Höldur - 01.01.1861, Qupperneq 82

84
aldrei hafa sjeð cða notað sloða síntía ávfsnn
um hvernig liann er ti! búinn og við haföur.
Maður velur nokkrar langar og beinar skóg-
•viðar hríslur, sem svarar hálfri kesíklif; ]nor
k'ggur maður í röð scni þjettast liverja við
aðra þannig, að rótarendarnir snúa allir að
manni en limið frá manni; síönn tekur maður
spítu hjerumbil 2 álnir á lengd og svo sieika
að ekki broíni, þó hesti sje beití fyrir slóðann,
og bindur með ólum alla rótarendana sem þjcít-
ast ofan á hana; liggur þannig þessi slá nin
þvert undir þeim enda slóðans, sem að manni
veit. en aðra þverslána bindur maður ofan á
liann miðjan og fitjar hrfslurnar svo fast að
lienni raeð ólum að ekki ganga til. 8vo rr
bcitt einuin eða tveimur hestum fyrir slóðann,
eptir sem þurfa þykir, og á hann borið grjét
svo hann verði hæfilega þungur; síðan er geng-
ið á endilangá reinina og slóðanum ekið epíir
lienni fram og aptur þangað til hún er orðin
hæSlega smatt mulin ; er þá breitt úr reininni
með kláium og binu smærsta af áburðinuai nú-
ið efan í rótina, en liið stærra rakað í röst,
sem cr slóðadregin á ný með sama hætli og
áður; er þessu haldið áfrarn þangað íil ekki
er eptir af reinimii nema stærsta hratið, aem