Skírnir - 01.12.1909, Qupperneq 69

A5 verða úti.
357
Flestir munu þekkja af eigin reynslu að þeir eru misjafn-
lega vel upp lagðir til að hugsa. Vér erum stundum vak-
andi og eins og við öllu búnir, en stundum erum vér
sljóir og illa fyrir kallaðir og gjörum margt með lítilli
athygli og eins og í leiðslu. Þetta getur hins vegar staf
að af missvefni, óreglulegri meltingu o. s. frv.
Það er ætlun mín að svona fari mörgum, sem — svo
að segja — ana út í opinn dauða, þeir eru illa fyrirkall-
aðir og ekki eins gaumgæfnir og þeir eiga að sér.
öll forlagatrú er mesta hjátrú, sem á að þaggast nið-
ur af öllum skynsömum mönnum, því að hún er þröskuldur
í vegi ýmissa framfara, og gjörir fólk heimskara en það
er að upplagi. Vér verðum að treysta heilbrigðri skyn-
semi framar öllu öðru í þessum heimi, og trúa því, að
með henni komumst vér til þekkingar á öllum sannleika,
og út úr öllum hættum sem yfir vofa.
Hvernig verður kornið í veg fyrir
að menn verði úti ?
Eins og kunnugt er hefir á síðasta mannsaldri verið
gert talsvert af hendi hins opinbera til að koma i veg
fyrir að menn villist og verði úti. Fjallvegutn hefir fjölg-
að, vegir yfirleitt batnað, vörður hlaðnar á lieiðum og sælu-
hús reist á stöku stöðum, þar sem þeirra var brýnust þörf.
Sæluhúsin hafa sérstaklega komið að góðum notum og má
til þess nefna ekki sízt sæiuhúsið, sem Thomsen konsúll
af rausn mikilli lét byggja á Skeiðarársandi. Sjaldan hefir
betur komið í Ijós, hvilíkt gagn getur stafað af sæluhúsum
og ætti það að vera upphvatning til alþingis og sveita-
stjórna að auka enn tölu sæluhúsa á heiðurn og öræfuin.
Hér skal ekki farið frekari orðum um þetta, því um það
hefir oft verið rætt og ritað, enda töluverðu til leiðar komið,
heldur skulutn vér íhuga hvaða varúð og fyrirhyggju hver
einstaklingur þarf að hafa í ferðalögum að vetrarlagi.
«Hver er sinnar hamingju smiður«, segir máltækið.
Það er að mikiu leyti hverjum manniísjálfs vald sett, að
koma í veg fyrir að honum hlekkist á í stórhríð.