Skírnir - 01.12.1909, Qupperneq 47

Kvenréttindahreyfingin i Ameriku.
335-
gefið nauðungarfrelsi, þyrftu pólitísku réttindin til að verja
sig gegn ofbeldi hvítra manna. Annars væru þeir ver
komnir, en meðan þeir hefðu verið í löglegri ánauð. Þær.
ættu að sýna ósérplægni, því að hvort sem væri, þá væri
nú ókleift að fá pólitiskan kosningarrétt kvenna samþykt-
an. Það spilti að eins fyrir þrælunum, en bætti þeirra
eigin hag ekki. Eftir 20 ár yrði stjórnarskráin aftur
tekin til breytinga. Þ á kæmi tími kvennanna. Ymsir
frægir menn fylgdu þessu fram, og Mrs. Stanton var að
því komin að láta undan og verða við áskorun þeirra að
vinna að þessu með þeim við næstu kosningar. En Susan
Anthony varð stórreið, og sagðist fyr skyldi höggva
sína hægri hendi af, en hún færi að vinna að atkvæðisrétti
þrælanna einna, án þess að atkvæðisréttur kvenna fylgdi
með. Og með stefnufestu sinni og þreki tókst henni að
fá Mrs. Stanton aftur á sitt mál.
Ýmsir merkir menn fylgdu konunum að málum, og
álitu eins og þær, að kynlegt væri að veita ómentuðum
þrælaskríl pólitísk réttindi á undan landsins eigin dætrum,
sem nú á síðustu tímum hefðu með ráðum og dáð tekið
þátt í öllum áhugamálum þjóðarinnar, og staðið framar-
lega við hlið karlmannanna í frelsisbaráttunni fyrir þræl-
unum. Konurnar og fylgismenn þeirra álitu, að ef hvoru-
tveggju félögin tækju höndum saman, mundu þau vinna
pólitiskan atkvæðisrétt handa hvorumtveggju, konum
og svertingjum. Aðrir telja mjög ólíklegt, að þessi flokk-
ur hefði haft svo mikið fylgi, að bæði þessi stórmál hefðu
unnist í það sinn. Sumir helztu menn af svertingja og
kynblendingaflokknum sögðust heldur vilja bíða eftir
kosningarréttinum, í þakklætisskyni við konurnar, en fá
hann með því móti að þær væru strikaðar út. Mrs. Stan-
ton kvaðst vilja almennan kosningarrétt. En yrði ein-
hver stétt manna að bíða, þá vildi hún, að það væri þeir
fáfróðustu.
Á aðalfundi kvenréttindafélagsins var samþykt áskorun
til þingsins um að veita ö 11 u m, konum sem körlum,
kosningarrétt.