Skírnir - 01.01.1843, Qupperneq 57

59
dönsk tunga; enn firir [>ví aí stjórn landsins Iiefir
á hinum síðnstu öldum verið |>jóðversk og em-
bættismenn bjóðverskjir, enn landib verið í nánu
sambandi við Holsetuland, sem er [ijóðverskt land,
[>á hetir [ýóðversk tunga rutt sjer til rínns í land-
inu, so að nú eru þeír lítið fleíri er mæla dönsku,
enn hinir er mæla [>jóbverskn, og mest almúgji.
A meðal hinna [ijóðversku manna í Sljesvík og
á Ilolsetulandi eru margjir menn , sem reína vilja
til að gjöra bæði löndin að eínu ríkji þjóðversku,
_og koma [>ví í bandafjelag j)jóðverja, og vilja [)eír
sem mest má kjefja niður danskt [ijóðerni í Sljes-
vík. Vegna þess að flest allir landir menu á Suð-
urjótlandi, og allur þorri ríkra kaupstaðamanna og
embættismauna, eru úr þessum flokkji , [)á varð
eínnig hávaðinn af fulltrúunum í Heíðabæ úr
honum, og var því töiuð þjóðverska á þingjinu,
enn hvurgji er í lögura til tekjið, á livafca mál þar
skuli mæla. Eínn dag stóð npp kaupmaðnr nokkur
að nafni Pjetur Hjörtur Lorentzen, vitur maður
og vel að sjer, og tók að mæla á danska tungu;
hjelt hann því fram nokkra hríð, að hann mælti
ætífc á dönsku, enn forseti vildi ekkji láta bóka
þafc er liann sagði, enda þóttust og skrifararnir
ekkji kunna ei'tt orð i' dönsku. Konungsfulltrúinn
vildi ekkji lieldur aðstoða Lorentzen, og sagfcist
ekkji kunna döusku, og er þó formaður f því
stjórnarráði, sem sett er ifir Sljesvík og Holsetn-
land. Af þessu vard hávaði mikjill á þingjinu, og
liótaði forseti Lorentzen, að hann mundi verða
rekjinn úr þingstofunni, ef hnnu talaði lengur
dönsku. Við þetta urðu ineun uppvægir um alla