Höldur - 01.01.1861, Síða 83

85
þá er lálið liggja þangað til það niýkist og
dignar af regni eður annari vætu; er þá af
nvju gengiö á þaö með klárum og núið scm
bezt verður ofan í rótina. Þessi aðferð hefir
það við sig, auk verkasparnaðarins, að hið
mesta af áburðinum gengur ofan f rótina, enda
er hálfu íljctlegra að hreinsa það tún sem er
slóðadregið en hitt sem á er unnið með klár-
uni og barefium. Reynslan mun og sanna það,
að þau tún scm iðuglega eru slóðadregin verða
að inun grassælli en hin, sem á er unnið með
öðrum haitti.
En verði nú slóða ekki við komið, svo mað-
ur sje neyddur til að vinna á túninu með klár-
uui og bareflum, þá skal að vfsu eins og áð-
ui\ cr íram íekið, byija það svo snemma sein
hægt er; cn betra ætla jeg samt, að geyma
áburðinn barinn í hrúgum þangað til væta sjest
fyrir og jafnvel þangað til tún fara að grænka,
ausa þá heldur allt túnið í einu; því sje það
aiisið of snemina eða í miklum þurrkum, verða
hálfu minni not af áburðinum en ella mundi.
Jafnframt því sem unnið er á túnum, þarf
að hreinsa Iieytójitir, liirða og þurrka allar
ickjur og hcyleifar; einnig þurika torf sem
getur veiið hentasta efni í nærþök og veggja-