Morgunblaðið - 01.09.2000, Síða 50

50 FÖSTUDAGUR 1. SEPTEMBER 2000
MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
ÞORUNN
ÁSGEIRSDÓTTIR
+ Þórunn Ásgeirs-
ddttir fæddist á
Ósi í Hrófbergs-
hreppi í Stranda-
sýslu 8. maí 1919.
Hún ldst á Sjúkra-
húsi Akraness 26.
ágúst síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Ásgeir Jdnsson
Búsk, sjdmaður, f.
14. október 1866 á
Þdrustöðum í Ön-
undarfirði, d. 13. maí
1922 og Guðmundína
Kristín Ingimundar-
ddttir, f. 12. febrúar
1892 í Hlíðarhúsum, N-Isafjarðar-
sýslu, d. 21. ágúst 1965. Þórunn
dlst upp lyá mdður sinni og stjúp-
fóður, Gísla Jdni Gíslasyni, f. 5.
desember 1901, d. 6. janúar 1962.
Bræður hennar sammæðra eru:
Olgeir, f. 21. mars 1930, Ólafur, f.
21. mars 1932 og Gísli Jdn, f. 26.
mars 1936. Systkini hennar sam-
feðra voru: Kristín Bjarney, f. 1.
september 1900, Guð-
rún Hallddra, f. 31.
maí 1902 og Páll Sig-
urjón, f. 29. júní 1907.
Þau eru öll látin.
Þórunn giftist 31.
desember 1940 Sam-
úel Jdni Guðmunds-
syni, sjdmanni, f. 11.
nóvember 1910 á
Dvergasteini í Álfta-
firði, d. 27. desember
1971 á Akranesi. Þau
hdfu búskap á Isafirði
en fluttu árið 1956 til
Akraness og bjd Þór-
unn þar til æviloka.
Börn þeirra eru: 1) Ásgeir, f. 31.
ágúst 1938, maki Hildigunnur
Engilbertsddttir, f. 10. janúar
1939, d. 15. mars 1999. Börn þeirra
eru Þdrunn, Einar, Hrönn og
Svandís. 2) Guðrún Friðgerður, f.
16. oktdber 1939, maki Haraldur
Sigurðsson, f. 8. janúar 1934, d. 22.
mars 1993. Synir þeirra eru Sig-
urður Guðni og Arni. Sambýlis-
maður Guðrúnar er Magnús Guð-
mundsson. 3) Guðmundína
Þdrunn, f. 30. nóvember 1940.
Dóttir hennar er Þdrunn Selma
Hrafnkelsddttir. 4) Samúel Þdr, f.
17. maí 1943, maki Ólöf G. Krist-
mundsddttir, f. 12. ágúst 1943.
Börn þeirra eru Ólafur Einar,
Berglind og Sigrún Jdna. 5) Reyn-
ir Már, f. 16. desember 1949, maki
Svanhvít Erla Einarsddttir, f. 29.
mars 1950. Börn þeirra eru Brynj-
dlfur Einar og Hrafnhildur Ásta.
6) Sigríður Karen, f. 31. júlí 1952,
maki Guðjdn Sdlmundsson, f. 9.
maí 1948. Börn þeirra eru Guðrún
Hjaltalín, Rannveig Björk, Karen
Ösp og Samúel Þdr. 7) Drengur, f.
31. júlí 1954, d. sama dag. Afkom-
endur Þdrunnar og Samúels eru
nú 55 talsins.
Þdrunn sinnti húsmdður- og
uppeldisstörfum meirihluta starf-
sævi sinnar en jafnframt heimilis-
störfum tdk hún að sér vélprjdn.
Einnig vann hún ýmis störf tengd
fiskvinnslu og niðurlagningu mat-
væla.
Síðastliðið ár bjd hún á Dvalar-
heimilinu Höfða á Akranesi.
Utfor Þdrunnar fer fram frá
Akraneskirkju í dag og hefst at-
höfnin kl. 14.
Nú er hún elsku Tóta amma farin
frá okkur, traustur þáttur í lífi okkar
er horfinn. Nú þegar söknuðurinn
-^sækir að okkur minnumst við heim-
sóknanna á Bárugötuna og við sjáum
ömmu fyrir okkur, þessa vinnusömu
konu, að nostra við blómin sín eða
önnum kafna við prjónavélina.
Amma var mikil prjónakona, hvort
sem var á vél eða í höndum og meðan
heilsa hennar entist nutu allir henn-
ar afkomendur og fleiri góðs af því,
og það er stór hópur. Samt var alltaf
tími til að spjalla og spauga við okk-
ur og það var fastur liður að amma
laumaðist inn í prjónaherbergi og
náði í gula sverðið sem hún hafði
geymt síðan við vorum lítil. Þessara
stunda minnumst við með þakklæti.
Þetta eru ljúfar minningar sem við
munum alltaf varðveita.
Hvíl þú í friði, elsku amma, og
hafðu þökk fyrir allt.
Hrafnhildur og Binni.
Elsku amma nú er komið að
kveðjustund.
Ekki grunaði okkur að síðast þeg-
ar við kvöddum þig yrði það okkar
hinsta kveðja.
Þó að við byggjum á Húsavík á
síðari árum reyndum við að komast í
heimsókn til þín eins oft og við gát-
um, og alltaf var gaman þegar þú
komst til okkar.
Þó að heilsu þinni hafi hrakað síð-
ustu árin þá varst þú alltaf ánægð,
þú gast ennþá gert þína handa-
vinnu.
Alltaf varst þú prjónandi, oft var
það prjónavélin á daginn og það
saumað saman eða prjónað á kvöld-
in. Enda voru það ekki fáar flíkurnar
sem við fengum frá þér og svo seinna
langömmubömin þín.
Þér var margt til lista lagt í sam-
bandi við handavinnu og þú skildir
eftir þig marga fallega hluti.
Margar eru minningarnar sem við
munum geyma í huga okkar.
Nú vitum við að Sammi afi hefur
tekið á móti þér eftir langan aðskiln-
að.
Margs ér að minnast,
margterhéraðþakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Farþúífriði,
friður Guðs þig biessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
GekkstþúmeðGuði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Elsku amma, sárt við eigum eftir
að sakna þín og líka litlu langömmu-
börnin þín sem mörg hver em svo
heppin að eiga eftir góðar minning-
ar.
Hafðu þökk fyrir allt og allt.
Blessuð sé minning ömmu.
Ólafur Einar, Berglind,
Sig^ún Jóna og fjölsk.,
Húsavík.
Tóta amma er dáin.Tóta amma er
uppi hjá Guði.
Bless Tóta amma.
Legg ég nú bæði líf og önd,
Ijúfi Jesús í þína hönd,
síðast þegar ég sofna fer,
sitji Guðs englar yfir mér.
(Hallgr.Pét.)
Haraldur Ari Ámason.
Elsku Tóta amma! Nú er sú stund
mnnin upp að leiðir okkar skilja. Nú
tekur þú þátt í nýju ævintýri og hitt-
ir fyrir aðra ástvini okkar sem taka á
móti þér fagnandi á meðan við hin
kveðjum þig með söknuði. Þær hafa
verið ansi margar, góðu stundirnar
sem við höfum átt saman. Sú síðasta
situr föst í minningunni um þig. Þá
komum við fjölskyldan í heimsókn til
þín á Höfða. Þar hittust þið Arnór
Tumi í fyrsta og síðasta skiptið. Þú
fræddir okkur um Arnór afa þinn og
sagðir okkur sögur að vestan. Eg vil
þakka þér fyrir stuðninginn þegar
þess var þörf og sömuleiðis þakka
þér fyrir að taka þátt í gleði okkar.
Vertu bless, amma mín, Guð
geymiþig.
I faðmi Qalla blárra,
þarfreyðiraldanköld.
I sölum hamra hárra,
á huldan góða völd.
Er lætur blysin blika,
um bládimm klettaskörð.
Og kvöldsins geislar kvika,
ogkyssaísafjörð.
(Guðm. Guðmundsson.)
Árni, Ester og börn.
Með þessum orðum vil ég kveðja
mikla sómakonu, Þórunni Ásgeirs-
dóttur. Hugurinn reikar nærri 50 ár
aftur í tímann til Isafjarðar, fyrst í
Smiðjugötu 4 og síðar í Tangagötu
17. Oft var líf og fjör á stóru heimili
en alltaf var rúm fyrir einn í viðbót,
hvort sem var í mat eða gistingu og
fyrir það þakka ég nú. Hún Tóta mín
var mikil prjónakona og voru það
ófáir bolirnir, klukkurnar og sokk-
amir sem komu frá henni, íyrst til
mín og síðar til bamanna minna. Allt
jafn listilega prjónað og frágengið.
Lækkarlífdagasól.
Löngerorðinmínferð.
Faukífarandaskjól,
feginn ég hvfldinni verð.
Guð minn, gefðu þinn frið,
gledduogblessaðuþá
semaðlögðu mérlið.
Ljósið kveiktu mér hjá.
(Herdís Andrésdóttir.)
Ég kveð þig, Tóta mín, með þínum
orðum: Vertu sæl ljúfan mín, við sjá-
umst síðar. Systkinunum öllum og
fjölskyldum þeirra flyt ég samúðar-
kveðjur frá fjölskyldu minni.
Guðbjörg M. Friðriksddttir.
+ Sigrún Jdnsddtt-
ir fæddist á
Hafrafelli 3. ndvem-
ber 1934. Hún lést á
Sjúkrahúsinu á Eg-
ilsstöðum 24. ágúst
sfðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
Jdn Ólafsson, f. 19.
ágfúst 1901, d. 24.
, febrúar 1971 og
Anna Runölfsddttir,
f. 8. mars 1909, d. 8.
oktöber 1983. Sig-
rún dlst upp á
Hafrafelli með syst-
ur sinni Guðlaugu
Erlu, f. 7. desember 1936. Henn-
ar maður er Ólafur Gunnarsson,
þau eru búsett í Kópavogi.
Þeirra böm eru: Arnheiður
Anna, gift Jdni Baldvini Pálssyni
og eiga þau tvö böra; Hafþór,
kvæntur Ásthildi Lóu Þdrsddtt-
ur og eiga þau tvo syni; Bjargey,
gift Mikael Smára Mikaelssyni.
Sigrún giftist Brynjölfi Berg-
steinssyni, f. 2. janúar 1928 frá
^ Ási í Fellum, hans foreldrar
voru Bergsteinn Brynjdlfsson, f.
16. desember 1891, d. 29. ágúst
1973 og Margrét Jónsdóttir, f. 9.
Andlát tengdamóður okkar hefur
haft langan og strangan aðdrag-
anda. Saman stóðu þau hjónin leng-
ur en stætt var. Hún náði að sjá
barnabarnabarnið sitt á viljastyrkn-
um einum. Óréttlátt segjum við, því
nú var loksins tími til að hún nyti
verka sinna að loknum skyldum
sem bornar voru möglunarlaust. í
«oánu sambýli á bóndabæ kynnist
fólk á annan hátt en í bæ. Lífsaf-
koman er sameiginlegri og sambúð-
in oft viðkvæmari. Hljóðlega var
okkur tengdabörnunum gefið rými
og tekið vel á móti okkur hvoru á
sínum tíma, svo og börnunum okk-
ar. Sigrún var ákveðin í að uppeldið
væri okkar mál en hún hafði þá
1
september 1894, d.
14. ágúst 1969.
Systkini Brynjdlfs
eru: Rdsa, Þor-
björn, Þorbjörg og
Jón.
Brynjólfur og
Sigrún hafa búið á
Hafrafelli frá 1956.
Þeirra börn eru: 1)
Margrét, f. 15.12.
1955, gift Gunnari
Smára Björgvins-
syni. Þeirra böra
eru: a) Brynjdlfur
Rúnar, b) Bergvin
Fannar, sambýlis-
kona hans er Snjölaug Svana
Þorsteinsddttir, þeirra sonur
Gunnar Darri, c) Rut Berglind,
d) Jdnfna Björt. 2) Jdn Rúnar,
verkamaður Fellabæ, f. 23.11.
1957. 3) Bergsteinn, f. 21.8.
1964, kvæntur Ónnu Heiðu Ósk-
arsddttur. Börn þeirra eru Emil
Atli, Óðinn Breki og Una Sól-
veig.
Utfdr Sigrúnar fer fram frá
Egilsstaðakirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 14. Jarðsett
verður í heimagrafreit á Hafra-
felli.
skoðun að nýta ætti hverja mínútu
til að kenna bömunum og þess nutu
bömin okkar. Um leið og hún vann
sín verk kenndi hún börnum okkar
vísur og sögur um hvernig áður var,
borða það sem á borðum var, lét þau
borða undir ævintýri, kenndi þeim
lestur, reikning og að spila, sem var
sameiginleg skemmtun hennar og
þeirra. Allt þetta gerðist án þess að
þau eða við eiginlega vissum. Allt í
einu gátu bömin lesið á skilti, og allt
í einu kunnu þau sagnir í bridge (og
þá komin fram úr okkur). Leti var
ekki leyft hugtak og sóun ekki held-
ur. Hún fór vel með og hafði list-
ræna hæfileika sem hefðu getað
fleytt henni langt hefði hún verið
ung í dag. Hún nýtti þá best við
saumavélina og saumaði á okkur og
börnin okkar allt sem þeim og okk-
ur datt í hug, frá leðurjökkum,
smókingum og sófasettum til
dúkkufata. Hún var óeigingjörn á
eigin tíma og fyrir það þökkum við
um leið og við vottum Brynjólfi
samúð okkar.
Tengdabörn.
Það haustar að þegar Sigrún
kveður þennan heim södd eftir stríð
við sjúkdóminn óvæga. Hugurinn
reikar 30 ár aftur í tímann. I ágúst-
rökkrinu riðu vinnumenn á Hafra-
felli út undir því yfirskini að þjálfa
þyrfti hrossin fyrir göngurnar. Þeir
áttu von á hlýjum móttökum við
langborðið í eldhúsinu, að reiðtúr
loknum. Á Hafrafelli var margt í
heimili yfir sumartímann. Húsið var
ekki stórt í fermetrum talið en
ávallt var nóg rými fyrir alla, við
langborðið var þéttsetið. Frú Sig-
rún sat ekki, heldur stóð við bekk-
innn og sá til þess að bera mat eða
kaffi í mannskapinn. Við langborðið
voru rædd landsins gagn og nauð-
synjar þ.m.t. pólitík og allir höfðu
skoðanir á málefnum líðandi stund-
ar, einnig við óharnaðir unglingarn-
ir. Við vorum allt í einu farnir að
taka afstöðu í landsmálunum. Sig-
rún hafði sína skoðun og fór ekki
dult með hana. Sveitin, byggðir
landsins og velferð þeirra voru
henni hjartans mál. Flutningar
fólks á mölina voru henni ekki að
skapi. Mörg voru handtökin í sveit-
inni en vinnan var fjölbreytt og nán-
ast alltaf skemmtileg. Jafnvel mjalt-
irnar voru skemmtilegar en þar
nutu eiginleikar Sigrúnar sér sem
best, natni við skepnurnar svo og
dugnaður og nákvæmni við vinnuna.
Og bókhneigð bóndakonan kunni að
segja sögur og vitna í vísur. Ungl-
ingnum af mölinni var dvölin á
Hafrafelli mikilvægt nesti fyrir lífið,
ekki síst sú grundvallarafstaða
Sigrúnar sem skilaði sér án þess að
hún segði það berum orðum - að
vinnan er dyggð. Efst í huga mínum
er þakklæti fyrir samfylgdina og
veganestið verðmæta.
Jón Steinar Jdnsson.
Fóstra mín góð.
Á kveðjustund leitar hugurinn
aftur í tímann - rösk 35 ár. Ellefu
ára polli er að fara í sveit í fyrsta
skipti. í Hafrafell til ykkar Binna.
Sennilega í fyrsta skipti sem hann
yfir höfuð fer að heiman til að dvelja
eina nótt hvað þá meira í burtu frá
pabba og mömmu. í minningunni
finnast engin merki um kvíða eða
heimþrá og næstu vor var þess beð-
ið með tilhlökkun að komast í sveit-
ina. Og þótt ekki væri langt heim
var ekki sóst í að eyða tímanum í
heimsóknir þangað og lengi mundir
þú þegar hann nennti ekki með ykk-
ur á 17. júní-hátíð á Egilsstaði,
harðneitaði að fara, kvaðst búa í
lýðfrjálsu landi og fór hvergi.
Þetta var á þeim árum þegar
hvorki sjónvarp né videó drápu tím-
ann og útvarpið var fyrst og fremst
til að taka veðrið og hlusta á fréttir,
en framhaldsleikrit og sögur flutu
með fyrir konur, börn og gamal-
menni. Því var ungum bókaormi
beitt miskunnarlaust á bókahillur
heimilisins og var húsfreyja ekki að
flokka bókmenntirnar eftir nútíma-
skilgreiningu; ástir og örlög greifa í
Mið-Evrópu, kósakka á steppum
Rússlands, afdalabænda í Noregi og
á íslandi - Bjarnargreifarnir, Dokt-
or Zívagó, Gróður jarðar, Dalalíf,
allt var þetta jafngott andlegt fóður
ungri sál. Ekki voru eilífðarmálin
heldur skilin útundan og lástu ekki
á skoðunum þínum á þeim og reynd-
ir að koma sauðþráum drengstaula í
skilning um einfaldleika og fegurð
lífsins fyrir handan, en hafðir þar
ekki erindi sem erfiði. En ekki
þurfti síður að hugsa um líkamlegar
þarfir vinnumannsins. Á þessum ár-
um þótti lágmark að hafa heita tví-
réttaða máltíð tvisvar á dag og svo
þurftirðu að kenna drengstaulanum
að borða það sem eldað var, „rusk-
era“ í hann fiskinn og jafnvel að
brytja í hann kjötið. Svo þurfti að
sjá til þess að hann þvæði sér sæmi-
lega, léti ekki „stóra hringinn"
nægja, heldur þvæði eyru og háls og
hendurnar upp fyrir úlnliði. Og
vafalaust hefurðu séð til þess að
hann skipti um föt stöku sinnum, en
því er hann löngu búinn að gleyma,
enda löngum flokkað slíkt undir
hreinasta óþarfa, sem menn láta þó
yfir sig ganga. Öllu þessu sinntir þú
með öðrum heimilisverkum og öðru
heimilisfólki. En útiverkunum
þurftir þú einnig að sinna og þar var
ykkar helsti samstarfsvettvangur
fjósið. Þú tókst við honum lágt sett-
um kúarektor sem varla gat haldið í
hala á kvígubjána og missti fjós-
hauginn langleiðina upp í Fjallsel,
en útskrifaðir fullgildan fjósamann
sem sveiflaði 40 lítra brúsa einn upp
í kerið og hlóð fjóshaugnum upp í
áður óþekktar hæðir. Þannig liðu
þessi sumur við leiki og störf, í
minningunni full af birtu og gleði. Á
fermingarári þótti við hæfi að senda
sveinstaulann í daglaunavinnu frek-
ar en í sveitina, hvað hann lét yfir
sig ganga, þó sárnauðugur. Hvert
tækifæri var notað til að fara í
Hafrafell og reynt að hjálpa til við
bústörfin. Alltaf var honum tekið
opnum örmum, alltaf var pláss við
eldhúsborðið fyrir hann og stundum
fylgisveina, þótt þröngt væri fyrir;
einn til tveir sumarstrákar og for-
eldrar þínir komnir í hornið. Stund-
um fékk hann líka að hreiðra um sig
í stofunni ef ferðir heim að kvöldi
féllu ekki. Og þegar hann að loknu
stúdentsprófi þurfti að ákveða hvað
hann ætlaði að verða þegar hann
yrði stór fékk hann að dvelja hálfan
vetur í Hafrafelli hjá ykkur Binna,
enda það góður staður til að taka
stórar ákvarðanir.
Með árunum fækkaði ferðum
mínum í Hafrafell og æ sjaldnar
varst þú heima þegar ég kom. Fyrst
olli því vinna þín utan heimilis, en
síðan langdvalir á sjúkrahúsum. En
þó að samverustundunum fækkaði
slitnaði sá þráður, sem þú hófst að
spinna milli okkar fyrir þrjátíu og
fimm árum, ekki fyrr en þú kvaddir
þennan heim eftir langa baráttu við
óvæginn sjúkdóm.
Ég vona að engum finnist á sig
hallað þótt ég kalli mig yfirheimilis-
draug á Hafrafelli. í krafti þeirrar
nafnbótar vil ég fyrir hönd allra
þeirra barna, sem þar dvöldu lengur
eða skemur undir þínum verndar-
væng, þakka samveruna, þolinmæði
þína og umburðarlyndi á hverju
sem gekk.
Óli Grétar Metúsalemsson.
SIGRUN
JÓNSDÓTTIR