Morgunblaðið - 23.11.1999, Blaðsíða 56

56 ÞRIÐJUDAGUR 23. NÓVEMBER 1999
-i
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ

Elskuleg eiginkona mín, móöir okkar, tengda-
móðir og amma,
INGIBJÖRG JÓNSDÓTTIR,
Miðleiti 7,
Reykjavík,
lést á heimili sínu laugardaginn 20. nóvem-
ber.
Jarðarförin auglýst síðar.
Hafsteinn Guðjónsson,
Hildur Hilmarsdóttir, Viktor Aðalsteinsson,
Lilja Hilmarsdóttir,
Helga Hilmarsdóttir, Jón Ólafsson
og barnabörn.
Faðir okkar, tengdafaðir og afi,
JAKOB H. RICHTER,
lést á Hrafnistu, Hafnarfirði, sunnudaginn
21. nóvember.
Stefán J. Richter,
Kristjana Richter, Vilhelm H. Lúðvíksson,
Guðmundur Richter, Jóhanna Richter,
Sigrún Richter, Ólafur Ö. Haraldsson,
Jakob H. Richter,
Helga Jóhannesdóttir.
+
Sambýlismaður minn, faðir okkar, tengdafaðir,
afi og langafi,
RAGNAR S. JÓNSSON,
Háaleitisbraut 36,
Reykjavík,
iést laugardaginn 13. nóvember.
Jarðarförin hefur þegar farið fram í kyrrþey að
ósk hins látna.
Jóna Hjaltadóttir,
Jón Ragnarsson, Fiona Ragnarsson,
Guðrún Ragnarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabarn.
+
Þökkum auðsýnda hjálpsemi og hlýhug við andlát og jarðarför
HARÐAR S. GUÐLAUGSSONAR,
sem fram fór í Grafarkirkju í Skaftártungu laugardaginn 20. nóvember.
Fyrir hönd aðstandenda,
Hannelore Helga Jahnke.
ÞlfejWf LiudJai: b&f a;J íjíiudiijij
UtfararstofQn annast meginhluta allra útfara á höfuðborgarsvæðinu.
Þar starfa nú 15 manns við útfararþjónustu og kistuframleiðslu.
AlúSleg þjónusta sem byggir á langri reynslu
*
Utfararstofa Kirkjugarðanna ehf.
Vesturhlíð 2 — Fossvogi — Sími 551 1266-www.utfarastofa.com
\ /
LEGSTEINAR
I rúmgóðum sýningarsölum okkar
eigum við ávallt fyrirliggjandi margar
gerðir legsteina og minnisvarða.
Hvergi meira úrval. Yfir 45 ára
Verið velkomin til okkar,
eða fáið myndalista.
S.HELGASON HF
STEINSMIDJA
SKEMMUVEGI 48, 200 KÓP. SÍMI 557 6677 / FAX 557 8410
EGGERT
STEINÞÓRSSON
+ Eggert Stein-
þórsson fæddist
á Litlu-Strönd í
Mývatnssveit 3. niaí
1911. Hann lést í
Reykjavík 13. nóv-
ember síðastliðinn
og fór útför hans
fram í kyrrþey.
Eg minnist elsku-
legs afa míns á tíma-
mótum. Hann var ró-
legur maður, hæg-
látur og traustur
þáttur í tilverunni. Afí
minn var ráðagóður
maður. Það var alltaf hægt að leita
til hans ef veikindi eða erfiðleikar
steðjuðu að. Hann var skjól og
styrkur á erfiðum stundum. Afi var
þögull maður og dulur og nærvera
hans og hlýja yljaði mér öll þau ár
sem ég hef lifað.
Eg minnist þess að stundum sótti
afi mig í leikskólann Hlíðaborg.
Hann þrammaði traustum þungum
skrefum með hattinn á höfðinu og
pípuna í hendi. Það var stíll yfir
gamla manninum. Ég var upp með
mér að hann skyldi sækja mig og fá
að sitja ein með afa í gula Volvónum
og í pípureyk. Einstaka sinnum fór-
um við í bíltúr í leiðinni og afi gaf
mér ís áður en heim var komið.
Ég var ung að árum þegar ég
komst að þeirri niðurstöðu að afi
minn væri gáfaðasti maður sem ég
þekkti, því hann leysti öll heimsins
vandamál og ég leit alveg ótrúlega
mikið upp til hans. Þessi uppgötvun
mín breyttist ekki eftir því sem árin
liðu. Afi var ólíkur hinum í fjöl-
skyldunni. Hann hafði fremur al-
varlegt yfirbragð og hægar hreyf-
ingar sem gerðu hann svo
virðulegan.
Það kom nú samt fyrir að afi
sagði brandara eða sló á létta
strengi og kom þá fólkinu sínu í
opna skjöldu. Þá var mikið hlegið
yfír þessu óvænta uppátæki hans
og einnig yfir brandar-
anum því afi hafði
góða frásagnarhæfi-
leika. Ég man hve
hissa og skelkuð ég
var sem bam að sjá
afa hlæja yfir ein-
hverjum fiflalegum
brandara og sjá hann
rjóðan í framan hrist-
ast af hlátri. Yfirleitt
var hann í þungum
þönkum og með spek-
ingslegan svip. Undir
alvarlegu yfirbragðinu
kraumaði glettnin sem
gat komið mér og
fleirum á óvart.
Að lokum vil ég minnast á kon-
tórinn hans afa. Þar fékk afi næði
fyrir lífsglaðri eiginkonu sinni,
málglöðum börnum sínum og
hreyfiglöðum barnabömum. Kon-
tórinn var afa visst athvarf fyrir
gleði og glaumi fjölskyldunnar. Þar
inni vora ógrynni af bókum, skjöl-
um og pappíram sem enginn mátti
hreyfa við. Amma tók ekki til í kon-
tórnum hans afa nema þvo ösku-
bakkana og ég mátti ekki leika mér
þar inni. Þess vegna var alltaf svo
spennandi að koma þangað inn.
Afi var dálítið lokaður og lét ekki
mikið fyrir sér fara en ég minnist
þess að einu sinni spyr hann mig
hvort ég geti ekki hjálpað sér með
bækumar eftir Halldór Laxness
rithöfund, sig vanti svo lista yfir öll
verkin hans og ég fer með afa inn í
kontór. Ég var nýbyrjuð í Isaks-
skóla og hjálpaði afa mínum fús-
lega. Málið var bara að titlarnir
vora svo margir, þetta vora fleiri en
fimmtíu bækur og mér fannst alveg
ótrúlegt hvað maðurinn hafði skrif-
að margar bækur. Sennilega hefur
þetta verið viðleitni afa að kenna
stelpukrílinu eitthvað viturlegt og
æfa mig í skrift því stafirnir vöfðust
dálítið fyrir mér og ég var ekki viss
hvenær átti að vera stór eða lítill
stafur en afi leysti úr þeim erfið-
+
Konan mín,
INGIBJÖRG GUNNARSDÓTTIR
hárgreiðslumeistari,
er látin.
Bálför hefur farið fram í kyrrþey að hennar ósk.
Þökkum auðsýnda samúð.
Björn R. Einarsson
og fjölskylda.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
BJARNI G. TÓMASSON
málarameistari,
Furugerði 1,
Reykjavík,
andaðist á Sjúkrahúsi Reykjavíkur 20. nóvember.
Elíse Tómasson,
Guðrún Bjarnadóttir, Karl Helgi Gíslason,
Hörður Bjarnason,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Innilegar þakkir til allra þeirra, sem sýndu okkur hlýhug við andlát og
útför
BOGA PÉTURS GUÐJÓNSSONAR
frá Brekkum.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Kirkjuhvols fyrir góða umönnun og
starfsfólks Sjúkrahússins á Selfossi fyrir góða aðhlynningu í veikindum
hans.
Ættingjar og vinir.
leikum með brosglampa í augum.
Afi hafði gaman af börnum og var
svo barngóður.
Minningin um góðan og göfugan
afa mun lifa áfram í hjarta mínu og
ráðleggingar hans verða mér veg-
anesti út í lífið. Ég get ímyndað
mér að nú sé afi kominn á góðan
stað þar sem birta og fallegir tónar
ylja ástkærum afa mínum. Með
söknuði og kærleika kveð ég þig,
elsku afi Eggert. Minningin um þig
mun lifa.
Ég vaknaði af djúpum dvala
við dýrðlegan hörpuóm.
Sál mína dreymir síðan
sólskin og undarleg blóm.
Ég fann hvernig foldin lyftist
og fagnandi tíminn rann,
með morgna, sem klettana klifu,
og kvöld, sem í laufinu brann.
Nú veit ég, að sumarið sefur
í sál hvers einasta manns.
Eitt einasta augnablik getur
brætt ísinn frá bijósti hans,
svo fjötrar af huganum hrökkva
sem hismi sé feykt á bál,
unz sérhver sorg öðlast vængi
og sérhver gleði fær mál.
(Tómas Guðm.)
Gerður Óttarsdóttir.
Látinn er góður vinur minn og
velgjörðarmaður, Eggert Stein-
þórsson læknir. Ég minnist hans
með miklum hlýhug, virðingu og
þakklæti. Góð og náin vinátta hefur
nú í þrjár kynslóðir verið milli fjöl-
skyldu minnar og fjölskyldu Egg-
erts, vinátta sem hefur verið ómet-
anleg. Það var af einstakri rausn og
umhyggju sem heiðurshjónin Egg-
ert og Gerður buðu mér, ungri
sextán ára stúlku, rétt eftir sáran
og ótímabæran föðurmissi að
dvelja veturlangt á heimili sínu.
Framhaldsskólanám í Reykjavík
var framundan. Að fá að búa á
heimili þeirra hjóna þennan vetur
ásamt dætrum þeirra tveimur,
Sigrúnu og Guðrúnu, var mikið
gæfuspor fyrir unga stúlku, sem
var að búa sig undir lífið. Heimilið
var menningarlegt í hæsta lagi.
Bókmenntir og listir hvers konar
vora í hávegum hafðar, ekki síst
samræðulist. Áhugi á mannfólkinu
og lífinu almennt var lifandi og
frjór. Heimilið svo íslenskt og um
leið alþjóðlegt. Mikil virðing, ein-
lægni og háttvísi ríkti í öllum sam-
skiptum. Ymsir gestir sem á heim-
ilið komu era mér minnisstæðir,
meðal þeirra má nefna Sigurð Nor-
dal. Samræður vora andríkar og
skemmtilegar.
Síðar, þegar ég hafði lokið námi,
bauðst mér aukaíbúð hjá þeim
hjónum til leigu. Þar hóf ég búskap
með tilvonandi eiginmanni mínum
og bjuggum við þar um eins árs
skeið. Návistin við þau góðu hjón
Eggert og Gerði var sem fyrr
ánægjuleg, hlý og uppbyggileg á
allan hátt. Með þeim Eggerti og
Gerði áttum við ógleymanlegar
stundir. Þau lögðu blessun sína á
sinn einstaka hátt yfir þessi ungu
hjónakorn.
Heimili Eggerts og Gerðar hefur
ætíð staðið mér opið, þau hafa alltaf
látið sér annt um velferð mína og
reynst mér einstaklega vel.
I návist Eggerts var gott að vera.
Hann var næmur og góður hlust-
andi. Viðmælanda sínum leyfði
hann að njóta sín, í þess orðs fyllstu
merkingu. Hann var vitur, raunsær
og víðsýnn. Með honúm var gott að
íhuga og velta fyrir sér viðfangs-
efnum út frá mörgum hliðum. Ég
minnist umræðu okkar um ákveðið
alvöruefni þar sem hann lagði á það
áherslu að ekki mætti hika um of að
taka ákvörðun þótt áhætta fylgdi
niðurstöðunni.
Margs er að minnast og margt
ber að þakka. Eggert á að baki
langt og gifturíkt starf sem læknir.
Læknisverkum hans hefur fylgt
mikil blessun og það era áreiðan-
lega margir sem minnast hans nú
með þakklæti í huga.
Að leiðarlokum þakka ég Egg-
erti innilega samfylgdina. Minni
kæra vinkonu Gerði og allri fjöl-
skyldu hennar færi ég, Eyjólfur og
börn okkar einlægustu samúðar-
kveðjur.