Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1924, Síða 74

72
og Bkilja þau á líkan hátt og Gering og Bugge, þykir mjer ekki
ólíklegt, að at í byrjun línunnar sje sprottið af mislestri á ac, þ. e.
ák (á ek), því að t og c eru oft svo nauðalíkir staflr í fornri skrift,
— og dk sje þá endurtekning á d(k) i 2. 1. (Ek mun bregða —
þvíat brúðar á — flest um ráð sem faðir), og 4.—5. 1. myndi inn-
Bkotssetning. Merking orðanna í 6. 1. verður hjer um bil hin sama
hvort heldur linan er tengd við 1.—3. 1. (eins og t. d. á sjer Btað 1
1. og 5. v.) eða við 4.-5 1.
Hin ljóðlinan, sem hefur orðið óskiljandi, 5. 1. i 11. v. er svona
i Sæmundar-Eddu:
erakendi,
en visuhelmingurinn allur þannig:
hve sa himiwn heitir
erakendi
heimi hveriom i.
Hjer virðist fremur um að kenna getuleysi einhvers ritara til að
lesa það er hann skrifaði upp eftir, en því, að ljóðlínan hafi rugl-
ast i minni manna. Eftir þessu verður að haga tilraunum til lag-
færingar.
Fyrsti hluti línunnar, er, virðist, fljótt á litið, kunna að standa i
beinu sambandi við sd i 4. 1., öldungis eins og á sjer stað I öllum
Bpurningavísum Þórs, nema þremur: í 27. v., þar sem >sá« hefur
fallið úr af ógáti að líkindum, 13. v., þar sem skrifarinn hefur sett
íhverso** 1), sem er líklega ritvilla fyrir eða afbakan úr hve sd, og
29. v., þar sem >er* kemst ekki að og »sú« i 4. 1. verður næsta
ofaukið. — Annað mál er það, að orðin sd, sú, þat og þau á þess-
um stöðum eru óþörf, jafnvel óviðkunnanleg og hafa ef til vill ekki
verið sett af skáldinu, enda hefur Finnur Jónsson felt þau burt als
staðar í útgáfu sinni af Eddu (»Eddalieder«), þeirri sem var gefin
út í Halle a. S. 1888. — En nú þykir flestum síðasti hluti línunnar,
»kendi«, benda til að henni hafi svipað til 5. 1. i 29. v.: »en Nörvi
kenda« (þ. e. Nótt), og álíta að á undan >kendi« hafl staðið nafnið
á þvi er Himinn var kendur við, og að fremst i línunni hafl staðið
greinirinn, enn. Rímsins vegna er þá sjálfsagt, að þetta nafn, sem
vantar, hafi byrjað á h. Samkvæmt þessu hafa verið settar fram
þessar tillögur til lagfæringar: enn Há(va) kendi, enn Hlóru kendi,
heiti goðanua til handa smið (jötni) þeim er hygði borgarvirkið nm Ásgarð. Eftir 3.
v. Alvissroila (svo sem S. Bugge hefur skýrt hana i Arkiv 19.) er svo að sjá sem
dóttur Þórs hafi verið heitið dvergnum fyrir vopn (handa einherjum?); verður vik-
ið að þvi siðar.
1) Sd hefur hann svo sett fyrir framan er i næstn línn.