Morgunblaðið - 16.03.2000, Síða 59

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
FIMMTUDAGUR 16. MARS 2000

mætti eins og hvirfilvindur í vinnuna
og dæsti þegar hann settist, var
búinn að vera á fullu, eins og sagt er
á vondu máli. Svo, við nánari kynni
af manninum, uppruna hans og
áhugamálum, fór að smáopnast
skilningur minn á viðhorfum hans til
þessarar vinnu sem við vorum búnir
að taka okkur fyrir hendur á Litla-
Hrauni. Eins og getið er um í upp-
hafsorðum þessara minninga, var
Birgir fæddur í Breiðafjarðareyjum.
Þar lifði hann sín bernsku- og ungl-
ingsár, mótaðist af þeim búskapar-
háttum sem eyjalífið krafðist. Hann
stundi ekki af því að hann væri
þreyttur eftir erfiði frídaganna,
heldur vegna þess að geta ekki helg-
að sig þeim störfum sem hugurinn
var við frá uppvaxtarárunum, veiði-
skap og hinu frjálsa lífi eins og hann
þeldrti.
Fyrstu árin sem við unnum saman
var hann með garðrækt sem hann
stundaði í vaktafríum og sumarfríið
tók hann ekki fyrr en í september,
um uppskerutímann. Við sem kynnt-
umst Birgi fundum hvað hugur hans
dvaldi mest við. Hann varð órólegur
þegar fór að vora. Þá leitaði hugur-
inn eftir andstæðunum við starfið,
hinu frjálsa lífi. Hann stundaði veiði-
skap með frændum sínum vestur í
Reykhólasveit í sumarfríunum um
tíma. Seinna eignaðist hann lítinn
bát sem hann var með vestur við
Breiðafjörð, á Skarðsströnd og það-
an gerði hann út á grásleppu, hafði
það fyrir sumarfrí að stunda þessa
útgerð. Þarna komst hann í samband
við skapandi líf og fékk útrás fyrir
áhugamál sín.
Birgir var mikil félagsvera, hafði
ánægju af að vera innan um fólk.
Eftir að börnin hans voru komin í bú-
skap og hann orðinn einn, hafði hann
það fyrir venju að bjóða vinnufélög-
um sínum eina kvöldstund á ári á
heimili sitt til að gleðjast með sér og
eitt slíkt kvöld var hann nýbúinn að
halda þegar kallið kom.
Birgir var vinsæll af öllum, hann
laðaði að sér og ekki síst yngra fólk-
■ð, enda alltaf glaður og kátur og
hreinskiptinn. Hann var samvisku-
samur og nærgætinn vinnufélagi. Ég
er þakklátur fyrir að hafa kynnst
þessum manni og heyra hans h'fs-
skoðanir. Hann bar ekki utan á sér
mótlæti lífsins sem hann óneitanlega
varð fyrir.
Lífið er undarlegt, til einhvers
fæðumst við, hvaðan komum við og
hvert fórum við þegar lífsneistinn
slokknar. Við þrælum alla okkar ævi
á meðan við stöndum í fæturna. Við
viljum öll verða gömul, okkur finnst
að svo eigi lögmálið að vera, en við
það ráðum við ekki alltaf. Sextugur
maður finnst okkur vera á besta
aldri, en við verðum að sætta okkur
við að þessi vinnufélagi okkar er fall-
inn;
Ég veit að hann á góða heimkomu
handan landamæranna og þar bíður
hans fullbúið skip í veiðiskapinn.
Ég votta aðstandendum hans
samúð mína.
Jón Ólafsson.
Elsku hjartans Biggi minn. Um
jólin áttum við okkar síðasta fund
sem lýsir best þínum innra manni:
Ljúfur og góður drengur, með ljúft
hjartalag og kærleika sem alltof fáir
þekkja og þann eiginleika að kunna
að gantast og meta hvern og einn
með sínu sniði. Svo æðrulaus. Eg var
heppin að fá tækifæri til að kynnast
þér í gegnum systur mína, sam-
starfsfélaga þinn, og þú tókst mér
opnum örmum og hleyptir mér inn í
líf þitt án skilyrða eða manngreinar-
áhts. Það er góður eiginleiki og ber
vott um hefðarmann sem ber traust
til fólks fölskvalaust. Það ert þú.
Nú hefur þú tekið hatt þinn og staf
og hafið ferðalagið sem bíður hvers
og eins. Ég vona bara, kæri vinur, að
þú gefir þér tíma til að staldra við hjá
mér í leiðinni þar sem ég næ ekki að
fylgja þér úr hlaði og takir með mér
kvöldgöngu á sólroðnum Kínamúrn-
um. Ég mun tala fyrir okkur bæði.
Þar til næst,
Guðrún Margrét Þrastar-
dóttir, sr. fsl. Peking.
„Þegar maður hefur samúð með
öllum lifandi verum, þá fer þar góður
maður.“
Góðs manns vil ég minnast, vinar
míns og samstarfsmanns til margra
ára, Birgis Sveinbjömssonar. Birgir
var traustur og góður vinnufélagi og
vinur, hann var bæði samviskusamur
og glaðvær maður. Aldrei heyrði ég
hann hallmæla nokkrum manni og
sýnir það best hve vel hann var af
guði gerður.
Birgir var aðstoðarvarðstjóri á
Litla-Hrauni og hafði því ákveðin
mannaforráð, sem hann leysti vel af
hendi enda var Birgir laus við allan
hroka og mikilmennsku. Hann hafði
menn ávallt með sér og menn vildu
vera í nálægð við hann enda alltaf
stutt í góða skapið og húmorinn.
Birgir hafði áhugamál sem var úti-
vera og veiðimennska enda var hann
bæði útgerðarmaður og skipstjóri á
henni Sigríði DA 16 sem hann reri á
á Breiðafirði. Birgir bauð mér að
koma með sér í róður ef ég vildi en
því miður varð aldrei neitt úr því, en
ég og sonur minn vorum svo lánsam-
ir að fara eitt sinn með Birgi og fjöl-
skyldu hans upp í Veiðivötn, þangað
sem Birgir fór helst á hverju sumri.
Ekki var veiðin samt mikil hjá okkur
feðgum í það sinn þó allir aðrir
veiddu og vil ég kenna reynsluleysi
þar um frekar en að við værum ein-
hverjar fiskifælur, eins og haft var á
orði. En þó að við feðgar veiddum
ekki bröndu þá sá Birgir svo um að
við komum heim með mokafla. Biggi
þekkti veiðivörðinn vel. Við fengum
góðar móttökur þegar við komum
heim enda með mikinn afla, en frek-
ar var nú fátt um svör eða undirtekt-
ir þegar talið barst að veiðimennsku
okkar enda hógværir báðir og var
þeim samræðum fljótlega eytt.
A sextugsafmæli Birgis gáfum við
vinnufélagarnir honum gjöf og
fannst mér ekki annað vera hægt en
að láta vísu fylgja með, og þar sem
ég er ekki góður að semja vísur bað
ég Hjört Þórarinsson að aðstoða
mig. Að því loknu fór ég með gjöfina
til Birgis og fékk góðar móttökur,
bæði kaffi og með því, eins og honum
var feinum lagið.
Birgir var alltaf reiðubúinn að að-
stoða alla ef hann mögulega gat.
Hann var maður sem gaf mikið af
sjálfum sér og skipti þá ekki máli
hvort það var fjölskyldan eða vinir.
Stórt skarð er nú höggvið sem
seint verður fýllt upp. En minningin
um góðan félaga lifir til leiksloka. Eg
sendi fjölskyldunni mínar innileg-
ustu samúðarkveðjur.
Með jjúfum þokka lipurmenni
léttlundaður,
veðurglöggur, veiðimaður,
í verkum næmur, drengur glaður.
(Hj.Þ.)
Jón Ingi Jónsson.
tlngveldur Mark-
úsdóttir fæddist á
Stokkseyri 7. sept-
ember 1914. Hún lést
á Landspítalanum 5.
mars siðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Sigurbjörg
Jónsdóttir, f. 25.
september 1891 á
Stokkseyri, d. 3.
ágúst 1979, og Mark-
ús Guðmundsson,
vegavinnuverkstjóri,
f. 21. september 1887
í Þykkvabæ, d. 9. júní
1968.
Ingveldur giftist 20. april 1940
Stefáni T. Hjaltalín, rafvirkja.
Þau bjuggu alla tíð á Klapparstíg í
Reykjavík þar til þau fluttu að
Hrafnistu í Hafnarfirði. Þau eign-
uðust tvær dætur og ættleiddu
dreng: 1) Sigurbjörg M. Stefáns-
í dag kveðjum við ömmu á Klappó.
Amma var okkur mikill gleðigjafi
og nutum við þess að vera í návist
hennar. Hún var alltaf jákvæð í okkar
garð og gladdist með okkur frekar en
að siða eða finna að.
Stundum hefur maður það á tilfinn-
ingunni að til séu tvær tegundir af
fólki, gefendur og þiggjendur. Amma
tilheyrði tvímælalaust fyrri hópnum
með sitt hlýja viðmót. Nýir meðlimir
sem komu inn í ljölskylduna eignuð-
ust góða ömmu og eins fundu vinir
okkar fýrir þeirri hlýju sem stafaði
frá henni og áttu þeir það jafnvel til
að kalla hana ömmu.
Á bernskuárum okkar systkinanna
var það fastur punktur í tilverunni að
dóttir, gift Guð-
mundi M. Sigurðs-
syni. Þau eiga fjögur
börn og sjö bama-
böm. 2) Ingibjörg Ó.
Stefánsdóttir Hjalta-
lín, gift Jóhannesi
Sv. Halldórssyni.
Þau eiga þrjú börn
og sjö barnabörn. 3)
Sigurður J. Stefáns-
son. Hann á tvö
börn.
Ingveldur eða
Inga eins og hún var
alltaf kölluð vann í
mörg ár hjá Ríkis-
skipum. Þau hjón Inga og Stefán
vom meðal stofnenda Þjóðdansa-
félags Reykjavíkur.
Ingveldur verður jarðsungin
frá Víðistaðakirkju í Hafnarfirði í
dag og hefst athöfnin klukkan
13.30.
heimsækja ömmu og afa á Klappar-
stíginn og eigum við þaðan margar
Ijúfar minningar. Þar var ættarsetrið,
langafi, langamma, amma, afi, ömmu-
systir og maki hennar og margir fjöl-
skyldumeðlimir byijuðu sinn búskap
líka þar.
Óhætt er að segja að amma hafi
verið góður fulltrúi stórfjölskyldunn-
ar, hún var aldrei ánægðari en þegar
allir voru saman komnir. Þau fjöl-
skyldutengsl sem mynduðust á
Klappó eru sterk enn í dag. Ef eitt-
hvað stóð til í fjölskyldunni var það
aldrei spurning að amma og afi
fýlgdu með. Þau voru hrókar alls
fagnaðar, mættu fyrst og fóru síðust.
Á slíkum stundum var amma yfirleitt
sú fyrsta til þess að ýta undir það að
við krakkamir næðum í hljóðfærin
okkar og spiluðum undir söng.
Ferðalög með afa og ömmu voru
fastur liður og voru veiðiferðir í sér-
stöku uppáhaldi. Þar naut amma sín
með veiðistöngina, full af áhuga og
sussaði á okkur krakkana til að fisk-
amir fældust ekki því þarna væri hún
komin til að veiða.
Ömmu þótti gaman að taka í spil.
Við lærðum ný spil undir handleiðslu
hennar og hún var óþreytandi við að
kenna þeim yngstu.
Amma og afi vom virkir félagar í
Þjóðdansafélagi Reykjavíkur og
amma sá m.a. um búninga fyrir félag-
ið um árabil. Oft fengum við að heyra
sögur um ferðalögin sem farin vora á
vegum Þjóðdansafélagsins og það fór
ekki á milli mála að þau nutu þeirra
tíma.
Síðustu árin dvöldu amma og afi á
Hrafnistu í Hafnarfirði en heilsu
ömmu hafði farið hrakandi þannig að
hún naut dvalarinnar ekki sem skyldi.
Við þökkum þér, amma, fýrir þær
stundir sem við áttum með þér og við
komum til með að líta eftir afa fyrir
þig-
Núleggégaugunaftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mínverivömínótt
Æ.virztmigaðþértaka,
méryfirláttuvaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Þýð. Sveinbjöm Egilsson.)
Sigrún, Markús, Harpa,
Bjarki og fjölskyldur.
Handrit afmœlis- og minningargreina skulu
vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvusett.
Sé handrit tölvusett er œskilegt, að diskl-
ingur fylgi útprentuninni. Senda má greinar
til blaðsins í bréfasíma 669 1116, eða á net-
fang þess (minning@mbl.is). Nauðsynlegt
er, að símanúmer höfundar/sendanda fylgi.
Nánari upplýsingar má lesa á heimasíðum.
Höfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín
en ekki stuttnefni undir greinunum.
INGVELDUR
MARKÚSDÓTTIR
KARL A.
SIGURGEIRSSON
+ Karl Andrés Sig-
urgeirsson fædd-
ist á Djúpavogi 14.
desember 1934.
Hann lést á heimili
sinu á Melrakkanesi f
Álftafírði 20. desem-
ber síðastliðinn og
fór útför hans fram
frá Fríkirkjunni í
Hafnarfirði 30. des-
ember.
Þegar góðir menn
hverfa skyndilega af
sjónarsviðinu sest oft
einkennilegur þeli fyrir
brjóstið á manni og vill ekki hverfa
fyrr en búið er að vinna úr minning-
unum.
Við Kalli urðum samferða um tíma
og þau kynni, við hann og fjölskyldu
hans, urðu mér óblandin ánægja.
Þegar ég hitti hann, hressan og
kátan að vanda, á liðnu sumri, datt
mér síst í hug að það yrði í síðasta
sinn.
Þórann, Sigurgeir, Sigurborg,
Björgvin. Þið misstuð mest, því er
sorg ykkar sárast. Þessi erindi era
mínar samúðarkveðj-
ur:
Fallinn að foldu þú ert.
Foldu sem uppfæddi þig,
tekur þig til sín á ný,
telja það eðlilegt má.
Samt munu syrgja þig þeir,
samfylgd er áttu þér með.
Góða menn grátum við æ,
gleði þó minningin sé.
Trausturogtrúrvarstujörð,;,
tryggur við sjávarins grunn.
Öllumþúætlaðirgott,
enginn fór snauður frá þér.
Styrk var og stórbrotin lund,
stilltu með fasi hvem dag.
Ljúfmennskan lét þér æ best,
við lifúm við atlæti það.
Söknuður signir þinn veg,
samt er í raununum bót
Alltaf við eigum þig að,
annars heims, ef ekki hér.
Þórður Garðarsson
frá Hamri.

Mmnum á hinn árlega blaðauka Fermingar
sem fylgir Morgunblaðinu laugardaginn
25. mars.
&
Skilafrestur auglýsingapantana er til
kl. 12 mánudaginn 20. mars
Allar nánari upplýsingar veita sölu- og þjónustufulltrúar
á auglýsingadeild í síma 569 1111.
f
Htotgtmlilattfr
AUGLÝSINGADEILD
Sími 569 1111 • Bréfasími 569 1110 • Netfang: augl@mbl.is