Morgunblaðið - 01.03.2000, Blaðsíða 44

44 MIÐVIKUDAGUR 1. MARS 2000
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
GUÐBJORG
JÓSEFSDÓTTIR
+ Guðbjörg Jósefs-
dóttir fæddist að
Hlíðartúni í Miðdöl-
um í Dalasýslu 13.
septembcr 1916. Hún
lést á hjúkrunarheim-
ilinu Skjóli í Reykja-
vík hinnlö. febrúar
siðastliðinn. Foreldr-
ar hennar voru Ólafía
Nikkilína Ólafsdóttir
og Jósef Agúst Jóns-
son sem bjuggu í Hlíð-
artúni. Böm þeirra
voru 13. Tólf þeirra
náðu fullorðinsaldri.
Fyrri maður
Guðbjargar var Höskuldur Ottó
Guðmundsson, ættaður úr Breið-
dal, og eignuðust þau
fjögur böm. Þau slitu
samvistum. Böm
þeirra eru Guðmund-
ur, maki Anna Þóra
Sigurþórsdóttir; Sig-
ríður Hera, maki Ást-
valdur Hóhn Arason;
Ólafía Guðrún, maki
Hreinn Ómar Sig-
tryggsson; og Bergl-
ind Jóna, maki Daní-
el Helgason. Seinni
maður Guðbjargar
var Páll Friðrik Eyj-
ólfsson frá Stuðlum í
Norðfirði.
Útfor Guðbjargar fór fram frá
Fella- og Hólakirkju 24. febrúar.
Hlíðartún var harðbýlt og efnin
lítil. Þegar Guðbjörg var fimm ára
fór hún í fóstur ásamt Óskari bróð-
ur sínum til Guðbjargar Ólafsdótt-
ur, móðursystur sinnar og Jónasar
Arngrímssonar sem bjuggu á
Smyrlahóli í Haukadal í Dalasýslu.
Þar ólust upp líka Margrét Odds-
dóttir og Þorsteinn Sigurðsson.
Guðbjörg bar fósturforeldrum sín-
um alla tíð góða sögu, enda lýsir
þetta samábyrgð þeirra til samfé-
lagsins. 16 ára fer hún til Reykja-
víkur og vinnur fyrir sér á matsölu-
stöðum og víðar. Síðan fer hún til
Danmerkur og vinnur á hóteli á
Jótlandi um tíma. Síðan kemur hún
til Reykjavíkur aftur og fer að
vinna á matsölustöðum. Þá kynnist
hún fyrri manni sínum, Höskuldi
Ottó Guðmundssyni. Þau byrjuðu
sinn búskap á Randversstöðum í
Breiðdal. Hann vann í vegavinnu á
sumrin og hún oft ráðskona hjá
vegavinnuflokkum. Síðan voru þau
um tíma í Heydölum í Breiðdal.
+
Ástkasr faðir okkar, tengdafaðir, sambýlis
maður, afi og langafi,
EINAR KRISTJÁNSSON
skipstjóri
frá Akranesi,
Dalhúsum 86,
Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Akraneskirkju fimmtu
daginn 2. mars kl. 14.00.
Eyleifur Hafsteinsson, Sigrún Gísladóttir,
Eymar Einarsson, Geirfríður Benediktsdóttir,
Kristján Einarsson, Ingibjörg H. Kristjánsdóttir,
Einar Vignir Einarsson, Sigríður Ólafsdóttir,
Viggó Jón Einarsson, Hafdís Óskarsdóttir,
Þuríður Júlíusdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir og
afi,
ERLENDUR HILMAR BJÖRNSSON,
Hæðargarði 29,
Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Bústaðakirkju fimmtu-
daginn 2. mars og hefst athöfnin kl. 13.30.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir, en
þeim, sem vilja minnast hins látna, er bent á Flugbjörgunarsveitina
í Reykjavík.
Helga ívarsdóttir,
Björn Erlendsson, Þórunn Brandsdóttir,
fvar Erlendsson, Þóra Ingvarsdóttir,
Magnús Erlendsson,
Sigríður Erlendsdóttir, Jón Víkingur Hálfdánarson
og barnabörn.
t
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir
og afi,
HINRIK ANDRÉSSON
frá Siglufirði,
andaðist föstudaginn 25. febrúar.
Minningarathöfn fer fram frá Bústaðakirkju
fimmtudaginn 2. mars kl. 10.30.
Útförin verður gerð frá Siglufjarðarkirkju laug-
ardaginn 4. mars kl. 16.00.
Margrét Pétursdóttir,
Theodór Ottósson, Árný Elíasdóttir,
Jón Andrjes Hinriksson, Brynja Gísladóttir,
Ingibjörg Hinriksdóttir, Andrés Ragnarsson
og barnabörn.
Þaðan fluttust þau aftur til Reykja-
víkur og bjuggu lengst af í Skerja-
firði, þar sem börnin ólust upp.
Höskuldur Ottó vann algenga
verkamannavinnu. Guðbjörg var
harðdugleg og hannyrðakona. Hún
vann hjá útgerðarfélaginu Alliance
og skúraði Lögreglustöðina í
Reykjavík um langt árabil. Hún
saumaði og prjónaði fatnaðinn fyrir
heimilið og fleiri. Þannig tókst
henni að hafa heimilið og börnin sín
til fyrirmyndar í hreinlæti og
snyrtimennsku. Guðbjörg var
glæsileg kona eins og allar hennar
systur. Á hátíðisdögum og 17. júní
klæddist hún ávallt íslenska bún-
ingnum. Það sópaði að henni.
Seinni maður Guðbjargar var
Páll Friðrik Eyjólfsson frá Stuðlum
í Norðfirði. Honum hafði ég kynnst
ungur maður í verstöð á eyju úti í
Hornafirði, sem nú er orðin tengd
fastalandinu, Álaugarey. Þar höfðu
Norðfjarðarbátar aðstöðu á vetrar-
vertíð og var hann landmaður við
einn þeirra en ég var vélstjóri á v/b
Hafþór NK 76. Eg held þau hafi átt
góð ár saman meðan heilsan entist.
Hann vann almenna verkamanna-
vinnu. Hún sá um kaffið og þrifin
hjá Landmælingum Islands.
Frítíma sínum eyddu þau við
lestur, einkum bóka sem áttu rætur
i lífi liðinna kynslóða. Fóru á gömlu
dansana og ferðuðust mikið um
landið. Þau voru skráðir félagar í
Ferðafélagi Islands, enda náttúru-
börn. Eitt sumar fórum við, ég og
konan mín Sigríður Hera, með
þeim í rútu á vegum Ferðafélagsins
norður Sprengisand í Skagafjörð
og Kjalveg til baka. Ferðin tók sex
sólarhringa og mikið skoðað og
skýrt frá á leiðinni. Hvað þau nutu
þess að fara þessar fornu þjóðleið-
ir, rifja upp söguna þar sem for-
feðurnir glímdu við óblíða náttúru
svo sem Fjalla-Eyvindur og fleiri.
Á Beinahólnum var rifjuð upp
hörmungarsaga Reynistaðabræðra
og þau málaferli sem á eftir fóru.
Allt þetta var þeim eðlislægt að lifa
sig inní. Grunur minn er sá að hún
hafi verið driffjöðrin í þessum
ferðalögum þeirra, hún var harð-
dugleg og ákveðin. Oft fóru þau í
Þórsmörk með Ferðafélaginu og
gistu þá í skála þess í Langadal.
Svo er það einu sinni að þau eru þar
um hvítasunnu í skálanum þá er
margt ungt fólk í tjöldum í Mörk-
inni, misjafnlega búið. Það brestur
á stórhríð og kalsaveður. Unga
fólkið leitar skjóls í skálanum, sumt
illa til reika. Þá tók hún sér alræð-
isvald í eldhúsinu og fór að hita
eitthvað til að gefa þeim sem verst
var komið fyrir af kulda. Þannig
vildi hún gera sitt til að unglingarn-
ir bæru sem minnstan skaða af.
Síðan fór heilsan að bila. Páll
missti heyrnina. Það var þeim áfall.
Hann andaðist 20. október 1997.
Hún fór á sjúkrahús og heilsunni
hrakaði með árunum, þangað til yf-
ir lauk. Nú er þessi mæta kona far-
in yfir móðuna miklu. Okkur er
sagt að von sé til endurfunda.
Kannski hittir hún Palla sinn og
móðurina góðu, sem vegna fátækt-
ar gat ekki haft börnin sín hjá sér.
Slíkt gerðist oft á fyrstu árum lið-
innar aldar. Vonandi berum við
gæfu til að gera þjóðfélag okkar
þannig að slíkt gerist aldrei aftur.
Nú er ísland ríkt land, áður var það
fátækt.
Hafðu þökk fyrir öll fjölskyldu-
boðin og allt sem þú varst okkur.
SIGURÐUR
GUNNARSSON
+ Sigurður Gunn-
arsson var fædd-
ur á Velli, Hvol-
hreppi í Rangárvalla-
sýslu 10. ndvember
1906. Hann lést hinn
20. febrúar síðastlið-
inn 93 ára að aldri.
Hann var sonur Jón-
ínu Þorkelsdóttur og
Gunnars Jónssonar á
Velli. Hann var næst-
yngstur af níu börn-
um þeirra hjóna. Ein-
ungis fimm þeirra
komust upp og eru
þau nú öll látin. Þau
voru: Kristin, f. 2.okt. 1898, d. 13.
jan. 1994; Sigurjón Þorkell, f. 30
maí 1904, d. 9. feb. 1960; Viktoría,
f. 10. ágúst 1905, d. 7. jan. 1946;
Jón Valur, f. 12. nóv. 1909, d. 15.
apr. 1977.
Hinn 15. maí 1953
kvæntist Sigurður
eftirlifandi eigin-
konu sinni, Þor-
björgu Einarsdóttur
frá Hvalnesi í Lóni, f.
16. maí, 1916. For-
eldrar hennar voru
Einar Eiríksson og
Guðrún Þórðardótt-
ir í Hvalnesi. Sigurð-
ur og Þorbjörg eign-
uðust tvær dætur,
Guðrúnu Viktoríu, f.
23. des. 1952, og
Guðbjörgu, f. 17.
júní 1956. Sonur Guðrúnar er Sig-
urður Victor Chelbat, f. 13. jan.
1977.
titför Sigurðar fór fram í kyrr-
þey 28. febrúar.
Hinlangaþrauter liðin,
nú loksins hlauztu friðinn,
og allt er orðið rótt,
núsæll ersigurunninn
ÚTFARARST OFA
HAFNARFJARÐAR
Stapahrauni 5, Hafnarfirði, sími 565 5892
Persónuleg,
alhliða útfararþjónusta.
Útfararstofa íslands
Suðurhlíð 35 ♦ Sími 581 3300
Allan sólarhringinn. www.utfararstofa.ehf.is/
og sólin björt upp runnin
á bak við dimma dauðans nótt.
Fyrst sigur sá er fenginn,
fyrst sorgar þraut er gengin,
hvað getur grætt oss þá?
Oss þykrn þungt að sldlja,
enþaðerguðsaðvilja,
og gott er allt, sem guði’ er frá.
Nú héðan lík skal hefja,
ei hér má lengur tefja
í dauðans dimmum val.
Úr inni harms og hryggða
til helgra ljóssins byggða
far vel í Guðs þíns gleðisal.
(V. Briem.)
Hinsta kveðja frá Sigríði Heru,
Bergdísi Lilju, Höllu Kristínu,
Gísla Erni og langömmubörnum
Ástþóri Gíslasyni og Hallfríði Heru
Gísladóttur
Ástvaldur Hólm Arason.
Elsku amma mín, mig langar að
skrifa nokkrar línur og þakka þér
fyrir allt sem þú gerðir fyrir mig á
meðan þú varst á meðal okkar.
Nú ertu farin og þó það sé erfitt
að hugsa sér að geta ekki alltaf far-
ið til ömmu þá veit ég að þar sem þú
ert núna þá líður þér afar vel og get
ég alltaf farið til þín í huga mínum.
Þú varst alltaf svo góð amma og
man ég rosalega vel eftir því er ég
var lítil og í heimsókn þá fékk ég
alltaf kaffi í litlu bollana sem þú
geymdir í glerskápnum því „litlir
bollar eru fyrir litlar stelpur" eins
og þú sagðir alltaf. Hjá þér, amma
min, lærði ég allar bænir sem ég
kann, því er ég var lítil og átti að
fara að sofa þá lagðist þú hjá mér
og fórum við saman með Faðir vor-
ið og kenndir þú mér aðrar fallegar
bænir og var þessi alltaf í upp-
áhaldi hjá mér:
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni.
Sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson.)
En nú ertu farin, amma mín. Eg
mun alltaf sakna þín en minnast
allra góðu stundanna og geyma
þær í hjarta mér. Eg elska þig afar
heitt, amma mín.
Hvíl þú friði.
Þín dótturdóttir,
Lísa Rósa.
Við þökkum allt liðið.
Þínar dætur,
Guðrún og Guðbjörg.
Elsku afi minn, þú varst ímynd
mín um sannan karlmann, traustur,
fyndinn, heiðarlegur og umfram allt
höfuð og herðar fjölskyldu okkar.
Þar sem ég reyndist eina barnabam
þitt naut ég óskiptrar athygli þinnar
og þrátt fyrir verulegan aldursmun
fannst mér við ávallt skilja hvor ann-
an. Sem dæmi nefni ég sunnudags-
bíltúrana okkar þar sem þú sann-
færðir mig um að ég væri sá eini sem
kynni að aka í reykvískri umferð. En
undirritaður fékk alltaf klapp á öxl-
ina fyrir vel heppnaða „salíbunu"
eins og þú nefndir ferðirnar okkar.
Það eina sem ég harma er það að
hafa aldrei getað farið með þér á
veiðar. Þú hefur sjálfsagt skynjað
það, enda gafstu mér fluguveiðistöng
sem reyndist hátt á þriðja metra.
Stoltur og ánægður arkaði ég niður á
höfn með stöngina í marhnútaleit að-
eins sex ára að aldri, gangandi veg-
farendum og öðrum sem urðu á vegi
mínum til mikils ama.
Traust handtak þitt bar vott um
styrk og reynslu sem ég get einungis
vonast til að öðlast með tímanum.
Stoltur yfir því að vera einn af af-
komendum þínum kveð ég þig með
söknuði en jafnframt bros á vör,
sannfærður um það að við munum
fara á veiðar síðar meir.
Sigurður Victor Chelbat.
Elsku Siggi.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt
þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta,
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hugann fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þin minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sig.)
Með þökk fyrir allt.
Elsku Þorbjörg, Guðrún, Guð-
björg og Siggi. Guð veri með ykkur.
Jónina María (Maja).