Morgunblaðið - 01.09.2000, Qupperneq 54

Morgunblaðið - 01.09.2000, Qupperneq 54
54 FÖSTUDAGUR 1. SEPTEMBER 2000 MINNINGAR MORGUNBLAÐIÐ GUNNAR H. KRISTINSSON > + Gunnar H. Krist- insson, fyrrv. hitaveitustjóri, fæddist í Reykjavík 30. nóvember 1930. Hann lést á St. Jós- efsspítala í Hafnar- firði hinn 27. ágúst síðastliðinn. Hann var sonur Karólínu Á. Jósepsdóttur húsm., f. 26.11. 1903 á ísafirði, d. 14.3. 1984 og Kristins H. 'Kristjánssonar vöru- bifreiðarstjóra, f. 23.4. 1892 í Reykja- vík, d. 3.3. 1952 . Foreldrar Karó- línu voru Jósep, sjómaður á Isa- fírði, Sigmundssonar, Hagalíns- sonar, Jóhannessonar, í Kvíúm í Jökulfjörðum. Móðir Karólínu var Ásdís Sigríður Kristjánsdóttir. Foreldrar Kristins voru Krisfján, múrari og steinsmiður, Krisfjáns- sonar. Móðir Kristins var Ánna Sigríður Þorfmnsdóttir en hún var fyrri kona Kristjáns. Systkini Gunnars: Anna húsm., búsett í Danmörku, f. 17.7. 1924; Karólína Ágpústa, f. 13.10. 1946; Alfreð, leigubilsfjóri, f. 13.10. 1927, d. >■ 24.2. 1988; Krisfján Karl, sjómað- ur, f. 2.6. 1929, fórst með togaran- um Max Pemberton í janúar 1944; Jósep, bifreiðavirki, f. 3.8. 1932, Jónína (Stella), iðnverkakona, f. 30.10. 1934 og Þorfinnur Kristins- son, f. 19.2.1938, d. 21.4.1938. Hinn 30. nóvember 1952 kvænt- ist Gunnar Auðbjörgu Brynjólfs- dóttur, f. 1. nóvember 1929, d. 17. janúar 2000. Auðbjörg var kjör- dóttir Guðrúnar Jónsdóttur hús- móður, f. 2. september 1883, d. 6. desember 1955 og Brynjólfs Jóns Einarssonar sjómanns, síðar vakt- manns hjá Skeljungi í Skeijafirði, f. 17. september 1890, d. 6. október 1966. Móðir Auðbjarg- ar var Dagmar Frið- riksdóttir, f. 10. júlí 1910, d. 11. júní 1979. Faðir Auðbjargar var Bárður Lárusson sjó- maður, f. 7. maí 1902 en fórst 2. nóvember 1938 með bv. Ólafi. Gunnar og Auð- björg áttu níu börn og lifa átta: Synir Auð- bjargar og fóstursynir Gunnars eru: 1) Gunn- ar Ingi Birgisson, verkfr., alþingismað- ur og bæjarfulltrúi, f. 30.9.1947. Maki Vigdís Karlsdóttir og eiga þau tvær dætur og eitt barnabarn. Þau eru búsett í Kópa- vogi. 2) Þórarinn Sigurðsson kerf- isfræðingur, f. 26.4. 1950. Maki María Sif Sveinsdóttir og eiga þau þijá syni. Þau eru búsett í Hafnar- firði. Börn Gunnars og Auðbjargar: 3) Kristinn Halldór, stærðfr. og al- þingismaður, f. 19.8. 1952, í sam- búð með Elsu Friðfinnsdóttur hjúkrunarfr. Kristinn á fjögur börn af fyrra hjónabandi og eitt barnabarn. Elsa á eina dóttur. Þau búa í Reykjavík og Bolungarvík. 4) Sigrún Bryndís kennari, f. 7.9. 1954. Maki Iljörleifur Ingólfsson yfíreldvarnareftirlitsm. Þau eiga eitt barn. Sigrún átti áður tvö börn og Hjörleifur þijú börn. Þau búa í Keflavík. 5) Karl Ágúst físktæknir, f. 26.9. 1955. Maki Guðlaug Bern- ódusdóttir húsm. og eiga þau þijú börn. Þau búa í Bolungarvík. Karl á tvær dætur úr fyrri sambúð. 6) Guðrún Jóna hjúkrunarfr., f. 6.10. 1957. Hún á tvö börn. Hún er bú- sett í Vestmannaeyjum. 7) Katrín, kennari, f. 21.9.1959. Hún á fjögur börn og er búsett í Bolungarvík. 8) Óskírt meybam, f. 6.11. 1960, d. 7.11. 1960. 9) Hafsteinn Hörður líffr., f. 22.8. 1965. Hann á eina dóttur. Hann býr í Garðabæ. Gunn- ar og Auðbjörg ólu upp frá átta ára aldri dóttur Katrínar, Auð- björgu Brynju Bjarnadóttur, f. 31.10. 1978. Unnusti hennar er Bjarki V. Guðnason. Þau búa í Garðabæ. Gunnar ólst upp í stórum systk- inahóp, fyrst á Bergþórugötu, síð- ar á Litla-Háteigi. Um haustið 1948 var húsið að Litla-Háteigi flutt að Skipasundi 36. Gunnar lauk barnaskólaprófi frá Laugar- nesskóla og hóf síðan nám við gagnfræðadeild Menntaskólans í Reykjavík. Hann lauk þaðan stúd- entsprófi 1950 og stuttu seinna hóf hann nám í vélaverkfræði við Ed- inborgarháskóla. Hann lauk B.Sc.- prófi (Hons.) árið 1957. Hann starf- aði um skeið f Landssmiðjunni en 1958 hóf hann störf sem verkfræð- ingur hjá Hitaveitu Reykjavíkur þar sem hann starfaði óslitið í 40 ár. Hann varð yfirverkfræðingur árið 1968 og hitaveitustjóri 1988- 1998. Hann sat í stjóm Jarðborana ríkisins frá 1988-1999 og stjórn Sambands ísl. hitaveitna frá 1988. Hann átti einnig sæti í stjórn Gal- anta frá 1994 til 1999. Gunnar starfaði með skosk-íslenska félag- inu og sat um skeið í stjórn þess. Gunnar starfaði mikið með Ferðafélagi íslands og hlaut gull- merki félagsins fyrir störf sfn þar. Hann var einnig félagi í Oddfel- low-reglunni. Gunnar var stunda- kennari við verkfræðideild Há- skóla Islands um skeið og við Tækniskóla íslands. Á meðan á námi Gunnars stóð bjuggu þau hjón ásamt elstu börnum sínum í Skotlandi en komu heim á sumrin og bjuggu hjá móður Gunnars í Skipasundi 36. Þau fluttu sfðan að Drápuhlíð 4 í Reykjavík en haustið 1964 fluttu þau í hús sitt á Stekkj- arflöt 15 í Garðabæ þar sem þau bjuggu síðastliðin 36 ár. Utför Gunnars fer fram frá Frí- kirkjunni í Reykjavík í dag og hefst athöfnin klukkan 13.30. „Ég lffi, þér munuð lifa“, þessi orð blasa við mér daglega út um eldhús- gluggann heima í Eyjum og eru þessi orð Krists huggun harmi gegn, þar sem ég og fjölskylda mín höfum þurft að horfa á eftir foreldrum okkar með jafnstuttu millibili og raun ber vitni, En við vitum að aðskilnaður sem nú er orðinn, vaiir aðeins skamma stund því tíminn mun koma. Yfirleitt vekur fæðingin alltaf gleði og dauð- inn harmi og var það enginn leikur fyrir okkur systkinin að horfa á síð- “ástu daga föður okkar sem einkennd- ust af langri og erfiðri baráttu, þar sem hann sem öllu ræður virtist eiga í erfiðleikum með að ákveða stundina en stundin kom og var sannarlega líkn frá þraut fyrir þig, pabbi minn. Þó svo að lífið hafi leikið þig og mig grátt á stundum, þá höfum við notið þess dags er við áttum saman, en nú er komið kvöld hjá þér pabbi, degin- um er lokið og þú vaknar hjá mömmu á öðru tilverustigi. Eins og þú kennd- ir mér sjálfur þá hefur lífið þrjár meginstoðir, upphaf, framhald og endi, en sá sem öllu ræður, ákveður upphaf okkar og endi sem sagt fæð- ingar- og dánardægrin. Framhaldið er sá tími þar á milli sem við fáum í /fckkar hendur til að vinna sem best úr og því betur sem okkur tekst til því betur erum við undir þann stað búin sem við vöknum á að loknu dagsverki hér. Þar mun ég hitta þig og mömmu aftur, þegar dagsverki mínu lýkur. Þegar sá dagur kemur að við stönd- um skil gjörða okkar, munu margir öfunda þig af skykkju þinni, hve hvít hún er, auðvitað er enginn maður hér í heimi syndlaus en vinnudag þinn hér á jörð, endaðir þú með þeim hvít- klæddu og hreinu. Þú varst góður leiðbeinandi og það sem þú gafst mér í veganesti hefur reynst mér vel í lífinu og þú kenndir okkur systkinunum snemma að sjálf- stæði með ábyrgð væri gott að hafa í „nestisboxinu". Eitt sinn sagðir þú við mig; Mundu, Gunna mín, að lifa lffinu er eins og að líta í spegil, þú færð til baka, sem þú gefur. Óhreinindi og fals var eitthvað sem ekki var í þinni lífsbók en þú komst alltaf til dyranna eins og þú varst klæddur. Hreinskipti og heiðarleiki var stefna þín en fékkst því miður gagnstæða stefnu á móti, á stundum en þá varst þú fyrstur manna til að réttlæta gjörðir þess er fór þvert á stefnu þína. Sterk réttlætiskennd var mjög áberandi í persónu þinni og lffi. Ef hallað var á þig eða einhvem að ósekju var það leiðrétt, ef ekki strax þá í fyllingu tímans. Oft tók það lang- an tíma og sýndir þú ótrúlega þolin- mæði á meðan. Þú tókst slíkt afar nærri þér enda trúðir þú ekki að fólk gæti sýnt annað en þú sýndir sjálfur. Oftar en ekki reyndir þú að réttlæta gjörðir annarra og umburðarlyndi þitt var með ólíkindum á stundum. Þú treystir mönnum eins og þú ætl- aðist til að þeir treystu þér. Þú lagðir mikinn metnað í starf þitt sem átt hug þinn allan. Fljótlega eftir að þú hófst störf hjá hitaveit- unni kom það berlega í ljós og fram- sýni einkenndi hugsjónir þínar. Það vora ófáar stundirnar sem við áttum saman í Öskjuhlíðinni þar sem þú út- lýstir íyrir stelpuskottunni þinni hvernig þú sást fyrir þér útsýnispalla og veitingarekstur á gömlu tönkun- um, hugsjónin þín var sterk og trúm- ennska þín gagnvart fyrirtækinu með eindæmum. Nesjavallavirkjunin var barnið þitt og eru liðin um 35 ár síðan við fengum að deila þeirri hug- sjón með þér. Ég kveð þig með söknuði og þökk fyrir þau spor er þú leiddir mig á út í lífið og ekki er það þín sök hvernig mér hefur tekist til. Vona ég nú að þú hafir hitt mömmu og veit ég það að þið verðið hjá okkur þó svo að þið hafið horfið héðan. Ég enda þessi fá- tæklegu orð í bljúgri bæn og þakkar- gjörð til þín, pabbi minn. Ég og böm mín þig kveðjum hinstu kveðju héðan með þakklæti í huga, hjarta og sál en þú ert, hefur verið og munt verða fað- ir minn og afi bama minna að eilífu. Hvíl þú í friði, Þín dóttir, Guðrún Jóna. Elsku afi minn, það er margt sem mig langar að segja núna en einhvern veginn kem ég ekki orðum að því. Það er margt sem ég hefði viljað gera betur en það er lítið hægt að gera við því núna. Ég veit líka að þú hefðir ekki viljað að ég væri að grafla of mikið í fortíðinni, tímanum er betur varið í að gera nútíðina og framtíðina t Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur samúð og vinarhug við andlát og útför elskulegrar móður okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu, ÖNNU ÞORVALDSDÓTTUR, Guðrúnargötu 3, Reykjavík. Anna María Bragadóttir, Atli Bragason, Kristján Bragason, Bragi Bragason, Ingveldur Björk Bragadóttir, Viðar Bragi Þorsteinsson, Ólöf Leifsdóttir, Ásta Margrét Jóhannsdóttir, Guðmundur Jónsson, Kolbrún Anna Björnsdóttir, barnabörn og barnabarnabörn. betri. Ég á alltaf eftir að muna þegar þú kvaddir mig á spítalanum í sein- asta skiptið. Aldrei hefur nokkur manneskja sýnt mér þvílíka ástúð og hlýju, hvað þá kvatt mig svona vel. Krossinn minn, sem þú varst með þegar þú fórst, er nú orðin mín dýr- mætasta eign og ég ætla að varðveita hann vel. Mig langar til að kveðja þig með eftirfarandi ljóði eftir Stein Steinarr því mér varð hugsað svo mikið til þín þegar ég las það í íyrsta skiptið; Víst er þetta löng og erfið leið, og lífið stutt og margt, sem út af ber. En tigið gegnum tál og hverskyns neyð skín takmarkiö og bíður eftir þér. Hve oft þú hrasar, oft þig brestur mátt, hve undarlega er gott að sitja kyrr. Samt kemstu á fætur, réttir höfuð hátt, og hraðar þér af stað sem áður fyrr. Svo styttíst þessi ganga smátt og smátt, og seinast sbendurðu einn við luktar dyr. Takk fyrir allt, elsku afi. Ég á eftir að sakna þín. Þín Erla. Nú er hann afi okkar dáinn eftir stutta sjúkdómslegu. Þó að við finn- um til söknuðar getum við þó glaðst yfir því að veikindastríð hans var stutt og þjáningum hans er lokið. Einnig er ánægjulegt að hugsa til endurfundanna við hana ömmu okk- ar, það vora sjálfsagt fagnaðarfund- ir, en afi saknaði hennar mikið og breyttist eftir lát hennar. Hann var mikill og góður afi, alltaf þótti okkur og bömum okkar gott að sitja í fanginu á honum. Hann var ákaflega fróður um allt mögulegt og gaman var að hlusta á hann. Voram við oft stolt af því að eiga svo greind- an og vel gefinn afa sem átti sér hug- sjónir og lifði samkvæmt þeim. Eitt okkar var mjög stolt af því að hafa ljóð eftir hann í skólaljóðabókinni sinni. Okkur þótti ávallt gott að koma til afa og ömmu í sveitina, síðan á Miklu- brautina og svo Leifsgötuna. Alltaf var borið á borð eitthvað sem börn- um þykir gott að ógleymdri hlýjunni sem fylgdi. Þau áttu ætíð nóg af kök- um og öðra góðgæti og is í frystinum til að gleðja okkur bamabömin og síðan barnabamabörnin. Öll fengum við svefnpoka frá þeim í fermingar- gjöf og eiga sum okkar þá ennþá og halda mikið upp á. Gaman var að fylgjast með afa sinna bústörfunum í sveitinni. Ef- laust er það nauðsynlegt börnum að vera í sveit um einhvern tíma og sjá hvera mikla vinnu þarf að leggja af mörkum til þess að allt gangi upp. Margar góðar minningar úr sveit- inni, eiga þau okkar, sem vora í sveit á Kirkjubóli, svo sem leikur með leggi og skeljar, drullukökubúið úti í móa, Brekkubflsævintýrin, að ógleymdum dýrunum, sem haldið vai’ mikið uppá. Ailar áttu kýmar sín eig- in nöfn, þótt þær skiptu nokkrum tugum og eins var með kindurnar sem vora nokkur hundruð. Eins eigum við margar góðar minningar frá barnastúkustarfinu með afa og ömmu, s.s. bingó, félags- vist, ferðir í Galtalækjarskóg o.fl. Okkur sem búum erlendis þótti leitt að hafa ekki hitt hann áður en hann dó. Að leiðarlokum kveðjum við ást- kæran afa og langafa með þökkum fyrir allt. Blessuð sé minning hans._ Sigurlaug, Sævar, Ólöf, Sverrir, Jdhannes, Óskar og fjölskyldur. Kalliðerkomið, Kominernústundin, Vinaskilnaðar viðkvæm stund. Vinirnir kveðja, Vininnsinnlátna, Er sefur hér hinn síðsta blund. Margseraðminnast, Margt er hér að þakka. Guði sé lof fyrir liðna tíð. Margseraðminnast, Margseraðsakna, Guð þerri tregatárin stríð. (V. Briem.) Þegar ég sit hér á eins árs afmæli Kristins Breka og skrifa mínar hinstu línur til þín afi minn, þá verð ég að viðurkenna að ég hef ekki hug- mynd um hvað ég á að skrifa. Því þetta era aðstæður sem mig óraði ekki fyrir, fyrir ári síðan þegar Krist- inn Breki fæddist. Að þið amma vær- uð bæði farin frá okkur með sjö mán- aða millibili. Ég var að hugsa um það þegar ég sagði ykkur að við Haukur ættum von á bami, þá ykkar fyrsta langömmu- og afabarni. Viðbrögð ykkar, þá aðallega ömmu, vora svo- lítið fyndin. Því þú sast hinn rólegasti (eins og alltaf) og komst ekki að, á meðan amma fékk hálfgert áfall og fannst hún eldast um að minnsta kosti 20 ár. Því hún var of ung! Að verða 70 ára og með nokkuð mörg barnaböm á barneignaraldri. En það var mjög ánægjulegt að þú skyldir fá að njóta hans í þetta tæpa ár. Því þú hafðir svo gaman af honum og hvattir okkur Hauk fyrr í sumar til að koma oftar með hann, því það væri svo gaman að fylgjast_ með honum stækka og þroskast. Ég verð að trúa því að þið amma fylgist vel með hon- um á nýjum stað. Eftir að amma dó var svo gott að hafa þig, en samt var svo erfitt að geta ekkert gert til að hjálpa þér í sorg þinni, núna er ein- hvern veginn eins og maður hafi ekki neitt. Því nú er engin Stekkjarflöt með háværu röddinni og snöggu hreyfingunum hennar ömmu og lág- væra röddinni og rólega fasinu þínu. í dag er ég þakklát fyrir allar þær stundir sem við áttum saman á Þing- völlum undanfarin sumur og þær stundir sem við áttum saman í vetur og sumar. Ég veit að það er eigin- gimi af okkur að syrgja ykkur ömmu en við getum ekkert annað gert. Því nú breytist svo margt. En ég vona að við getum unnið okkur yfir það og staðið saman sem ein held. Það var það sem þú vildir. Þína síðustu daga var það þín hinsta ósk að fá að fara, ósk sem rættist aðfaranótt sunnudagsins. Ég get ekki annað en reynt að vera án- ægð fyrir þína hönd, þó svo að það sé nánast óbærilegt. Elsku afi minn, takk fyrir allt og ég vona að þú getir efnt það loforð sem þú gafst mér á banalegunni að koma með ömmu í afmælið á sunnu- daginn. Far þú í friði, FriðurGuðsþigblessi, Hafðu þökk fyrir allt og allt. GekkstþúmeðGuði, Guðþérnúfylgi, Hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt. (V. Briem) Þín Dagný. Elsku afi. Ég veit að þú kvelst ekki lengur. Amma hefrn- beðið eftir þér og farið með þig strax og tækifæri gafst til himnaríkis. Ég man eftir síð- asta kvöldinu okkar saman þegar verið var að laga baðherbergið í Stekkjarflötinni. Þá komstu til okkar og gistir hjá okkur í tvær nætur. Þú sast í sófanum og varst að horfa á fréttir þegar ég kom heim. Þú varst búinn að kaupa þér tvennar jogging- buxur og þú sýndir mér þær. Þú virt- ist verða mjög ánægður þetta kvöld þegar þú fréttir að við ætluðum öll að horfa á nýju James Bond myndina. Þú varst búinn að borða og varst bara með diet kókið fyrir framan þig til að súpa á öðra hverju yfir mynd- inni. Stundum sást smábros á and- litinu þegar einhver fyndin atriði birtust á skjánum. Eftir myndina fóram við með þér niður stigann í svefnherbergið og gerðum allt til þess að þér myndi líða vel, til dæmis fékkst þú að sofa í hjónarúminu. Við kysstum þig góða nótt og stuttu seinna varstu sofnaður. Þetta var skemmtilegasta kvöld sem ég hef upplifað með eina afa mínum sem ég hef átt um ævina. Mig langar að kveðja þig með þessum orðum úr uppáhaldsljóði þínu og ömmu: Ennþá brennur mér í muna meir en nokkum skyldi gruna Að þú gafst mér undir fótinn. Fyrir sunnan Fríkirkjuna fórum við á stefnumótin. En ég var bara, eins og gengur, ástfanginn og saklaus drengur. Með söknuði ég seinna fann að
Qupperneq 1
Qupperneq 2
Qupperneq 3
Qupperneq 4
Qupperneq 5
Qupperneq 6
Qupperneq 7
Qupperneq 8
Qupperneq 9
Qupperneq 10
Qupperneq 11
Qupperneq 12
Qupperneq 13
Qupperneq 14
Qupperneq 15
Qupperneq 16
Qupperneq 17
Qupperneq 18
Qupperneq 19
Qupperneq 20
Qupperneq 21
Qupperneq 22
Qupperneq 23
Qupperneq 24
Qupperneq 25
Qupperneq 26
Qupperneq 27
Qupperneq 28
Qupperneq 29
Qupperneq 30
Qupperneq 31
Qupperneq 32
Qupperneq 33
Qupperneq 34
Qupperneq 35
Qupperneq 36
Qupperneq 37
Qupperneq 38
Qupperneq 39
Qupperneq 40
Qupperneq 41
Qupperneq 42
Qupperneq 43
Qupperneq 44
Qupperneq 45
Qupperneq 46
Qupperneq 47
Qupperneq 48
Qupperneq 49
Qupperneq 50
Qupperneq 51
Qupperneq 52
Qupperneq 53
Qupperneq 54
Qupperneq 55
Qupperneq 56
Qupperneq 57
Qupperneq 58
Qupperneq 59
Qupperneq 60
Qupperneq 61
Qupperneq 62
Qupperneq 63
Qupperneq 64
Qupperneq 65
Qupperneq 66
Qupperneq 67
Qupperneq 68
Qupperneq 69
Qupperneq 70
Qupperneq 71
Qupperneq 72
Qupperneq 73
Qupperneq 74
Qupperneq 75
Qupperneq 76

x

Morgunblaðið

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.