Skírnir - 01.12.1909, Qupperneq 50

338
Kvenréttindahreyfingin i Ameríku.
skyldi ekki taka til greina, af því að hún væri ástæðulaus,
og heyrði líka fremur undir dómstólana.
Minnihluti nefndarinnar áleit hana hafa rétt að mælaT
Því skoraði kvenréttindafélagið á allar A.meríkukonur að
láta setja sig á kjörskrár og kjósa eftir 14. gr. stjórnar-
skrárinnar, sömuleiðis að neita að greiða skatt, meðan
þær hefðu ekki kosningarrétt Áskorun til þingsins með
80,000, undirskriftum kvenna, var lesin upp i neðri mál-
stofunni 1872. Og um sömu mundir fengu þær Mrs. Stanton,
S. Antony og Mrs. Becker Hooker að tala máli sínu fyrir
lögfræðisnefndinni.
í 14. gr. segir: »Allar persónur fæddar eða heim-
ilisfastar um tiltekinn tíma í Bandaríkjunum, sem búa
undir lögum þeirra, eru borgarar Bandaríkjanna, og í þvi
riki, sem þeir eiga heirna- í.« Hér er spurningin: Hvað
er borgari? Um þetta reis deilan milli kvenna og karl-
manna í ýmsum ríkjum í einu. Sömuleiðis kröfðust kon-
ur að fá að flytja mál fyrir rétti eftir 14. gr. Ein kona,
Mrs.Mansfield í Iowa hafði 1869 fengið málaflutningsleyfi,
en víða var konum bannað það, þótt þær hefðu staðist
þau próf, sem þar til lieyrðu. Kona ein i Chicago, M.
Bradwell, tók þetta próf 1870, og sótti svo um málfærslu-
leyfi í Illinois, en var neitað um það. Mrs. Bradwell skaut
máli sína til hæstaréttar, sem í sambandi við dómstólana
í New York og Illinois dæmdi málfærsluréttinn ekki heyra
til 14. grein, en að hvert ríki gæti veitt hann hverjum
sem það vildi. Hæstiréttur ætti þar ekkert um að fjaJla.
Eftir þetta fengu konur víða leyfi til að flytja mál. Loks
fekk kona ein, Mrs. Belva Loockwoöd, leyfi til að flytja
mál fyrir hæstarétti 1879, eftir að henni hafði verið neit-
að um það oftsinnis, vegna þess að engin lagavenja var
fyrir því. Þó fekk hún málið lagt fyrir Congressinn og
sérstök lög samþykt 1879 eftir að þau höfðu oftlega verið
áður feld þar, um »að enginn skyldi vegna kynferðisins
útilokast frá að flytja mál við nokkurn dómstól i Banda-
ríkjunum«.