Skírnir - 01.12.1909, Blaðsíða 52

340
Kvenréttindahreyfingin i Ameriku.
leika til að vera kjósendur. En til þess að þær fengju
rétt til að nota þá hæfileika þyrfti sérstök lög.
Ýmsar mismunandi skoðanir komu í ljós hjá dómurun-
um við þessi málaferli. Sumstaðar var það dómur þeirra,
að konur hefðu jafnan verið borgarar. En kosningarrétt-
ur þyrfti ekki að vera því samfara. Hvert ríki réð'i því,
hverjir væru kosningarbærir.
Mesta athygli vöktu málaferli Súsönnu B. Anthony.
Hún lét setja sig á kjörskrána. I Rochester fóru um 50
konur að hennar dæmi, og létu setja sig á kjörskrárnar,
þar sem þær áttu heima. En blöðin tóku þessu svo óstint,
að kjörstjórarnir urðu smeykir og strikuðu þær út, nema
í kjördæmi því, þar sem S. Anthony átti heima; þar leyfði
kjörstjórnin henni og 14 öðrum konum að kjósa. Þá lét
hæstiréttur Bandaríkjanna höfða mál á móti henni og
þessum 14 fyrir það að þær hefðu »með vilja og vitund
kosið án þess að hafa rétt til þess«. Sömuleiðis var kjör-
stjórunum stefnt fyrir Bandaríkjadómstólinn í Rochester
i maí 1873.
En S. Anthony var ekki af baki dottin. Þann 6
mánaða frest, sem hún hafði, notaði hún til fundarhalda
og fyrirlestra í sýslunni þar sem málið átti að takast fyrir,
til þess að sanna að konur hefðu eftir stjórnarskránni
kosningarrétt. Blöðin tóku þessu illa, og kölluðu það
ólöglega málsvörn. Sækjandinn hótaði henni, að ef hún
hætti ekki að reyna að hafa áhrif á kviðdóminn, þá
skyldi málið verða tekið fyrir seinna í annari sýslu. Hún
sagðist þá fara eins að þar. Þetta var gert. Málinu var
frestað, og því stefnt til dómstólsins í Ontariosýslu eftir
22 daga. Þá notaði hún til að ferðast þar um. Sjálf
hélt hún þar 21 fund, og þar sem hún gat ekki verið sjálf,
fekk hún aðrar konur sér til aðstoðar. Afleiðingin var, að
rétturinn varð ekki haldinn þar heldur. Þá var kviðdóm-
inum slept. Dómurinn hélt því fram, að sakargiftirnar
væru svo ljósar, að þær þyrftu ekki rannsóknar við. Hér
væri aðeins um skilning á lögunum að ræða, og það væri
verk dómaranna einna. Síðan dæmdi hann S. Anthony