Höldur - 01.01.1861, Qupperneq 107

109
ur allan dag yfir fje, opt í rnisjöfnu veðri, og
kemur að lokuni ekki heiin að bæ fyr en ej)t-
ir dagseíur, þá nrunu }>aö nú á þessum dög-
uin færri vinnumenn, sem ætla þarf verk að
kvöldir.u, enda virðist þáð ekki úsanngjarnt að
unna þeim vinnurnönnum livíldar eða fríííma
Jraft sem eptir er af kvöldinu, þegar þeir á
liinn bóginn leysa vei af hendi verk köllunar
sinnar við ljárhirðinguna. ílvaö annars íjár-
liirðing yíir höfuð að tala snertir, þá er hún
það vandaverk, og svo inargt við hana athuga-
vert, að það ekki getur fengið rúm í þessuin
fáu ifnum; en jeg liefi í hyggju að rita nokkr-
ar athugasemdir um það efni sjerstaklega, og
slcppi þess. vegna að fara um það íleiri orö-
urn lijer.
Næst fjárhirðing tel jeg liverjum tnamiL
mest árfðandi að nota hverja þá stund, setn
geíst að vefrinum, íii að ijetía undir og íifta
íyrir þoirn verkum, sem nauðsyn krefur að
gjörð sje að vorinu ogsuuirinu. Er það áríð-
andi iyrir hvern búandi mann uð ciga göðan
sieða til grjútakstuis og unnara .a.ðflutninga
að vetrinum; og er víðast svo ástalí, að þeíta
getur að góöuiri noíum orðið, iiafi menn vak*
andi áiiuga á að taka, hverja þá stuiai sem