Kirkjutíðindi fyrir Ísland - 01.01.1879, Side 18

18
upp og prýða kirkju sína, og skaut fje saman í því skyni,
svo skipti þúsundum króna, á stuttum tíma, en af því
kirkjuráðandinn einn vildi ráða byggingunni, og hon-
um eigi þótti farast það sem bezt, hvarf þessi áhugi
með öllu. Vitanlega verða söfnuðirnir eptir því, sem
kirkjulög vor nú eru, ekki neyddir til, að taka við
sóknarkirkjum sínum, en sumir söfnuðir væru að lík-
indum fúsir til þess, og þeirra dæmi gæti vakið aðra,
ef það væri með lögum leyft. Mundi þá og fyrst vakna
almennur áhugi á því að prýða kirkjurnar.
Ur því jeg er að tala um kirkjur, vil jeg minn-
ast á þá hugmynd, sem komið hefirfram í „þ'jóðólfi“,
að gjöra kirkjur að kennslustofum. En slíkt er að mínu
áliti barnalega hugsað; þó kastaði fyrst tólfunum, ef
kirkjurnar ættu allt fyrir það að vera þar sem þær eru,
sumar alveg á sóknarendanum. Jeg er höfundinum
alveg samdóma um það, að allt beri að gjöra sem
gjört verður, til þess að mennta alþýðu sem bezt, en
þessa uppástungu verð jeg að álíta eina hina óheppi-
legustu, og mundu flest önnur úrræði til að fá kennslu-
stofu, t. d. að byggja hana á kirkjustaðnum, vera heppi-
legri. Auk þess sem kirkjan er um fram allt ætluð
til þess, að tilbiðja Guð í henni opinberlega, og það
er þess vegna óeðlilegt að hafa hana fyrir kennslu-
stofu, þá má spyrja: hver vill hita stóra kirkju lopt-
lausa svo í vetrarkuldum, að presti með fám unglingum
sje þar lífvænt? Nei, brúkum guðshús vor sem tíð-
ast og almennast til þess, sem þau eru ætluð, en sýn-
um almennan áhuga á því, að fá herbergi, þar sem
unglingum verður kennt, ef kennara er að fá, hver
söfnuður eptir efnum og ástæðum, og mun oss hvorki
skorta efni nje ráð.
Hvað hitt atriðið snertir: hvernig bæta megi úr
þeirri prestafæð, sem nú er, ogkoma prestastjett vorri
í meira álit en hún nú er í. þá verð jeg að telja það