Skírnir - 01.01.1843, Qupperneq 2

4
annarstabar í veröld, og ekki að eíus tendir nieiia
sje fjarska auðgir, lieldur og mikili þorri alþíSu
miklu betur meigaudi, enu i öfcrum ríkjinn, þá
eru þar þó margjir fátæklingar. AS vísn ber þess
a5 gjæta, að þar sem auSæfi eru mikil og vel-
gjengni so almeun, er aufcsætt, aS þeir sje kallaSir
fátækjir, er í öfcrum lönduin mundi ekki vera so
kallafcir, og þar a5 auk hlítur aS bera meír á
vesæld eínstakra manna í því ríkji, er allt ástand
þjóSariniiar liggur bert firir alinenníngs auguin,
enn annarstaSar, þar sem ekkji eru gjer&ar um
þaS jafnberar skjírslur. Euii allt firir þaS mun þó
fátækt eínstakra nianna meS Bretum sein stendur
vera meiri, enn hjá jafnsiðuSum j’jóðum á megiu-
landiuu. Kjenna menn ímsum orsökum fátækt
þessa. Segja surnir, aS hún sje einkum af því
sprottin, aS mefc Bretum tru so inargar þúsundir
mauna, er lifa eingöngu á handiSnum, og búa til
flrir daglaun smífcar Jiær og vefnaS, er Bretar selja
um allan lieim. Nú þegar verzlánin teppist á eín-
hvurn liátt, og varningur þessi gjengur ekkji út,
hljóti handifcnamenn þessir aS komast i volæði og
vesaldóm. ASrir kjenna þaS öSru, og rná vera
aS mart teígi til þess í senn; enn eín inun þó
vera aðalrótin. þjófcfrelsi Breta helir aS söniiu
gjert þá aS voldugustu jijófc og auSgustu í heimi;
enn, eptir því sem enii er komiS, tekur ekki öll
þjóSin fullan þátt í frelsinu, þar sem kjörgjengji
og kosningarrjettur eru eínskorSuS viS auSæfin,
enu lendir menn eíga þíngsetu kosningarlaust í
efri málstofu þeírra. Er því ekki örvænt, þótt
sum lögiu verSi nokkuS hliðdræg ríkjismönuunuin j