Morgunblaðið - 13.11.1999, Blaðsíða 49

MORGUNBLAÐIÐ
LAUGARDAGUR 13. NÓVEMBER 1999 49
MINNINGAR
+ Sigrún Sig-
mundsdóttir
fæddist á Hjarðar-
hóli í Norðfirði, sem
nú heitir Miðstræti
1, 3. júní 1915. Hún
lést á sjúkrahúsinu í
Neskaupstað 5. nóv-
ember 1999. For-
eldrar hennar voru
Sigmundur Stefáns-
son, skósmiður í
Neskaupstað, fædd-
ur 5. nóvember
1875, dáinn 18. febr-
úar 1953 og kona
hans Stefanía Árna-
dóttir, fædd 6. febrúar 1886, dáin.
1. júm' 1960. Systkini hennar eru:
Guðmundur Valdimar Sigmunds-
son, f. 1907, Guðrún Sigmunds-
dóttir, f. 18. júlí 1908. Hennar eig-
inmaður: Þórarinn Guðmundsson,
f. 7. ágúst 1896. Börn þeirra: Bára
Þórarinsdóttir, f. 31. desember
1935, Alda Þórarinsdóttir, f. 31.
desember 1935. Guðríður Árný
Hún Sigrún móðursystir mín er
dáin. Nokkrum dögum íyrir lát
hennar hafði Stefanía systir mín
tjáð mér að Sigrún hefði verið lögð
inn á sjúkrahúsið í Neskaupstað og
væri svo mjög af henni dregið að
henni væri vart hugað líf. Þrátt fyrir
fréttir af alvarlegum veikindum
hennar hélt ég í vonina og því var
mér brugðið við andlátsfregnina.
Gat það verið að þessi kona, sem ég
hafði keyrt upp á Akranes um hálf-
um mánuði fyrr í heimsókn á heimili
mitt og hafði í þeirri ferð leikið við
hvem sinn fingur, væri dáin? Ég
man að þá undraðist ég kraftana í
þessari 84 ára gömlu konu sem fyrir
Sigmundsdóttir, f. 21.
nóvember 1909.
Hennar maður: Rík-
arður Ingibergsson, f.
5. ágúst 1912. Synir
þeirra: Reynir Rík-
arðsson, f. 9. nóvem-
ber 1942, Albert
Ríkarðsson, f. 29.
október 1944. Val-
borg Sigmundsdóttir,
f. 18. apríl 1911,
Stefán Sigmundsson,
f. 19. september 1912.
Hans kona: Magnfríð-
ur Kristófersdóttir, f.
12. júlí 1921. Böm
þeirra: Sigmundur Smári Stef-
ánsson, f. 18. aprfl 1944, Kristófer
Valgeir Stefánsson, f. 24. aprfl
1948, Kristín Stefánsdóttir, f. 22.
júní 1959. Guðmundur Valgeir
Sigmundsson, f. 26. nóvember
1913, Jóhann Sigmundsson, f. 1.
ágúst 1917, Lovísa Sigmunds-
dóttir, f. 26. febrúar 1919, Ingi
Sigfús Sigmundsson, f. 24. janúar
nokkrum ámm fór í mikla hjartaað-
gerð. Ég bjóst ekki við að hún gæti
gengið upp stigana í fjölbýlishúsinu
sem ég þý í jafn auðveldlega og hún
gerði. Ég man að ég hugði henni
langra lífdaga þrátt fyrir hennar al-
varlega hjartasjúkdóm. Hún var
ákaflega ánægð með ferðina á Akra-
nes, ekki hvað síst að fara í gegnum
Hvalfjarðargöng og ræddum við
mikið um ágæti þess mannvirkis.
Hún var mjög áhugasöm um hvers
konar framfarir í sínum landsfjórð-
ungi og jafnframt áhyggjufull vegna
þess að fólki þar eystra fer fækk-
andi.
Ég hefði viljað kynnast Sigrúnu
1921, Sveinlaug Sigmundsdóttir,
f. 30. júní 1922. Hennar maður:
Baldur Leví Benediktsson, f. 20.
júní 1919. Böm þeirra: Stefanía
Baldursdóttir, f. 13. október 1947,
Jens Benedikt Baldursson, f. 19.
aprfl 1952, Herbert Viðar Bald-
ursson, f. 14. maí 1957, Sigmund-
ur Heimir Baldursson, f. 26. ágúst
1958. Albert Sigmundsson, f. 24.
aprfl 1924, Ámína Hildur Sig-
mundsdóttir, f. 19. janúar 1927.
Hennar maður: Einar Ingimund-
arson, f. 30. aprfl 1926. Böm
þeirra: Sigrún Einarsdóttir, f. 1.
júlí 1949, Sigmundur Einarsson, f.
4. ágúst 1950, Inga Einarsdóttir, f.
6. nóvember 1953, Valborg Ein-
arsdóttir, f. 22. febrúar 1956,
Valdimar Einarsson, f. 1. júlí
1962. Þau Guðrún, Stefán og Ár-
nína lifa systur sína.
Sigrún lærði saumaskap í
Reykjavik og vann við það í nokk-
ur ár en fluttist til Neskaupstaðar
1944 þar sem hún bjó eftir það.
Hún vann þar með bræðmm sín-
um, með Inga í búskap, í skósmíði
með Valgeiri og í fatahreinsun Jó-
hanns.
Utför hennar fer fram frá
Norðfjarðarkirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 14.
betur en ég hafði tök á. Hún bjó frá
1944 í Neskaupstað, var fædd þar
en stundaði saumaskap í Reykjavík
í nokkur ár. Vegna fjarlægðai- urðu
kynni okkar minni en ég hefði kosið,
eða kannski meiri þegar betur er að
gáð því einhvem veginn virðist sam-
bandið við ættingjana oft minnka
þegar þeir búa nærri manni og allt-
af ætti að vera möguleiki á að heim-
sækja þá. Sigrúnu heimsótti ég þeg-
ar ég átti leið austur og reyndi að
heimsækja hana þegar ég vissi af
henni á höfuðborgarsvæðinu. Síðast
í sumar heimsóttum við Þóra Sig-
rúnu í Neskaupstað. Þá var hún
hress og góð heim að sækja að venju
og ekkert benti til þess að nokkrum
mánuðum síðar væri hún öll og
kraftarnir þrotnir. Sigrún var
ákveðin, hafði ákveðnar skoðanir á
mönnum og málefnum, gat verið
nokkuð snögg upp á lagið og jafnvel
hvöss en undir leyndist kona sem
var sanngjörn og góð þegar á
reyndi. Eg minnist hennar með
söknuði.
Jens B. Baldursson.
Margs er að minnast og margt
ber að þakka þegar ég kveð Sigrúnu
móðursystur mína. Hún hefur verið
samofin lífi mínu frá fæðingu. Hún
bjó í Miðstræti 1, þar sem ég fædd-
ist, ásamt afa, ömmu og bræðrum
sínum.
A sínum yngri árum dvaldi Sigr-
ún í Reykjavík og lærði að sauma
bæði kjóla og kápur. Húsnæðisleysi
í Reykjavík olli því að hún fór aftur
austur og einnig að amma var orðin
lasburða og þurfti hjálp við heimilis-
störfin. Það varð síðan hlutskipti
Sigrúnar eftir að amma dó að halda
heimili með bræðrum sínum, þeim
Valgeiri, Jóhanni og Inga og gerði
hún það af miklum myndarskap.
Ávallt var mjög gestkvæmt á heim-
ili systkinanna í Miðstræti 1 enda
voru þau sérstaklega gestrisin og
góð heim að sækja. Heimili þeirra
stóð alltaf öllum systkinabörnunum
opið, mökum þeirra, bömum og
bamabömum sem og vinum og
vandalausum.
Systkinabömin fengu gjaman að
dvelja hluta úr sumri hjá Sigrúnu og
bræðranum. Sigrún Einarsdóttir
frænka mín og ég dvöldum eitt sum-
ar fyrir austan þegar við voram 7 og
9 ára gamlar. Ymislegt vai’ gert
okkur til skemmtunar. Við fóram
m.a. annars á sundnámskeið og í
berjamó og af myndarskap sínum
saumaði Sigrún á okkar skokka og
blússur og fallegu hjartasvuntuna
sem ég á ennþá og held mikið upp á.
Þegar ég var 15 ára dvaldi ég aftur
sumarlangt hjá Sigrúnu og bræðr-
unum, vann í frystihúsi og saltaði
síld. Var það ánægjuleg og eftir-
minnileg dvöl. Eftir að ég gifti mig
og eignaðist böm kom ég nokkram
sinnum austur með fjölskylduna og
áttum við margar góðar stundir
saman og gerðu þau öll, hvert á sinn
hátt, allt tfl að gera heimsóknirnar
ánægjulegar. Með nokkurra ára
millibili létust bræðurnir og eftir lát
þeirra var Miðstræti 1 og steinasafn
Jóhanns fært bænum að gjöf og
hýsir Miðstrætið nú náttúragripa-
safn bæjarins.
Sigrún var mikfl hannyrðakona.
Hún saumaði út og prjónaði auk
ýmislegs annars og á ég marga fal-
lega muni frá henni. Sigrún hugði
vel að litlum höndum og fótum og
gætti hún þess ávallt að systkina-
börn hennar, börn þeirra og bama-
böm væru vel birg af sokkum og
vettlingum.
Sigrún kom tfl Reykjavíkur af og
til. Þá dvaldi hún oft hjá móður
minni meðan hún var á lífi og einnig
hjá Bára frænku. Það gladdi mig
mjög mikið að hún skyldi koma og
vera hjá okkur Atla í 10 daga núna í
október. Við áttum saman góða
daga, heimsóttum frændfólk og fór-
um í verslanir. Eftirtektarvert var
hversu þessi fullorðna kona fylgdist
vel með öllum sínum frændgarði og
kunni jafnt deili á þeim yngri sem
eldri og veitti það mér mflda ánægju-**-
að fylgja henni í heimsóknum til
frændfólks okkar. Þessa daga var
mikið spjallað og létt yfir okkur. Ég
verð ævinlega þakklát fyrir þessar
síðustu stundir okkar saman.
Síðustu árin bjó Sigrún í Breiða-
bliki þar sem hún undi hag sínum
vel. Sjúkralega Sigrúnar varð stutt,
rétt eins og hún hefði kosið. Hvíl í
friði, Sigrún mín, hafðu þökk fyrir
allt og allt.
Þín frænka,
Stefanía.
SIGRÚN
SIGMUNDSDÓTTIR
+ Páll Árnason
fæddist að Set-
bergi í Nesjum 6.
september 1921.
Hann lést á hjúkr-
unardeild Skjól-
garðs aðfaranótt
laugardagsins 6.
nóvember sl. For-
eldrar Páls voru
þau Guðrún Helga
Pálsdóttir og Árni
Pálsson, bóndi að
Setbergi. Páll var
næstelstur þriggja
bræðra sem eru Ari
Björgvin, fæddur
1918, sambýliskona Guðrún
Stefánsdóttir sem nú er látin.
Mig langar með fáum orðum að
minnast frænda míns Páls Árna-
sonar frá Setbergi í Nesjum.
Hann lést á Elli- og hjúkrunar-
heimilinu Skjólgarði á Höfn þann
6. nóvember síðastliðinn eftir bar-
áttu við krabbamein sem hann
hafði háð um nokkurra ára bil.
Palli frændi eins og hann var
kallaður innan fjölskyldunnar var
hagleikans maður. Hann kunni
vel til verka og var mjög iðjusam-
ur, vaknaði snemma á morgnana
og lagði sig fram við þau við-
fangsefni sem hann tók sér fyrir
hendur.
Hann stundaði sjóinn frá Höfn
sem ungur maður auk þess sem
hann var eftirsóttur við vélavið-
gerðir. Lengst af vann þann sem
járniðnaðarmaður hjá íslenskum
aðalverktökum á Keflavíkurflug-
velli en um leið og honum gáfust
frí frá störfum sínum þar flýtti
hann sér til heimahaganna.
Það var honum mikið kappsmál
að létta undir störfin í sveitinni
s.s. við heyskap, viðgerðir og við-
hald véla og annað sem féll til.
Heimið á Setbergi átti hug
hans allan og hann gaf því drjúg-
an skerf af starfsþreki sínu.
Þakklæti er mér efst í huga
Helgi Árnason
fæddur 1924, maki
Jóhanna Þorvarð-
ardóttir og eignuð-
ust þau 5 börn. Páll
var ókvæntur og
barnlaus.
Páll vann við ým-
is störf, lengst af
við járnsmíðar og
rafsuðuvinnu hjá
fslenskum aðal-
verktökum.
Páll verður jarð-
sunginn frá Hafn-
arkirkju í dag og
hefst athöfnin
klukkan 14. Jarðsett verður í
Hoffellskirkjugarði.
þegar ég minnist þess hvað hann
var alltaf tilbúinn að leggja eitt-
hvað á sig til að rétta mér og mín-
um hjálparhönd.
Við minnumst þess öll í fjöl-
skyldunni hversu góðan tíma
hann alltaf veitti börnum og var
ávallt umburðarlyndur gagnvart
hvers konar uppátækjum og
krakkaskap.
Hann var skemmtilega sérvitur
og örlítið einstrengingslegur þeg-
ar því var að skipta og er manni
en hlýrra um minningu hans fyrir
vikið.
Stundum átti hann það til að
vera svolítið háðskur og gilti það
jafnt um hann sjálfan sem aðra,
þessi persónueinkenni hans vöktu
oft mikla kátínu.
En nú er gata lífsins er gengin
þá er efst í huga þakklæti fyrir
samfylgd, vináttu og ekki hvað
síst fyrir greiðasemi sem eink-
enndi svo mjög samskiptin við
góðan frænda.
Blessuð sé minning Páls Árna-
sonar.
Árný Helgadóttir.
Þegar ég hugsa um Palla
frænda kemur mér í hug yndis-
legur hjartahlýr maður og mikill
dýravinur.
Bræðurnir þrír frá Setbergi,
Palli, Ari og afi Helgi voru eins
ólíkir og frekast mátti vera.
Afi snöggur upp á lagið og gat
verið örlítið hávær þegar við vor-
um að spila. Ari fáskiptinn, hæg-
látur og lumaði samt á ýmsu. Og
Palli sem alltaf var svo blíður og
rólegur yfir hlutunum.
Það var svo notalegt að koma
að Setbergi til Palla, Ara og Guð-
rúnar langömmu sem nýlega er
látinn. Það var alltaf svo rólegt
andrúmsloftið hjá þeim. Amma og
ég spiluðum oft kasínu og stund-
um fylgdust Palli og Ari með, en
oftast var Palli út í skúr að dytta
að einhverju.
En þó að hann hefði alltaf nóg
að gera, hvort það nú var að gæta
hundanna sem hann tók í fóstur,
sjá um rollurnar eða smíða hluti
úti í skúr þá átti hann alltaf tíma
til að tala við mig og stundum
lumaði hann á prins póló og app-
elsíni.
Elsku Palli minn! Það er mér
ómetanlegt hvað þú varst mér
góður sem og öllum frændsystk-
inum mínum. Þú varst ekki afi
okkar, en þrátt fyrir það munt þú
ávallt skipa sérstakan sess í
hjarta okkar, þú varst Palli
frændi.
Minningarnar sem ég á frá Set-
bergi eru allar tengdar þér.
Mér þykir svo vænt um Set-
berg því þaðan er fólkið mitt og
núna þegar þú og langamma eruð
bæði farin þá er eins og vanti
hluta af Setbergi eins og það var.
Það verður skrítið að sjá engan
Palla frænda spígsporandi um
með vindil með gulu munnstykki.
Ég veit nú að loknu ævikvöldi
þá hefurðu fengið hvíld eftir erfið
veikindi. Ég mun aldrei gleyma
þér elsku besti Palli minn. Þó að
þú hafir aldrei vitað það þá
kenndir þú mér marga góða hluti
sem ég mun alltaf minnast.
Þín frænka
Árný Björk.
Það fækkar nú óðum því skyld-
fólki okkar sem við systkinin ól-
umst upp með á Setbergi og hefur
verið okkur svo nákomið alla tíð. I
endaðan maí kvöddum við móður-
ömmu okkar hinstu kveðju og nú
Pál föðurbróður okkar.
Mig langar með fáeinum orðum
að minnast Palla frænda eins og
við syskinin kölluðum hann ávallt.
Hann var fæddur og uppalinn á
Setbergi í Nesjum. Þar var hann
af efnalitlu fólki kominn og vand-
ist frá barnæsku mikilli vinnu og
að bjarga sér við það sem til var.
Um tvítugt fór hann að sjá fyrir
sér sjálfur, í fiskaðgerð og skút-
uvinnu og síðar nokkrar vertíðir
til sjós á ýmsum bátum sem gerð-
ir voru út frá Hornafirði. Palli var
sérlega duglegur og ósérhlífinn til
allrar vinnu. Það má svo segja að
hann hafi fundið sitt ævistarf er
hann réð sig til Gísla Bjömsson-
ar, sem rak járnsmíða- og við-
gerðaverkstæði á Höfn. Þar kom
fljótlega í ljós handlagni hans við
hverskonar smíðar. Hann þótti
ákaflega góður rafsuðumaður og
handlaginn smiður. Um 1960 réði
hann sig til íslenskra aðalverk-
taka og fluttist suður. Þar vann
hann fyrst í Hvalfirði og síðar á
Keflavíkurflugvelli unns hann lét
af störfum vegna aidurs árið 1991.
Þá flytur hann aftur á æskuslóð-
irnar að Setbergi og bjó þar með-
an heilsan leyfði. Á meðan hann
starfaði fyrir sunnan kom hann
ávallt heim í öllum sumarfríum
sínum. Fór yfir og lagfærði vélar
og tæki og hjálpaði til við hey-
skapinn. Öll hans aðkoma þar að
var heimilinu ómetanleg og verð-
ur honum seint fullþakkað sú að-
stoð sem hann veitti. Ekki var
það ósjaldan að sveitungarnir
kæmu líka þegar mikið lá við og
bæðu hann um að lagfæra eitt og
annað sem og hann gerði fljótt og
vel, ef það á annað borð var í hans
valdi. Þar eins og ávallt var
þrautseigja, handlagni og hversu
úrræðagóður hann var honum
gott veganesti.
Eftir að hann fluttist aftur
austur og kominn á eftirlaun var
hann ekkert að leggja árar í bát,
heldur vann flesta daga vikunnar
við eitt og annað sem til féll bæði
utan og innan heimilisins. Ekki
var hann að víla það fyrir sér þótt
það væri oft á tíðum mikil erfiðis-
vinna. Það var eins og hann hefðr-
aldrei nóg að gera. Boðinn og
búinn að rétta manni hjálparhönd
við hvað sem var.
Síðustu árin gekkst hann undir
stórar aðgerðir en náði sér ótrú-
lega vel á milli. Það var honum
því ákaflega erfiður tími þegar
heilsunni tók að hraka fyrir al-
vöru og kraftarnir að þverra.
Hann ræddi það ekki svo sjaldan
við mig hvaða verk biðu hans þeg-
ar heilsan lagaðist og hann kæm-
ist aftur á fætur. Síðustu mánuð-
ina sem hann lifði var hann oft
sárþjáður og auðsýnt að hverju
stefndi. Aldrei var um neina upp-
göf að ræða heldur þvert á móti.
Það var með ólíkindum hvað líf-»
sviljinn og dugnaðurinn var mik-
ill. Að lokum varð hann þó að
gangast undir þann dóm sem eng-
inn fær umflúið.
Um leið og ég þakka þér, kæri
Palli, fyrir samfylgdina bið ég al-
góðan Guð að blessa þig og minn-
ingu þína sem með okkur lifir.
Hafðu þökk fyrir allt.
Stefán Helgi Helgason.
Formáli
minningargreina
ÆSKILEGT er að minningar-
greinum fylgi á sérblaði upplýs-
ingar um hvar og hvenær sá, sem
fjallað er um, er fæddur, hvar og
hvenær dáinn, um foreldra hans,
systkini, maka og börn, skóla-
göngu og störf og loks hvaðan út-
för hans fer fram. Ætlast er til að
þessar upplýsingar komi aðeins
fram í formálanum, sem er feit-
letraður, en ekki í greinunum
sjálfum.
PÁLL
ÁRNASON