Morgunblaðið - 16.07.2000, Blaðsíða 32

32 SUNNUDAGUR 16. JÚLÍ 2000
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
t
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og bróðir,
ÞRÖSTUR PÉTURSSON,
Furugerði 15,
Reykjavík,
lést af slysförum fimmtudaginn 13. júlí.
Drífa Björg Marinósdóttir,
Guðrún Margrét Þrastardóttir,
Halldór Pétur Þrastarson,
Anna Kaja Þrastardóttir,
ívar Örn Þrastarson,
Þröstur Már Þrastarson,
Ægir Pétursson,
Margrét Pálsdóttir,
Edwin Karl Benediktsson,
Unnur María Þorbergsdóttir,
Brynhiidur Pétursdóttir,
og afastelpurnar Eva Björk, Andrea Diljá,
Sunneva, Sara, Heiða Rut, Halldóra Líf og Karftas Björg.
t
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
MARÍA BJÖRNSSON,
fædd Seuring,
lést á Hrafnistu i Hafnarfirði þann 4. júlí.
Útför hennar fór fram frá Jósefskirkju
á Jófríðarstöðum þann 13. júlí sl.
Anton Viggó Björnsson,
Theresia Erna Viggósdóttir, Gísli Helgason,
Anna María Antonsdóttir, Linda Pettersen,
Ragnar Antonsson, Björn Antonsson,
Þórdís Gísladóttir, María Gísladóttir
og barnabarnabörn.
t
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
ANNA ÞORBJÖRG KRISTJÁNSDÓTTIR,
Skúlagötu 20,
sem lést fimmtudaginn 6. júlí, verður
jarðsungin frá Dómkirkjunni i Reykjavík
þriðjudaginn 18. júlí kl. 13.30.
Jón B. Stefánsson, Guðrún Sveinsdóttir,
Kristján Stefánsson, Steinunn Margrét Lárusdóttir,
Þorgrímur Stefánsson, Greta Sigurjónsdóttir,
Páll Stefánsson, Ingibjörg Haraldsdóttir,
Anna Ósvaldsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
GUÐMUNDUR GRÉTAR NORÐDAHL
Lautasmára 3,
Kópavogi,
lést þriðjudaginn 4. júlí.
Útförin hefur farið fram.
Þökkum auðsýnda samúð og hlýhug.
Lilja Svavarsdóttir Norðdahl,
Kristján Áskell Norðdahl, Elfa Björk Brynjólfsdóttir,
Linda Björk Norðdahl Andersen, Janik Andersen,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Ég vil þakka ykkur öllum, kæru vinir, sem
sýndu mér og fjölskyldu minni samúð og vinar-
hug vegna andláts og útfarar eiginkonu
minnar, móður okkar, tengdamóður og ömmu,
ÁSDÍSAR ÓLAFSDÓTTUR,
Gullsmára 7,
Kópavogi.
Ingimundur Guðmundsson,
Ólafur Valgarð Ingimundarson, Ingibjörg Andrea Magnúsdóttir,
Ingi Guðmar Ingimundarson, Unnur Kjartansdóttir,
Svandís Ingimundardóttir,
Arnar Freyr Ingimundarson, Valrún Valgeirsdóttir,
Bryndís Ingimundardóttir, Helgi Kristjónsson
og barnabörn.
ANDREA
G UÐMUNDSDÓTTIR
+ Andrea Guð-
mundsdóttir
fæddist á Berserkja-
hrauni í Heigafells-
sveit hinn 3. desem-
ber 1923. Hún lést á
Vífilsstöðum hinn 3.
júlí síðastliðinn og
fór útför hennar
fram frá Dómkirkj-
unni 13. júlí.
í guðsóttanum gef
þú mér að ganga í dag
svo líki þér.
Svona byrjuðu flest-
ir dagar á Asvallagötu
49 í minni bernsku. Það var alltaf
svo gott að vera hjá ömmu Dríu og
afa Kidda. Eg man glöggt eftir því
hversu notalegt það var að vakna við
kaffiilminn og lágt hvísl ömmu og
afa frá eldhúsinu. Þær stundir sem
ég var hjá þeim leið mér alltaf svo
vel, þau umluktu okkur bömin kær-
leik og veittu okkur öryggi og hlýju.
Manstu eftir öllum ferðunum okkar
til Sveinu systur? Við stoppuðum
alltaf fyrst í Eden í Hveragerði og
spiluðum á spilakassana, og alltaf
hafði afi farið í bankann og skipt í
margar 10 krónur. Svo fengum við ís
og töluðum við krákuna. Og ekki
mátti gleyma að flauta þegar við
keyrðum yfir brúna fyrir neðan hús-
ið hjá Sveinu systur. Eg minnist síð-
ast ferðarinnar austur, við Adda
Rúna í baksætinu, og eitthvað var afi
nú farinn að gleyma leiðinni og við
sögðum oft: „Þetta er ekki rétta leið-
in,“ en afi hélt nú það, hann hafði svo
oft keyrt þessa leið. Við enduðum nú
niðri við sjó og lofuðum að við mynd-
um alls ekki segja neinum frá þessu.
Um leið og við stigum inn úr dyrun-
um á Hamri sögðum við öllum að
sjálfsögðu frá þessu skellihlæjandi.
Ég hef alltaf dáðst
að þolinmæði þinni,
amma mín, því ég var
nú ekki auðveldasta
barnið í bænum, þvert
á móti, en alltaf leyfðir
þú mér að koma aftur.
Þau voru ekki fá skipt-
in sem ég hafði gert
eitthvað af mér og þú
sagðir: „Þú kemur ekki
næstu helgi, Kristín
Lilja,“ og þá skamm-
aðist ég mín voða mikið
og sagði: „Elsku
amma, ég skal vera
voða góð.“ Og þá fórst
þú að gráta og fannst þú hafa verið
svo vond við mig. Þú spurðir mig
einu sinni hvort ég myndi ekki eftir
öllum skiptunum sem þú rassskelltir
mig, og ég sagði eins og var það gæti
ekki verið að þú hefðir gert það og ef
svo væri hefði ég örugglega átt það
skilið.
Ég hef aldrei kynnst neinni mann-
eskju sem átti svo gott með að sýna
tilfinningar eins og þú, amma mín,
þú gast hlegið, grátið, blótað, allt á
sama augnabliki. Ég kallaði þig líka
ítölsku ömmuna mína, og þegar ég
ræddi um þig út á við þá vissu allir
hver þú varst. Stundum gerði ég þig
líka mjög leiða, sér í lagi þegar ég
hoppaði á húsgögnunum þínum og
þú fórst að gráta. Þá skammaðist ég
mín. Einu sinni þurftir þú að fara úr
rúminu þínu af því að við systkinin
deildum um það hvort okkar ætti að
liggja næst þér. Ég hef alltaf metið
það mikils hvað þú varst þolinmóð
og góð við mig, því ég var ekki alltaf
eins góð og ég hafði lofað. En alltaf
mátti ég koma aftur til þín, amma
mín, í litlu íbúðina á Ásvallagötu þar
sem alltaf var pláss fyrir einn til við-
bótar. Mikill gestagangur var hjá
MARIA SOLRUN
JÓHANNSDÓTTIR
+ María Sólrún Jóhannsdóttir
fæddist í Reykjavík 2. apríl
1943. Hún lést á Sjúkrahúsi Kefla-
víkur 4. júlí síðastliðinn og fór út-
för hennar fram frá Grindavíkur-
kirkju ll.júli.
Elsku Maja mín. Ég kynntist
þér ung og var hjá þér barnfóstra.
Við áttum mjög góðar stundir
saman. Þótt aldursmunurinn hafi
verið mikill þá skipti það ekki
máli. En, elsku vina, ætíð á ég fal-
legar og góðar minningar um þig.
Þú varst ávallt góður vinur. Ég á
eftir að sakna þess að heyra ekki,
sjá þig eða fá yndislegu jólakortin
frá þér.
Guð gefi manni þínum, börnum,
tengdabörnum, ömmu- og lang-
ömmubörnum þínum allan þann
styrk sem þau þurfa að fá.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
(V. Briem.)
Ástar- og vinarkveðja,
Linda Bragadóttir.
NIELS
SVANE
+ Niels K. Svane
fæddist í Reykja-
vik 17. maí 1918.
Hann lést á heimili
sínu 28. júní síðast-
liðinn og fór útför
hans fram frá Ás-
kirkju 11. júlí.
Það er undarlegt
hvað dauðinn kemur
manni alltaf á óvart og
maður er alltaf jafnilla
undir það búinn að fá
fregnir af láti vina. Svo
var einnig nú,þegar
mér var sagt andlát
Svane. Ég varð þeirrar gæfu aðnjót-
andi að fá að telja mig meðal vina
hans, en svo hefur verið síðan ég
kynntist Eiríki syni hans haustið
1965. Þá kom ég til Reykjavíkur ell-
efu ára sveitastrákur til að dvelja í
Reykjavík hjá ömmu minni á Háa-
leitisveginum einn vetur og hefur sá
vinskapur haldist allar götur síðan.
Það voru margar stundir sem við
strákamir eyddum
saman á heimili þeirra
Bergþóru og Svane á
Háaleitisveginum eða
verkstæðinu við Miklu-
brautina og síðar í
Skeifunni.
Þessir staðir urðu
um langt árabil nánast
mitt annað heimili og
fyrir það verð ég þakk-
látur allt til enda minna
daga.
Ég ætla mér ekki að
fara að rekja æviferil
Svane, til þess eru aðrir
betur fallnir, en mig
langar að minnast góðs vinar og
samferðarmanns sem ég varð þeirr-
ar gæfu aðnjótandi að fá að vera
samferða um skeið og kenndi mér
svo ótal margt á sinn hógværa og
hljóðláta hátt. Það hefur vafalaust
einhvem tíma tekið á þolinmæðina
að hafa okkur strákana baslandi út
og inn af verkstæðinu, fyrst bama-
brekin og ekki síður seinna þegar
þér því fólk var alltaf velkomið til
ykkar, þótt plássið væri ekki mikið,
en móttökurnar vora alltaf einlæg-
ar. Það era ekki margir sem hafa
svo stórt hjarta eins og þú, amma
mín. Þú gafst bernsku minni gleði og
lit. Ég tel að ég hafi verið svo heppin
að hafa fengið þig sem ömmu, betri
ömmu hefði engin geta fengið. Þú
fórst með okkur börnin í leikhúsið
og í ferðalög og varst óþreytandi að
taka okkur öll með þótt ekki væram
við alltaf góð og hlýðin. Þegar við
fórum saman til Svíþjóðar hafði ég
lofað mömmu minni að ég skyldi
koma heim með þér, en þegar leið að
heimferð gat ég fengið þig til að
hringja í mömmu svo ég fengi að
vera lengur. Skammirnar fékk ég
svo þegar heim var komið.
Þú vildir alltaf allt fyrir alla gera,
og öll fötin sem þú saumaðir handa
okkur systranum, engin var skilin út
undan. Manstu hvað þú sagðir; ef þú
ættir krónu fyrir hverja flík sem þú
saumaðir værir þú rík. En þú gafst
alltaf allt sem þú áttir, svo krónurn-
ar hefðu öragglega verið notaðar í
okkur börnin. Ég á eftir að sakna
þín mikið, en ég er mikið þakklát
þér, amma mín, fyrir að hafa fengið
að vera þitt barnabarn. Og ég vona
svo innilega að ég hafi gefið þér
gleði á móti.
Ég er ekki í aðstöðu til að koma og
kveðja þig, en sendi þér kveðju mína
í bréfi til þín. Ástarþakkir fyrir allt,
amma mín, ég veit að þú heldur
áfram að gefa gleði og umhyggju
hvar sem þú ert og hvert sem þú
ferð. Þú ert fallegasta manneskja
sem ég hef kynnst.
Ástarkveðjur,
Kristin Lilja, Danmörku.
Elsku amma. Það er skrítið að
vera staddur óralangt í burtu þegar
þú kveður þetta jarðneska líf. Það
verður líka skrítið að koma heim og
geta ekki farið til þín á Ásvallagöt-
una og fengið kaffi og kökur. Þangað
var alltaf gaman að koma. Þar var
alltaf líf og fjör. Þangað komu líka
margir gestir því það var svo gaman
að vera í kringum þig. Þú geislaðir
alltaf af lífsgleði og jákvæði sem þú
dreifðir allt í kringum þig. Þú hugs-
aðir alltaf svo vel um alla. Ég man til
dæmis vel þegar ég færði þér fisk í
frystikistuna og sagði við þig að
þetta væri handa ykkur afa. Nokkr-
um dögum seinna varstu búin að
gefa hann allan frá þér. Þú líka á
einhvem óskiljanlegan hátt frest-
aðir þínum veikindum til að hugsa
um afa. Þú hafðir svo góða sál. Þú
varst líka alltaf svo glæsileg, svo „el-
egant“ eins og þú varst vön að segja.
Elsku amma Dría, það vora for-
réttindi að fá að kynnast þér. Það er
huggun í sorginni að vita að þið afi
erað aftur saman og nú á stað þar
sem þið hljótið ríkulega umbun erf-
iðis þessa lífs.
Takk fyrir að hafa verið til.
Kristinn Andri Þrastarson.
bíldraslumar komu til sögunnar og
endalaust var verið að leita ráða,
gera við og basla við að halda gang-
andi görmum sem e.t.v. átti löngu að
vera búið að henda. En alltaf var
Svane reiðurbúinn að segja manni til
og leiðbeina og leyfa manni að ganga
inn og út af verkstæðinu hvernig
sem á stóð. Ég hef nú í seinni tíð oft
undrast það hvað hann umbar mig
og okkur strákana kunningja Eiríks.
Ekki era mér síður minnisstæðar
stundir sem við áttum saman á kaffi-
stofunni og tókum tal saman um
landsins gagn og nauðsynjar, þar sit-
ur margt eftir í minningunni sem
ekki gleymist.
En nú er þetta að baki og ekki
verður oftar sest niður með kaffi-
bolla og spjallað, ekki verður leitað
ráða þegar eitthvað brestur í bílnum
eða heldur komið við á Háaleitisveg-
inum því þeir staðir era löngu horfn-
ir en í minningum mínum verða þeir
mér kærir.
Svane minn kæri vinur, megir þú
fara í friði yfir landamærin miklu og
eiga þar náðuga daga. Þínum sem
eftir lifa, Bergþóra, Eiríki, Margréti,
Unu og Þorgeiri sendi ég mínar inni-
legustu samúðarkveðjur. Hafðu
þökk fyrir samfylgdina.
Þorgeir Ingvason.