Óðinn - 01.01.1920, Blaðsíða 8

8
ÓÐINN
farið. Og svo gæti farið, að þau kostuðu eilífa
glötun þjóðarsálarinnar, ef þjóðin auðæfanna vegna
alveg hættir að hugsa um hvernig hún geti eign-
ast eilíft líf, og sökkvi sjer ofan í botnlaust byl-
dýpi bralls og auðshyggju. Þess er ekki að dylj-
ast, að við erum í hætlu nú þegar. Þessi síðustu
ár hafa alið upp í mörgum meðal okkar meiri
hugsun um stundlega hagsmuni en góðu hófi
gegnir, og í stað þess að þessi ár hefðu átt að
kenna þjóðinni nægjusemi og sparneytni, er enginn
vafi á því, að hærri kröfur og heimshyggja er nú
meiri en var hjer fyrir ófriðinn. Og mesta vanda-
mál nútímans, verkamannamálið, mun hjer, engu
síður en annarstaðar, innan skamms krefjast
bráðrar og góðrar lausnar. Og furðu næst er það,
að aldrei heyrist opinberlega þakkarorð eða ber á
þvi að þjóðin skilji hvílíka skuld hún á guði að
gjalda fyrir það hvernig hann hefur leitt hana
fram úr þessum árum. Og í stað þess, að svo
hefði mátt vænla að lausn sambandsmálsins hefði
orðið til að sameina alla þjóðina með einum
hug utanum velferðarmál sín, þá sýnir reynslan
að aldrei hafa á stjórnmálasviði okkar verið eins
margskiftir flokkar og nú.
En þess verðum við að gæla, að á þessum árum
erum við að byggja framtið þjóðarinnar, framtíð
barna okkar og barnabarna. Við höfum sjeð
hvernig heiminum, sem ekki bygði á þann grund-
völl sem lagður var, Jesúm Krist, hefur farið.
Við eigum að læra af þeirri reynslu, læra það, að
eilífðarmálin, aukið siðferði og andleg menning
verður að sitja í fyrirrúmi fyrir öllu öðru. Pað
eitt, er verður bygging á grundvöll Jesú Krists.
í hendur ykkar, háttvirtu þjóðfulltrúar sem nú
takið við störfum á Alþingi voru, er lögð framtíð
hinnar íslensku þjóðar. Pið, sem eigið þingsetu
þetta kjörtímabil, eigið að marka fyrir fyrstu spor-
unum á vegi okkar fram á við. Og til ykkar lítur
nú þjóðin með eftirvæntingu og góðum bænum,
eða það er von mín. Hins er samt ekki að dyljast,
að því miður fylgir þjóðin ekki Alþingi með þeim
fyrirbænum og þeirri virðingu sem því ber, og
hinir venjulegu ávextir, sem fulltrúar hennar upp-
skera fyrir starfa sinn er óánægja og aðfinslur og
jafnvei tortrygni. En það er engin undantekning
frá þeirri reglu sem Jjöldinn jafnan fylgir, hvað
snertir forustumenn sína og brautryðjendur. Þeir
sem ætla að vinna að almenningsheill verða altaf
krossberar, altaf misskildir. Því starfi fylgja engin
önnur laun, en ánægja góðrar samvisku yfir vel
ræktu starfi. En á ykkar herðar verður lögð þyngri
byrði en lögð hefur verið á herðar flestra Alþinga
vorra. l’að liggur fyrir yður að taka ákvörðun í
tveim þeim stærstu málum, sem fyrir okkur hafa
komið, og sem tilvera okkar að öllu leyti fer eftir
i framtíðinni. Þar af leiðir að þær þjóðfjelags-
syndir, sem við í framtíðinni drýgjum, verða skrif-
aðar á ykkar reikning, og sú blessun og velmegun
sem við njótum í komandi tið, verður ykkur
þökkuð, næst guði. —• En þau orð, sem jeg vildi
beina til yðar áður en þjer takið til hinna þýð-
ingarmiklu starfa, eru það, að enginn getur annan
grundvöll lagt en þann, sem lagður er, sem er
Jesús Kristur. Þið gangið skiftir til starfs, innan
hins fámenna flokks sem skipar Alþingi eru mikið
fleiri flokkar en þeir, sem Páll postuli var að sætta
í Korintuborg. En eins og hann bendir þeim á
þeirra sameiginlega grundvöll Jesúm Krist, eins
mættuð þjer minnast hins sameiginlega áhugamáls
sem yður á að tengja saman við störf yðar, heill
og heiður ættjarðarinnar. Þar má enginn mein-
ingamunur, eða flokkaskifling eiga sjer slað. Og
heill ættjarðarinnar og heiður er í veði, ef ekki
strax frá upphafi er staðið á varðbergi gegn öllu
því, sem dregið getur þjóðina út á glapstigu efnis-
hyggju og andleysis. Þeir menn eru því miður til,
sem alls ekki sjá aðra framtíð glæsilegri en að
land okkur og þjóð ausi sem mestu gulli og stund-
legum gersemum af þeim gnægtabrunnum sem
fólgnir eru í náttúru landsins. En á þeim grund-
velli byggjum við aldrei hamingju okkar. Fyrir
þjóðinni liggur sama boðið og Jesús bauð endur
fyrir löngu: »Leitið fyrst guðsríkis og rjettlætis
hans, þá mun alt annað veilast yður að auki.«
Og að styðja að því, að íslenska þjóðin verði sjer
þess meðvitandi að hún þarf og á fyrst að leita
guðsríkis, styðja að því að veita straumum menn-
ingar og andlegs þroska inn í landið, það er af
yður ætlandi sem góðum sonum fósturjarðarinnar.
Þroski þjóðarinnar á kristilegum grundvelli, sið-
ferðilegur styrkleiki og karlmannleg sjálfsmeðvit-
und er hin eina og örugga trygging sem veitt get-
ur okkur vörn gegn því að sökkva í hið sama
djúp auðnuleysis og andlegrar örbyrgðar sem nú
þjáir umheiminn. Kristindómur og trúarþrek hjelt
þjóðinni við líði gegnum öll þau dimmviðri sem
á henni dundu fyr á öldum, og reynslan mun
ennþá sýna að það er hið eina sem heldur henni
á rjettri braut framvegis. Gangið því öruggir og
með guðs aðstoð að störfum yðar, með frelsarann