Norðurljósið - 01.01.1965, Blaðsíða 87

N ORÐURLJ ÓSIÐ
87
inn segir, að við getum fengið líkamann, þegar búið er að
hengja hann.“ Afengið var sök í þessu.
Fyrir allmörgum árum bar það við hér í Elkton, að
fjölskylda var að aka út úr leikbúsi, þegar bifreið á ofsa-
hraða rakst á hana. Þegar bifreiðaræksnin höfðu verið
tekin brott, lágu þar eftir fjór.ir dauðir og tveir slasaðir.
Fimm ára gömul, munaðarlaus telpa kramdi mörg hjörtu
með ópum sínum: „Mamma! Mamma!“
Þrennt var þarna fyrir allra augum: Lík, blóð og bjór.
I stórum blóðpolli í bifreiðinni, sem slysinu olli, voru
dreifðar leifar af bjórflösku-kassa.
Lausnin á áfengisvandamálinu er ekki sú: að kenna
fólki, hvernig það eigi að drekka í hófi. Eina svarið við
áfengisnautninni er: að taka burt áfengisstrauminn.
I raun og veru er þetta vandamál einstaklingsins. Að-
ferðin til að vernda mann fyrir drykkjuskap er sú, að
hann frelsist (snúi sér til Krists) og að honum sé kennt
orð Guðs. Sú staðreynd, að margir söfnuðir hafa fleygt
burt biblíunn.i og sett upp vínsölustað, breytir ekki svarinu
við vandamálinu. Þegar Kristur kemur inn í mannshjartað,
verður biblían heiðruð, og menn munu halda sér við
skarpa andstöðu hennar gegn drykkjuskapnum.
Vinur, aðferðin að útkljá að eilífu þetta vandamál í
hjarta þínu er þessi:
Láttu frelsast og vertu viss um, að þú ert frelsaður.
Gerðu upp við Guð og láttu alla sjá, að þú hefir gert það.
Vertu hermaður gegn áfenginu hvar og hvenær sem er.
(Úr „The Sword of the Lord,“ 26. júní 1964.)
Þó að ræða þessi sé fyrst og fremst stíluð til Bandaríkja-
manna, getur ekki far.ið lijá því, að margt í henni hitti í
mark einnig hér, eins og nú er komið áfengismálum hér-
lendis. Hér hafa einnig verið framin morð í ölæði, jafnvel
á ástvinum, og alls konar glæpir aðrir. Menn vita um allt
hið illa, sem áfengið leiðir yfir land og þjóð, en þeir ráða
ekki við það fremur en fólk með illa anda ræður við and-
ana, sem hafa það á valdi sínu.
Hér vantar öfluga trúarvakningu, afturhvarf til Krists
og biblíunnar. Fyrir Kristi og krafti orðs hans verður hið
ilia að víkja, hvort sem það er áfengi, syndir eða djöflar.
í heljardróma heiniur er (Sálmur)
í heljar dróma heimur er,
og hatrið sýður þjóðum í,
á vængjunum hröðu vonzkan fer
um veröld, líkt og þjóti ský.
Myrkrið er ráðandi mönnum hjá,
margir sér snúa Guði frá. —
En hér eru fréttir heimi að tjá:
Herrann, vor konungur, lifir.
KÓR: Drottinn vor reis upp frá dauðum,
daggeisli í myrkrunum rauðum,
lausnarinn lifandi er,
leysir oss löngum úr nauðum.
í viðjum meina veröld er,
hún vonar mest á lyf og menn,
og sárþjáð af kvala hörðum her
þó hrópar lítt á Guð vorn enn.
Þúsundföld gerast nú mannleg mein,
mörg eru sjálfsskaparvíti ein. —
En heyrið, sjúkir, og hættið, kvein:
Himneski læknirinn lifir.
KÓR: Læknirinn lifir, vor Drottinn,
líkn hans, af mannkærleik sprottin,
læknar enn mannanna mein.
Mætti hans margur ber vottinn.
í heimi ríkir hreykin synd,
og hrokinn skrýðir marga sál.
í villunni ráfar vantrú blind,
og veiðir marga lífsins prjál,
ranglætið situr að ríkjum enn,
ráðningu hljóta mun það senn.
Það sekir heyri syndugir menn:
Sonur Guðs, frelsarinn, l.ifir.
KÓR: Lifandi er lausnarinn manna,
leiðir til himinsins ranna
syndarans frelsaða sál.
Hjálpræðið hann er hið sanna.
,;,Er nú komið svona?44
Gufudallur lítill var á ferð yfir flóa, þar sem var storma-
samt. Allt í einu stöðvaðist vélin, og í nokkrar mínútur
var virkileg lífshætta á ferðum. Aldurhnig.in kona flýtti
sér til skipstjórans og spurði kvíðafull, hvort nokkur hætta
væri á ferðum. „Frú,“ var hið afdráttarlausa svar, „við
verðum að treysta Guði.“ „Ó, herra!“ veinaði konan, „er
nú komiö svona?“
Mörg okkar breyta þessu líkt á hættutímum; við erum
fús á að treysta nálega öllu — nema Guði.
(Þýtt úr Emergency Post, Enghmdi).
Hver slítur heimsins hörðu bönd?
Hver hatrið slekkur þjóðum hjá?
Hver myrkrinu bægir brott um lönd
og bætir mein, sem lýöi þjá,
vantrúna sigrar og villu lið,
veröldu færir þráðan frið?
Hver sekum mönnum gefur grið?
Græðari heimsins, er lifir.
KÓR: Ljósið um heiminn mun lýsa,
liðnir úr gröfunum rísa,
Drottinn er kemur með dýrð,
heiminum veginn að vísa.
ATHUGIÐ: Þennan síðasta kór vantar í sálminn í
Andlegum ljóðum.“ Fólk er beðið að bæta honum inn í
eintök sín af bókinni. — S. G. J.
L