Ný félagsrit - 01.01.1846, Síða 115

i;m bi.adleysi oo 1‘Osileysi a islandi. 115
It-iba, en vér láluiu diagast, þegar vér ekki höftini
vit á a& stoíia hennar gcíSa vibleitni og leggjast á
eitt nieb henni í þvi, sein vel niá fara, og ekki heldur
kunnuiii ab fylgja frani máli voru og færa henui
heini sanninn, þegar henni ferst niibur ab, en látiiin
hana þarámóti fara fram réttu og raiingn, eptir því
sein henni kann ab lika, og eptir því seui hún er
réttlát til; er þab nú þegar svo stendur á, sein fyrir
oss, er eigmn útlenda stjórn, ókunnuga landinu og
þjóbinni. þab er lángur tíini, sem Islendíngar hafa
látib berast, eins og fyrir vindi, og ekki tekib í
neinn taum ; hafi stjórnin látib eitthvab gott í té, þá
hafa þeir tekib vib því, hafi hún bobib þeim mis-
jafnt, þá hafa þeir og tekib vib því, þagab vib
hvorutveggja og látib hana fara sínu frain; þannig
hefir stjórnin komib öllu fram vib þá, en þeir engu
vib stjórnina; orsökin var sú, ab þeir hafa þagab, og
annabhvort ekki hirt eba ekki treyst sér til at segja
vilja sinn, og færa ástæbur fyrir honum, viljinn svaf,
af því hann var ekki vakinn og honum beitt til
framkvæmda, en til þess þurftu hugmyndir og orb,
og enn er vib því búib, ab því sama fari fram, ef
þögnin fær ab ríkja og vér ekki höldum úti blabi til
ab fræba menn og vekja.
Blab skal og vekja þjóbernis-tilfinninguna, en
þjóberni innibindur þetta tvennt: þjóblíf og þjóbvilja ;
þjóblíf er þab, ab liver þjöb hugsar og talar á þjób-
legan hátt, hugsar og talar nokkub frábreytt ebli
annara þjóba, en saiukvæmt ebii sjálfrar sin; en
þjóbvilji er þab, ab þjóbin girnist og gjörir þab sem
henni er eblilegt. þjóbernib verbur nú bæbi lífgab
og vakib, og lika deyft og deydt; hitt á ab gjöra, en
8*