Höldur - 01.01.1861, Síða 19

á upphað íiHageins í'yr en sammngsdaguriim
er um gárð genginn.
Vjer skulum ekki gleyma þ?í, sem vjer
vitum um Jseíta mdl, og engu vantreysta að
ósekju, en glápum samt ekki um of á þetfa
eitt, því á meðan er hæít við að vjer gjörutn alit
ofiítið annað cn biðja og bíða, ýmist þolin-
móðir eða óþolinmóðir, eptir bænheyrslu. Gæt-
um heldur að, hvað vjer munum geta sjálfir, ef
vjer viljum vel, og einkum hvort oss gæti tekizt
að leggja á oss ný útgjöld til nýrra nauðsynja
á þann Iiátt, sein að oss gæti orðið einna ó-
tiifinnanlegastur; því það stendur ekki á sama
hvernig og hvar menn bera byrði sína, þó hún
sje joín eptir scm áður að fjórðungaíali.
Oss heíir aliopt verið brugðið um það ís-
Irndingum, hversu miklu ije vjer eyddum fyr-
ir munaðarvörur þær, er vjer hefðum til sæl-
Iffis og óhófs eins. Það mun bágt satt mál
að verja, að fáar þjóðir eyði á þann hátt meiru
on vjer samkvæmt efnahag og ásíæðum öllum,
og vjer viljum vera manna fúsastir að játa því,
að slíkt væru heiðarleg hyggindi, ef að þjóð
vor gæti verið samtaka í því að spara sjer
munaö þenna, og verja sfðan slíku fje til um-
bótar Iandssfjórn vorri og til framfærslu nýjum