Höldur - 01.01.1861, Síða 99

101
obiilegu lykt og bragði, mun það vera skepn-
unni iioliast og notabezt. Þó er eltingarhey
jwssu undan skilið, því eigi sauðfje að fóðr-
ast vel á elting, verður hoilast að taka hana
linjmrra, svo að hitni í henni og hún nái að
mýkjast upp aptur; er því vissara að hafa
eltiiíg íetíð sjer í hlöðu eða heyi. En sje nú
eiting græn og óbliknuð, skal varast að gefa
hana iötnburn framan af vetri eða ám á vor-
<lag, því í hvorutveggju tiifeliinu getur hún
verið irættuleg vegna sóíta og hlessings.
7. þar sem tún eru töðugóð mun torvelt
að þurrka svo föðu, að ekki ylni í henni, enda
virðist svo setn kýr fóðrist einatt betur á biikn-
itðri töðu en grænni; græn taða veldur opt ó-
áti í kúm eg Jieiri kvillum. íhið ætlajeg sje
ireiliaráð, sem sumir Iiafa, að sá salti í töð-
una um leið og henni er kasíað, enda þó
hún sjc sæmiiega þurr, og er það sannreynf, að
taðan jezt betur söituð en ósöituð; mun 1
kútur af saiti nægja í kýrfóður af töðu. sje
hún ekki lakar en í meðailagi þurr.
8. Sje maður neyddur til að taka linþurrt
hey, sökum þess að þerri-leysa sjest fyrir, eð-
ur vegtia annara orsaka sem fyrir falla, er á-
ríðandi að ná inn heyina með sðlarylnum, því