Höldur - 01.01.1861, Page 113

móti liýðst til að bjargast; liann m u n bless-
íist.
í><) jeg ekki kenni mig mann tii að lita
um þetta cfui, það sem almennt geti að liði
oiðið, eða það se.rn ekki liafi áöur mátt liggja
( augum ujipi öilutn Iiinutn betri inönnuni,
þi ætla jeg samt að geta nokkurra þeirra at-
riða búskaparins og bins dagiega lífsins, sern
jeg af cigin rcynslu þekki, að nokkuð ráði til
um kjör ma'ina og kringurnstæður, eptir því
setn á er li.ddið: getur þefta orðið þeitn ti!
leiðbeiningar, setn þess þurfa, og cptir viljataka.
Ii. fivað sem tnaður áformar eða framkvæm-
ir, ætfi það að vera aðal-tilgangurinn að vinna
sem mest gagn með því; og þá ekki líta ein-
göngu á siiin hag heidur og líka annara. Þvf
< r miður, að s\ o virðisf, sem sú liugsun dragi
ítr fratrkvæmdurn margra, að óvfst sje iivort
sj íííir þeir eður niðjar þeirra njóti ávaxtanna
af athöfnuin þeirra, og þvf sje óþarft að leggja
liait að sjer; en þessi skoðun er bæði óeðii-
ieg og ókiisíiieg; því live ánægðir njótum
jcr ekki ávaxtauna af verkum fyrirennara
vorra, og í liversu þakklátri endurminningu lifa
þeir ekki iijá oss’? Og því skyidum vjer þá
ckki — sem eigum að heita komnir lengra á