Kirkjutíðindi fyrir Ísland - 01.01.1879, Qupperneq 12

12
það rjetta einkenni þess, að kristinn maður sje í náð
hjá Guði, sje það, að þó hann syndgi — það gjðra all-
ir margfaldlega, — ef hann iðrast einlæglega syndarinn-
ar, <?/hann trúir á það evangelium, sem honum er fram
boðið í náðarmeðölunum ; ef hann endurnýjar hlýðni
sína, og byrjar baráttuna á ný, — þá geti hann trúað,
að hann sje í náð hjá Guði.
Tíundi kaflinn er um náðarmeðölin, og er
hann ljóslega framsettur með fám orðum.
Ellefti kaflinn er um kirkjuna. Hefði jeg
kosið, að hann hefði staðið annaðhvort í fyrsta kafla,
eða á undan náðarverkum heilags anda. í 153.gr. er
sagt, að kirkjan ali oss upp og næri með Guðs heil.
orði. En elur hún oss ekki líka og nærir með þeim
heilögu sakramentum ?
Tólfti lcaflinn er um dauðann, dómsdag og
annað lif, og er liann ljóslega framsettur í fám orðum.
Síð'ari partnrinn er siðalœrdómur. Er hann í 6
köflum og tæp 17 blöð. Eins og við er að búast í
svo stuttu máli, er siðalærdómurinn engin heild útaf
fyrir sig, heldur að eins stuttlega framsett, hvað hver
kristinn maður á að varast, og hvers hann á að gæta.
Fyrsti kafli siðalærdómsins er um dæmi Krists, og
hinn annar um dyggð og skyldu. Jeg veit ekki, hvort
það gefur barninu ljósari hugmynd um grundvöll siða-
lærdómsins, að aðgreina þetta. Vilja Guðs, sem hann
hefir opinberað oss, köllum vjer lögmál, þegar vjer
skoðum hann frá Guðs hálfu, en skyldu, þegar vjer
miðum hann við sjálfa oss. Dyggðin er fullkomnun í
því að gæta skyldunnar, dugur í því, að styðja að því,
að Guðs ríki komi, að ná því æðsta góða. Kristur er
fullkomnun lögmálsins; hann hefir fullnægt þvf í vorn
stað, og oss til fyrirmyndar. Hann er sá eini, sem full-
nægði Guðs lögmáli, ekki eins og það væri ok eða