni var ykkur pabba í blóð borin og á því sviði varstu snillingur enda heimilið gestkvæmt með eindæmum. Hag- sýni og sparnaður voru þitt aðals- merki. Ég minnist að hafa heyrt pabba segja að hver króna yrði að mörgum í hendi þér og það voru orð að sönnu. Þú helgaðir heimilinu alla þína krafta, þú varst kjölfestan okk- ar, alltaf fyrir hendi, alltaf á þínum stað. Eftir að börnin komust á legg fórst þú út á vinnumarkaðinn, lengst af varstu í bókabúðinni hjá pabba. Þið pabbi höfðuð yndi af ferðalögum um landið og fáir eru staðirnir sem þið ekki heimsóttuð í ykkar mörgu ferðum. Eftir að pabbi kvaddi fyrir sjö árum fórum við saman í margar ferðir, þú varst ómissandi ferðafélagi. Þú kunnir skil á flestu er fyrir augu bar og með þitt frábæra minni fræddir þú okkur um menn og staði. í síðustu ferðina okkar á Strandirnar um verslunarmannahelgina í sumar dreifst þú þig með, fullviss um að allur krankleiki mundi hverfa þegar þú kæmist í ferðalag. Síðasta bfl- ferðin var í sumarbústaðinn sem við vorum að byggja í landinu þínu og þú riáðir að sjá rísa af grunni. Nú hefur þú lagt upp í ferðina löngu. Þín verður sárt saknað. Efst í huga mér er þakklæti fyrir að hafa fengið að njóta þín svona lengi, fyrir það þakka ég af heilum hug. Mig langar að kveðja þig með einu af ljóðum Jóhanns Jóhannssonar, sem sungið verður yfir þér í dag. I bergmálinu, magnast mjúkur kliður með silfurstrengjum óma verkin þín. Og ástúð þinni, kveðast hljómakviður. Hvíldu í friði, elsku mamma mín! Hafðu þökk fyrir allt og allt. Þín dóttir Ásdis. Fyrstu minningarbrot mín um ömmu mína eru þegar ég var fárra ára og lá veik í hjónarúmi afa og ömmu. I hlýjunni innan um mjúk og vel lyktandi sængurfötin sem ilm- uðu af þessari góðu ömmulykt. Þessi angan sem fylgdi ömmu minni alla tíð og stendur í raun og veru efst í minningunni. Angan af hreinu lofti, hreinlæti og bökun- arilmi. Ég minnist þess að amma fór með þulurnar Fagur fiskur í sjó og Kemur maður gangandi og síðar þegar ég eignaðist börn fór hún með sömu þulur og þá leitaði hugur minn oft til liðinna tíma. Ég minnist þess líka hvernig var umhorfs í svefnherbergi afa og ömmu. Við hliðina á hjónarúminu var stór og góður svefnbekkur sem beið okkar barnabarnanna er við komum í gist- ingu og það voru margar næturnar sem ég kúrði á bekknum. Ég var alltaf velkomin til afa og ömmu. Ég leitaði einu sinni hælis hjá þeim eft- ir að hafa strokið úr vist frá frænk- um mínum, þá 5 ára gömul. I bókabúðinni átti ég margar góð- ar stundir hjá þeim. Eg minnist vel hvíta nestisboxins með græna lok- inu, máðu af margra ára notkun, sem innihélt alltaf eitthvað góðgæti. Þá var ekki rokið til og farið eftir sæta- brauði í bakaríið. En það var sama hvað amma bauð, það bragðaðist ein- faldlega allt vel, hvort heldur sem það var smurt brauð með mysingi (það var enginn venjulegur mysing- ur, amma sauð hann upp og bragð- bætti hann) eða kleinurnar góðu og soðbrauðið. Þegar ég varð eldri vann ég í skólafríum í búðinni þeirra. Ég hef nú gran um að afi hafi oft á tíð- um ofborgað mér fyrir vinnu mína en ég reyndi að launa honum það á minn hátt. Amma var mikil kjarnakona og henni féll sjaldan verk úr hendi. Hún átti fallegt heimili þar sem allt hand- bragð bar vinnusemi hennar og fag- mennsku vitni. Ég minnist hennar við saumavélina þar sem hún saum- aði margar flíkurnar og nú seinni ár- in saumaði hún mikið bútasaum. Amma sat aldrei auðum höndum. Á meðan hún horfði á sjónvarpið prjónaði hún lopapeysur á börn og barnabörn og einnig til að selja í búðinni. Þegar afi dó fyrir sjö áram hafði ég áhyggjur af ömmu, en það reynd- ist ástæðulaust. Það var ekki ömmu líkt að leggjast í eymd og volæði. Hún fann sér ný áhugamál og hélt áfram sínu starfi og dugnaði. Nú síð- astliðið sumar fór að bera á krank- leika hjá ömmu sem fór versnandi eftir því sem leið á sumarið. I lok september varst þú lögð inn á sjúkrahús. Hálfum mánuði síðar varstu öll. Þegar ég kom og kvaddi þig á þriðjudagskvöldinu vissi ég innst inni að ég ætti ekki eftir að sjá þig aftur. Ég veit að þú þekktir mig þegar ég hélt í hönd þína og kyssti þig bless. Tveim dögum síðar var hringt í mig og mér tjáð að þú hefðir dáið klukkan tvö um nóttina. Ég á eftir að sakna þín mikið, amma mín. Allra þeirra stunda sem við fórum saman að versla og ætluð- um okkur ekki að kaupa neitt að ráði en komum þó alltaf heim með fulla poka. Þau skipti sem við fóram á kaffihús í sumar í góða veðrinu. Ferðalögin okkar þegar við keyrðum saman suður í bústað. Þú með góða skapið, smurða brauðið og sögurnar sem þú sagðir mér af fólki og landi er við ferðuðumst milli staða. Nú um jól og áramót verður tómlegt án þín. Frá því ég man eftir mér hefur þú verið hjá okkur á aðfangadagskvöld og ég ásamt minni fjölskyldu á gamlárskvöld með þér. Hvar eigum við nú að vera á gamlárskvöld? spurðu dætur mínar þegar ég sagði þeim andlát þitt. Það er huggun harmi gegn að banalegan var stutt. Eftir situr sár söknuður um góða ömmu sem reyndist mér alltaf vel. Guð geymi þig, elsku amma mín, og hvfl þú í friði. Þín dótturdóttir Eydís Rósa. Haustið er napurt, laufin á trjánum að falla og þú, mín elskulega tengda- móðir, ert farin í ferðalag sem okkur öllum er ætlað, því ræður enginn. Auðvitað vildum við hafa þig lengur hjá okkur en við það varð ekki ráðið, almættið sá um það. Ég hugsa til baka þegar ég kom í þessa fjölskyldu fyrir 35 áram og kveið fyrir að hitta þig, því í margra augum er tengda- móðir eitthvað sem hefur mikið að segja en það var alveg ástæðulaust því þú varst í einu orði sagt yndisleg við mig. Lokuð varstu en í augnaráði þínu skein hlýja og velvild, það sýndi sig best þegar þú og ég unnum sam- an, deildum saman eldamennskunni og prjónuðum á kvöldin fyrir minn son og þín barnabörn. Þú á þinn góða - hátt sagðir mér til, sem er mitt vega- nesti sem ég geymi í mínu hjarta. Það er svo margt sem ég þakka þér en það sem er efst í mínum huga er Árnagarður, sem er okkur öllum svo kær. Ég veit að næsta sumar hugsa ég til þín og Áma tengdapabba, sem nú er með þér, og þakka ykkur fyrir hvert tré og hvern blett sem þið og nú við erum búin að rækta, því í mínum huga áttuð þið þetta allt en við hin er- um með að láni fyrir afkomendur þína. Þannig getum við fengið tæki- færi til að sjá Ámagarð dafna og vaxa, sem er okkur öllum hugarfóstm-i og um ókomna tíð á eftir að verða sælureitur fyrir okkur öll. Ég veit að þú og Árni eigið eftir að fylgjast með okkur hvað við ávöxtum þarna. Ég kveð ykkur með söknuði en ég veit að ykkur líður vel. Þín tengdadótth*, Þorbjörg Traustadóttir. * GERÐUR SIGMARSDÓTTIR
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.