Morgunblaðið - 18.02.2000, Side 54

54 FÖSTUDAGUR 18. FEBRÚAR 2000
MORGUNBLAÐIÐ
Dýraglens
\MAN5TUPE6AR
1HITTUMST FYRSTt
ÓJÁ.PAÐVAR 1
MSAMLEGA
FALLEGT
SUMARKVÖLÖ
PUSUNÚIR
AF FALLEGUM
ELbFLUGUM!
SEM
BLIKUbUÍ
MYRKRINU
; HVAb HELbURbU
Ab Vlb HÖFUM
BORbAb MARGAR 7
Ljóska
FYRST SKROPUM VIÖ,
SPÖSLUM SVO, 6RUNN
\MALUM 06 TÖKUM SÍÖAN
EKH TROÐA
Á FÓTUNUM
imÉsr-
ERPETTA
EKKI BESTA
MALARA-
Smáfólk
Two people 5he removed one He touched
and a doq walKinq through the snow. of her mitten5,and placed her hand in his. her cheek.

“Sooneror later,”
-the doq thouqht/‘one
of them Í5 goinq to
forget and dropthe leash.”
Tvær mannverur og Hún tók af sér annan Hann snerti Hundurinn hugsaði með sér:
hundur voru á gangi vettlinginn og lagði vanga hennar. »Fyrr eða seinna munu þau
í snjónum. höndina í hans. gleyma sér og sleppa ólinni".
BRÉF
TIL BLAÐSINS
Kringlunni 1 103 Reykjavík • Sími 569 1100 • Símbréf 569 1329
Skóli lífsins
Frá Margréti S. Sölvadóttur:
Á ÁRAMÓTUM lítum við gjarnan til
baka og svo var með mig. f rúma
hálfa öld hef ég lifað og starfað í okk-
ar litla samfélagi. Oft er sagt við þá
sem ná 100 ára aldri að þeir hafi lifað
tímana tvenna, en ég efast um að þeir
hafi lifað jafnhraðar breytingar á sínu
æviskeiði öllu, eins og við sem fædd-
umst um og eftir seinna stríð.
í dag eru skólar að útskrifa fræð-
inga í nánast öllum greinum þjóðfé-
lagsins. Ungt fólk sem setið hefur yfir
bókunum sínum látlaust í mörg ár og
jafnvel áratugi. Það kemur útskrifað
úr námi með það á hreinu hvemig á
að reikna út hagvöxt fyrirtækja í
mælieiningum sem á ekkert skylt við
mannlegt eðli. En hvemig er hægt að
skilja í sundur fyrirtæld sem saman-
stendur af fólki og er ekki neitt án
þeirra sem þar starfa. Mín kynslóð
átti ekki völ á slíkum skólum og lærði
annars konar reikning. Okkar skóli
var að mestu leyti skóli lífsins, þar
sem hagvöxtur fyrirtækja var mæld-
ur í manngildi.
Fyrirtæki á þjónustusviði er fólkið
sem þar starfar. Ef svo væri ekki ætti
slíkt fyrirtæki ekkert andlit og ekkert
viðmót. Þetta vitum við sem gengum í
skóla lífsins, því þar var þetta kennt.
Þar fór líka fram sálfræðikennsla sem
slípuð var með reynslu áranna, sem
gerir það að verkum að eftir því sem
árin líða er nemandinn betri sálfræð-
ingur og þar með betri starfskraftur.
Meinið í íslenskum fyrirtækjum í
dag er það að þeir sem lærðu í skóla
lífsins og hafa reynsluna, umburðar-
lyndið og háttvísina, þeir stjóma ekki
fyrirtækjunum, heldur þeir sem
lærðu að líta á tölvuskjáinn og reikna
út gervifólk sem skipt er í deildir eða
eytt „delete“ í einu vetfangi á bláum
skjá ef þeir hafa lifað í hálfa öld.
„Hagræðing" heitir það á þeirra máli.
Andlitslyfting getur heppnast vel
ogverið augnayndi, en nýttyfirborðið
er oftast grunnt og getur ekki komið í
staðinn fyrir hrukkur, - tákn reynslu
og manngildis. Ungir stjómendur
geysast í einu vetfangi í gegnum tím-
ann að settu marki, en skilja ekki að
stundin er það sem gefur tímanum
gildi.
Aðeins það að lifa hverja stund til
hins ítrasta og draga lærdóm af, gerir
lífið að því sem við öll viljum, en sum-
um yfirsést. Þeir hafa aldrei lært
þetta gamla orðatiltæki „hvað ungur
nemur gamall temur“. Þeir ættu bet-
ur að hugleiða að tíminn frá þrítugu
til fimmtugs er ótrúlega íljótur að líða
og þá er ef til vill komið að þeim að
vera eytt af skjánum „delete" því þeir
hafa sjálfir komið slíkum skipunum
fyrir í tölvunni. Hvað er þá framund-
an hjá uppgjafastjómanda sem aldrei
fór í skóla lífsins? Við sem þann skóla
sóttum lærðum að bjarga okkur við
svo mismunandi aðstæður að okkur
em allir vegir færir, - en hvemig fer
fyrir ungu fræðingunum okkar? Hef-
ur ef til vill skólakerfið okkar bmgðist
er það hefur ekki á námskrá sinni það
sem okkar skóli kenndi - manngildi?
Það, að vera eytt í einu vetfangi úr
tölvu fyrirtækis þar sem þú hefur lagt
þig fram um að þjóna vel. Þar sem
ánægðir viðskiptavinir hafa komið
ánægju sinni með störf þín og sam-
starfsamanna þinna, á framfæri við
unga stjómendur, sem því miður hafa
aldrei lært neitt um manngildi en
horfa daufum augum á tölvuskjá,
stynja svolítið og segja „því miður,
þín er ekki þörf lengur, - hagræðing
þú skilur“ delete! Það gefur til kynna
að nýja öldin blási köldum vindum á
okkar litla þjóðfélag þar sem stór
hluti af þegnunum þess er komin yfir
fimmtugt.
Ég óska Flugleiðahótelunum og
þeim sem þar starfa alls hins besta í
framtíðinni og þakka fyrir ánægju-
legt samstarf.
MARGRÉT SIGRÍÐUR
SÖLVADÓTTIR,
atvinnulaus.
Aðför að köttum
Frá Guðnýju Guðjónsdóttur:
Undirrituð ólst upp í vanþróuðum
löndum, s.s. Indlandi, Úganda og
Pakistan. Það var ófögur sjón að fara
á markaðinn, þar sem konur, böm og
dýr betluðu eða sníktu sér til matar.
Eitt sinn hitti ég konu með bam á
brjósti. Henni hafði verið hent út af
heimili sínu því hún hafði fengið
holdsveiki. Eignarréttur karla var
svo ríkur að ef konan stóðst ekki
kröfur mannsins var henni fleygt á
dyr. Vonleysi konunnar var ólýsan-
legt.
Kaupmennirnir í strákofum sínum
fóm sérdeilis illa með dýrin, t.d.
skvettu þeir sjóðandi vatni á hunda
og ketti sem vom að sniglast í
grenndinni. Það er ekki erfitt að
ímynda sér sársaukann fyrir bless-
aðar skepnurnar. Þegar maður upp-
lifði svona framferði hvarflaði hug-
urinn heim, þangað sem svona
atburðir gætu ekki gerst!
En undanfarið hefir mér þótt
minnkandi munur á okkur íslend-
ingum og vanþróuðu ríkjunum hvað
varðar mannúð í garð minni máttar
og málleysingja. í fyrra, um hávetur,
hætti borgin að gefa fuglum við
tjörnina, vegna sparnaðar! Er þetta
hluti af nýfenginni velmegur, þjóðar-
innar? Einhverjir slepptu fénaði sín-
um á ógirt svæði á Sandskeiði.
Margar af þessum skepnum urðu
fórnarlömb umferðaróhappa. Því var
féð ekki fjarlægt eða svæðið girt?
Fréttir berast af fjöldaaflífun hrossa
vegna vanhirðu eigenda.
Nú þykir mér Reykjavíkurborg
hafa kórónað allt þetta með aðför að
köttum, á versta árstíma! Ef þessi
herför var nauðsynleg, því er hún þá
ekki framkvæmd í vor þegar hlýrra
er í veðri?
Ég skora á þig, frú borgarstjóri,
að stöðva þessar aðgerðir eða a.m.k.
fresta þeim.
GUÐNÝ GUÐJÓNSDÓTTIR,
Bakkavör 30, Seltjamarnesi.
Allt efni sem birtist í Morgunbiaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt til að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
til birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.