Morgunblaðið - 01.03.2000, Blaðsíða 45

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
MIÐVIKUDAGUR 1. MARS 2000 45
+ Svava Einars-
dóttir fæddist á
Kleifarstekk í Breið-
dal 13. ágúst 1922.
Hún lést á heimili
sínu, Draumalandi á
Stöðvarfirði, 1. febr-
úar síðastliðinn og
fór útför hennar
fram frá Stöðvar-
fjarðarkirkju 12.
febrúar.
Með sorg í hjarta
vil ég fá að minnast
tengdamóður minnar,
Svövu Einarsdóttur.
Svava var mér ekki bara sem
tengdamamma, heldur minn besti
ráðgjafi, besti félagi og besta vin-
kona sem ég hef átt. Það er svo
margt hægt að skrifa um Svövu,
hún var alveg sérstök kona, stór-
brotin og fjölhæf. Hún var vinur
allra, börnin löðuðust að henni,
hún var alltaf svo góð og þolinmóð
við þau og hafði tíma fyrir þau.
Aldrei komu þau svo til hennar að
þau fengju ekki eitthvað gott í litla
munninn sinn. Eg dáðist að hennar
eiginleikum, alltaf hress og kát og
þessi þolinmæði sem hún hafði var
mér alveg hulin ráðgáta. Aldrei sá
ég hana breyta um skap, hún var
alltaf eins og allt léki svo létt um
hennar hendur. Þegar stelpan mín
byrjaði í leikskólanum var ég að
segja henni tengdamömmu það að
ég hefði verið að kaupa garn í
peysu handa litlu minni og nú væri
ég að fara að prjóna. Ég var varla
byrjuð á peysunni þegar pakki var
kominn á pósthúsið. I honum var
lítil útprjónuð peysa. Svona var
hún, átti alltaf eitthvað handa öll-
um, en vildi lítið Jjiggja, því hennar
orð voru þau: „Eg þarf ekki neitt,
ég á nóg af öllu.“
Garðurinn og lautin hennar fal-
lega var líf hennar og yndi, þar gat
hún verið tímunum saman, því hún
+ Soffía Björnsdóttir fæddist á
Kleppjárnsstöðum í Hróars-
tungu í N-Múlasýslu 26. janúar
1936. Hún lést á Reykjalundi 18.
febrúar síðastliðinn og fór útför
hennar fram í kyrrþey frá Sel-
tjarnarneskirkju 25. febrúar.
Soffía er dáin. Þessi grandvara
gæðakona er horfin okkur vinum
hennar. Kunningsskapur okkar
Soffíu spannar ekki mörg ár en það
þróaðist í vinskap. Kveikjan að þeim
góðu kynnum var Bjarni Ólafsson
eftirlifandi eiginmaður Soffíu sem
frá fyrstu kynnum hefur verið mér,
sem þessar línur rita, ljúfur vinur.
Soffía var uppalin dreifbýlisvera
sem vafalaust hefur mótað hennar
traustu skapgerð sem þoldi það að
eiga manninn sinn á sjónum meira
og minna í áratugi samfara því að
hún var ekki heilsusterk meirihluta
ævinnar. Það að vera húsmóðir og
húsbóndi og uppalandi í oft löngum
fjarverum heimilisföðurins reynir
meira á líkamlegt og andlegt atgervi
húsmóðurinnar en margan grunar.
í mörg ár var hún meira og minna
þjáð af liðagigt en þrátt fyrir það
hirti hún heimilið sitt af slíkri snilld
að sambærilegt hef ég ekki séð svo
ég muni. Þegar sjóarinn kom í land
þá komu hans hraustu hendur að
sjálfsögðu til skjalanna með erfið-
ustu verkin.
En svo kom höggið stóra.
Eftir vel heppnaða aðgerð á spít-
ala, stutta vist þar og flutning að
Reykjalundi til frekari meðferðar
kom kallið fyrirvaralaust.
Elsku Bjarni minn. Ég bið góðan
Guð að styrkja þig, bömin ykkar og
nána vini og kunningja.
Enginn veit hvað átt hefur fyrr en
misst hefur. En huggun harmi gegn
var mikið náttúru-
barn. Á veturna var
síminn hennar lífæð,
aldrei var svo hringt
til hennar að það væri
ekki talað í lágmark
klukkutíma, oft í einn
og hálfan tíma, aldrei
nokkurn tíma hringdi
maður á vitlausum
tíma, aldrei bað hún
um að hringja seinna
af því að hún væri
upptekin, hún átti allt-
af tíma handa manni.
Ég á eftir að sakna
sárt þessara síma-
spjalla okkar, sem var alltaf nota-
leg stund. Alltaf þegar við heyrð-
umst kom þessi sama setning:
„Jæja, Ella mín, hvað ertu með á
prjónunum?“ Já, hún var mikil
handavinnukona, hún var listakona
í höndunum og eftir hana liggja
mörg verk, sem margir eiga eftir
hana.
Ég á henni mikið að þakka, það
verður aldrei fullþakkað. Hún fór
alltof snögglega og skilur eftir
mikið tómarúm. Ég drúpi höfði í
bljúgri bæn og veit að nú er hún
komin til sinnar dóttur og Kalla
sonar síns og allra sem farnir voru
á undan.
Ég trúi því að henni líði vel
núna, blessuð sé minning hennar
ævinlega. Ég bið að lokum um
styrk handa tengdapabba sem hef-
ur misst svo mikið. Megi algóður
Guð vernda hann og styðja, ásamt
börnunum og fjölskyldunni á þess-
ari sorgarstund.
Ó, vina kær, ég sáran sakna þín
en samt ég veit, að ávallt hjá mér skín
þín minning fögur, göfug, hrein og góð
sem gimsteinn lögð í minninganna sjóð.
(Margrét Jónsdóttir.)
Þín tengdadóttir
Elín Hauksdóttir.
er að Soffía er þjáningalaus flutt til
æðri heima.
Með ósk um góða heimkomu.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka hér.
Þinn kærleikur í verki er gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að
kynnast þér.
(Ingibj Sig.)
Þórarinn Samúelsson.
Nú blundar fold í blíðri ró
ábrotterdagsinsstríð,
oglíðuryfir landogsjó
hin ljúfa næturtíð.
(J. Helgason)
Soffía Björnsdóttur var fædd
austur á landi og þar ólst hún upp í
stórum systkinahópi. Ég kynntist
henni veturinn 1952-53 þegar við
vorum við nám í Húsmæðraskólan-
um á Hverabökkum í Hveragerði.
Við vorum 14 námsmeyjar þennan
vetur, og er Soffía sú fjórða sem
kveður. Það er stórt skarð í svo lítinn
hóp. Það er mikil kynning og þrosk-
andi að dvelja saman heilan vetur.
Námfúsar stúlkur sem hugsuðu um
að fá sem mest út úr skólaverunni.
Margar voru að fara í fyrsta sinn að
heiman til dvalar fjarri heimilum sín-
um. Það var langt frá Hveragerði
austur á Hérað á þessum ánim.
Samgöngur voru ekki sambærilegar
við það sem er í dag. Soffía var góður
félagi, prúð, hjálpfús og létt í lund.
Við kynntumst fljótlega, þar sem
hún lagðist í mislinga, en þá hafði ég
fengið áður, ég reyndi því að stytta
henni stundir þegar tími var til.
I minningunni var þessi tími dá-
samlegur. Glaðlyndur hópur sem
Nú ertu horfin, héðan kæra
hjartans vina, burt mér frá
þér ég nú vil, þakkir færa
þögul tárin, leika um brá.
Lengi götu, ganga máttum
grýtt og hörð, var stundum braut
en við marga einnig áttum
yndisstundir, gengum þraut.
Því ég stilli harm í hljóði,
horfi yfir forna slóð,
kveð þig nú, með litlu ljóði,
ljúfa mamma, kona góð.
Fyrir handan, hafið kalda
hygg ég, að þú bíðir mín.
Minning þín um aldir alda
eflaust verður sólin mín.
Elsu mamma, einnig viljum
eiga stund við beðinn þinn.
Núna er hljótt, er hér við skiljum,
hjörtum klökkna nú um sinn.
Muna blíða, bernsku kæra
börnin þín og þakkir nú
fyrir ást og allt það kæra
okkur, sem að veittir þú.
Barnabörnin bljúg nú senda
blíða hinstu kveðju þér.
Tengdaböm og tryggir vinir
til þín allir beinast hér,
koma nú, að kistu þinni,
krjúpa þar svo undur hljótt.
Allir hafa sama sinnis
segja þökk - og góða nótt.
(Borgfjörð.)
Þinn sonur,
Guðlaugur Aðalsteinn.
Elsku amma mín, nú ertu farin
frá okkur svo alltof fljótt. Það er
erfitt að trúa því, þú sem varst svo
hress og lífsglöð. Þú áttir eftir að
gera svo mikið. Mamma mín talaði
við þig tveimur dögum áður en þú
kvaddir þennan heim og hún
spurði þig hvort þú legðir þig ekki
á daginn, hvort þú værir ekki
þreytt á að hugsa um svo stórt hús
og stóran garð en þú svaraðir:
„Nei, reyndar finnst mér að ættu
að vera fleiri klukkutímar á sólar-
hring.“
Þannig varst þú amma mín, allt-
af á fullu, en aðallega varstu með
starfaði saman í níu mánuði. Vetur-
inn leið við leik og störf, vorið kom og
leiðir skildu. En minningarnar eru
bjartar.
Við skólasysturnar frá Hvera-
bökkum þökkum Soffíu samveruna
og frábær kynni. Innilegar samúðar-
kveðjur til eiginmanns og barna.
Guð blessi minningu þína.
Þó hverfí árin, líði líf
við líkam skilji önd
ég veit, að yfir dauðans djúp
mig Drottins leiðir hönd.
(Margr. Jónsdóttir)
Hvíl þú í friði.
F.h. skólasystranna,
Guðríður Bjarnadóttir.
Skilafrest-
ur minn-
ingar-
greina
EIGI minningargrein að birt-
ast á útfarardegi (eða í sunnu-
dagsblaði ef útför er á mánu-
degi), er skilafrestur sem hér
segir: I sunnudags- og þriðju-
dagsblað þarf grein að berast
fyrir hádegi á föstudag. í mið-
vikudags-, fímmtudags-, föstu-
dags- og laugardagsblað þarf
greinin að berast fyrir hádegi
tveimur virkum dögum fyrir
birtingardag. Berist grein eftir
að skilafrestur er útrunninn
eða eftir að útför hefur farið
fram, er ekki unnt að lofa
ákveðnum birtingardegi. Þar
sem pláss er takmarkað getur
þurft að fresta birtingu greina,
enda þótt þær berist innan hins
tiltekna skilafrests.
SVAVA
EINARSDÓTTIR
*
« m
4 :f
SOFFÍA
BJÖRNSDÓTTIR
aðra í huga þínum. Þú gafst gjafir
til okkar í fjölskyldunni eða til vina
þinna.
Flest lagaðir þú sjálf, eitthvað
sem var heklað, prjónað eða saum-
að, þú varst svo umhýggjusöm,
vildir allt fyrir aðra gera. Þín gleði
var að gleðja aðra.
Ég minnist þess þegar ég var lít-
il og mamma sagði við okkur
systkinin að nú værum við á leið til
ömmu og afa á Stöðvarfirði. Til-
hlökkunin var svo mikil að bíltúr-
inn austur virtist marga daga að
líða. Og þegar við loksins renndum
í hlaðið á Draumalandi tókstu á
móti okkur með opnum örmum,
góðum mat og hlýju rúmi. Þannig
tókstu á móti öllum. Fyrir mér var
Draumaland sannkallað drauma-
land. Ég man að við frændsystkin-
in lékum okkur í öllum stóru her-
bergjunum með allt skemmtilega
dótið, ég man eftir fallegu og dul-
arfullu steinunum sem þú tíndir í
gönguferðum þínum um fjöll og
firnindi pg mér þótti svo gaman að
skoða. Ég man þegar þú sýndir
mér allar myndirnar af ná- og fjar-
skyldum ættingjum, þú kenndir
okkur að kynnast og virða alla ætt-
ingja okkar. Ég man eftir kleinun-
um góðu og öllum góðu kökunum
sem þú bakaðir. Ég man eftir
randaflugunum sem fylltu garðinn
þinn á sumrin, sem var sönnun
þess hve fallegur og vel hirtur
hann var.
Garðurinn var ævintýraland fyr-
ir mér og veitti þér mikla lífsgleði.
Ég man eftir rabbabaragarðinum
stóra, lautinni fallegu, öllum trján-
um og fallegu blómunum.
Þær voru ófáar berjaferðirnar
sem við fórum saman upp á fjall,
fjöruferðirnar og heimsóknirnar til
ættingja okkar og vina þinna á
Stöðvarfirði. Þú varst dugleg við
að kynna mig fyrir öllum sem við
hittum á gönguferðum okkar um
bæinn. Ég man ferðirnar niður að
á, sem mér þótti þá mjög stór og
ógnarleg, en þú hélst í hönd mína
og passaðir mig vel. Þú hefur gefið
mér svo margar góðar minningar,
elsku amma mín, sem ég get yljað
mér við um ókomna tíð og þú hefur
kennt mér svo mikið um lífíð bæði
beint og óbeint. Það mun alltaf
verða tómlegt að koma til Drauma-
lands án þess að heyra rödd þína
og hlátur.
Ég flutti til Noregs fyrir tveim-
ur árum og við hittumst sjaldnar
en þú varst dugleg við að senda
mér myndir og fréttir af ættingjum
okkar á íslandi. Fjölskyldan var líf
þitt og yndi og fannst þér mikil-
vægt að við fengjum fréttir hvert
af öðru og lagðir þú þig alla fram í
því hlutverki, því langt var á milli
okkar sumra og hópurinn stór.
Enda þótt ég væri langt í burtu
þegar þú kvaddir kom ekki annað
til greina en að koma til landsins
og kveðja þig í hinsta sinn og ekki
síst til að hitta hina í fjölskyldunni,
við styrktum hvert annað í sorg-
inni, sem mér þótti afskaplega
gott. En því miður gátu ekki allir
komið.
Þú varst kona sem allir á jörð-
inni ættu að taka til fyrirmyndar,
þú varst svo örlát, kærleiksrík og
góð við þá sem minna máttu sín.
Einnig fórstu vel með náttúruna.
Amma, þú ert sannur engill guðs,
Hann hefur sparað besta plássið í
himnaríki handa þér. Ég mun ætíð
vera foreldrum mínum þakklát fyr-
ir að hafa skírt mig í höfuðið á þér.
Ég ber nafn þitt með stolti.
Elsku amma mín, ég og bræður
mínir, Eðvald og Stefán Karl,
þökkum þér fyrir allt sem þú hefur
gefið okkur á meðan þú varst hér á
meðal okkar og allar minningarnar
sem við munum varðveita í hjarta
okkar og hug um ókomna tíð. Þín
er sárt saknað.
Elsku besti afi minn og fjöl-
skylda, megi guð vera með okkur
öllum og gefa okkur styrk í sorg-
inni.
Þín nafna
Svava Sandra.
Elsku amma, takk fyrir að fá að
kynnast þér og þakka þér fyrir
þennan stutta tíma sem við áttum
saman.
Leggðu augun aftur,
allt er kyrrt og hljótt.
Þig blíður drottinn blessi.
Ég býð þér góða nótt.
(A.H.V.)
Þín sonardóttir
Eydís Eva Guðlaugsdóttir.
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
TRYGGVI HARALDSSON,
Borgarholtsbraut 33,
Kópavogi,
verður jarðsunginn frá Kópavogskirkju föstu-
daginn 3. mars kl. 10.30.
Blóm og kransar vinsamlega afþakkaðir, en
þeim, sem vilja minnast hans, er bent á hjúkrunarheimilið Sunnuhlíð,
Kópavogi.
Svava Hjaltadóttir,
Elsa Tryggvadóttir, Páll Jónsson,
Áslaug Tryggvadóttir, Nebojsa Hadzic,
Haraldur Tryggvason, Sigrún Eiríksdóttir,
Ásta Tryggvadóttir,
Svava Tryggvadóttir,
Sigríður Tryggvadóttir, Héðinn Sveinbjörnsson
og barnabörn.
Elskulegur eiginmaður, faðir okkar, sonur,
bróðir, frændi og tengdasonur,
BJÖRN GÍSLASON,
Háagerði 41,
Reykjavík.
lést föstudaginn 25. febrúar.
Útförin fer fram frá Bústaðakirkju föstudaginn
10. mars kl. 13.30.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir, en
þeim, sem vilja minnast hans, er bent á Styrktarsjóð Bústaðakirkju.
Vilborg Hannesdóttir,
Elín Björg Björnsdóttir,
Gísli Björnsson,
Gréta Ósk Björnsdóttir,
Elín Björg Magnúsdóttir, FinnurTorfi Hjörleifsson,
Laufey Gísladóttir, Hafdís Björg Kristjánsdóttir,
Borgþóra Gréta Óskarsdóttir, Hannes Benediktsson.