Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1924, Qupperneq 11

11
því er þar á móti skrifað Bleika- eða Blika- eins og bærinn heitir
nú. En hjer er aftur það athugavert, að aðalskjalið er í bók frá
1598, og gæti vel verið misskrift eða mislestur. Jeg tel það því
óvíst með öllu, að Blakka- sje upphaflega myndin; víst er það, að
mjög væri erfitt að skýra, hvernig Blakka- hefði orðið Blika-.
Hœkingsdálur (34): höf. skýrskotar og hjer til skjals frá um 1270
(Fbrj. II), þar sem stendur hækin-, en hjer ber að sama brunni, að
handritið sem það finst í er frá um 1570, og gæti þetta hækin því
vel verið misskrift eða mislestur. Það er því rjett, að höf. tekur
Hæking- sem aðalnafn, reyndar þvert ofan í sinar meginreglur
annars.
Mý(r)dálur (34): höf. finnur Mýr- í máldaga frá 1220, en Mý-
i máldaga frá um 1269; munurinn er ekki svo mikill; hann vill
halda Mý-, »þótt Mýrdalur sje eldra«. Jeg hef líka talið Mý- hið
rjetta. Báðir máldagarnir eru aðeins í uppskriftum frá því um 1600,
og því er ekki víst, hvort t. d. Mýr- hefur staðið í frumskjalinu,
nærfelt 400 árum eldra. Það er mein, að höf. hefur ekki gætt þess,
hvort það skjal, sem hann vitnar í, er frumskjal eða uppskrift frá
miklu seinni tímum.
Gilstreymi (36—7): höf. getur þess til, að þetta sje afbakað úr
Gils-þremi; væri það vel hugsandi. En Gilstreymi er líka mjög vel
viðeigandi nafn, og það er ekki ráðlegt að vilja breyta því, þegar
eldri heimildir brestur.
Arnþórsholt (37): höf. getur um rithættina Andórs- og Handurs-
og telur það geta verið rjett, að Andórs- sje til orðið úr Arnþórs-;
þetta er keiprjett og líklegast að svo sje. Þá þarf hvorki getgátur
um öndótts- eða annað, sem liggur miklu fjær.
Botn (Áma- 43). Er ekki einsætt, að Árna- er hið rjetta, sbr.
Árni í Botni o. s. frv., sem jeg hef bent á? Arna (með a) í hdr. er
þýðíngarlaust.
Dunk (44): höf. vísar til Dunkaðarstaðir í Bjarnarsögu, og er
ekki annað að sjá en hann álíti það sama bæjinn; þá er líka nafn-
ið hið upphaflega, enda er nafnið auðskilið, af írska nafninu Dunk-
aðr eða Dungaðr. Því óskiljanlegra er það, hvað höf. meinar er
hann segir »hið rjetta nafn jarðarinnar vafalaust Dunk (kvk.)».
Það getur þó varla verið efi á, að Dunk (eða Dunkur) er stytt úr nafn-
inu í Bjarnars., Dunkaðar dróst fyrst saman í Dunkar-, og þar eð þetta
leit út sem eignarf. af kvennkynsorði, myndaðist Dunk; en Dunkar-
gat líka orðið Dunkur- (a—u í áherslulausri samst.) Bbr. Dunkur-
bakki. Brjeflð frá 1393, sem höf. vitnar í, finst í kornúngri uppskrift.
Amburhö/ði (47): höf. telur Ambur- upprunalegt, en ekki Embur-