Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1924, Qupperneq 56

vegar er torsóttara upp skriðuna og verður naumaat farið svo hljóð-
lega að ekki heyrist í grjótinu. Á nibbunni við bælið er hið besta
vígi og uppi í hlíðinni fyrir ofan það enn öruggara, og nóg af kaat-
grjóti alsstaðar.
Sagnir eru um það enn í Núpasveit og öxarfirði, að vegurinn
fyrir framan núpinn hafi lagst af er Grettir lá í bæli þessu, og tóku
menn að fara á bak við núpinn í krók. Þá mun Grettir hafa yfir-
gefið bæli þetta, enda ekki ætlað það til langvistar.
Það er þetta bæli, sem Brynjólfur Jónsson nefnir í grein sinni
um Grettisbæli í Sökkólfsdal í Árb. 1894, bls. 31, og Kr. Kálund
ræðir um í Isl. lýs. sinni, II, 186—187.
Forn dys viö Magnavík.
10. VIII. 1912.
Á hægri hönd við veginn frá Presthólum inn að öxarnúpi utan-
vert við Magnavík, skamt fyrir norðan Valþjófsstaði og skamt frá
flæðarmáli, virðist vera forn dys. Hún mun vera í Presthólalandi.
Dysjar þeirra Þorgeirs Hávarssonar og Gauts Sleitusonar
viö Hraunhöfn á Melrakkasljettu.
9. VIII. 1912.
í Fóstbræðra-sögu segir greinilega frá vígi Gauts Sleitusonar, í
15. kap., og frá vígum þeirra Þorgeirs Hávarssonar, margra fjelaga
hans og þeirra er áður fjellu fyrir þeim, í 16. og 17. kap, en í 18.
kap. segir svo: »Sléttukarlar ruddu kaupskipit ok fluttu til lands