Skírnir - 01.12.1909, Blaðsíða 85

Erlend tíðindi.
373
Sköninm eftir þetta gerðu flotaforingjar nokkrir beina upp-
reistn. Fyrir þeim var undirforingi nokkur, ungur að aldri, er
T/baldos hót, fullhugi mikill og hinn mesti ofsamaður. Þóttust
þeir ráða oflitlu móts við landherinn. Vildi Tybaldos því ólmur
komast til meiri valda og lézt mundu umbæta flotann, en þessu
tóku landherforingjar þverlega og ráku Tybaldos úr hernum. Hann
hafði vald yfir tveim tundursnekkjum og nær 300 hermönnum og
réðst með liði þessu að vopnabúri ríkisins. Var þar harður
bardagi eu ekki langur, því að eftir þriðjung stuudar var
önnur snekkjati komin á grynnitig, en hitt flúin til lands.
Komst Tybaldos undan á flótta upp til fjalla nteð fáa menn.
Flestir votu handteknir og fáeinir fóllu. T/baldos náðist nokkr-
um dögum stðar, og var hann dæmdur til dauða. — Síðan
hefir fátt frézt frá Grikkjum, er tíðindum sæti, enda gæta herfor-
ingjar þess stranglega, að ekki só annað stmað til annara landa
en þeim líkar. Stórveldiu hamla ófriði og styðja konung á stóli,
en sagt er að hann yrði sjálfur guðsfegitni að losua úr þeitri prísund.
Rússland Þar hafa helztu tíðinditi verið : heimsóknarferðir
keisara til ymsra þjóðhöfðingja í álfunni, svo sem til Englakonungs,
Itah'ukouungs og Frakkaforseta. Um árangur fararinnar vita menn
lítið, en kurteisar viðtökur fókk hann hjá stallbræðrum sínum, en
sjálfar þjóðirnar mótmæltu flestar, að við honum væri tekið. Kom
svo langt hjá Bretum, að stór mótmælafundur var haldinn og
skorað á stjórniua á þingi, að hleypa honum ekki á land,
og var engu líkara, en hann færi huldu höfði þegar hann
kom. Konungur tók á móti hounm á eyjunni Wight, og
haldið leyndu hvar hann stigi á land. Múgur og margmenui var
haft alstaðar til að gæta hans, og var afarkostnaðarsamt, bæði fyr-
ir keisarann og þá sem hatin heimsótti. Eins var það í öllum
lönduuum, að menn sárkviðu því, að verða að taka á móti honum,
höfðu eius og hitasótt méðan hann stóð við, og urðu guðslifandi
fegnir þegar hanu var farinn, og fóru ekkert leynt með það. —
Svíakouutig heimsótti hann og, eu við Þyzkalandskeisara mælti hann
sér niót við Finnasker. Svona var nú þetta í hinum löudunum,
eu heima fyrir getur hann aldrei verið óhultur um sig og sína,
og er jafuvel sagt, að drotning hans só orðiu veikluð á geðsmun-
um af bræðslu um sig og þá feðgana, manu sinu og son.