Norðurljósið - 01.01.1965, Blaðsíða 68

Norðurljósið - 01.01.1965, Blaðsíða 68
68 NORÐURLJÓSIÐ hafa liíið rækilega yfir staðreyndirnar, höfum vér neyðzt til að svara: Nei.“ Þú sérð af þessu, Rjarni minn, að þessi mikli grasafræð- ingur varð að neita, að þróun hefði átt sér stað.“ „Hvað heldur þú, Arni, að þetta sé að marka, þó að einn maður segi eitthvað svona? Hann hlýtur að hafa verið eitthvað sérvitur.“ „Sérvizka hans hefir þá verið sú, að hann viðurkenndi staðreyndir og þorði að kannast við sannfæring sína,“ svaraði Árni, „en hann er eða var ekki einn um þetta. Fremsti dýrafræðingur Þýzkalands á fyrrihluta þessarar aldar, Albert Fleischmann, komst að sömu niðurstöðu. Sömuleiðis Douglas Dewar, brezkur náttúrufræðingur. Bæði Þjóðverjinn og Bretinn trúðu eins fast á þróun og þú, en staðreyndirnar neyddu þá til að falla frá þróunar- trú sinni.“ „Þetta hafa sjálfsagt verið einhverjir sérvitringar Iíka,“ sagði Bjarni. „Það eru svo ákaflega margir, sem trúa því ekki, að Guð hafi skapað allt.“ „Það eru líka margir, sem trúa því. Núna nýlega hefir verið stofnað félag í Bandaríkjunum, sem nefnist „Sköp- unar rannsóknar félagið.” (Creation Research Society). Stofnendur þesss eða félagsmenn skipta hundruðum, og þeir eru allir doktorar, hver í sinni fræðigrein. Markmið þeirra er að sýna fram á, að sköpun hafi átt sér stað.“ „Eg er nú hræddur um, að þeim gangi það illa.“ „Ekki er það nú víst, Bjarni. Það er svo margt í nátt- úrunni, sem hlýtur að hafa verið skapað. Sumt af því er talið upp í bók, sem heitir: „Hvers vegna vér trúum á SKÖPUN, ekki á þróun.“ (Why We Belive in CREATION not in Evolution.“) „Það gæti verið fróðlegt að sjá þá bók,“ sagði Bjarni. „Því miður er hún ekki til á íslenzku,“ svaraði Árni, „en v.inur minn sýndi mér hana um daginn, og enskan í henni er víst nokkuð þung fyrir okkur.“ „Við klórum okkur einhvern veginn fram úr henni. Fáðu bókina lánaða.“ „Það skal ég gera með ánægju,“ svaraði Árni. Þegar þeir vinirnir hittast aftur, er Árni kominn með bókina: „Hvers vegna vér trúum á SKÖPUN, ekki á þró- un.“ Þetta er nokkuð þykk bók, 348 blaðsíður. Þeir líta fyrst á Contents — yfirlit efnisins — og velja sér 9. kafl- ann, sem er um fuglana. Hann er ekki á mjög erfiðu máli að sjá. Hér kemur svo sumt af því, sem þeir lesa þar: FUGLAR: „FLJÚGANDI FURÐUVERK.“ — Kröftugustu vottarnir um Guð og sköpunina. Ef til vill, á öllu sviði náttúrunnar, eru engir kröftug- ari vottar um guðlega sköpun en fuglarnir. Ástæðan er þessi: Það er stærra bil á milli skriðdýra og fugla heldur en á milli flestra annarra nálægra flokka í „þróunar-stig- anum,“ — og nálega allir þeir, sem fylgja þróun, eru sammála um, að „fuglarnir þroskuðust sennilega út af einhvers konar skriðdýri, og að fjaðrirnar þroskuðust sennilega úr hreistri.“ Hér er svo ágrip helztu röksemdanna gegn þróun, þeg- ar skoðað er kraftaverkið með líkamsbyggingu fuglanna. Muna verður, að þróunin á að hafa gerzt hægt og með SMÁBREYTINGUM, unz ein tegund hafði breytzt í aðra. Hvernig getur slík þróun valdið þeim róttæka mismun, sem er á fuglum og skriðdýrum? Hvernig getur þróun skýrt þá gerbreytingu, að hreistur verður að fjöðrum? Og einn- ig skýrt þær mörgu og geysilegu breytingar, er verða um leið á líkamsgerð þeirra? Hér má geta þess, að mörg bein fuglanna eru hol innan, og í sumum þeirra eru loftblöðrur, í viðbót við lungun. í fuglunum eru þungir kjálkar og tennur (sem hefðu gert fuglinn þungan að framan) alls ekki. I stað þeirra kemur fóarnið, sem mylur sundur fæðuna. Fóarnið er aftar og neðar í líkamanum en kjálkar og tennur. Er við höldum áfram að ræða þetta, verður fleira sagt frá þessum róttæka mismun á milli fugla annars vegar og skriðdýra og annarra dýra hins vegar. Ef þessi margvíslegi mismunur gerðist með smábreyt- ingum, þá HLYTUR að vera einhvers staðar sönnun fyrir breytingunum, meðan þær voru að gerast. Slík sönnun fyrirfinnst ekki .... Aðeins fullkomið líffæri kemur að gagni, svo sem væng- ir, klær, nef, fjaðrir o. s. frv. Hálfþroskað líffæri ER LIF- ANDI SKEPNU GERSAMLEGA GAGNSLAUST. „Hálf- þroskuð“ líffæri finnast hvergi í náttúrunni. Þróunin er aðeins til í hugum þeirra, sem trúa henni .... Ekki eru tök á því, að þýða allan kaflann um fuglana og birta hann hér í blaðinu, því að hann er 52 bls. Fáeinir útdrættir verða að nægja. EGG fugla eru ótrúlega margbrotin, þótt þau sýnist ein- föld. I eggi er ofurlítið loftrúm, og loftið í því nægir kjúkling í tvo daga. Um leið og loftið þrýtur, kippir ung- inn til höfðinu. Hann virðist vera að heyja dauðastríðið, en um leið og hann reynir að ná í loft, brýtur hann gat á skurn eggsins og bjargar þannig lífi sínu. DAUÐASTRÍÐ. SEM BREYTIST í FRELSI OG LÍF, ER VERK VITI GÆDDRAR VERU, SEM RÆÐUR YFIR GEYSILEGU HUGSUNARMAGNI OG FRAMKVÆMDUM. Lærðu mennirnir, sem neita sköpun Guðs, munu að líkindum segja, að þetta eins og allt annað, sem dýr og fuglar gera, geri unginn af eðlishvöt. Af hverju kemur þá eðlishvöt? Af því að forfeður þeirra hafa gert þetta á undan þeim, er hið venjulega svar. Gott og vel, þá hefir fyrsti unginn, sem var að deyja úr loftleysi, hugsað upp þelta ráð! Eða hitt á það af tilviljun. Síðan hafa afkvæmi hans átt þennan eiginleika! Væri þetta svo, hvernig stendur á því, að krakkar þurfa að læra að lesa, svo að eitthvað sé nefnt. Forfeður þeirra hafa lært að lesa hver fram af öðrum í nokkrar aldir. Samt fæðast börnin alveg þekkingarlaus. Skyldu hænsn vera svona miklu greindari og minnugri en við mennirnir? Trúi því hver, sem vill. HREIÐUR sanna sérstaka sköpun. Sérhver tegund hefir sína eigin hreiðurgerð. Aldrei þarf að kenna ungum fugl- um að búa til hreiður, þegar þeir gera það í fyrsta sinn. Fjórum ættliðum af Vefaraíuglinum var klakið út í útungunarvél, svo að þeir sáu aldrei hreiður né efni í
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96

x

Norðurljósið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Norðurljósið
https://timarit.is/publication/128

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.