Kirkjutíðindi fyrir Ísland - 01.01.1879, Blaðsíða 17

17
kirkjum er nú víða svo óhaganlega skipað, að kirkju-
gangan þyrfti alls eigi að vera erfiðari fyrir söfnuðinn
yfir höfuð, þótt sóknin stækkaði að mun. |>að er alls
eigi almennast, að þeir sem næstir búa kirkju, sæki
hana miklu optar en þeir, sem nokkru eru fjær. Hins
ber eðlilega að gæta, að engum sóknarmanni sje gjört
of erfitt fyrir að ná til kirkju. Sumir láta sjer það um
munn fara, sem fjarstæðast er, að uppfræðing barna
verði því minni, því stærri sem sóknir sjeu; en slíkt
er talað án þess að hugsa. Börngeta þó lært heima,
hversu stórar sem sóknir eru. En hvað uppfræðslu í
kristindómi að öðru leyti snertir, þá er hún að mestu
verk prestsins. En er þá ástæða til að ætla, að börn-
in í hinni stóru kirkjusókn, þar sem kirkja er ein eða
tvær, og prestur getur farið tvisvar eða fjórum sinn-
um yfir barnalærdóminn, verði ver uppfrædd en í hin-
um smærri kirkjusóknum, 3 eða 4 í einu prestakalli,
þar sem presturinn getur ekki farið nema einu sinni
yfir kverið í hverri kirkjusókn?“
Hið annað úrræðið til þess, að bæta kirkjur vorar
og gjöra þær prýðilegri, er það, að veita söfnuðunum
leyfi til, að taka sem mestan þátt í umsjón og meðferð
þeirra. Kirkjurnar eru eptir ákvörðun sinni ætlaðar
söfnuðunum; það er þess vegna óeðlilegt, að söfnuð-
irnir eigi ekkert atkvæði um það, hvernig þær eru.
Með efni þeirra, sem mestpart eru frá söfnuðunum,
hefir opt verið farið óviturlega, stundum miður ráð-
vandlega. Slík tilhögun getur ekki leitt til góðs. Að
vísu hafa einstöku menn kostað stórfje af eignum sín-
um til eignarkirkna sinna eða ljenskirkna, en slík dæmi
eru, eins og af líkum má ráða, miklum mun færri en
hin. Meðan svo er ástatt sem nú er, er ekki við því
að búast, að söfnuðirnir hafi mikinn áhuga á því, að
bæta eða prýða kirkjur sínar. Jeg hefi t. d. vitað dæmi
til þess, að söfnuður sýndi sjerlegan áhuga á að byggja
Kxrkjutíðindi fyrir ísland. II. 2